พิมพ์

[hope]

พวกเราไปนั่งรอ นั่งเฝ้า อยู่นอกห้องกันทุกวันเป็นเวลาหลายวันแล้ว
เห็นคนป่วย มีสายโยงระยาง เต็มเลย นอนไม่ได้สติ มองไม่เห็นความหวัง
แต่เราก็รอ จนน้ำตาไหล เพราะความสงสาร

  พวกเราเหนื่อยล้า เพราะการรอ และ ความหวัง

อยากทราบว่า เพื่อนสมาชิก จะทำอย่างไรบ้างในสถานการณ์อย่างนี้ คะ

ที่ถูกจะถามความเห็นของทุกท่านว่า

  เราควรทำอย่างไร ที่จะช่วยคนป่วย ได้คะ

   :'(

[raponsan]

 
ถ้าไม่มีสติ ก็เหลือวิสัยที่ช่วยได้ การปลดอุปกรณ์ช่วยชีวิตเป็นบาปครับ ต้องหลีกเลี่ยง

 สถานกาารณ์เช่นนี้ต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ต้องใช้สัจจะบารมีพร้อมกับอธิษฐานบารมี

 ต้องหาพระที่มีญาณบารมี มีบุญกรรมฐานที่เต็มเปี่ยม มาช่วยต่ออายุ หรือมาต่อรองกับพญายม

 ประการแรกที่สำคัญ ต้องให้คนไข้มีสติก่อน อย่างน้อยก็ให้ถวายสังฆทานได้


ผมมีหนังสือมาฝากญาติผู้ป่วย เรื่อง "นึกถึงความตายสบายนัก"

 หวังว่า หนังสือนี้จะช่วยสร้างสติให้กับทุกท่าน

 

 

[VongoleX]

ต้องภาวนาในใจให้มากขึ้น สิ่งที่ต้องรู้เห็นว่า เรามีความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็นธรรมดา ไม่มีใครล่วงพ้น
ธรรมอย่างนี้ไปได้ การเิกิด ก็ต้องตาย ต้องรักษาใจ

 1. คำแนะนำเบื้องต้น ที่ผู้ป่วย ยังพอรับทราบได้ ก็นำหนังสือธรรมะ หรือ ธรรมไปเปิดให้ฟัง
 2. นิมนต์พระไปรับสังฆทาน จากผู้ป่วย ถ้าทำได้
 3. นิมนต์พระอาจารย์ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ไปแผ่เมตตาจิตให้
 4. ทำใจให้เห็นธรรม ว่าในช่วงชีวิตของคนเรา ต้องมีหลายช่วง ที่ต้องมีใจรับสภาพอย่างนี้
 5. สร้างธรรมทาน ให้ผู้ป่วยอนุโมทนา ด้วย
 6. ปล่อยปลา ปล่อยเต่า ปล่อยนก เป็นพิเศษ
 7. รอด้วยความหวัง ระหว่างที่รอ ก็สวดคาถาพญาไก่เถื่อนไปด้วย หรือ บทพระพุทธคุณ และภาวนาพุทโธไปด้วยขณะที่รอ
 8. สิ่งสำคัญ คือ พลังจิต เป็นการรักษาผู้ป่วย วิถีสุดท้าย สิ่งนี้เป็นปาฏิหาริย์ สำหรับคน
 9. ถ้าเป็นลูกชาย ควรบวชพระให้แม่ และ พ่อ เป็นเวลาอย่างน้อย 7 วัน

ทีเหลือก็เป็นกำลังใจ ทั้งปวง

 
 

[kobyamkala]

ขอใ้ห้ผ่านทุกข์โศรก โรคภัย ครั้งนี้ได้อย่างไม่ลำบากเถอะคะ

  เป็นกำลังใจให้ ขอให้ผู้ป่วย หายป่วยไว ๆ นะคะ

   

[Jojo]

หายเร็ว ๆ นะคะ

 

[Akira]

