ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: วันอัฏฐมีบูชา คือวันถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  (อ่าน 834 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ธัมมะวังโส

  • ธัมมะวังโส
  • ผู้บริหารเว็บ
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +180/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 7249
  • Respect: +6
    • ดูรายละเอียด
    • เว็บไซต์
0
ขอความเบิกบานทางจิตจงมีแก่เพื่อนสมาชิกในเฟสบุ๊ค
ธัมมวังโส ทุกท่าน

วันอัฏฐมีบูชา คือวันถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า (หลังเสด็จดับขันธปรินิพพานได้ 8 วัน) ถือเป็นวันสำคัญในพระพุทธศาสนาวันหนึ่ง ตรงกับวันแรม 8 ค่ำ เดือนวิสาขะ (เดือน 6 ของไทย)

วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ถัดจากวันวิสาขบูชาซึ่งหลังจาก 7 วันนี้ไปก็จะเป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่งเรียกว่าวันถวายพระเพลิงพระพุทธเจ้าซึ่งจะมีหลังจากที่พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว 7 วันดังนั้นวันที่คล้ายวันถวายพระเพลิงพระสรีระของพระพุทธเจ้านี้จึงจัดเป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่ง

สำหรับวันถวายพระเพลิงสรีระพระพุทธเจ้านั้น
มีความสำคัญตรงที่แสดงแก่นสารเรื่องความตาย เพราะว่าไม่ว่าจะเป็นผู้ใดก็ตามที่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ยังไม่พ้นจากความตายไปได้แม้จะเป็นกษัตริย์พราหมณ์แพศย์สูตร จะประเสริฐเลิศเลอขนาดไหนถ้าเป็นมนุษย์แล้วไม่ว่าจะมีตำแหน่งอะไรจะมีความพิเศษอะไรจะมีความอัจฉริยะอะไรเมื่อถึงเวลาต้องตายก็จะต้องตายดังนั้นความตายเนี่ยพระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสสอนพุทธสาวกว่าจงหมั่นเจริญความตายให้เห็นว่าความตายนั้น เพียงเรื่องธรรมดาถ้าพุทธสาวกระลึกถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าอยู่อย่างนี้ก็จะมองเห็นความตายทั้งหลายเหล่านี้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาถ้าจิตมองความตายเป็นเรื่องธรรมดามันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวต่อไปนี่เรียกว่าพุทธานุสติที่นำระลึกถึง ความตายของพระพุทธเจ้ามาเป็นอารมณ์จนกระทั่งเกิดมรณานุสติพระพุทธเจ้าตรัสว่าบุคคลผู้เจริญมรณานุสตินั้นต้องเป็นพระโสดาบัน
พระโสดาบันระลึกถึงความตายได้วันละครั้ง
ถ้าเป็นพระสกทาคามีก็ระลึกถึงความตายได้มากกว่าพระโสดาบัน
ถ้าเป็นอนาคาก็จะระลึกถึงความตายได้มากกว่าสกทาคามี
ถ้าเป็นพระอรหันต์เนี่ยจะระลึกถึงความ ได้ตลอดเวลาดังนั้นพระอรหันต์เนี่ยจึงเป็นผู้มีมรณานุสติเติมเต็ม คือ ระลึกได้ตลอดเวลาว่าจะต้องตาย

ขอให้ท่านทั้งหลายจงระลึกถึงความตายที่ปรากฏแก่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วน้อมระลึกเข้ามาเตือนจิตใจของเราว่าเราก็มีความตายอย่างนั้นเป็นธรรมดาเช่นกันเพื่อบรรเทา ราคะ โทสะ โมหะที่มันมีอยู่ในตัวเราให้เบาบางลงหรือหมดไป ซึ่งอาจจะได้พบกับแก่นสารของชีวิตได้ในที่สุด

เจริญธรรม / เจริญพร
บันทึกการเข้า
เว ทา สา กุ กุ สา ทา เว ทา ยะ สา ตะ ตะ สา ยะ ทา สา สา ทิ กุ กุ ทิ สา สา กุ ตะ กุ ภู ภู กุ ตะ กุ