พิมพ์

[komol]

�}

สุดสะเทือนใจ! เณรวันเฉลิมเปลื้องจีวร คลุมตัว 'ลำยอง' ที่ผ้าถุงหลุด

   ถึงจะเป็นฉาก สั้น ๆ ก็ มีข้อคิด คติ หลาย ประการ

   

[komol]

[ธุลีธวัช (chai173)]

ฉากนี้ประทับใจผมมากมากเลย ชาย,หญิงคู่หนึ่งจะดีจะเลวก็พระของเราปกป้องรักษาท่านไว้กันนะครับ ผมนั้นรักเคารพพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย มากมาก มีโอกาสพบเห็นผู้เฒ่าผู้แก่นั่งขอเป็นต้องสละให้แล้วคุณคุณคิดเหมือนผมบ้างหรือไม่ ต้องขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่สรรมาให้ได้ชม ผมมีโอกาสได้ดูฉากนี้น้ำซึมเลยขอบอก

                                                        

[raponsan]

    พระนางพิมพาทรงเศร้าโศกเสียพระทัย ด้วยเข้าพระทัยว่า พระนางถูกพระพุทธเจ้าทรงทอดทิ้ง ความเสียพระทัยมีมาก
    พระนางเสด็จดำเนินมาเองไม่ได้ ต้องจูงและประคองมา พอมาถึงที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่
    พระนางก็ล้มฟุบลง กลิ้งเกลือกพระเศียรลงเหนือพระบาทพระพุทธเจ้า แล้วพิลาปรำพันกันแสงแทบสิ้นสมปฤดี

สิกขาบท ๑๐ ในขุททกปาฐะ

[๒] ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการฆ่าสัตว์
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการลักทรัพย์
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากอพรหมจรรย์
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากมุสาวาท
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท   
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการฟ้อน การขับ การประโคม และการดูการเล่นอันเป็นข้าศึก
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการลูบไล้ทัดทรงประดับดอกไม้และของหอม อันเป็นลักษณะแห่งการแต่งตัว
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการนั่งการนอนบนที่นั่งที่นอนใหญ่
     ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเครื่องงดเว้นจากการรับทองและเงิน ฯ

         จบสิกขาบท ๑๐

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ บรรทัดที่ ๑๓ - ๒๖. หน้าที่ ๑ - ๒.
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=25&A=13&Z=26&pagebreak=0             
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=2
ภาพจาก http://www.dhammajak.net/

อรรถกถา ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ สิกขาบท ๑๐

      บทว่า อพฺรหฺมจริยํ ได้แก่ ความประพฤติไม่ประเสริฐ.
     เจตนาเป็นเหตุละเมิดฐาน คือ การซ่องเสพอสัทธรรม เป็นไปทางกายทวาร
     โดยการซ่องเสพเมถุน คือ การสมสู่กันสองต่อสอง ชื่อว่า อพรหมจรรย์....ฯลฯ

     ส่วนอพรหมจรรย์ มีองค์ ๔ คือ
         ๑. อชฺฌาจริยวตฺถุ สิ่งที่พึงล่วงละเมิด
         ๒. เสวนจิตฺตํ จิตคิดจะเสพ
         ๓. ปโยคํ สมาปชฺชติ พยายามเข้าถึง
         ๔. สาทิยติ ยินดี

ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=2
ภาพจาก http://i883.photobucket.com/




ศีลสิบของสามเณร ข้อสาม คือ อพรหมจรรย์ เป็นการห้ามเสพเมถุน
องค์ประกอบของศีลข้อนี้ที่นำมาตัดสินมีสามข้อ คือ จิตที่คิดจะเสพ พยายามเข้าถึง และยินดี
หากการกระทำใดๆไม่ประกอบดัวยข้อใดข้อหนึ่งแล้ว ไม่น่าจะเป็นการละเมิดศีล
แต่อาจเป็นโลกวัชชะ(โลกติเตียน)

สิ่งหนึ่งที่คนชอบเหมารวม ไม่ยอมแยกแยะ คือ พอเห็นคนห่มผ้าเหลืองแล้ว
จะต้องคิดว่า คนนั้นจะถูกเนื้อต้องตัวผู้หญิงไม่ได้
ทั้งที่เณรถือศีลแค่สิบข้อเท่านั้น ไม่มีข้อไหนที่ระบุชัดเจนว่า ห้ามถูกตัวผู้หญิง

 

[rainmain]

 

[SRIYA]

ชมแล้ว น้ำตาหยด เลยคะ

 

[nopporn]

ปกติ ข้อยกเว้น มารดา บิดา บุตรี บุตร อยู่ มิใช่หรือ >?
 เคยเห็นพระไป รพ. ก็เห็น พยาบาล จับแขน วัดความดัน บ้าง จับศรีษะ วัดความร้อน จับมือ จับเท้า ทำแผล เป็นต้น

 

[nopporn]

แต่ฉาก นี้ เรียก น้ำตา ได้ จริง  ๆ เห็นแล้ว อดสงสาร และ สมเพท นิสัย คน รอบข้าง ไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นละคร ก็เถอะ เรื่อง จริง ก็ยังมีให้เห็น อยู่ หลาย ครั้ง

 

[nopporn]

http://www.youtube.com/watch?v=Od8XmB3qLEw

วันเฉลิม ป๊าอย่าโกรธแม่เลยครับแม่เค้าไม่สบาย ทองเนื้อเก้า

[ธุลีธวัช (chai173)]

หากพิจารณาจากภาพและการแพร่ภาพของละครออกจะหมิ่นเหม่ต่อภาพลักษณ์ แต่ก็ไม่มีการตัดหรือคัดฉากนี้ทิ้ง ทั้งการท้วงติงโดยองค์กรที่ดูแลสื่อ,กลุ่ม,คณะ,บุคคล ใดใดไม่มากนัก กระแสมีบ้าง แต่ถ้าหากไม่มีฉากนี้ไว้แล้วหละก็ เสียดายแย่ เพราะสามารถเรียกน้ำตาดึงอารมณ์ให้คนดูมีส่วนร่วมได้ ที่เด่นคือมันสะท้อนถึงความเขลาของสังคมผู้คนที่หม่นไหม้อยู่กับการเหยี่ยบย่ำคนอื่นเพียงปัดสวะมูตรคูถในใจไปสู่ปากคร่าคุณค่าคนอื่นหารู้ดูเห็นใจตนของตนกันไม่เลย นี่แหละสังคมผู้คนที่เขลาป่วยอยู่เพราะขลาดธรรม ระยำ น่าหน่ายครับ