พิมพ์

[raponsan]

สมาธิชาวบ้าน : รู้ทันจิต

    การทำวิปัสสนาให้จิตสงบนิ่ง โดยมีสติเป็นตัวกำกับการกำหนดรู้ ด้วยการใช้สติติดตามดูจิตหรือความคิด เมื่อจิตตั้งมั่นแล้วมีภูมิสูงขึ้น ก็เปรียบเหมือนคนขึ้นบันไดขั้นที่สูงก็จะสามารถมองเห็นอะไรที่กว้างขึ้น ก็เกิดปัญญามากขึ้น เมื่อเกิดปัญญาก็สามารถแก้ปัญหาต่างๆ ได้

    ดังนั้นเมื่อเราเห็นแล้วและรู้แล้วว่าตัวเราเข้าไปอยู่ในวงเวียนวัฏสงสารนี้ได้อย่างไร นั่นเพราะทุกคนมีเหตุของการเป็นมาและเป็นไป คือมีทั้งเหตุและผลที่ทำให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้ คนเราเกิดมาโดยมีกรรมซึ่งเป็นกรรมสืบเนื่องเป็นตัวกำหนด เราไม่สามารถแก้ไขได้ แต่ถ้าเราเกิดปัญญาเท่าทัน รู้แจ้งขึ้น ความทุกข์ที่มีในใจเรามันก็จะหมดไป ความทุกข์นั้นจะเบาลง น้อยลง นั่นคือความเท่าทันของจิต

     

    การทำสมาธิเป็นการฝึกอบรมจิตของเรา ทำให้จิตใจสงบ มีความตั้งใจมั่นอยู่ในเรื่องที่ต้องการให้ใจตั้งไว้เพียงเรื่องเดียวไม่ให้ใจคิดฟุ้งซ่านออกไป ถ้าจิตไม่ผ่านการอบรม จิตก็ไม่สามารถไปถึงคุณสมบัติที่เหมะสมได้ อย่างเช่นคนเปิดเพลง ถ้าเปิดเพลงที่เราชอบเราก็ว่าไพเราะดี เราก็พอใจ แต่ถ้าเกิดเปิดเพลงที่เราไม่ชอบ เปิดแล้วเรารำคาญ เราไม่พอใจ สิ่งเหล่านี้หูมันก็ไม่ได้ตัดสิน แต่หูส่งไปที่ใจ ใจก็คือผู้รู้ ผู้รู้ที่จิตเป็นตัวตัดสินว่าพอใจ ไม่พอใจ ความพอใจ ไม่พอใจ เรียกว่าอารมณ์จิต

    สิ่งเหล่านี้เป็นอารมณ์จิตที่ผ่านเข้ามาทางหูเราก็รู้ ผ่านทางตาเราก็รู้ ผ่านทางจมูกเราก็รู้ ผ่านไปที่ธาตุรู้เราก็รู้  ธาตุรู้ก็คือจิต จิตก็คือธาตุรู้ ธาตุรู้เป็นธาตุที่สะสมสิ่งต่างๆ เอาไว้ ธาตุรู้ในที่นี้ก็เหมือนธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ เป็นธรรมชาติ ถ้าเรามาเกิดอวิชชาความยึดมั่นถือมั่น มาครอบครองธาตุรู้นี้ว่าเป็นของของเรา เมื่อมีคำว่าของของเรา ธาตุรู้ก็จะเป็นธาตุธรรมดา เป็นธาตุในธรรมชาติที่มีของมันอยู่เอง ก็กลายเป็นจิตของเรา วิญญาณของเรา ก็เพราะว่าเราเข้าใจว่ามันเป็นของเรา

    อัตตาตัวเริ่มต้นเป็นตัวที่ทำให้มันเป็นตัวเป็นตนเมื่อจิตดวงนี้ หรือธาตุรู้ดวงนี้ มันเกิดอวิชชาความเชื่อว่าเป็นของของมัน ก็จะกลายเป็นตัวตนขึ้นมา มันก็จะกลายเป็นจิตของเรา วิญญาณของเรา กว่าที่จะถอดถอนตัวตนอันนี้ได้มันก็ยาก เพราะในที่สุดการเกิดพระนิพพานก็คือการถอดถอนความเป็นเจ้าของธาตุรู้นี้ ว่าวิญญาณดวงนี้มันก็ไม่มีเจ้าของอีกต่อไป  จิตดวงนี้ก็ไม่มีเจ้าของอีกต่อไป กลายเป็นธาตุรู้เฉยๆ กลายเป็นธาตุรู้ที่ไปรวมกับธาตุรู้อื่นๆ ความเป็นเจ้าของที่ธาตุรู้นี้ก็ไม่มี ความเป็นเจ้าของจิตวิญญาณดวงนี้ก็ไม่มี

    เมื่อมันหมดความเป็นเจ้าของเมื่อไหร่ จิตวิญญาณทั้งหลายมันก็กลับคืนสู่ธรรมชาติ แต่การจะปล่อยความเป็นเจ้าของนั้นมันปล่อยยากด้วยปัญญาธรรมดานั่งนึกๆ เอาไม่สามารถจะปล่อยเป็นอิสระได้ จำเป็นต้องใช้จิตให้เกิดสมาธิ ใช้สมาธิจิตในขณะที่จิตมีความตั้งมั่นเป็นอิสระ เกิดความรู้แจ้งเห็นจริง จิตที่รู้แจ้งเห็นจริงก็จะเห็นความจริงได้ ถ้าจิตไม่รู้แจ้งเห็นจริงก็ไม่เห็นความจริง ในขณะที่อบรมจิต จิตจะดำเนินไป

    ผู้ฝึกจะต้องคอยกำหนดควบคุมทิศทางของจิต เพื่อไม่ให้จิตไปหลงเวียนว่ายตายเกิด บางครั้งถ้าจิตมีภูมิปัญญาน้อยก็อาจจะไปน้อมยึดมั่นถือมั่นที่เป็นจริงเป็นจังได้ ถ้าจิตจะไปหลงยึดมั่นถือมั่น ไปหลงเชื่อในสิ่งต่างๆ ในมิติภพภูมิต่างๆ เพราะไม่ใช่แนวทางพระนิพพาน ต้องใช้สมาธิจิตเข้าไปเห็นความจริงถึงจะเกิดความรู้แจ้งเห็นจริง ถึงจะปล่อยวางมันลงได้

     

    ดังนั้นแล้วผู้ปฏิบัติธรรมต้องรู้ความจริงหลายอย่าง ปฏิบัติธรรมปฏิบัติไปเพื่อให้เห็นธรรมจริงๆ ตั้งแนวทางไว้ว่าจิตดวงนี้ได้ปล่อยวางหลุดพ้น อำนาจของการปฏิบัติธรรมนั้นยิ่งใหญ่ แต่เราปฏิบัติธรรมไปเพื่อเป้าหมายหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ผู้ที่ฝึกจิตเก่งๆ แล้วสามารถเห็นอารมณ์ความรู้สึก พอจิตมีความทรงตัว มีอารมณ์ที่ก่อขึ้น จิตก็จะเห็นอารมณ์นั้นปรากฏก่อตัวขึ้น ทำให้อารมณ์นั้นเข้ามากระทบจิตก็แปลว่าจิตมันละเอียดมั่นคง.


ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/121014/97464

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