ตอนที่เดินธุดงค์ อยู่ภาคใต้ นั้นอากาศร้อนมาก
การได้หยุดพัก ดื่มน้ำ นั้นเป็นเรื่องที่ทำประจำ เรียกว่าเดินกันผ้าจีวร ชุ่มเหงื่อเลย
แต่ก็มีหลายครั้งที่บิณฑบาตร ไม่ได้อาหารฉัน เป็นเวลาหลายวัน พอจะดื่มน้ำตาล และ เกลือผสมน้ำดื่ม แก้ขัด บางครั้งมันก็หน้ามืด เหมือนกัน อาการอดอาหาร ปวดท้อง เพราะไม่ได้ฉัน บางครั้งก็นอนดิ้นทุรนทุราย ก็มีเพราะอาหารไม่ตกท้อง เคยนานที่สุด 6 วัน ไม่ได้ฉันอาหารเลย ฉันแต่น้ำดื่ม เนื่องด้วยเวลาเราเดินเราเลือกเส้นทางป่าเขา หลีกเลี่ยงหมู่บ้าน มีอยู่ช่วง นครศรีธรรมราช เดินข้ามเขากันหลาย ที่ ทุ่งใหญ่ ตรงนั้นมีแต่ป่าเขา หมู่บ้านไม่ได้มีมากอย่างปัจจุบัน และประชากร ก็ 50 50 คือ เจอมุสลิม และ พุทธ ถ้ามุสลิม อด เคยถูกรังแก รังควาน ก็มีหลายครั้ง เดินมาเฉย ๆ ดี พวกมุสลิม เอากระป๋อง บ้าง หินบ้าง ปาใส่ เราเดินกันสามรูป แต่พวกที่ปา เหมือนจะท้าตี ท้าต่อย ยืนกันหน้าสลอน ไม่ต่ำกว่า 20 มองมาที่เราประมาณ มึงเอาไหม ถ้าเอา จะถล่มกัน แต่เราก็เดินผ่านไปเฉย ๆ การปาของเขา สมัยนั้นถือว่า หนัก นะ สมัยนี้ มันถือมีดไล่ฟัน เลย นะ อันนี้เป็นความจริง เลย เดินธุดงค์ ภาคใต้ ก็มีความเสีี่่ยง ด้วยข้อต่างของศาสนา