การฝึกภาวนา มีการฝึก 4 ประการ ดังนี้
1.ภาวนาด้วยการบรรเทา เช่น อุจจาระ ปัสสาวะ นั่ง ยืน เดิน นอน เจ็บไข้ได้ป่วย หิว กระหาย
เหล่านี้ต้องใช้การภาวนาด้วยการบรรเทา ประกอบด้วย สติ สัมปชัญญะ เป็นพื้นฐาน
2.ภาวนาด้วยการละ เช่น การเสพกาม การไม่ฆ่า เหล่านี้เป็นสิ่งทีต้องละ ไม่ใช่ จะละ ต้องละอย่างเดียว
ผู้ภาวนาจึงต้องภาวนาด้วยการละ ประกอบด้วย ศรัทธา ปัญญา ทิฏฐิ ที่ถูกต้อง
3.ภาวนาด้วยการข่ม เช่นการมีศีล ซึ่งแตกต่างจากการละ เกิดจากความตั้งใจมากกกว่า เพราะต้องตั้งมั่น
ข่มความไม่ดี อันเป็น อนุสัยสันดาน ของ ปุถุชน เอาไว้ไม่ให้กำเริบ
4.ภาวนาด้วยการตัดโดยสิ้นเชิง อันนี้ต้องประกอบ คุณธรรมหลาย ๆ ประการกล่าวไว้ กว้าง ๆ ก็อย่างนี้ก่อน
ดังนั้นจากคำถามที่ว่า การมีสติ เป็นการทำสมาธิ หรือไม่คะ
ก็ขอตอบว่า การมีสติ ไม่ใช่เป็นทำสมาธิ การทำสมาธิ ก็คือ สมาธิ สติ กับ สมาธิ เป็นคุณธรรมคนละส่วน
สติ เป็นคุณเครื่อง สนับสนุน สมาธิ
สติ ส่งเสริม สัมปชัญญะ โดยตรง ในขณะเดียวกัน ก็ส่งเสริม สมาธิ ด้วย
คุณธรรม ๆ ต่าง ต้องเริ่มจาก สติ เพราะ สติ เป็นพื้นฐาน ของ ความไม่ประมาท
เจริญธรรม