๑. อามิสบูชา ถ้าปรามาสด้วยการทำร้ายกายพระพุทธเจ้า พระธรรม กายพระอริยสงฆ์ ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันเป็นการปรามาสด้วย วาจา และใจ ควรในอามิสบูชา อุปกรณ์มีดังนี้
๑) ธูปเทียนแพ
๒) พวงมาลัยมะลิสด
๓) ธูป ๑๖ ดอก ซึ่งมีความหมายถึงให้เทวดาและพรหมทั้งหลายเป็นสักขีพยาน
๔) เทียน ๒ เล่ม หลังจากนั้นให้กล่าวคำขอขมาดังนี้
อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา พุทธัง ภะคะวันตัง อภิวาเทมิ (กราบ)
สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม ธัมมัง นะมะสามิ (กราบ)
สุปฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สังฆัง นะมามิ (กราบ)
คำขอขมาพระรัตนตรัย
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ทวารัตตะเยนะ กะตัง
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภัตเต อุกาสะ ขะมามิ ภันเต
หาก ข้าพระพุทธเจ้า ได้เคยประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินต่อพระรัตนตรัย อันมีพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย ในชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ด้วยทางกายหรือวาจาก็ดี และด้วยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ดี รู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระธรรมและพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และผู้มีพระคุณทุกท่าน ได้โปรดอดโทษให้แก่ข้าพระพุทธเจ้าตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ**
ถ้ารู้นามของท่านทั้งหลายที่ปรามาสท่าน ก็ให้กล่าวต่อท้ายด้วยว่า **โดยเฉพาะที่ข้าพเจ้าได้เคยประมาทพลาดพลั้ง แด่ท่านพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโณ ขออโหสิกรรมด้วยเถิด
๒. การชำระหนี้สงฆ์
๒.๑ ถ้าของสงฆ์ทั่วไป ก็ให้คืนแก่สงฆ์นั้น ณ ที่ทำมา แต่ถ้าไม่รู้ที่มาก็ให้เป็นของสงฆ์วัดตัวแทน ถ้าเสียดายวัตถุโบราณนั้น ต้องสร้างองค์แทนที่มีมูลค่าในการสร้างใกล้เคียงกัน ถ้าสิ่งของเหล่านั้นเกิดจากการทำลายของเราเองไม่ว่าในอดีตหรือปัจจุบัน ให้ทำของใหม่แทนให้มีสารสำคัญใกล้เคียงกัน
๒.๒ ถ้าหากของสงฆ์นั้น หรือวัตถุโบราณนั้น ผ่านโองการแช่ง เช่น ทรัพย์ทั้งหลายที่มีไว้เพื่อบูชาพระบรมสารีริกธาตุแก่พระศาสนาเท่านั้น (หรือโบราณสถาน) ถ้ากรณีเช่นนี้ หลังจากขอขมาในข้อ ๑ และข้อ ๒ แล้ว จะต้องทำการบายศรีต่อเทพ พรหม ขอขมาแก่เทวดาที่คุ้มครองโบราณสถานนั้นด้วย เพราะถือว่าผู้ได้มาโดยไม่ชอบนั้นไม่เคารพกัน เทวดาพระองค์นั้น อาจจะหยุดยั้งกรรมที่เป็นกุศลส่งผลช้างลงจากเทวดาอื่น ที่คอยอำนวยความสะดวกให้กับคุณ กรณีนี้ควรทำคราวเดียวกับข้อ ๑
๓. ปฏิบัติบูชา ไม่ต้องทำอะไรเลยในข้อ ๑ และ ๒ ยอมรับนับถือผลของการปรามาสพลาดพลั้งต่อพระรัตนตรัยและตั้งใจอธิษฐานที่จะ ปฏิบัติตนในทางอธิจิต อธิศีล อธิปัญญา ด้วยอิทธิบาท ๔ ให้เป็นปกติ ตลอดอายุขัย ถือว่าเป็นการขอขมาพระรัตนตรัยได้ตรงที่สุด เพราะมูลเหตุเดิม คือ ไม่เชื่อพระพุทธเจ้าให้อยู่ในสัมมาทิฐิ แต่ยอมเชื่อมิจฉาทิฏฐิ การแก้ไขก็คือ อยู่ในสัมมาทิฏฐิ ดังที่พระพุทธเจ้าแนะนำ ถึงไม่แพ้ภัยตนเองตลอดกาล
๔. ขอขมาแบบผู้ได้มโนมยิทธิแล้ว
๔.๑ กล่าวคำขอขมาทุกครั้งหรือทุกวัน ตอนไหว้พระสวดมนต์ เจริญพระกรรมฐานในช่วงเวลาที่เป็นปกติ (ไม่เฉพาะเจาะจง)
๔.๒ ชำระจิตตนให้ผุดผ่อง แล้วถอดอทิสสมานกายไปที่พระนิพพาน อยู่เฉพาะหน้าพระพักต์องค์พระพุทธเจ้า แล้วตัดอุปทานขันธ์ ๕ ว่า "เกิดเป็นทุกข์ ป่วยไข้ไม่สบายเป็นทุกข์ พลัดพรากจากของรักของชอบเป็นทุกข์ ความแก่เป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์ และอธิษฐานตัดอวิชชาอีกครั้งว่า ขึ้นชื่อว่าการเกิดในพรหมโลก เทวโลก มนุษยโลก และอบายภูมิ จะไม่เกิดกับเราอีก ชาตินี้ขอเกิดเป็นชาติสุดท้าย สังขารพังเมื่อใดขอมาพระนิพพานเมื่อนั้น"
จากนั้นขอบารมีที่เคยถวายอามิสบูชา ดอกไม้ ธูป เทียน ให้อยู่ในมือเรา แล้วนอบน้อมขอขมา (เป็นเรื่อง ๆ ไป) แบบเฉพาะเจาะจง
fwd mail
ผู้เขียน
หัวข้อ: แนวทางการแก้ไขการปรามาสพระรัตนตรัย (อ่าน 2927 ครั้ง)