ขณะปัจจุบัน สำคัญเป็นอย่างยิ่ง แม้ปัจจุบัน จะผ่านอดีตที่สายไปแล้ว แก้ไขไม่ได้ แต่ในขณะปัจจุบัน ที่ยังมีลมหายใจเข้า และ ลมหายใจออกอยู่ นั้น เป็นขณะที่มีค่ามากที่สุด ลมหายใจเข้า และ ลมหายใจออก ในวันนี้ ในขณะนี้ มีค่ามากกว่า ลมหายใจเข้า และ ลมหายใจออก ที่เป็นอดีต ( ผ่านไปแล้ว ) หรือ เป็นอนาคต ( ที่ยังไม่มาถึง )
คำสอนของพระพุทธเจ้า และ ครูอาจารย์ สายกรรมฐาน สายนี้ก็มักจะสอนเสมอว่า
สิ่งเป็นอดีต ก็ละไปแล้ว
สิ่งเป็นอนาคต ก็ยังไม่มาถึง
บุคคลไม่ควรตามอาลัย(อาวรณ์ ) ต่อสิ่งที่เป็นอดีต
บุคคลไม่พึงพะวง ต่อสิ่งที่เป็นอนาคต( ยังไม่มาถึง)
ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าที่นั้นๆอย่างแจ่มแจ้ง ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้
ความเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้ ใครจะรู้ความตายแม้พรุ่งนี้
"เพราะการผัดเพี้ยนต่อมัจจุราชซึ่งมีเสนามากย่อมไม่มีสำหรับเรา"
มุนีผู้สงบย่อมกล่าวเรียกผู้มีความเพียรอยู่เช่นนั้น ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันกลางคืนว่า “ผู้เป็นอยู่แม้เพียงราตรีเดียวก็น่าชม"
เจริญธรรม / เจริญพร