 ว่าง ๆ นั่งรอเฝ้าผู้ป่วย ก็นั่งพับกระดาษเป็นรูป ดาว รูปนก ใส่โหลใบใหญ่ไปเรื่อย ๆ คะ
ระหว่างที่พับก็ภาวนา พุทโธ ไปด้วยคะ

 

[ฟ้าใหม่แจ่มใส]

เข้มแข็งไว้คะ ภาวนา พุทโธ สวดบทพระพุทธคุณให้ใจเราสงบก่อน เมื่อใจเราสงบแล้วจะคิดหาทาง
ที่ควรจะเป็นได้คะ
 
   ความยึดมั่น ถือมั่น นั้นสำหรับ ปุถุชนอย่างเรา เป็นเรื่องธรรมดาคะ ไม่มีใครไม่เกิด ไม่เจอ
ความทุกข์ ถ้าเขามาหา อย่ามัวแต่ฟูมฟาย อยู่นะคะ เดี๋ยวจะิคิดไม่ออก มีโอกาส ก็ไปนั่งสงบใจในวัด
บ้างนะคะ

   

http://www.youtube.com/watch?v=pvP7P0_muo8

[ธุลีธวัช (chai173)]

พวกเราไปนั่งรอ นั่งเฝ้า อยู่นอกห้องกันทุกวันเป็นเวลาหลายวันแล้ว เห็นคนป่วย มีสายโยงระยาง เต็มเลย นอนไม่ได้สติ มองไม่เห็นความหวัง แต่เราก็รอ จนน้ำตาไหล เพราะความสงสาร

  พวกเราเหนื่อยล้า เพราะการรอ และ ความหวัง

อยากทราบว่า เพื่อนสมาชิก จะทำอย่างไรบ้างในสถานการณ์อย่างนี้ คะ ที่ถูกจะถามความเห็นของทุกท่านว่า

  เราควรทำอย่างไร ที่จะช่วยคนป่วย ได้คะ

คุณ hope ครับ! ไม่ทราบว่าคนป่วยอายุเท่าไร ? เป็นอะไรป่วย ?  มีครอบครัวลูกหลานหรือไม่ ?

ปกติคนป่วยในระยะที่ไม่รู้สึกตัวเลยนั้น ดวงจิตที่ปกติเดิมของคนเราจะอยู่ที่มหาสูรย์ (กึ่งกลางหน้าผาก), ที่หทัยวัตถุ (กึ่งกลางทรวงอกบริเวณราวนม)  หากแต่บัดนี้ดวงจิตที่มหาสูรย์ดับ เหลือเพียงหทัยวัตถุเท่านั้น การแก้ไขที่ทราบมานั้น พอจะอนุโลมลำดับได้ ดังนี้

1.   หาบุคคลที่เกี่ยวเนื่องด้วยสายสัมพันธ์มาพูดคุยกรอกข้างหูบ่อยๆ ซ้ำๆ เป็นการส่งปราณ
2.   หาบุคคลที่เนื่องด้วยสายโลหิตมากระทำการอุทิศบุญด้วยการนุ่งห่มผ้ากาสาวพัสต์ (บวชให้)
3.   หาครูบาคณาจารย์เจ้า ผู้ทรงอภิญญา มาเจริญนวหรคุณฉุดช่วย แต่ผู้ป่วยต้องรู้สึกตัวเสียก่อน
4.   ให้ผู้ป่วยตั้งสัตย์อธิษฐานไปขึ้นขันธ์ขมาครูเรียนธรรมกรรมฐานอุทิศตน เมื่อพ้นวิกฤตชีวิต ที่วัดราชสิทธาราม (วัดพลับ)

สิ่งที่กล่าวไม่เกินเลยจากความจริง เพียงแต่ท่านทั้งหลายต้องเข้าใจรู้หลักการภาวนา มีครูบาอาจารย์ผู้รู้ดี รู้ชอบ ปฏิบัติชอบ เข้าหาเข้าถึงช่วยชี้นำ ครับ!

http://www.dmh.go.th/news/view.asp?id=1072