พิมพ์

[arlogo]

นิพพิทาสูตร   

พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ เล่มที่ ๒๒

             [๖๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้ อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว

ย่อมเป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อดับสนิท

เพื่อเข้าไปสงบ เพื่อรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้ และเพื่อนิพพานโดยส่วนเดียว

ธรรม ๕ ประการเป็นไฉน คือ

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นว่า ไม่งามในกาย ๑ 
            (เช่น  ปฏิกูลมนสิการ, นวสีวถิกา, อสุภกรรมฐาน)

มีความสำคัญว่า เป็นของปฏิกูลในอาหาร ๑ 
            (เช่น  ปฏิกูลมนสิการ, อาหาเรปฏิกูลสัญญา)

มีความสำคัญว่า ไม่น่ายินดีในโลกทั้งปวง ๑ 
           (เช่น โลกธรรม ๘)

พิจารณาเห็นว่า ไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวง ๑ 
           (เช่น พระไตรลักษณ์)

ย่อมเข้าไป ตั้งมรณสัญญาไว้ใน ภายใน ๑ 
           (เช่น มรณสติ, พระไตรลักษณ์)

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล

   อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้ มากแล้ว

ย่อมเป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย
   เพื่อคลายกำหนัด  เพื่อดับสนิท
       เพื่อเข้าไปสงบ เพื่อรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้
            เพื่อนิพพาน ฯ

จบสูตรที่ ๙


 
  8 - 5.นิพพิทานุปัสสะนาญาณ ญาณอันรู้แจ้ง ถึงความเหนื่อยหน่าย ต่อการเวียนว่าย ตาย เกิด ต่อไป ซึ่งมีผล ให้เกิดความไม่เพลิดเพลิน หรือ ยินดี ต่อการเวียนว่าย ตาย เกิด ต่อไป
  http://www.madchima.org/madchima/index2.php?name=knowledge&file=readknowledge&id=276

[arlogo]

นิพพิทา หมายถึง ความหน่ายที่เกิดขึ้นจากปัญญาพิจารณาเห็นความจริง
  จึงมีความเบื่อหน่ายในกองทุกข์,  ความหน่ายจากการไปรู้เห็นความจริงในการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ หรือความเบื่อหน่ายในการเวียนว่ายตายเกิดในกองทุกข์ ที่ไม่รู้วันจบ,ไม่รู้วันสิ้น  จึงเป็นความหน่ายที่ประกอบด้วยปัญญา  จึงย่อมแตกต่างโดยสิ้นเชิงกับความเบื่อหน่ายโดยทั่วๆไปหรือในทางโลกหรืออย่างโลกิยะ ที่ย่อมประกอบด้วยตัณหา

[kindman]

 

[นิรตา ป้อมนาวิน]

 

[nirvanar55]