ขออนุโมทนาสาธุ ในอรรถะ-พยัญชนะ จากครูบาอาจารย์ น้อมรับด้วยเกล้า

กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ มีศูนย์กลางพระกรรมฐาน อยู่ที่วัดราชสิทธาราม ตอนนี้ ก็คือ ที่ คณะห้า มีหลวงพ่อพระครูสิทธิสังวร หรือพระอาจาย์จิ๋ว ตอนนี้มีที่เดียวที่รับขึ้นกรรมฐานนี้
      เรื่องสํานักหลัก  เป็นประเพณีที่สืบมา ตั้งแต่ต้นกรุงรัตนโกสินทร์ มีพระเจ้าแผ่นดินสนับสนุน โดยตั้งพระอาจารย์บอกกรรมฐานได้ ต้องมีใบตราตั้ง
   เพราะมีการทําสังคายนา รวมเรื่องกรรมฐานแห่งมรรคผลนี้ไว้

   และห้ามสอนกรรมฐาน สําหรับผู้ที่ไม่มีใบตราตั้งพระเจ้าแผ่นดิน ห้ามสอนโดยเด็ดขาด จะมีโทษมลเฑียร ซึ่งเป็นกฏ และประเพณีที่เป็นแบบแผน

        พระภิกษุจากทั่วประเทศ ในพอศอประมาณถึง สองพันสีร้อยปลาย ต้องเดินทางมาศึกษาของแท้ และเป็นกรรมฐาน ต้นแบบโบราณที่พระเจ้าแผ่นดินได้ สังคายนา ไว้

      มีสมเด็จ พระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน ท่านเป็นปรมาจารย์และเป็นพระอาจารย์ของพระเจ้าแผ่นดินหลายองค์

      ลูกศิษย์ของท่าน ที่ท่านได้สอนกรรมฐาน ได้เป็น พระสังฆราชต่อท่านมี อีก 6-7

  กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ เป็นกรรมฐาน แห่งมรรคผลนิพพาน เป็นกรรมฐานของ พระพุทธเจ้าโดยตรง

 ใครอยากได้กราบไม้เท้าของพระพุทธเจ้า ซึ่งต่อมาท่านได้ ประทานให้พระราหุล พุทธชิโนรส  ไม้เท้าอยู่ที่ คณะห้า วัดราชสิทธาราม
พระราหุลท่านเป็นต้นกรรมฐานมัชฌิมา ที่มุ่งเผยแผ่กรรมฐานพระตถาคต ออกมา เพื่อให้ถึงห้าพันปี
       ดูตัวอย่างที่ท่านพระราหุล หลังจากท่านปรินิพพาน ก่อนหน้าท่านได้ อธิฐานอากาศธาตุไว้ เพื่อรอพบ และสอน ลูกศิษย์องค์หนึ่ง ท่านรอในนิมิตอยู่สองพันปี(ถ้าจําไม่ผิด)
    องค์ที่ท่านรอ ชื่อ พระมัลลิกะ เป็นลูกศิษย์องค์สําคัญ ที่จะเผยแผ่ กรรมฐาน มัชฌิมาแบบลําดับ ออกไปได้อย่างกว้างขวางจนมาถึง สมเด็จพระสังฆราช สุกไก่เถื่อน กรุงรัตนโกสินทร์
   
     ช่วงรัชกาลที่สี่ มีการยกเลิกกฏ เรื่องการสอนกรรมฐาน  และมีการนําพระทางพม่า ที่สอนสายอื่นเข้ามาไว้ทางอุบลราชธานี เริ่มเผยแผ่กรรมฐานแนวอื่น สองวัด
      เรื่องกรรมฐานจึง ไม่มีกฏตายตัวมาตั้งแต่นั้น กฏต่างถูกยกเลิก ใครอยากสอนก็สอนได้


        แต่ธรรมเนียมใน ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ ทุกยุค ทุกกรุงแต่โบราณ มุ่งเชิดชูสํานักหลัก
      เพื่ออุ้มชู วิธีสืบทอด ที่ตกมาแต่โบราณ เพื่อผดุง กรรมฐานแห่ง มรรคผล ที่พระเจ้าแผ่นดิน หลายองค์ตอนต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ท่านได้ทําสังคายนาไว้ เพื่อไม่ให้เสียมรรค เสียผล จึงมีประเพณี การทําสังคายนา สืบต่อกันมา ตั้งแต่คราวหลังพุทธกาล จนถึงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ หลายต่อหลายครั้ง

การทําสังคายนา สังคายนา แปลว่า สวดพร้อมกัน เรื่องกรรมฐาน ก็คือพูดเหมือนกัน สอนเหมือนกัน แบบเดียวกัน มาจากพระไตรปิฏก ก็คือ จากพระสูตร และพระวินัย ทั้ง 84000

      เพราะพระเจ้าแผ่นดิน ในช่วงวัดพลับหลายองค์ มุ่งรักษามรรคผลมิให้สูญสิ้น

     แต่ทุกสิ่งก็ดําเนินไปตามกฏไตรลักษณ์

     มาวันนี้ เรื่องกรรมฐาน เป็นเสรี เปิดกว้าง มีหลายแนว

     แต่ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ
     ยังคง สืบต่อ และรักษา ประเพณี อันดีงามนี้ไว้  เพื่อมรรคผล สู่ลูก สู่หลาน ของพระศาสดาพระตถาคตเจ้า สืบไป ไม่เปลี่ยนแปลง

   อยากเรียนกรรมฐานนี้ ให้ไปที่คณะห้า วัดราชสิทธาราม ฝั่งธน

    พระอาจารย์ท่านรับขึ้นกรรมฐานทุกวัน
      ใครมุ่งมรรคผลก็ขอเชิญ
    เพราะตรงนั้น เป็นสํานักหลัก ในปัจจุบันมีที่เดียว

   และเรื่องกรรมฐาน เรายังได้เรียนกรรมฐานเดิม ในยุคโบราณที่เป็นของแท้ ไม่เป็นอย่างอื่น

