พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ทุกข์ กับ สุข ที่จริงเป็นเรื่องปกติ แต่ทุกข์ กับ สุข มีตัวแปรสำคัญคือ เวลา และมีจิต เป็นที่รับผลก่อน ดังนั้นการฝึกฝนจิต ให้มี สติ และ สมาธิ จึงมีประโยชน์ มากเวลาทุกข์ เข้ามา ก็รับมือได้ เวลาสุขเข้ามา ก็ไม่หลงกาล เกินไป

ผู้ที่ยังปรารถนาอยู่ในโลก ด้วยการแสวงหา ต้องรู้จักชั่งหนัก ชั่งเบา อย่าให้จิตตกข้างฝ่ายทุกข์ มากเกินไป และ อย่างหลงสุข จนลืมว่า ทุกข์ มันมีด้วยกันกับสุข

ถ้าความทุกข์ เกิดขึ้น ก็ให้ใช้ สติ นำก่อน ระลึกให้ได้ ถึงแก่นสารและวิธีการไปสู่การแก้ปัญหา ๆ ทุกอย่างมันแก้ได้ แต่ต้องมีการยอมบ้าง ที่มันแก้ไม่ได้ เพราะส่วนใหญ่ ไม่ยอม เพราะความมีตัว มีตน ทั้งสองฝ่าย ต้องยอม และ ซื่อสัตย์ ที่มันเป็นปัญหา ทุกวันนี้ คือไม่ยอมตัวแรก แต่เหตุมาจาก การขาดความซื่อสัตย์

ถ้าความทุกข์ จิต สงบลงบ้างแล้ว หรือ คลี่คลายแล้ว ก็ควรเจริญสมาธิ เพื่อเข้าไปเห็นโลกตามความเป็นจริงบ้าง

ยังมีลมหายใจ เข้าออกอยู่ ยังไม่ชื่อว่าสายในการฝีกฝนจิต
ที่มันสายคือไม่มี ลมหายใจเข้าออก แล้ว นั่นเรียกว่าสาย
ถ้าเพียงแว่บ วินาทีหนึ่ง ครู่หนึ่ง เจริญฝึกฝนจิตได้ ในขณะที่มีลมหายใจเข้า และออก ก็ยังพอเห็นแสงสว่าง ทางรอดได้บ้าง

ดังนั้นไม่ควรประมาท เพราะคนประมาท เปรียบเหมือนคนที่ตายแล้ว ผู้ประมาท ย่อมประกอบสติ และ ระลึกถึงกุศล เสมอ ๆ

การระลึกถึงกุศล ( คิดดี พูดดี ทำดี )เสมอ ๆ ย่อมไม่ถึงฐานะตกต่ำจากมนุษย์ ย่อมปิดอบายภูมิ 4

เจริญธรรม ยามเช้า วันมงคล

[ประสิทธิ์]