พิมพ์

[raponsan]

คาถากาสลัก

สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ พระอาจารย์ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช นั้นท่านสร้างพระเครื่องโด่งดังไว้หลายรุ่น รุ่นที่รู้จักกันมาก หากันมาก คือ พระกริ่งไพรีพินาศ ช่วงปลายพระชันษา สมเด็จฯประชวรบ่อย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ก็แวะเวียนไปเยี่ยมท่าน ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ครั้งหนึ่ง ไปเวลากลางวัน ผู้คนไม่มี มีแต่พระที่คอยปฏิบัติ เดินเข้าออกอยู่สององค์ (พระสมเด็จของคึกฤทธิ์ สำนักพิมพ์ดอกหญ้า พ.ศ.2555)

     ผมนั่งมอง สมเด็จฯท่านชรามากแล้ว นึกอย่างคนใจบาป ท่านอาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน
     “พระกริ่ง เหรียญพระรูป ก็ได้รับประทานจากท่านไว้แล้ว แต่ความโลภที่มีอยู่ในสันดาน ก็อยากได้อะไรๆต่อไปอีก”
     แต่จะขออะไรก็คิดไม่ออก จึงลองขอคาถา เพื่อจะได้ท่องจำไว้ป้องกันตัว
     “เฮ่ย” สมเด็จฯรับสั่งตามธรรมดาของท่าน เหมือนทุกครั้งที่ผมพูดอะไรกับท่าน...แล้วท่านก็นิ่งอยู่นาน ในที่สุดท่านก็ถามว่า “เอ็งจะเอาคาถาไปทำไม”
     “เอาไว้คุ้มกันตัว ยิงไม่ออก ฟันไม่เข้า ตกน้ำไม่ตาย ไฟไหม้ไม่ติด”

     “สมเด็จฯท่านหัวเราะ” ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็ไปหัดวิ่งให้เร็วๆ จะได้วิ่งหนีเขาทัน จะได้หลบเขาได้”
     “สมเด็จฯก็เป็นเสียอย่างนี้” ผมพ้อ “ตั้งแต่เกิดมาก็เห็นสมเด็จฯบวชเป็นพระ จะขอคาถาสักบท ก็น่าจะให้ได้”
     “เอ็งอยากได้คาถาจริงๆหรือ”
     “ก็อยากได้คาถาจริงๆน่ะซี ไม่งั้นจะขอทำไม”

     “จะ ภะ กะ สะ” สมเด็จฯรับสั่ง” ท่องจำไว้ให้ได้ ตื่นนอนขึ้นมาก็ว่าคาถานี้สามจบ ก่อนนอนสวดมนต์จบแล้ว ก็ว่าคาถานี้อีกสามครั้ง ทำทุกวันอย่าให้ขาด จะไม่มีใครทำอะไรเอ็ง เอ็งจะอยู่เป็นสุขไปจนตาย”

     

      ผมหัดท่องต่อหน้าสมเด็จฯท่าน แล้วก็ถามว่า “มีอะไรต่ออีกไหม” “เท่านั้นแหละ”
      “คาถาอะไรกัน มีแค่สี่พยางค์” ผมถาม
      “ท่านเรียกว่าคาถากาสลักว่ะ กันได้จากหลวงตาบ้านนอกองค์หนึ่ง ท่านแก่พรรษากว่ากันมาก ป่านนี้ท่านคงตายไปแล้ว”
      “คาถากาสลัก” ผมรำพึง แปลว่าอะไร
      “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน สมเด็จฯตอบหน้าตาเฉย”
      “แล้วดียังไง”
      “ดีมาก” สมเด็จฯรับสั่ง ท่องเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน เตือนใจตัวเองให้เป็นคนดีเป็นคนดีเสียอย่าง ไม่มีใครเขาคิดจะฆ่าฟัน ไม่ต้องวิ่งหนี ไม่ต้องหลบ คนที่ต้องหลบมีแต่คนชั่ว ถ้าเราดีแล้ว สู้หน้าคนได้เสมอ

      แล้วสมเด็จฯท่านก็บอกให้เอากระดาษมาจด แล้วอธิบาย จะ ภะ กะ สะ นั้นเป็นอักษรแรกของคาถาแต่ละวรรค ตัวคาถาเต็มมีสี่คาถา
          จช ทุชชนสังสัคคัง
          ภช ปัณฑิตเสวนัง
          กรปุญญมโหรัตตัง
          สรนิจจมนิจจตัง
     แปลเป็นไทยตามแบบสมเด็จฯท่านว่า...
     "อย่าไปคบคนชั่วคนโง่ คบแต่คนดีที่เขามีปัญญา ทำบุญอย่าเว้น ทั้งกลางวันกลางคืน และระลึกถึงความไม่เที่ยงเป็นนิจ"     
     “ใครปฏิบัติตามได้ทุกวรรค ก็เป็นคนดี ปลอดภัยไปชั่วชีวิต”

       

       ตั้งแต่นั้น ผมก็ท่องคาถากาสลัก...จนอายุปูนนี้ ก็ยังไม่เคยหัวแตก หรือเป็นไข้โป้งสักที”
       ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ จบข้อเขียนว่า “ผมเองก็แก่เต็มที จึงขอบอกคาถานี้ไว้ให้จำกันต่อๆมา รับรองชีวิตจะมีแต่สุขเฮฮาตลอดไป”.


จากคอลัมน์ชักธงรบ โดยกิเลน ประลองเชิง
http://www.thairath.co.th/content/795691

[Admax]

 

[ธัมมะวังโส]

 

[kittisak]

 

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