  ศิษย์กรรมฐาน ร่วมกัน ช่วยกัน  เชิดชูสืบประเพณี คงไว้เพื่อมรรคผลสืบลูกสืบหลาน

      และเพื่อถวายคุณครูบาอาจารย์ ทุกพระองค์ และ สมเด็จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน พระปรมาจารย์ แห่งยุค รวมทั้ง พระอาจารย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ ทุกรูปในปัจจุบัน

การหักใจ เป็นอุเบกขาของมนุษย์ ทุกข์ไม่ได้ดับจริง เพราะธาตุยังไม่ดับ แสดงว่าทุกข์ยังมาเป็นปกติ

แต่ ศิล สมาธิ ปัญญา และอุบายในพระกรรมฐาน ซึ่ง ประกอบด้วย สองส่วน

  คือ สมถะ และ วิปัสสนา นั้น คืออุบาย ที่ทําให้ขึ้นไปถึงความดับเย็น

      ใน กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ นั้นมีอุบาย คือ การเรียนรู้รูปนามทั้งสองส่วน
 เรียนปีติ ยุคล ก็เพื่อ สุขทั้งกายและใจ เพราะเป็นการรู้ทันขันธ์ห้า

   อุเบกขา ในภาษา ฌาน คือฌานห้า เป็น อุปจาระสมาธิ อรูปฌานสมาบัติ และเป็นพระรัศมี เป็น ส่วนนาม และเป็นวิปัสสนาด้วย ก็คือ ขึ้นวิปัสสนา ในส่วนนามกาย เพราะพ้นส่วน รูปที่ ฌาน 1-2-3-4 ไปแล้วและออกฌาน5 ตั้งแต่ อากาสา-เนวนาสัญญายตนะ
         การสู่อุเบกขาคือถึงขั้น 5
         เรียนโพชฌงค์ ก็ลงฐานเจ็ดที่อุเบกขา (ขึ้นรัศมี เข้าสะกด สัมปยุตธรรม )

      สายพระป่าว่า ทําฌาน
      และห้องนี้สายพระป่าชอบเรียกว่า ออกฌาน ลงอุปจารสมาธิ ก็คือ มีไว้พิจราณาธรรม
      เมื่อขึ้นรัศมี ก็เห็นโลก คือภพทั้งสาม เพราะตรงนี้เป็นอเนญชาภิสังขาร ตรงนี้อเนญชาภิสังขาร นั่นก็คือ เตรียมพร้อมที่จะเป็น บุญญาภิสังขาร และอบุญญาภิสังขาร
    ความวางเฉย ความสุข ความทุกข์เห็นหมด ทั้งสามอารมณ์ได้มากที่สุด เพราะฌาน 5 คือความว่าง แต่ได้รูปแล้ว คือรวมลมได้ที่ จากฌาน4  และระเบิดรูประเบิดลมที่ ช่อง อากาศในฌาน5 จึงรู้ว่าตรงนี้เป็นความว่าง เพราะมีรูปคือ รวมดินนําลมไฟ สี่ฌานได้แล้วจึงรู้ว่าห้องนี้คือความว่าง

 ครูอาจารย์เปรียบเทียบไว้กับการเปิดพัดลม เมื่อลมพัดวนไปแล้วกลับมาจึงรู้ว่าห้องนี้เป็นห้องว่าง เพราะมีรูป รวมรูปรวมลมได้ จึงรู้ว่าห้องนั้นมันว่าง เป็น อุเบกขา อุปจารสมาธิ อรูปฌานสมาบัติ เป็นการเห็นนามกายอีกสี่ส่วน

 รู้ได้ด้วยอะไร ได้ด้วย
  วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา
    อุเบกขาคือฌานห้า ในภาษา สมถะ-วิปัสสนา หรือรูป-นาม หรือกาย-ใจ

แต่ห้วงเวลาระหว่างของคู่นี้คือ.......ถ้าทิ้งของคู่นี้ได้ ของคู่ทุกอย่างก็ไม่มี
จงไปตาม ยถาภูตญาณทัศนะ การเห็นตามความเป็นจริงตามอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา  ตามลําดับ ตาม อนุวิปัสสนาสาม อนิจจานุปัสสนา ทุกขานุปัสสนา อนัตตานุปัสสนา  จงใช้สมถะวิปัสสนา ซึ่ง ประกอบด้วยรูป อุคหนิมิต และปฏิภาคนิมิต เราเดินทางไปพร้อมด้วยดินนําลมไฟอากาศ คือ จับทั้งรูปและนาม หมุนโลกติ้วๆ  ไปกับลมเข้า-ออก และนิมิตหมุน ห้วงเวลาระหว่าง โดยดําเนิน ตาม วิตกวิจารปีติสุขและเอกัคคตาอากาสาวิญญาณอากิจจัญญาเนวนา.................ไป
      จากากโพชฌงค์ ไป สมาบัติแปด ไป นวหรคุณ9 ไปอานาปา9 ไปโลกกุตรธรรม9

         เริ่มตั้งแต่ โสดาปัตติมรรค-อรหัตผล-พระนิพพานรวมเป็น โลกุตรธรรมเก้า

          อยากไปตามนี้ ครูบาอาจารย์ที่นี่ท่านสอนได้......

           ขอเชิญท่านไปขึ้นกรรมฐาน ที่คณะห้า วัดราชสิทธาราม ครูบาอาจารย์ท่านใจดี มาก รับขึ้น กรรมฐานทุกวัน

          สิบบหก มีนาคม มีงานใหญ่ เททอง หล่อองค์รูปเหมือนพระราหุล และ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน ปรมาจารย์แห่งยุครัตนโกสินทร์ ท่านคือ บรมครู ของเหล่า แม่ทัพธรรมทั้งหลาย และพ่อแม่ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ในอดีตที่โด่งดังนั่นเอง

         ขอให้ท่านโชคดีมีชัย

จากผู้ศึกษาและปฏิบัติ

   
 
 
 

ถ้าถามว่า อันไหนได้ผลมาก กว่ากัน
   ก็คงจะยืนยันเลยทีเดียวก็ไม่ได้
    เพราะต่างกันที่จริต(ธาตุ)
     บางคนชอบแบบนี้ บางคนไม่ชอบแบบนี้
     บางคนชอบแบบนั้น บางคนก็ไม่ชอบแบบนั้น
       จริตบางคนชอบพูดคุย จริตบางคนไม่ชอบพูดคุย
       
