ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: ผีเฝ้ากระดูกลูกเมีย ด้วยความหวงแหน ยุติเพราะ "แว่วเสียงเทศนาของหลวงปู่มั่น"  (อ่าน 1060 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 28361
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
0



รักคือบ่วง ห่วงคือทุกข์.! 500 ปี อันแสนยาวนาน ที่ผีตนหนึ่งเฝ้ากระดูกลูก-เมียด้วยความหวงแหน ถึงคราวยุติเพราะ "แว่วเสียงเทศนาของหลวงปู่มั่น"

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๔๙๐ ขณะที่ผู้เล่าเรื่องนี้อยู่กับ "พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต" ที่วัดป่าบ้านหนองผือ วันหนึ่งคุณฟอง ชินบุตร (โยมผู้นี้มาวัดเป็นประจำ) ได้แบกไหกระเทียมชนิดปากบาน มีฝาครอบ ขนาดใหญ่เกือบเท่าขวดโหล ข้างในบรรจุกระดูก นำมาถวายพระอาจารย์

โยมฟองเล่าว่า เจ้าของไหเขาให้นำมาถวาย เป็นไหใส่กระดูกคน ดูเหมือนจะเป็นกระดูกเด็ก แต่กระดูกนั้นนำไปฝังดินแล้ว ส่วนปากไหบิ่นเพราะถูกผานไถขูดเอา

โยมฟองได้เล่าถึงเหตุที่ได้ไหนี้มาว่า นายกู่ พิมพบุตร ผู้เป็นเจ้าของนา ตั้งใจจะไปไถนาตอนเช้าตรู่ ตื่นขึ้นมาเห็นยังมืดอยู่จึงนอนต่อ พอเคลิ้มหลับไปก็ฝันเห็นว่า

 ans1 ask1 ans1 ask1

มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแล้วบอกว่า "ให้ไปเอาไหกระดูกสองใบไปถวายพระอาจารย์มั่นให้ด้วย"
นายกู่ถามว่า "ไหอยู่ที่ไหน?"
ชายคนนั้นตอบว่า "ไถนาไปสักสามรอบก็จะเห็น"

ถามว่า "ชื่ออะไร?"
ตอบว่า "ชื่อตาเชียงจวง มาเฝ้ากระดูกลูกอยู่ที่นี่ได้ห้าร้อยปีแล้ว วันหนึ่งได้ยินเสียงพระอาจารย์มั่นเทศน์แว่ว ๆ มาในเวลากลางคืนว่า เป็นหมามานั่งเฝ้าหวงกระดูกแล้วก็กัดกัน ส่วนเนื้อล่ำๆ อร่อยๆ มนุษย์เอาไปกินหมดแล้ว มัวแต่มานั่งเฝ้าห่วงเฝ้าหวงกระดูกตนเอง กระดูกลูกเมีย ตายแล้วไปเป็นผีเปรต ต้องมานั่งเฝ้ากระดูกถึงห้าร้อยปี แล้วจึงได้สติระลึกได้ ทั้งๆ ที่อดๆ อยากๆ ผอมโซ ก็ยังพอใจเฝ้าหวงเฝ้าห่วงกระดูกลูกเมียอยู่ กว่าจะรู้ตัวก็เสียเวลาไปห้าร้อยปีแล้ว"

นี่แหละ เพราะความรัก ความห่วงหาอาลัย เป็นเหตุให้ไปเกิดเป็นผีเป็นเปรต เฝ้าสิ่งที่รักและอาลัยจนลืมวันลืมเวลา



ที่มา : www.dharma-gateway.com/monk-hist-index-page.htm
เรียบเรียงโดยอุทัย เลิกสันเทียะ
http://www.tnews.co.th/contents/414792
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ

ประสิทธิ์

  • โยคาวจรมรรค
  • *****
  • ผลบุญ: +14/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • เพศ: ชาย
  • กระทู้: 639
  • จิตว่าง ก็เป็นสุข
  • Respect: 0
    • ดูรายละเอียด
0
สรุป เรื่องราวหลวงปู่มั่น ตอนนี้ เริ่มออกเป็น อภินิหาร มากขึ้นไปทุกที ในความคิดผม เมื่อก่อนการพูดถึงสายวัดป่า จะเป็นเรื่อง จริยาวัตร และ การทรงกรรมฐาน มีขันติ และ พุทโธ

รู้สึกว่า ปัจจุบันเรื่องราวม เริ่มจะเล่ากัน ยิ่งกว่าหลวงปู่โต หลวงปู่ทวดแล้ว นะครับ

รู้สึกในใจว่า นี่ไม่ใช่สายวัดป่า กลายเป็นแนวแบบ สายหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน หลวงปู่สุข วัดปากคลอง ไปแล้ว เพราะ หลวงปู่มั่น ในความรู้สึกผม ชื่นชอบ จริยาวัตรของท่านเสียมากกว่า ผมฟังจากเพลง ชุดเพลิน พรหมแดน ร้องแล้ว ก็ฟังไปในทาง จริยาวัตร

 :49:
บันทึกการเข้า
ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครชู ช่างเขา
ใครด่า ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ

:;