ขอถามพระคุณเจ้า...เวลาเราหลับอยู่ เราเองจะเหมือนมีตาลอยอยู่สูงขึ้นไปซักหนึ่งแขนคอยคลุมอยู่......แล้วพอเวลา มีอะไรมีกระทบเจ้าดวงตานี้จะเป็นตัวปลุกให้เราตื่นหรือเป็นตัวคอยบอกให้เรา รู้.....มันเป็นอะไรหรือค๊ะ พระคุณเจ้า
ก่อนอื่น ต้องถามกลับก่อนว่า อาการนี้มีมาแต่กำเนิด หรือ ไม่
อาการนี้ถ้าไม่มีมาแต่กำเนิด เริ่ม มีเมื่อไร ?
อาการที่เริ่มมี นั้น เกิดขึ้นเอง หรือ ฝึกฝนจิตไว้ ?
แต่ขอตอบแบบทั่วไปไว้ก่อนว่า อาการที่มีลักษณะ จำเพาะตัว คือ สติ ที่มีความรู้สึกตัวนั้น
เกิดขึ้นได้หลายแบบ เช่น นักดาบไทย สมัยก่อน ก็ฝึกประสาทรับรู้เวลาหลับ ก็มีลักษณะแบบนี้เช่นกัน
สมัยที่อาตมา เป็นทหารฝึก เสือคาบดาบ ก็มีลักษณะประสาทตื่นตัว อย่างนี้เหมือนกัน ลักษณะดวงตา
แตกต่างกันออกไป อาจจะเป็นรูปจิตที่ เป็นตัวเรา เป็นเชือก เป็นกำแพง เป็นต้น
ที่กล่าวอย่างนี้ เพื่อให้มองเห็นแบบธรรมดา โดยที่ไม่เกี่ยวกับกรรมฐาน แต่เป็นการฝึกฝนจิตตั้งรับเหตุการณ์
ในกรณี ที่เกิดขึ้นเอง ก็มีอีก.... แต่จะยังไม่กล่าว
กรณีต่อไป เกิดจากการ บำเพ็ญ สมาธิ .....อันนี้ก็ขอยกไว้ยังไม่กล่าว
.แล้วมีครั้งหนึ่ง..ตุกแกมันร้องตามปกติของมัน ...แต่เจ้าตาที่คลุมอยู่มันแปลความต้องการของตุกแกออกมาได้......มันจะเป็นไปได้ไหมค๊ะ?
การฟัง หรือ สื่อภาษา กับสัตว์ ได้ ก็มีหลายกรณี เช่น คนฝึกสุนัข ฝึกแมว ฝึกสิงโต ฝึกช้าง ฝึกลิง ฝึกปลาโลมา
ฝึกแมวน้ำเป็นต้น ก็เป็นความสามารถที่จะเกิดจากการฝึกไว้เฉพาะตัว อันนี้เกิดจากการฝึก และ ที่ต้องสิ่งที่
ชาวโลกเรียกว่า พรสวรรค์ ด้วย
ที่นี้ คนที่ไม่ได้ฝึก แต่มีพรสวรรค์ เรียกว่า บุญญฤทธิ์ นั้นก็มีมากที่อาตมาเคยพบก็ไม่ต่ำกว่า 10
การสื่อภาษากับสัตว์ได้จำแนกไว้ดังนี้
1.สื่อภาษาเข้าใจสัตว์ แต่สัตว์ไม่เข้าใจเรา
ยกตัวอย่าง เหมือนคนทั่วไป รู้จุดประสงค์ของสัตว์ เช่น สุนัขเห่า ก็บอกเหตุบางอย่าง เป็นต้น
2.สื่อภาษาเข้าใจสัตว์ และ สัตว์ก็เข้าใจเรา
3.สื่อไม่ได้ ทั้งเราและ สัตว์
สำหรับผู้ฝึกจิต สำเร็จ อภิญญาหก เท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นพระอริยะบุคคล จะมีปฏิสัมภิทา ข้อหนึ่ง
เรียก นิรุกติปฏิสัมภิทา สามารถสื่อภาษา กับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกทั้งปวง
ในอรรถกถา กล่าวว่า ภาษานี้ เรียกว่า ภาษา มาคธี
คนที่มีความสามารถ ทางพลังจิต พิเศษมา โดยไม่ได้ฝึก กรรมฐาน นั้นควรตั้งมั่นและศรัทธา เพราะเป็นผู้รู้เห็น
ด้วยตนเองก่อนแล้ว ยิ่งเห็นเรื่องเหล่านี้ด้วยตนเอง ย่อมทำลาย วิจิกิจฉา ในองค์กรรมฐานได้ไว โดยธรรมชาติ
การฝึกจิตก็ควรอยู่ ระดับ ฌาน 4 ขึ้นไปแล้ว เพราะนิวรณ์ดับไว นอกเสียจากสิ่งที่เกิดนั้นไม่จริง จึงไม่มีความ
ศรัทธา ในการภาวนา
อย่างไรเสีย ก็ใช้ความสามารถอันนี้ให้เกิดประโยชน์และตั้งมั่น ในคุณธรรม เพื่อความดับทุกข์ สิ้นทุกข์
เพื่อความไม่มีเรา ของเรา ตัวตนของเรา เพื่อกิจอันสำคัญ เพื่อพรหมจรรย์อันสมบูรณ์
เจริญพร พอให้ได้ศรัทธา
ผู้เขียน
หัวข้อ: ภาวนากรรมฐาน แล้ว มีอาการกึ่งหลับ กึ่งตื่น (อ่าน 13617 ครั้ง)