         แต่ความสําเร็จจะมีได้นั้น ก็ขึ้นอยู่กับความตั้งใจ ไม่ใช่ส่วนนอก
     ความศรัทธา ความมีสัจจะ ความระลึกในพระพุทธ พระธรรม พระสงค์ และไม่ลืมเป้าหมาย ปณิธานที่ตั้งไว้ หรืออธิฐานไว้ ..
      ธรรมภายใน ไม่ขาดภาวนา ไม่หลงไม่ลืมภาวนา
      และถ้าเป็นศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา ก็ไม่ลืม นิมิตทั้งสามประการ
       เพราะนิมิตสามประการทําให้เข้าถึง พุทธานุสสติ
       
      ขอให้เจริญในธรรม และอยากให้ทุกท่านอย่าลืม

      เป้าหมาย ศรัทธา ปณิธาน

ขออนุโมทนาสาธุ

ปัจเวกขณญาณ กับ สัจจานุโลมิกญาณ เป็นอันเดียวกัน หรือต่างกันอย่างไร
      ช่วย ธัมมะวิจยะ มาให้ศึกษากันด้วยครับ

ก็แล้วแต่มีได้หลายนัย.....   แต่ผู้เรียนกรรมฐาน จดไว้ก็ไม่แปลกหรือผิดอะไร จดก็ต้องจด
     จนกว่าจะทําได้แบบเป็น วสี  คือชํานาญแล้ว  เรียกว่า....จดจํา

           ส่วนการทบทวนกรรมฐาน  อย่างอื่น ของพระอริยะเจ้า ทบทวนอริยะสัจจะ4 อนุโลม-ปฏิโลมไปกลับ หรืออนุโลมญาณ ใช่หรือเปล่าก็ไม่รู้ ...เพราะข้าพเจ้ายังไม่รู้.....


       คงต้องพึ่งท่าน natthaponson หาพระสูตรมาให้อ่าน

        จนกว่าครูบาอาจารย์จะมา ขยายต่อ เป็นคําตอบสุดท้าย
       
          นั่นแหละ จึงถือว่าคือ ที่สุด

ถ้าเฉลยแล้ว....ต้องทําให้ใครเดือดร้อนหรือเปล่า......หรือต้องไปพาดพิงถึงใครหรือเปล่า..........ออกแนวฤทธิ์หรือเปล่า........
       ถ้าไม่ได้ไปพาดพิงถึงใคร ....หรือให้ใครต้องเดือดร้อน ก็ควรเฉลย

ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ขออนุโมทนาสาธุ

กรรมฐาน แปลว่า การสร้างฐานของความดี ที่เป็นฝายกุศล ตามทางแห่ง ทางสายกลาง ตามอริยมรรคมีองค์แปด ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป้าหมายสูงสุด ก็เพื่อ พระนิพพาน  ก็คือ การสิ้นสุดแห่งสังสารวัฏ ก็คือ ความไม่กลับมาเวียนว่ายตายเกิด
      กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ เป็นกรรมฐาน ของพระพุทธเจ้า
  แนวทางการสอนๆตามมรรค เพราะ ศิลสมาธิปัญญา รวมแล้วก็คือ มรรค เพื่อไปสู่ผล
  ก็คือ ทางเอก ที่เป็นทางแห่ง มรรค ผล และพระนิพพาน คือที่สุด
     คําว่า แบบลําดับ ก็คือ สอนตามลําดับ และตามสภาวะของจิต
   ก็เหมือนการเรียนที่เปรียบเทียบแบบที่มนุษย์เรียน คือ
      มีชั้นอนุบาล แล้วไปชั้นปฐม และไปมัธยม จนกระทั่งสําเร็จในมหาวิทยาลัย จนได้ใบประกาศนียบัตร(เรียกว่าสอนได้ตั้งแต่ต้นจนจบ)

       ถ้าสนใจ ก็ควรไปขึ้นกรรมฐาน เพื่อ เริ่มฝึกปฏิบัติ

       ที่คณะห้า วัด ราชสิทธาราม ฝั่งธน
        พระอาจารย์กรรมฐานใจดี พร้อมจะบอกวิธีกับท่านเป็นอย่างดี
        ทางสายเอก เพื่อมรรคผลนิพพาน ต้องมีครู ก็คือ พระอาจารย์ผู้มอบกรรมฐาน ก็คือการงานให้เราทํา

        จะได้รู้ว่า เราจะทําอะไร ในเริ่มต้น

        ก็ขอให้ไปขึ้นกรรมฐาน และขอให้ท่านโชคดี
   

 ขอแจ้งให้ทราบว่าขณะนี้ หนังสือพระประวัติ ของ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช(สุก)ไก่เถื่อน จัดพิมพ์เสร็จแล้ว
       ผู้ใดสนใจในพระประวัติ ของพระองค์ท่าน หรืออยากมีไว้เป็นเจ้าของ ก็ขอเชิญ
          ติดต่อที่คณะ5 วัดราชสิทธาราม

           หรือเปิดดูรายละเอียดเพิ่มเติมก่อนที่ http://www.somdechsuk.org/
       Aeva Debug: 0.0004 seconds.

