พิมพ์

[ครูนภา]

ยึดเอามรรคองค์ที่ ๒, ๓, ๔, ๕ เป็นแนวทาง ดังนี้

สัมมาสังกัปปะ ๓ (ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )
  ๑.    ความดำริออกจากกาม (เนกขัมมสังกัปโป)
  ๒.    ดำริในความไม่พยาบาท (อพยาปาทสังกัปโป)
  ๓.    ดำริในความไม่เบียดเบียน (อวิหิงสาสังกัปโป)

สัมมากัมมันตะ ๓ (ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )
  ๑.   งดเว้นจากปาณาติบาต (ปาณาติปาตา เวรมณี)
  ๒.   งดเว้นจากอทินนาทาน (อทินนาทานา เวรมณี)
  ๓.   งดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร (กาเมสุมิจฉาจาราเวรมณี)

สัมมาวาจา๔ (ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )
  ๑.   งดเว้นจากการ พูดเท็จ (มุสาวาทา เวรมณี)
  ๒.   งดเว้นจากการ พูดส่อเสียด (ปิสุณาย วาจาย เวรมณี)
  ๓.   งดเว้นจากการ พูดคำหยาบ (ผรุสาย วาจาย เวรมณี)
  ๔.   งดเว้นจากการ เจรจาเพ้อเจ้อ (สัมผัปปลาปา เวรมณี)

สัมมาอาชีวะ ๕(ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )
  ๑.   งดเว้นจาก   การโกง (กุหะนา)
  ๒.   งดเว้นจาก   การล่อลวง (ลปะนา)
  ๓.   งดเว้นจาก   การตลบตะแลง (เนมิตตกะตา)
  ๔.   งดเว้นจาก   การยอมมอบตนในทางผิด (นิปเปสิกะตา)
  ๕.   งดเว้นจาก   การเอาลาภแลกลาภ (ลาเภนะ ลาภัง นิชิคิงสนะตา)

ทำมรรคทั้ง ๔องค์นี้ด้วย สติ(สัมมาสติ)และ วิริยะ(สัมมาวายามะ)
และถ้าจะให้สมบูรณ์พร้อม ก็ต้องประกอบด้วย

  ๑.   ปรโตโฆสะ (ความได้สดับฟังสัจจะอื่น จากผู้รู้ท่านอื่นๆ หรือบัณฑิตอื่น)
  ๒.  โยนิโสมนสิการ (ปรับใจ ปฏิบัติกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย ถ่องแท้ ให้หยั่งลงไปถึงแดนเกิดคือ..ใจ)
ดังนี้จึงจะเกิดสัมมาทิฏฐิ  เมื่อสมบูรณ์พร้อมทั้ง ๗ มรรค ก็จะเกิด สัมมาสมาธิตามคำยืนยัน นี้

             [๒๕๓] พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ก็สัมมาสมาธิของพระอริยะ อันมีเหตุ มีองค์ประกอบ คือ สัมมาทิฐิ สัมมาสังกัปปะ
สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ เป็นไฉน
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความที่จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง ประกอบแล้วด้วยองค์ ๗ เหล่านี้แล
เรียกว่า สัมมาสมาธิของพระอริยะ อันมีเหตุบ้าง มีองค์ประกอบบ้าง ฯ
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=3724&Z=3923&pagebreak=0