พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ความสุขเฉพาะหน้าที่ ทุกคน มักลืม กว่าจะรู้ ถึงความสุข นั้น ก็สายเกินไปทุกครั้ง

พุทธศาสนา สอนให้คน ฝึกฝนจิต ไม่ว่า คน ๆนั้น จะอยู่วรรณะใด ตระกูลใด จะเป็น ยาจกเข็ญใจ หรือ กษัตริย์ ครองประเทศ หรือ เศรษฐี มหาศาล หลักปฏิบัติ ของ พุทธศาสนา ก็สอนแบบเดียวกัน และให้กระทำแบบเดียวกัน ทั้งหมด ไม่ได้แยกว่า หลักปฏิบัติอันนี้ เป็นของกษัตริย์ หลักปฏิบัติอันนี้เป็นของเศรษฐี หลักปฏิบัติอันนี้เป็นของยาจก

อริยมรรค มีองค์ 8 อริยสัจ 4 ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้นั้น ไม่ได้แยกกลุ่ม ไม่ได้แบ่งวรรณะ ไม่ได้แบ่งฐานะ แต่เสมอกันทั้งหมดทุกกลุ่ม ทุกเหล่า เมือเป็นพุทธบริษัท ที่กล่าวถึงไตรสรณคมน์ ( พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ) ว่าเป็นที่พึ่งแล้ว หลักปฏบัติเหมือนกันทั้งหมด

เพราะเหตุไร ?
เพราะหลักปฏิบัติ ของพระพุทธเจ้า มุ่งตรงที่จิตใจ ของมนุษย์ ไม่ได้มุ่งที่ร่างกาย และ ฐานะ ความร่ำรวย หรือ ยากจน แต่หลักธรรม เป็นการส่งเสริม จิตใจให้เข้มแข็ง สำหรับผู้ที่เวียนว่ายตายเกิดอยู่ และส่งเสริมจิตให้เกิดปัญญา เพื่อชำแรก ละออกจากสังสารวัฏ

คุณจะเป็นคนจน เป็นคนรวย มีแขนขาครบ หรือนอนป่วยพิการ ถ้าคุณมีจิตใจ คุณเข้าใจเรื่องจิตใจ ของตนเองแล้ว ก็สามารถนำหลักธรรมเข้าไปเยียวยา จิตใจ ที่มันทุกข์ให้เบาบางลง และที่สุดก็หมดทุกข์ ไปตามลำดับของกำลังธรรมที่คุณเจริญภาวนา

คนจนก็ไม่รู้จักพอ คนรวยก็ไม่รู้จักพอ คนปกติก็ไม่รู้จักพอ คนป่วยก็ไม่รูจักพอ ถ้าไม่รู้จักพอ หรือ ละความอยากได้ อยากมี อยากเป็นแล้ว จิตก็ต้องทุกข์ ทุกคน

คนจนหาเช้ากินค่ำ โอกาสทำบุญก็มียาก แต่ก็สามารถกระทำทางจิต
คนรวย รวยอยู่แล้ว แต่เพราะความไม่พอ ไม่รู้จักหยุด ก็หาเงินงก ๆ เที่ยวก็ไร้สาระ ไม่มีความสุข สุดท้ายเห็นมามากแล้ว ได้ใช้เงินตอนปลายทุกคน จ่ายให้หมอ ให้ พยาบาล หมด รพ รวย เพราะคนเหล่านี้ หาเงินมาให้ รพ เคยไปเยี่ยมเศรษฐีใกล้ตาย นอน รพ คืนละแสน ค่าโน่นค่านนี่ รายวัน วันละ หนึ่งแสนสองหมื่น หมอก็ดูแลไป 30 วัน 3 ล้าน เหมือนถูกหวย ลูกหลานมองกันตาปริบ ๆ ว่า เอายังไง พ่อก็ไม่รอดแน่ ๆ ถ้าปล่อยไปอย่างนี้ หมดตัวกันแน่ สุดท้ายลูกใจสู้ หมดเป็นหมด ปล่อยต่อไป อีก 20 วัน รวมแล้ว 50 วัน หมดเงินกันไป 5 ล้าน หมดบัญชีพ่อ หมดบัญชีลูก แล้ว ก็เลยย้ายพ่อ ไป รพ รัฐ คืนละ 2 หมื่น อยู่ได้ อีก เดือนกว่า พ่อก็ตาย นี่เป็นเหตุการณ์ คนรวยหาเงินไว้ให้หมอ