ขออนุโมทนาสาธุ

ขออนุโมทนาสาธุ กับท่านนักเดินทาง
     ที่ได้มาแก้ไขเหตุการณ์  นับว่าพุทธานุสสติเริ่มทรงตัว
       ศรัทธา ปณิธานแกร่ง ก็ขอสาธุ ในปฏิภาณไหวพริบทั้งหลายที่เป็นของเก่า
           ใจที่มั่นคงในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นั้น คือกําลังศรัทธา

        ก็ขอให้ได้พบครูบาอาจารย์ในวันหนึ่งสมใจที่ตั้งไว้


     การจะทําอะไรทุกอย่างต้องใช้สติ
     ความระวังไม่ให้เกิดเป็นกรรม
     ในความเห็นที่เป็นสุขหรือทุกนั้น ยังสามารถเกิดกรรมได้ตลอดเวลา
          จะทําอะไรลงไป ในสื่อกลางแต่ละอย่าง ก็ต้องกันระวังและรักษาครูบาอาจารย์ไว้ด้วย
            ว่าทําแบบนี้จะมีกรรมมั๊ย  และคนอื่นจะมีกรรมมั๊น นั่นเป็นการระวังมิให้กรรมเกิด หรือเกิดกรรมกับคนทุกคน

       เพราะศิลคือความไม่เบียดเบียนตัวเอง และไม่เบียดเบียนผู้อื่น
         จะทําอะไรขอให้ใช้สติเพิ่มขึ้น

     

การจัดอิริยาบทคือรูปแบบภายนอก ที่เป็นการสมมุติให้เป็น
   แต่การเข้าถึงธาตุในภาษาของครูอาจารย์นั้น เป็นการเข้าถึงธาตุ เข้าถึงธรรมภายใน คือสภาวะธรรม ถ้าได้มาจากข้างใน ข้างนอกก็ไม่ต้องดูต้องจัด เพราะได้ด้วย เมื่อรูปดับก็ทิ้งกาย ก็คือกายาที่ว่า กายดับรูปดับ แต่กายนี้ก็มีทั้ง รูปกาย นามกาย
      ถ้าหาก วิตก วิจาร หรือแปลก็คือ ความคิด ความอ่าน ถ้าสององค์นี้ดับ เหลือแต่ ปีติ สุข เอกัคคตา
         ในสมาธิสูตรของพระพุทธเจ้า
             อสวิตักวิจาร คือสมาธิที่ไม่มีวิตก วิจาร มีแต่ ปีติ สุข เอกัคคตา
    ก็ต้องเข้าให้ถึงธาตุ รวมธาตุ และปล่อยธาตุ
        ฝึก ศิล สมาธิ ปัญญา ก็ตั้งธาตุ ปล่อยธาตุ นี่แหละ ถ้าตั้งไม่ได้มันก็ปล่อยไม่ได้ เพราะมีธาตุ4แล้วธาตุที5จึงจะมี ลักษณะไม่ได้ รัศมีไม่เกิด เอาง่ายๆแบบนี้แล้วกัน

     ถ้าตั้งธาตุไม่ได้ปล่อยธาตุไม่ได้ แล้วความคิดความอ่านที่ยกมาให้เป็นสมการข้างต้น มันจะถูกปล่อยออกไปทางไหนได้ ก็รูมันไม่มี ธาตุรวมไม่ได้ มันก็ไม่ระเบิด ถ้ารวมสําเร็จมันก็ระเบิด เกิดธาตุที่5 มันจึงมีรูออก ความคิดความอ่าน หรือ วิตก วิจาร มันก็ระเบิดออกรูนี้นี่เอง ก็ทําฌาน5-ถึงฌาน8 ต่อต้องใช้ไฟรัศมีทําฌานอรูป เพราะวิตกเมื่อชนธาตุอากาศแล้วกําลังไม่พอแหวกว่าย ต้องใช้ไฟรัศมีเป็นไฟฉาย แหวกว่ายไปหากายพุทธะ จะได้ไม่หยุดนอนนิ่ง
    เพราะมี ความคิด ความอ่าน จึงมีการจัดอิริยาบท หรือจัดรูปแบของกาย เรียกว่าปรุงแต่งกาย ปรุงแต่งจิต ถ้ากายดับแต่จิตไม่ดับกายก็ยังไม่ดับ เพราะยังเหลือ นามกาย เพราะนามก็คือกายเรียกว่านามกาย แสดงว่าจิตก็คือกายด้วย จิงชื่อนามกาย อุปาทายรูป อุปาทานขันธ์5 คือกายเป็นรูปด้วย
   ถ้าหากจะดับเพื่อความสิ้นสุดของวัฏทุกข์ คือความไม่มาเกิด ก็ต้องดับให้หมด
   กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ เป็นกรรมฐานสองส่วน เรียนทั้งสองส่วน รู้ทั้งสองส่วน ดับทั้งสองส่วน
       คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ดับทั้งกายทั้งจิต คือ ดับทั้งรูปและนาม
 เมื่อปล่อยรูปได้ทั้งดินและไฟรูปนามออกไปหมุนได้ ก็ใกล้อานาปาน
 ถึงกระบวนการธาตุล้างธาตุ ไฟดับดิน นําดับไฟ ลมดับนํา อากาศดับลม วิปัสสนานามสุขดับรูปกาย
     วิปัสสนานามสุข ก็คือนามกาย
นามกายดับรูปกาย รูปกายดับนามกาย นามดับรูป รูปดับนาม แถวๆ อานาปาน จึงชื่อปฏิสัมภิทามรรค กระบวนการธาตุล้างธาตุ

      หากเข้าถึงธาตุ วิตก วิจารดับ
     อิริยาบทดับ ไม่ต้องไปจัด เพราะมันดับ

     การเข้าถึงสภาวะธรรมภายใน ภายนอกก็ได้ด้วย นั่นเป็นของแถมให้มีความสุข ให้เป็นสุขในเวลาที่เหลืออยู่ แต่ปณิธานเพื่อความไม่ต้องกลับมาเกิดเป็นมนุษย์นั้นต้องมาก่อน ของแถมเป็นแค่แพคเกตยังไงมันก็ต้องได้อยู่แล้ว
     เข้าให้ถึงจิตล้วนๆ พระอนาคามีอย่างตําทาให้ได้ เพื่อความไม่มาเกิดยังโลก
    พระอนาคาคือผู้ที่ไม่กลับมา
         ก็ว่ากันไปตามตามวิสัยทัศ

 ถ้าไปตรวจชือในทําเนียบก็จะพบ ชื่อของท่าน เป็นอีกหนึ่งพระภิกษุผู้เข้ามาศึกษา กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ อยู่ในทําเนียบวัดพลับ ด้วย

