พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ถาม ผมนึกถึง พอจ เป็นที่พึ่งเวลามีความทุกข์ ก็จะนึกถึง พอจ ว่าขอบารมีช่วยผมให้รอดพ้น จากทุกข์ จากภัยด้วย

ตอบ การนึกถึงครูอาจารย์ เป็นเรื่องดี แต่ ควรจะเพิ่มการนึกถึงสังฆะรัตนะ ที่ถึงฝั่งเป็นตัวอย่าง อันนี้จะเป็นการดี ลำพังแต่ นึกถึง พอจ นั้นประโยชน์จะมีน้อย ต้องนึกถึงคำสอน ที่เป็นพระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม ทั้งสามประการนี้ จะดีมาก

ลำพัง ตัว พอจ ก็ช่วยตัวเองไม่รอด ไม่มีคนให้อาหาร ก็ไปไม่รอดเช่นกัน เนื้อหนัง พอจ ก็หาประโยชน์ใด ๆ ไม่ได้ มีโรคภัยไข้เจ็บ เบียดเบียนเหมือนกัน ถึงแม้ว่า ฝึกกรรมฐานมาอย่างดี แต่เวลาเวทนามันสูงขึ้น สูงจนน้ำตาไหล เพราะต้องทนกับมัน ต้องอยู่กับ ชรา พยาธิ

หิว ก็ทุกข์ เจ็บ ก็ทุกข์ อยู่ ก็ุทกข์

พระธรรมบำรุงจิต แต่กายไม่ไหว ก็หมดสภาพเช่นกัน

ดังนั้นเมื่อนึกถึง พอจ ก็ควรนึกถึง ปฏิปทา ของ พอจ ในการดำรงชีวิตอยู่ ด้วยกรรมฐาน เป็นแบบอย่าง

เราไม่สามารถ ข้ามพ้น พระไตรลักษณาการ หากไม่เห็นตามความเป็นจริง ก็จะถูกผูกอยู่ในสังสารวัฏ ให้มีความทุกข์ มากขึ้น

สรุป ถ้านึกถึง พอจ แล้วให้นึกถึง พุทโธ แล้วภาวนา พุทโธ ไปด้วย จะดี

เจริญพร