อีกเหตุการณ์หนึ่ง ก็เป็นอาม่า ( ย่าน้อย )อาตมา เอง นอนอยู่ รพ กทม คืนละแสน 2 เช่นกัน ลูก 10 กว่าคน แต่คนที่มีกำลัง ก็มี ไม่กี่คน ทุกคนถอนออกมาคนละ แสน ถอดมารักษาแม่ รวมทั้งหมด 9 คืน ค่าลดหย่อน นั่นนี่ ที่ รพ ให้เครดีต คิดคืนละแสน รวมทั้งสิ้น 9 แสนบาท สุดท้าย ก็ย้ายกลับ รพ เอกชน ที่จังหวัดบ้านเกิด เขาคิดคืนละ 2 หมื่น ห้า พัน บาท นอนที่นี่ อีก 7 คืน จึงเสียชีวิต อาตมา มีโอกาส ไปเยี่ยม ก่อนจะเสียชีวิต แต่ช่วยอะไรนอกจาก นั่ง เทศนา ให้โยมฟัง โยมก็รับทราบ และ บอกความต้องการว่า อยากเห็นลูกบวชให้ ก่อนตาย คนที่พุดอะไรไม่ได้ นอนขยับตัวไม่ได้ แต่ฝากข้อความทางจิต อาตมาจึงได้บอกข้อความออกไป อีกวัน ลูกชาย 2 คน ก็บวชพระให้ เมื่อโยมได้ยินว่า ลูกชายบวชพระ นำมาไตรมาใส่มือ น้ำตาก็ไหล พยายามลืมตา แต่ก็ลืมตาขึ้นไม่ได้ ร่างกายขยับไม่ได้ เพราะที่โยมป่วยครานี้ คือเส้นโลหิตในสมองแตก และสมองเริ่มตาย หมอบอกแล้วว่า ไมมีทางรักษา ทุกคนจึงได้แต่หวังปาฏิหาริย์ ให้รอด กัน สุดท้ายหลังจากลูกชายบวช ได้ 7 วัน ก็ลาสิกขา พอโยม อาม่า ทราบว่า ลูกชายลาสิกขาบถ แล้ว ก็หมดลมหายใจในวันนั้น

ยกมาสองตัวอย่างนี้ ถ้าเราจะวัดความสุข ว่าอะไรคือความสุข บางคนตอบว่า เงิน รวย เป็นความสุข แต่ ความสุข คือ เงิน รวย จริง หรือ คนจน หาเช้ากินค่ำ อยู่กับลูกเมียพร้อมหน้า สร้างชีวิตครอบครัวไปเรือย ๆ ถึงแม้จะจนแต่ก็อยู่กันพร้อมหน้า ได้ พูดได้คุย

คนรวยหาเงิน พ่อแม่ไม่ได้ พบ ลูกหลานก็ไม่เห็น หา ๆๆๆ สุดท้าย ได้ความสุข อะไร

มนุษย์เงินเดือน กลับบ้านนอน 4 ชม ใช้เวลาเดินทางไปกลับที่ทำงาน หมดไป 2 ชม อีก 2 ชม คือ เตรียมตัวนอน กับเตรียมตัวไป ทำงาน 2 กะ 16 ชม กินอยู่ใช้ชีวิต ในโรงงาน ในบริษัท บางคน 30 วัน ไม่ได้คุยกับลูกเลย เพราะ วิถีชีวิต กลางวัน กลางคืน ทำให้ไม่ได้เจอกัน ขยันมากมาย ป่วยมาบริษัท ก็เยียวยาตามระดับ สวัสดิการ ได้ที่ดี ก็ดูแลดีหน่อย ได้ที่ไม่ดีก็ประกันสังคม

พอ พอ พอ พอ

ถ้ารู้จัก พอ ก็จะมีความสุข ไม่ว่าจะรวย หรือ จน ถ้า รู้จัก พอ คือ พอใจ ในสิ่งที่มี ในสิ่งที่ได้ เสียบ้าง ชีวิตจะมีความสุข

เราโทษ สวรรค์ ว่าโหดร้าย กลั่นแกล้ง เรา
สวรรค์เห็นว่าเราเหงา ไม่มีคนคุย ก็ส่งเมีย ส่งผัว ส่งลูกมาเป็นเพื่อน แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม เพราะคำว่า พอ มันไม่ค่อยมีกับมนุษย์ จน ก็อยาก รวย รวย ก็อยาก รวย ยิ่งขึ้น

ความทุกข์ ของ คนมีหลากรูป หลากแบบ ตามแต่ ฐานะ
แต่ อริยมรรคมีองค์ 8 และ อริยสัจ 4 นั้น ไม่เคยแยก จากมนุษย์ ที่รู้จัก ธรรม และ คำว่า พอ