ถ้ายังมีความลังเลสงสัย ก็ขอให้ทําตามจริตที่ตัวเองถนัด ถ้าผู้ที่ฝึกใหม่ก็ต้องมีสัจจะ  ก็ควรใช้การตั้งเวลา อย่างน้อย30 นาทีหรือครึ่งชั่วโมงหลังจากที่อธิฐานกรรมฐานแล้ว (ผู้ฝึกใหม่ที่ต้องตั้งรูป คือ องค์วิตก นั้น จําเป็นต้องใช้เวลาเพราะต้องการให้มีสัจจะ ต่อพระรัตนตรัย)
     ส่วนจริตที่ไม่ชอบการตั้งเวลา ก็ไม่เป็นไร แต่ก็ขอให้รักษาเวลาดังกล่าวเป็นสัจจะเช่นกัน ท่านจะใช้วสี คือความชํานาญในการนึกหน่วงประมาณเอาอย่างไร ก็ขอให้ ชั่ง ตวง วัด หรือประมาณเวลาเอาตามความชํานาญเฉพาะตน  ขาดก็ไม่ได้เสียอะไร ถ้าขาดคราวหน้าก็เพิ่มอีกหน่อยให้ครบ ถ้าเกินก็ถือคือกําไร ถวายพระพุทธเจ้า
 เรียกว่าตามจริตที่ตนเองถนัด ชอบแบบไหน ก็ว่ากันไป ที่ได้มาสร้างกุศลแล้วก็ถือว่าดีแล้ว
      จงตัดอุปปายะที่เป็น นิวรณ์ ความลงเลสงสัยต่างๆที่เป็นตัวกัน  ขวางที่เป็นเสี้ยนหนามของสมาธิ เพื่อพระธรรมปีติ จะได้ดําเนินไป ตามครรลองครองธรรม

หากปฏิบัติให้ถึง ส่วนของ รัศมี นามกาย มีสีส่วน ก็จะเห็น อุปาทายรูป อุปาทานขันธ์ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ก็จะเข้าใจในอนุสัย ต่างๆ
      เมื่อเข้ารัศมี เข้าสะกด ก็จะเห็นภพ รู้ภพ ละภพ -อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
    มีรูปกายเป็นสมถะเอาไว้ข่มภพ
    สมถะ-วิปัสสนา รูปกาย นามกาย
     จับสมถะวิปัสสนา จับรูปนามสมาบัติ
       พระลักษณะ สอบรูป
       พระรัศมีสอบอารมณ์

     กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ เป็นกรรมฐานสองส่วน อุคโตภาควิมุติ หลุดพ้นทั้งสองส่วน

     คือ กายดับ จิตดับ เหมือนทลายตาลทั้งคู่นั้นพร้อมกัน

       ได้เรียนทั้งโพธิปักขิยธรรม37ประการ

สัมมาทิฏฐิ ไม่ใช่สมการคณิตศาสตร์
สัมมาทิฏฐิ คือมรรคมีองค์แปด เป็นความเห็นถูกต้อง ของแท้ ไม่เป็นอย่างอื่น
       ไม่เป็นอย่างอื่นก็คือไม่มีเปรียบเทียบว่าเป็นอย่างนั้น อย่างนี้
     เพราะอะไรจึงเปรียบเทียบ เพราะสุขทุกข์ยังไม่ดับใช่หรือไม่
     
      หากมองว่า อริยสัจจะ เป็นสมการ ก็ยิ่งไปกันใหญ่ เพราะอริยสัจจะสี่ เป็นธรรม
       ธรรมตามอริยสัจจะสี่ คือธรรมที่เป็นของแท้ตามความเป็นจริง
         สัจจะ แปลว่าความจริง เป็นของแท้ ไม่เป็นอย่างอื่น


       ความเห็นในอริยสัจจะสี่นั้น
      ถ้าสิ่งนั้นหรือความจริงนั้นคือ ข้าวจานหนึ่ง
     ผู้ที่ได้มาทางเจโต ได้กินข้าวจานนั้นเลย
     ผู้ที่ได้มาทางฝ่ายสุขวิปัสสก จะรูสึกเหมือนว่าได้กิน แต่จริงๆไม่ได้กิน
  ก็จึงมีเปรียบเทียบว่ารสชาติคงเป็นแบบนี้ คงอร่อยแบบนั้น แบบนี้ แต่จะถูกหรือไม่ถูกก็ไม่รู้ คิดความอร่อยไว้เป็นสิบๆแบบ เปรียบเปรยรสชาติความอร่อย สมมุติเอาไว้มากมาย เพราะไม่ได้กิน
    แต่อาจจะไม่ถูกเลยเพราะไม่ได้กินจริงๆ
     เพราะไม่ได้เห็นความจริง เพราะไม่ได้กินข้าวจานหนึ่งนั้น

        จึงมีความเห็น และคําอธิบาย เกี่ยวกับขันธ์ เกี่ยวกับธาตุ เกี่ยวกับอสุภะ ไว้มากมาย ที่เปรียบเทียบ เปรียบเปรย
         เพราะผู้ที่สําเร็จก็มีหลายแบบ
  แบบที่ต้องเปรียบเทียบ กับแบบที่ไม่ต้องเปรียบเทียบ
สายทางฝ่ายเจโตเห็นเป็นอย่างเดียวกัน เหมือนได้กินข้าวจานนั้น เห็นเหมือนกัน
     ในการทําสังคายนาตั้งแต่ครั้งพุทธกาลมาที่มีให้เห็น ต้องเป็นเจโตปฏิสัมภิทา จะได้ไม่มีอะไรคัดค้านกัน เพราะเห็นเหมือนกัน ก็คือเห็นความจริง เหมือนกันนั่นเอง จึงไมคําอธิบายใดๆ
    เพราะถึงความจริงคือความดับ ดับจริง
   ในเมือ ตากระทบรูปดับ หูกระทบเสียงดับ จมูกได้กลิ่นดับ ลิ้นกระทบรสดับ กายกระทบดับ ใจกระทบดับ ดับในรูปเลย
  เมื่อรัศมีนามกายดับ เมื่ออรูปเป็นรูป เอาอะไรไปเห็น เพราะอารมณ์ดับ
จึงไม่มีสุขทุกข์ใดให้เปรียบเทียบ คําอธิบายจึงไม่มี
   แต่มี มีทางมา ก็คือ การหงายของที่ถูกปิด หรือ เปิดของที่ควํา
   พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า เราตถาคต เเป็นได้แต่เพียงผู้บอก ก็คือ บอกทาง คือ ศิล สมาธิ ปัญญา เท่านั้นเป็นทาง ดับจริง และถึงความจริง
   เป็นอริยสัจจะสี่ประการ คือความจริงสี่ประการ
 ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
   ก็ว่ากันไป ไม่มีผิด ไม่มีถูก เล่าสู่กันฟังไปตามวิสัย

