พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

เวลาอยู่ในสังคม เราใช้ บัญญัติ เป็นเครื่องสือสาร เช่นภาษา เสียง รูป กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ ดังนั้น การอยู่ในสังคม ก็ต้องใช้บัญญัติภาษาให้เป็น ไม่ใช่ บัญญัติสมมุติ นั้นจะสามารถสื่อได้ทุกอย่าง เราต้องรู้จัก วางใจให้เป็นกลางด้วยในบัญญัตินั้น หลายครั้ง ต้องการสื่ออย่างนี้ แต่ผู้รับสมมุติ กับสื่อที่ต้องการไม่ได้

ดังนั้น การที่จะเข้าใจ ภาวะปรมัตถ์ ให้ได้อย่างยิ่งก็ต้องมาทำความเข้าใจ สมมุติบัญญัติ ของ ธรรม นั้นด้วย การฟังธรรม ตามกาล การเสวนาธรรม ตามสมควร การเข้าพบ กัลยาณมิตร การได้ ครูอาจารย์ ที่เป็นพระอริยะ การได้เวลาหลีกเร้น เพื่อการภาวนา ทั้งหมดนี้ ถ้าใครมีแล้ว พึงยินดีเถิดเพราะว่า ท่านจัดมีบุญทาง ปัญญา อย่างยิ่ง ที่เหลืออยู่ที่ ทิฏฐิ( ความเห็น ) ที่จะพาท่านไปสู่กระบวนการ ของ มรรค ผล นิพพาน ได้อย่างไรเท่านั้น

ธรรมที่ควรจะได้เมื่อเราเรียนธรรม

การเห็นถูกต้อง ปัญญาที่นำความสงบมาให้ท่านในปัจจุบันแม้นิดหน่อย แม้มาก หรือมากอย่างยิ่ง จนถึงที่สุดถึงความตั้งมั่่น ในธรรม ไม่เปลี่ยนแปลง นั้นคือ ปัญญา นั่นเอง

เจริญธรรม / เจริญพร