ถ้ามีธรรม มองเห็นธรรม โอกาสที่จะทุกข์ เพราะว่าอยู่ในสภาพต่าง ๆ นั้น ทางจิตใจ นั้นจะไม่มีเลย มันจะเหลืออยู่แค่ ทุกข์ กาย แต่ ไม่ทุกข์ใจ

ทุกข์ กายเป็นสิ่งที่ มนุษย์หนีไม่ได้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดา
ทุกข์ ใจ เป็นสิ่งที่มุนษย์หนีได้ และไม่ทุกข์กับมันได้ แม้จะมีทุกข์กาย มากมายเพียงไร ชีวิต ก็จะอยู่ได้

ถ้ามันจะ แก่ ก็ขอให้เป็นเพียงกาย จิต จะได้ไม่ทุกข์
ถ้ามันจะ เจ็บ ก็ขอให้เป็นเพียง กายที่ เจ็บ อย่าให้จิตเป็นทุกข์
แม้มันจะตาย มะหร่อม มะหร่อ ไม่กี่วินาที ก็ให้มันตาย ตายอย่างจิตไม่เป็นทุกข์

ดังนั้น ท่านที่เป็นทุกข์ อาตมา ( ธัมมะวังโส ) รับทราบความทุกข์ ของท่านทุกคน ที่ส่งผ่านมาเปํนอักษร หลากเรือ่งราม เรื่องเล่า ที่กลั่นมาจากความทุกข์ ของพวกเท่าน กัน แต่ อาตมา นั้น ก็ทุกข์เหมือนพวกท่านเช่น กัน ทุกข์เพราะความเกิด ทุกข์เพราะความแก่ ทุกข์เพราะความเจ็บ ทุกข์เพราะความตาย เช่นกัน แต่ที่อาตมา ไม่ทุกข์ทางจิต เพราะมองเห็นความจริง สิ่งใด สิ่งหนึ่ง มีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา ควรละความพอใจ และ ความพอใจ ในโลกนี้เสีย เป็นผู้กระทำ ราคะให้น้อยลง โทสะให้น้อยลง เป็นผู้ไม่มี และไม่มีความสำคัญ อะไร ๆ ในโลกนี้ต่อไป

นี่จึงทำให้อาตมา ไม่ทุกข์ กับ ทุกข์ทางกาย เพราะรู้ความจริงอย่างนี้

สิ่งที่คงบอกก่อนจบ โพสต์นี้ ก็คือ ให้รู้จัก พอ และ มองความสุข ที่เป็นสุข อันมีอริยมรรคใกล้ตัวให้ได้ มาก ๆ เถิด

หายใจเข้า ก็เป็น พุทโธ บ้าง มีสติรู้บ้าง
หายใจออก ก็เป็น พุทโธ บ้าง มีสติรู้บ้าง
จะหายใจเข้า หรือ หายใจออก ให้กำหนดรู้ ว่า ไม่เที่ยง บ้าง
จะหายใจเข้า หรือ หายใจออก ให้กำหนดรู้ ว่า เป็นทุกข์ บ้าง
หายใจเข้า ก็รู้ละ ด้วยเห็นตามเป็นจริงอย่างนี้ ว่า ไม่มีสิ่งใด ยึดมั่นถือมั่นได้ว่า เป็นเรา แม้ตัวเราก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตายเช่นกัน

ใครเจริญสติ อย่างนี้ ชื่อว่า ทำกายคตาสติ เป็นผู้ไม่ประมาท ต่อลมหายใจเข้า ต่อลมหายใจออก

ขอดวงตาเห็นธรรมจงมีแก่ท่าน เถิด
ขอความสุขสวัสดี จงแมีแก่ท่าน เถิด

เจริญธรรม / เจริญพร

[ธัมมะวังโส]

คงจะเป็นการยาก ที่จะไม่รับจดหมาย ถ่ายทอดความทุกข์ จากคนมีทุกข์ ที่จะคอยหาคำตอบทางออก ทางแก้ปัญหาชีวิต
ดังนั้น ต้องของบอกว่า อาจจะได้รับคำตอบและไม่ได้รับคำตอบ นะในส่วนนี้ เพราะสุขภาพไม่ค่อยดี เท่าไหร่ เป็นขาลงอย่างมาก การพยายามทรงกาย อุทิศงานเผยแผ่นี้ ก็ทำเต็มที่ ของอัตภาพแล้ว ขอให้รับทราบตามนี้กันด้วย