พิมพ์

[TC9]

จะลบความขุ่นในใจอย่างไรดีครับ

เรื่องมีอยู่ว่า ผมทำงานเป็นราชการประเภทตงฉิน ไม่เคยขอความช่วยเหลือ
จากใคร ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องตัวผมเอง และเรื่องของคนในครอบครัว ในชีวิตการ
ทำงานเป็นข้าราชการสายครูถึง 27 ปี

ต่อมาวันหนึ่ง น้องสาว ก็มาหาผม โดยอ้างว่าแม่ให้มาขอให้ช่วย

เรื่องที่ขอ ก็คือ การฝากหลานเข้าเรียน ในสถานศึกษาที่ดีที่สุดของจังหวัด

ซึ่งทำให้ผมอึดอัดมาก เพราะไม่เคยบากหน้าไปขอร้องใคร แม้เรื่องของลูกผมเอง
เพราะลูกผมยังเรียนโรงเรียนวัดเลยครับ

หลังจากชั่งใจ อยู่นานประกอบ กับแม่ โทรมารบเร้า ให้ไปทำ

ก็เลยพาใจที่ ชอกช้ำไปพูดกับผู้ใหญ่ ที่คิดว่าจะช่วยเหลือได้ แต่ผู้ใหญ่ท่านนั้น
ก็เรียกเงินในการดำเนินการให้ หลายบาทมาก พร้อมกับส่งสายตาเหยียดหยามผม
เหมือนทำนองว่า ได้ทีมีชัยเหนือผมแล้ว ผมรู้สึกขุ่นเคืองในใจแต่เก็บอารมณ์ยิ้มพูดตอบ
ไปว่าจะถามทางน้องสาวก่อนครับ

ผมก็เก็บอารมณ์ขุ่นไว้ในใจ ฝืนใจเป็นอย่างมาก กับการที่ต้องมาโดนดูถูกเหยียดหยาม
ซึ่งผมนำความมาบอกให้กับน้องสาว แทนที่จะได้รับความเห็นอกเห็นใจ กับพูดทำนอง
ตัดพ้อต่อว่า ผมไม่มีน้ำยาเอาเสียเลย แค่หลานคนเดียวก็ฝากไม่ได้

ผมก็มานั่งนึกดูว่า ไอ้หลานคนนี้ พ่อแม่มันก็ไม่เคยพามาไหว้ผมสักครั้ง แต่ผมกลับ
ต้องมาหมองเสียภาพพจน์ เสียความรู้สึก แทนที่จะมาเสียให้กับคนในครอบครัว

ตอนนี้ผมตัดสินใจว่า ไม่ช่วย ยืนยันปณิธาน  ซึ่งส่งผลให้ผมมีเรื่องกระทบกับ
คนในครอบครัว ตั้งแต่ เมีย ลูก แม่ น้องสาว ทุกคนมองผมต่างไปคนละแบบ

เมีย ที่ลูกตัวเองไม่ช่วย กับไปช่วยลูกน้องสาว
ลูก ก็คิดว่ารักหลาน มากกว่าลูกในไส้
แม่ เรื่องแค่นี้ก็ทำให้แม่สักครั้งไม่ได้
น้องสาว ช่วยก็ไม่ได้ ทำให้หลานหน่อยก็ไม่ได้
คนที่ไปขอร้อง ใช้สายตาเหยียดหยาม และพูดนินทาผมว่า พอถึงเรื่องตัวเองมันก็ตงฉินไม่ได้แล้ว

ผมพยายาม ข่มตา ข่มใจ ปฏิบัติ ภาวนากรรมฐาน แต่ก็ไม่สามารถปฏิบัติกรรมฐาน ได้อย่างเมื่อก่อน
เพราะอารมณ์ มันจะเข้าไปเกิด ภาพพวกนี้ขึ้นมาในใจ

ปรึกษา เพื่อนสมาชิกช่วยแนะนำทางให้หน่อย

[arlogo]

เป็นธรรมดา ของมนุษย์ ย่อมยังมีความยินดี ในชื่อเสียง เกรียติยศ สรรเสริญ และสุข

การที่คุณโยม ตั้งใจเป็นครูที่ตงฉิน อาตมาอนุโมทนาด้วย

แต่การที่ต้องมาเปลี่ยนความตั้งใจ ด้วยสาเหตุประการต่างๆนั้น อาตมาก็พอจะเข้าใจ เพราะเราไม่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวได้ในโลกนี้ ต้องอยู่ร่วมกับอีกหลากผู้ หลายคน ย่อมมีอุปสรรค บ้างการที่โยมต้องไปขอร้องเขานั้น เป็นสิ่งที่ฝืนใจของปุถุชนมาก โดยเฉพาะคนไม่ผิดจะให้ขอโทษคนผิดนั้น ทำใจได้ลำบาก หรือจะให้อภัยคนที่ตบหัวเราอยู่ทุกวัน มันก็เป็นเรื่องที่ต้องทำใจได้ลำบากดังนั้น ต่อไปนี้่จะแนะนำวิธีภาวนาให้โยมไว้แก้อารมณ์

1 จงทำความรู้สึกเบื้องหน้าก่อนภาวนาให้ภาวนา อนุสสติด้วย อภิณหปัจจเวกขณ 5 ประการ
   จะทำให้ใจโยมนั้นคลายจากภาพทางจิต อันผูกอยู่ด้วยชื่อเสียง และ เกรียติยศเหล่านั้นได้

2 เมื่อใจคลาย อารมณ์ที่ขุ่นมัว นั้นได้แล้ว ก็ให้ภาวนา ง่าย ๆ คือภาวนา พุทโธ กับ ลมหายใจ เข้า และ ออก ( ถ้าขึ้นกรรมฐานก็ให้ภาวนาตามลำดับพระกรรมฐาน )

3 ให้แผ่เมตตา หลังการนั่งกรรมฐาน เพราะจิตอ่อนโยนแล้ว จึงแผ่เมตตาได้
   แต่ถ้าแผ่เมตตาก่อน หรือระหว่างที่ใจ ขุ่นมัวอยู่นั้น ไม่สามารถจะแผ่เมตตาได้ ยิ่งแผ่จะเป็นผลตรงกันข้าม

ถ้าไม่สบายใจ อย่างไร ก็ให้โทรมาคุยกันได้ แต่ต้องเป็นช่วงที่อาตมาว่างนะ บอกไม่ได้ว่างตอนไหน ให้ดีมาคุยที่วัดจะดีกว่า