พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๔ อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต - หน้าที่ 22

๗. สมาธิสูตร       
 
 ๒๗ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงมีปัญญารักษาตน มีสติ  เจริญสมาธิหาประมาณมิได้เถิด เมื่อเธอมีปัญญารักษาตน มีสติ เจริญสมาธิหาประมาณมิได้อยู่ ญาณ ๕ อย่าง ย่อมเกิดขึ้นเฉพาะตน
ญาณ ๕ อย่างเป็นไฉนคือ


ญาณย่อมเกิดขึ้นเฉพาะตนว่า สมาธินี้มีสุขในปัจจุบัน และมีสุขเป็นวิบากต่อไป ๑

สมาธินี้เป็น อริยะ ปราศจากอามิส ๑

สมาธินี้อันคนเลวเสพไม่ได้ ๑

สมาธินี้ละเอียด ประณีต ได้ด้วยความสงบระงับ บรรลุได้ด้วยความเป็นธรรมเอกผุดขึ้น และมิใช่บรรลุได้ด้วยการข่มธรรมที่เป็นข้าศึก ห้ามกิเลสด้วยจิตอันเป็นสสังขาร ๑

ก็เราย่อมมีสติเข้าสมาธินี้ได้ มีสติออกจากสมาธินี้ได้ ๑


ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงมีปัญญารักษาตน มีสติ เจริญสมาธิอันหาประมาณมิได้เถิด เมื่อเธอทั้งหลายมีปัญญารักษาตน มีสติ เจริญสมาธิอันหาประมาณมิได้อยู่ ญาณ ๕ อย่างนี้แล ย่อมเกิดขึ้นเฉพาะตน ฯ


เป็น พระพุทธพจน์ ที่ศิษย์กรรมฐาน ควรทราบผู้ฝึกปฏิบัติ
ย่อมเข้าถึง ญาณทั้ง 5 ได้
Aeva Debug: 0.0005 seconds.Aeva Debug: 0.0005 seconds.

[ธุลีธวัช (chai173)]

อิทธิคุณแห่งผู้เจริญภาวนาสมาธิ

          ผู้มีความปราณีตในชีวิตรู้รักษาตน ดำรงตนอยู่ด้วยความระลึกถึงคุณและโทษแห่งกามบริโภค และน้อมไปในการ

เจริญจิต ย่อมเข้าถึงอิทธิคุณแห่งผู้เจริญภาวนาสมาธิ ด้วยเหตุดังนี้ ความหยั่งรู้ปรากฏเป็นผล  5 ประการ คือ

   - หยั่งรู้ได้เฉพาะตนว่า จิตที่เป็นปัจจุบันตั้งมั่นแล้วนี้ เป็นสุข อานิสงส์เสวยผลเป็นสุขเนื่องไป

   - หยั่งรู้ได้เฉพาะตนว่า จิตที่เป็นปัจจุบันตั้งมั่นแล้วนี้ เป็นหนทางเจริญ สิ่งตอบแทนอื่นหาเทียบเคียงได้ไม่

   - หยั่งรู้ได้เฉพาะตนว่า จิตที่เป็นปัจจุบันตั้งมั่นแล้วนี้ อันคนเขลาย่อมไม่รู้

   - หยั่งรู้ได้เฉพาะตนว่า จิตที่เป็นปัจจุบันตั้งมั่นแล้วนี้ ความรู้แจ้งชัดในข้อข้องใดใดปรากฏ

   - หยั่งรู้ได้เฉพาะตนว่า จิตที่เป็นปัจจุบันตั้งมั่นแล้วนี้ ระลึกรู้รักษาตนได้ทุกขณะจิตจะเข้าสู่การภาวนา ขณะภาวนา

และเพิกถอนแล้วจากการภาวนา

        เวไนยชนทั้งหลายผู้มีปัญญารู้รักษาตน ระลึกแลเห็นอยู่ซึ่งคุณและโทษแห่งกามบริโภค เจริญภาวนาอยู่เนือง

เนือง อานิสงส์ทั้ง 5 ย่อมปรากฏแก่ตนแห่งตนเฉพาะตน...ดังนี้

[ISSARAPAP]

อนุโมทนาครับ

 

[ธรรมะ ปุจฉา]

แนะนำให้อ่านจ๊ะ