การปฏิบัติได้หรือปฏิบัติไม่ได้ ไม่ได้เกี่ยวกับโสดหรือว่า ไม่โสด
    ผู้ที่ครองเรือน ในพระสูตรก็มี สามี ภรรยา ได้มรรคผลทั้งคู่ ได้เป็นเป็นพระอริยสาวกชั้นสูงด้วย
     แสดงว่าไม่เกี่ยว
           เพราะการปฏิบัติเน้น ธรรมสภาวะ ของจิต ตามลําดับ
  การตั้งเป้าหมาย ที่มีศรัทธาเป็นใหญ่ ปณิธานที่ตั้งใจไว้ ไม่ลืม ไม่เขว มีภาวนาเป็นกําลัง
       บ่มอินทรีทั้งห้า ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา
           พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์(ผู้เป็นกัลญาณมิตร) คือพระอาจารย์กรรมฐานเป็นหลักชัย

        อย่าง กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ ก็คือ เน้นธรรมสภาวะของจิตไป ตามขั้น ตามลําดับ
         แบบลําดับก็คือ ตามลําดับ เป็นต้น
     สิ่งที่ลังเลสงสัยคือต่างๆนั้น นิวรณ์ เป็นตัวปิดกั้น กุศลธรรม

         จงเพิกสิ่งต่างทั้งหลายที่เป็นหมอกควัน
          และตั้งใจทํากรรมฐาน ไปตามเวลาที่กําหนด ก็คือ ทําต่อ สร้างความดีกันต่อ

         อย่าไปมองที่ผล เพราะความเป็น อนัตตาไม่มีผล
          ดีชั่วไม่มี ของคู่ไม่มี
           เพราะสุขทุกข์คือ ของคู่
            ถ้าเรายังมีสุขมีทุกข์ แสดงว่ายังไม่อนัตตา
             ก็คงยังเป็น อนิจจัง ทุกขัง ซะโดยส่วนใหญ่
            ดับสุขทุกข์ใน ภาวนามัยยะปัญญา เท่านั้น จึงจะเป็นธรรมสภาวะ
            ที่เป็นของแท้ ไม่เป็นอย่างอื่น
         
       

ขออนุโมทนาสาธุ

     ตัดมาจาก คู่มือกรรมฐาน เล่มสอง อานาปานสติ ปฏิสัมภิทามรรค(กรรมฐานห้องสี่) กรรมฐาน มัชฌิมาแบบลําดับ

      เรียบเรียงโดย พระอาจารย์ สนธยา ธัมมะวังโส อาโลโก

     ..........สําหรับอานาปานกถา ปฏิสัมภิทามรรคนี้ เป็นการสอนของพระสารีบุตร ซึ่งเป็นพระอาจารย์ของ พระราหุลพุทธชิโนรส(บุตรของพระพุทธเจ้า) ท่านเป็นต้นกําเนิด กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ เป็นรูปแรกที่ทรงเผยแผ่สืบทอดต่อมาจนถึงยุค ต่อๆมา จนมาถึง สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช(สุก)ไก่เถื่อน ต้นกรุงรัตนโกสินทร์
        ซึ่งการสอนนั้นมีระเบียบแบบแผนชัดเจน ในเรื่อง อานาปานสติ มากๆ ซึ่มีวิธีการที่ถูกต้อง ใน กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ แต่เนื่องด้วยการแสดงแบบละเอียดนั้น ประกอบกับสํานวนในพระไตรปิฏกนั้น คนในยุคนี้ไม่ค่อยเคยชินกัน และภูมิธรรม(ธรรมสภาวะ) ยังไม่เพียงพอ
       จึงทําให้การอ่านพระสูตรบทนี้ ไม่สามารถปฏิบัติตามกันได้

          และก็เป็นเพราะว่าผู้ภาวนาชอบปฏิบัติแบบง่าย ๆ
พอมีรูปแบบที่ยากขึ้นก็เริ่มไม่ฝึกกัน กลับหันไปปฏิบัติในแนวทางวิปัสสนาล้วนๆ ซึ่งกระทําให้ไม่ละตัดกิเลสได้สิ้นเชิง

   ดังนั้นในส่วน พระสูตรบทนี้ อาตมาภาพจึงได้ลงสํานวนเดิมไว้ และเพิ่มข้อความที่ซําไป ซํามา ให้ชัดเจน และกระจายหัวข้อให้ชัดเจนเพื่อท่าน ที่กําลังสนใจปฏิบัตินั้นจะได้ เพิ่มพูนศรัทธา  (ความเพียรจนเข้าถึงกาย ) ของตนได้เท่าที่ควร

        ในหนังสือ สติปัฏฐานสันโดด ของสมเด็จพระสังฆราช (สุก) ไก่เถื่อน นั้นมีข้อความชัดเจนในส่วนของ อานาปาน ว่า ......
  ......ปัสสาสะ อัสสาสะ ปัสวาตะ อัสสวาตะ นิสสวาตะ อาตมัน นิพพานัง สุญญัง.......
 เป็นต้นนี้ ก็คือคําที่มีความหมายใกล้เคียงหรือคล้ายกัน.

