ข้างบ้านผม มีเด็กคนหนึ่งเป็นเด็กขยัน เพราะฐานะยากจนจึงพยายามหารายได้ช่วยครอบครัว ผมเฝ้ามองเด็กคนนี้มาเป็นเวลา 3 ปีกว่า เด็กคนนี้ก็เป็นคนเือื้อเฟื้อ ทุกคน ขยันทุกเช้าจะไปขายหนังสือพิมพ์มาขาย ตั้งแต่ตี 4 จน 7 โมงเช้าเขาก็จะมาซื้อกับข้าว ที่ข้างร้านผม ผมมองเด็กคนนี้ก็ชื่นชอบ แต่ต่อมาก็มีข่าวว่าเด็กคนนี้ไปชอบลูกสาวของเจ้าของร้านขายขนมในตลาด ซึ่งเป็นคนมีฐานะดี ซึ่งผมก็เห็นเด็กหนุ่ม เด็กสาวก็ค่อนข้างจะมีใจให้กัน ต่อมาพ่อแม่ฝ่ายผู้หญิงรู้ข่าวเข้า ก็พยายามกีดกัน ตั้งแต่นั่นมาก็มีการพูดถึงเด็กหนุ่มคนนี้ไปในทางไม่ดี แต่เขาก็ไม่ท้อถอย จนเรื่องไปถึง พ่อ แม่ ของเขาว่า เด็กชายคนนี้ไปขโมยขนมที่บ้าน พ่อ แม่ ของเด็กหญิง ทำให้ พ่อ แม่ ของฝ่ายเด็กชายโกรธ มีการลงโทษด้วยการตี และให้ตัดความสัมพันธ์ ของคนทั้งสอง ผมเองมองดูอยู่มาตลอดเวลา และเข้าไปไกล่เกลี่ยกับ พ่อ แม่ ทั้ง สองฝ่ายให้ แต่ ทั้งสองฝ่าย ก็อ้างแต่ว่า คนข้างนอก พูดกันอย่างนั้น คนข้างนอกพูดกันอย่างนี้ สุดท้ายก็ไม่ยอมกัน ทำตามทิฏฐิ กันทั้งสองฝ่าย
===================================================
ผลเสีย ที่เกิดกับเด็กไม่มี ใครออกมาปกป้อง น้ำใจ เด็ก เพียงแต่มองว่าชาวบ้านพูดกัน แล้วลงโทษเด็ก โดยไม่ไ่ต่สวน เลย นี่ สำหรับผมว่า การกระทำเยี่ยงนี้ไม่ใช่เป็นการกระทำของผู้ใหญ่ครับ
===================================================
ตอนนี้ เด็กทั้งสอง ก็ยังแอบคบกันอยู่ ส่วนเด็กทั้งสองก็เป็นเด็ก ดี คงอยู่ในศีลธรรม เพราะผมพยายามชักนำให้เด็กทั้งสองยึดมั่น ในธรรมะ ซึ่งบางครั้งผมก็น้ำตาตกเหมือนกัน ที่เห็นเด็กทั้งสองคนมาเล่าเรื่องที่ประสพกันให้ฟัง
====================================================
ผมเองก็เล่าไม่เก่ง แต่อยากให้ทุกท่าน เวลาฟังคนอื่นให้ร้ายคน เราควรจะให้โอกาสเขาชี้แจง ไม่ใช่เอะอะก็ลงโทษเขาผู้นั่นเลย
===========================================
คนเป็นผู้ใหญ่ ควรจะมีใจหนักแน่น ไม่ใช่หูเบา
------------------------------------------------
เล่าพอให้ท่านทั้งหลาย เป็นคติเตือนใจกันทุกท่านครับ