พิมพ์

[lastman]

เวลาป่วย ร่างกายก็อยากนอนเป็นส่วนใหญ่ แต่เมื่อล้มตัวลงนอนแล้ว ก็มัีกจะเจริญสติไม่ทันก็จะเข้าสู่วิถีการหลับ

ผมมาคิดดูว่า ถ้าเกิดต้องตายในเวลาขณะนั้น ต้องเสียการณ์เป็นแน่

ทั้ง ๆ ที่รู้อย่างนี้แต่ก็ไม่มีพลังในการเจริญภาวนา ต้องตั้งต้นอย่างไรครับ หรือควรจะต้องมุ่งในท่านั่ง

โดยไม่ต้องสนสภาพร่างกาย ที่ยอบแยบ อย่างนั้น

 

[ธัมมะวังโส]

ยามป่วย เป็นยามที่ไม่ควรประมาท กรรมฐานเร่ิงด่วน เหมาะเฉพาะกิจก็คือ

 กายคตาสติ ๆ ไปในกาย ซึ่งมีอยู่แล้ว ใน พระธรรมปีติ และ พระยุคลหก และ อานาปานสติ

 ทั้งหมดนี้เป็นกรรมฐานที่นับเนื่องด้วย กายคตาสติ ทั้งหมด

สิ่งสำคัญ คือ ลม เกาะลมหายใจเข้ากำหนดรู้ว่า เราป่วย นะลมหายใจอย่างนี้ ( อันนี้ว่าไปที่ขั้นที่ 4 เลยนะ )

คือทำกายสังขาร ให้ระงับลง ด้วยการฝึกดูลมหายใจเข้า หายใจออก


ดังนั้นถ้าเป็นเวลาเร่งด่วน มาก ๆ กรรมฐานที่เหมาะสม ก็คือ อานาปานสติ

แต่โดยธรรมชาติ ของศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ผู้ฝึกมาตั้งแต่ ห้องที่ 1 2 3 ก็จะเข้าใจและสามารถ

เิดินจิตรักษาอาการเจ็บป่วยได้ คือระงับกายสังขารที่เป็นทุกข์ได้

เจริญธรรม

 

[ธรรมะ ปุจฉา]

ดูเหมาะ สำหรับหน้าฝนนี้นะจ๊ะ      
 

[samapol]

กำลัง ป่วยอยู่พอดี เลยได้อ่านแล้วตั้ง สติ ใหม่

 

[ธัมมะวังโส]

ยามป่วย จิตเป็นทุกข์ ไม่คลายไม่วาง เพราะไม่สบายกาย ก็เลยไม่สบายใจ

ควรเจริญสติ ให้มาก

 เจริญ ธาตุ มรณานุสสติ อนิจจสัญญา ซึ่งเป็นธรรมฝ่ายวิปัสสนา ให้มากขึ้น เป็นโอกาส ที่จะกำหนดทุกข์ ให้รู้ยิ่ง ให้เป็นตามธรรม ดังนั้นยามป่วย ควรเจริญธรรมเหล่านี้ให้มาก

 เจริญธรรม / เจริญพร