   ขอดึงมาจากอีกบทหนึ่ง ของพระอาจารย์ สนธยา ธัมมะวังโส อาโลโก..ที่ร้อยเรียงไว้ในหนังสือนี้ อานาปานสติ ปฏิสัมภิทามรรค
        จากพระสุตตันตปิฏก เล่มห้า มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ หน้า111-116
     ใครที่อยากอ่านเนื้อหาก็เชิญได้ ตามนี้
    มหาราหุโลวาทสูตร เรื่องพุทธโอวาท ที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรง พุทธโอวาท(ทรงสอน) แก่พระราหุล

    ( ข้อความจากพระอาจารย์ต่อ)
  มหาราหุโลวาทสูตร นี้จัดได้ว่าเป็นต้นแบบกรรมฐาน เพราะเป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนพระราหุลพุทธชิโนรส เป็นแบบแผนเริ่มจากทรงตรัสให้ ฝึกกรรมฐานเกี่ยวกับธาตุ โดยการกําหนดธาตุในกายเป็นกายคตาสติ และทําจิตให้เหมือนธาตุรวมเป็นเช่นเดียวกับธาตุ โดยที่ธาตุต่างๆ นั้นล้วนยังทําหน้าที่ของธาตุอย่างสมบูรณ์โดยไม่สนว่าใครจะคิดดีหรือคิดร้ายกับธาตุก็ยังคงความเป็นธาตุไว้
      และลําดับต่อไป พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสสอน กรรมฐานคือ พรหมวิหาร4 และ อสุภกรรมฐาน กับ วิปัสสนาโดยตรง คือ อนิจจสัญญา และปิดท้ายด้วย การสอนกรรมฐานต่อเนื่อง คือ (อานาปานสติ)

      ดังนั้นพระสูตรนี้จัดเป็นลําดับ พระกรรมฐาน ที่ชัดเจนซึ่งบรรดาศิษย์ กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ
         ยังคงได้ยึดถือไว้เป็น
           (ต้นแบบกรรมฐานต่อเนื่อง)

      ที่มาจาก หนังสือ คู่มือพระกรรมฐาน เล่ม2 อานาปานสติ ปฏิสัมภิทามรรค
              เรียบเรียงโดย...พระอาจารย์สนธยา ธัมมะวังโส อาโลโก.
     

ดูจากประวัติท่านก็ผ่านครูอาจารย์กรรมฐาน มัชฌิมา หลายองค์นะ
    เช่น หลวงปู่นาควัดระฆัง  หลวงพ่อคล้ายวัดสวนขัน และครูสายปากคลองมะขามเฒ่านั่นก็ใช่
      ก็ขออนุโมทนา สําหรับ ท่าน nathaponson

ลมดับ-ลมรอด.......ลมเข้า-ลมออก-นิมิต.....ธรรมกาย-ธรรมจักร(ขอบล้อ-ดุมล้อ)...รูปนามสมาบัติ..
   เกิด ดับ  เกิดพร้อมดับ   กายพุทธานุสสติ
   ''ใส่ตรงกลาง ใส่ตรงกลาง ไม่เอาขอบ''

รับบุญร่วมกัน สืบสานพระศาสนา ศรัทธาแกร่งกล้า พุทธามีกําลัง
ถวายแด่ครูบา สมเด็จสุกปรมาจารย์ มรรคผลพระนิพพาน พลีกายถวายชีวี

ขออนุโมทนาสาธุ

ขออนุโมทนาสาธุ

โดยความเห็นทุกอย่าง  ในทางโลก ก็เป็นเรื่องไม่มีผิด ไม่มีถูก ไม่มีอะไรทั้งนั้น เพราะมันเป็นของมันอย่างนั้น
    แต่พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้แล้ว
 
     หลังกึ่งพุทธกาล อภิญญาหก จะเกิดมาก จะมีมาก

     มรรคผลยังมีอยู่ จวบพอศอห้าพัน

      บารมีพระพุทธองค์ยังคงสมบูรณ์

     พระพุทธเจ้าอยู่กับเรา

ขออนุโมทนาสาธุ

ก็นับว่ามีเป้าหมายที่ดีอยู่บ้าง แต่ยังไม่มีนําหนัก ในเป้าหมายนั้นก็เลยเบาจนรู้สึกเคว้งคว้าง

วิธีสร้างเป้าหมาย..ที่ตั้ง(คือความตั้งใจ)...ความศรัทธา..ปณิธาน
     ความไม่ต้องการกลับมาเกิด จะได้ไม่ต้อง รู้เห็นในสุขในทุกข์อีก เพราะถ้าเกิดก็ต้องเห็น มันเลี่ยงไม่ได้
      พระพุทธองค์ ตรัสไว้ว่า พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง พระนิพพาน คือ เอกันตะบรมสุข

       ตั้งปณิธานศรัทธา ด้วยจิตกําหนดของท่านเอง เพื่อเป้าหมายที่ไม่มีมาเกิด

        ตามศิล สมาธิ ปัญญา


       ทุกอย่างต้องมีอุบาย.....ให้มีนําหนัก

       ความรักที่เราตั้งใจจะได้ไม่มีความลังเล

      ก็ปักหลักปักใจ และไปกับพระพุทธเจ้า

      นิพพานไม่เกิด

     ชาติหน้าไม่ขอมาเกิด

     นิพพานในชาตินี้

      อยู่ที่อุบายของท่าน...ทั้งหลาย

ควรแจ้งอารมณ์กับพระอาจารย์กรรมฐานเป็นการส่วนตัว จะได้ก้าวหน้าใน พระกรรมฐานตามที่ตั้งใจ

พุทธภูมิ สวดเพื่อความเป็นศิริมงคลทุกด้าน แล้วแต่จะขอ
สาวกภูมิ สวดสัมปยุติธรรม สัมปยุตธาตุ สัมปยุตกายใจ รวมรูปนามคืนโลก
           เพราะได้แยกรูป แยกนามเอาไว้ ตอนศึกษาธรรม ศึกษาธาตุ
            ก็ต้องรวมกลับคืนโลก

           พระป่าใช้ว่า คืนโลก
           กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ เรียกว่าการสัมปยุตธาตุ สัมปยุตธรรม
           เพื่อความเป็น อริยะชน สําหรับศิษย์กรรมฐานที่เรียนมาตามขั้นตอนที่ พระอาจารย์กรรมฐานสั่ง และให้กรรมฐาน มา ตามลําดับ เท่านั้น
   
