ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: "เจอตัวรู้ที่ไหน ให้ฆ่าที่นั่น" หมายความว่าอย่างไร.?  (อ่าน 656 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 28361
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
0



"เจอตัวรู้ที่ไหน ให้ฆ่าที่นั่น" หมายความว่าอย่างไร.?

พระพุทธเจ้า ครั้งยังเป็นพระโพธิสัตว์ อยู่ในสำนักของอุทกดาบส ทรงบรรลุเนวสัญญาณาสัญญายตนฌาน ซึ่งเป็นอรูปฌานขั้นที่ ๔ สูงสุด

ทรงถามอุทกดาบสว่า “ความรู้ของอาจารย์ และอรูปฌานนี้ สิ้นสุดเท่านี้หรือ.?”
อุทกดาบสตอบว่า “มีเท่านี้ และเนวสัญญาณาสัญญายตนะนี้ สิ้้นสุดแล้ว เป็นโมกษะขั้นสูงสุด” (โมกษะ คือ ความหลุดพ้น, นิพพาน)

พระโพธิสัตว์กล่าวว่า “เนวสัญญาณาสัญญายตนะ แม้จะมีความรู้สึกว่า มีสัญญาก็ไม่ใช่ ไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่  แต่โดยสรูปแล้ว ยังมีจิต มีสัญญาอยู่ แม้จะเลือนลาง แต่ก็มีการรับรู้อารมณ์อยู่…”

พระองค์ทรงดำริว่า “นี่ไม่ใช่ทาง ไม่ใช่โมกษะจริงๆ, โมกษะจริงๆ ต้องดับเจ้าตัวรู้ คือ จิตหรือสัญญานี้ด้วย…”

พระองค์จึงเสด็จออกจากสำนักอุทกดาบส มาบำเพ็ญทุกกรกิริยา ๖ ปี ไม่บรรลุ จึงหันมาบำเพ็ญเพียรทางจิต จนได้บรรลุโมกษะที่แท้จริง คือ “นิพพาน”

@@@@@@@

“นิพพาน ต่างจาก เนวสัญญาณาสัญญายตนะ” อย่างไร.?

    - นิพพาน ดับขันธ์ ๕ ทั้งหมด (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) นิพพานํ ปรมํ สุญฺญํ
    - ส่วน เนวสัญญาณาสัญญายตนะ ดับรูปขันธ์ได้ และพยายามดับนามขันธ์ ๔ แต่ดับไม่ได้
    - นิพพาน ดับที่ต้นเหตุของขันธ์ ๕ คือดับที่ กิเลส และกรรม
    - ส่วน เนวสัญญาณาสัญญายตนะ แม้ดับรูปขันธ์ได้ ก็ดับที่ปลายเหตุ, พยายามดับนามขันธ์ ก็เป็นปลายเหตุ คืออาศัยพลังอำนาจของฌานเป็นตัวดับขันธ์ ๕ เมื่อสิ้นอายุจากอรูปภูมิแล้ว ก็กลับมาเกิดในกามภูมิ มีขันธ์ ๕ เช่นเดิม
    - กล่าวถึงพวกอสัญญสัตตพรหม กลุ่มนี้ก็ดับนามขันธ์ ๔ ได้ เหลือแต่รูปขันธ์ แต่ก็ดับที่ปลายเหตุเช่นเดียวกัน คือดับด้วยอำนาจแห่งฌาน (สัญญาวิราคภาวนา) เมื่อสิ้นอายุในอสัญญสัตตภูมิแล้ว ก็กลับมามีขันธ์ ๕ เหมือนเดิม
    - ส่วนนิพพานดับได้ทั้งรูปและนาม คือ ดับขันธ์ ๕ ได้ (อนุปาทิเสสนิพพาน) ไม่มีขันธ์ ๕ ไม่มีการเกิดอีกในภพภูมิไหนๆ




แนวคิดของพระพุทธศาสนา เรื่องการดับทุกข์ ก็คือดับเจ้าตัวรู้ นามขันธ์ ๔ ทั้งหมด ดับที่ต้นเหตุ คือ กิเลสและกรรม ตัดกิเลสได้ ก็เท่ากับตัดกรรมได้ เพราะกรรมเมื่อไม่มีกิเลสเป็นปทัฏฐานแล้ว กรรมนั้นจะเป็นไท (กริยาอนุปาทินฺน) และจะถูกเรียกว่า “กริยา” ซึ่งหมายถึงการกระทำของพระอรหันต์ จะไม่เรียกว่า “กรรม” หรือ ไม่เรียกว่า “กุศลกรรม” แต่จะเรียกว่า “กริยา” แทน เพราะการกระทำนั้นไม่มีผล คือ ไม่มีปฏิสนธิวิบากวิญญาณ และ ปวัตติวิบากวิญญาณที่จะเกิดในภพต่อไป



ขอบคุณ : dhamma.serichon.us/2020/03/05/เจอตัวรู้ที่ไหน-ให้ฆ่าท/
บทความของ VeeZa ๔/๐๓/๖๓, 5 มีนาคม 2020 posted by admin.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: มีนาคม 17, 2021, 06:45:09 am โดย raponsan »
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