            ส่วนมนุษย์ธรรมดาทั่วไปสวดเพื่อความโชคดีมีชัยในทุกด้าน แล้วแต่จะอธิฐานขอเอา

น่าจะไม่ผิด เพราะหลวงปู่โต๊ะก็ ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ ด้วยเช่นกัน
     ไปตรวจชื่อในทําเนียบพระที่เข้ามาเรียนดู

ธรรม คือ ธรรมชาติในโลกแห่งความจริง คือ มรรคมีองค์แปด

ขออนุโมทนาสาธุ พระอาจารย์กรรมฐาน

ครั้งที่พระอาจารย์เสาร์ ศึกษาอยู่ที่วัดพลับ ท่านยังเป็นมหานิกายอยู่ พอกลับไปอีสาน รัชกาลที่สี่ นิมนต์พระอาจารย์ทางพม่าเข้ามาสอน และตั้งวัดธรรมยุตหลักที่ อุบลสองวัด  เกิดการเปลียนแปลงในระบบของสงฆ์ ครั้งใหญ่ พระที่อยู่ป่าส่วนใหญ่คือพระปฏิบัติ เป็นธรรมยุต เริ่มมีธรรมยุตตอนนั้นเอง
          พระอาจารย์เสาร์ ถูกเปลียนเป็นธรรมยุต
           ตอนนั้น พระอาจารย์มั่น ยังเรียนไม่จบ ยังอยู่วัดพลับ พระอาจารย์กรรมฐานท่านยังไม่ปล่อยให้กลับเพราะยังไม่ผ่านสายตา พระอาจารย์กรรมฐานที่ควบคุม
         ตอนนั้นพระอาจารย์มั่นท่านเป็นมหานิกายอยู่


         สุดท้ายพระอาจารย์กรรมฐานของอาจารย์มั่น ก็ให้กลับอีสานได้ เพราะเห็นว่าพระอาจารย์เสาร์ก้าวหน้าและสามรถต่อกรรมฐาน ให้พระอาจารย์มั่นได้แล้ว
         ก็ฝากโทรจิตไปบอกอาจารย์เสาร์และส่งอาจารย์มั่นกลับอีสานไป


         แต่พออาจารย์มั่นกลับไป พระอาจารย์เสาร์ เปลี่ยนเป็นธรรมยุต    ส่วนอาจารย์มั่นอยู่ชุดมหานิกาย คนละสีและผิดธรรมเนียม อาจารย์เสาร์จึงให้กรรมฐานอาจารย์มั่นไม่ได้ ต่อกรรมฐานไม่ได้

        อาจารย์มั่นจึงต้องเปลี่ยนญัตติใหม่ หรือสวดยัด บวชใหม่เป็นธรรมยุต ต้องเป็นธรรมยุตก่อน จึงจะสอนกรรมฐานกันได้

         ..........พระอาจารย์มั่น เป็นพระธรรมยุตในวันนั้นเอง

                    แต่เดิมทีแล้วตอนที่มาเรียนวัดพลับ เป็นมหานิกาย

                     ก่อนหน้านี้ในประเทศไทยมีแต่มหานิกายอย่างเดียวเท่านั้น

          เปลี่ยนแปลงตอนรัชกาลที่สี่
ท่านนิมนต์พระอาจารย์ ทางพม่าเข้ามาสอนกรรมฐานด้วย
          และมีการตั้งธรรมยุตขึ้นตอนนั้นนั่นเอง

       กฏ  เรื่องการสอนกรรมฐาน ต่างๆก็ถูกปล่อยไปเพราะมีพระอาจารย์ทางพม่าเข้ามา
 การสอนจึงมีหลายแนวเริ่มเห็นได้ตั้งแต่ตอนนั้น ก็คงเป็นเสรี ในเรื่องการสอนกรรมฐาน ตั้งแต่ตอนนั้น
ก็เก็บมาฝากกัน ในประวัติของพ่อแม่ครูบาอาจารย์สายธรรมยุตที่มาเป็นศิษย์วัดพลับ เรียนกรรมฐานวัดพลับ

   แม้แม่ทัพธรรมหลายท่านก็ต่างมาเริ่ม ที่ กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ ทั้งสิ้น

    อยากรู้ให้ไปดูหนังสือเล่มแดง คู่มือกรรมฐานสามกรุง สมเด็จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน อยู่หน้าปก

 มีชื่อครูบาอาจารย์ ในทําเนียบพระอาจารย์กรรมฐานท้ายเล่ม ยังมีชื่อดังๆอีกมากไม่ได้มีแค่นี้ เพราะที่ดังๆรุ่นครูตั้งสํานักมีอีกหลายองค์

เตรียมไปชุดเดียวก็ได้ กี่คนก็หาตัวแทนยกถาด เดี๋ยวครูบาอาจารย์ก็บอก
       แต่ถ้าไม่ได้เตรียมไปก็ไม่เป็นไร เพราะที่นั่นมีครบ
           ก็คือมีเตรียมไว้ให้ท่านครบแล้ว
              เตรียมตัวก็คือ เตรียมกาย-เตรียมใจ ไปด้วยศรัทธา ก็เพียงพอ
                คฌะห้า วัดราชสิทธาราม เปิดทุกวัน พระอาจารย์ใจดี
                   ขอให้ท่านโชคดี

ถ้าจะลาก็ต้องตั้งปณิธาน ปราถนา..
        ลากับสิ่งศักสิทธิ์ ที่เป็นพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็ยิ่งดี พระพุทธรูปศักสิทธิ์ที่เราเคารพก็ได้ เช่นพระแก้วมรกต ถ้าสะดวก หรือแล้วแต่ แม้จะเป็นพระพุทธรูปที่บ้าน ก็คือตัวแทนของพระพุทธเช่นกัน

         อธิฐานขอลาพุทธภูมิ ไม่ขอเวียนว่ายตายเกิดอีก

         และอธิฐานขอเข้าสาวกภูมิ เป็นพระอริยะสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า พระพุทธเจ้าองค์นี้ ในชาตินี้

   แต่ก่อนจะลา
       ให้หัดสวดมนต์บทหนึ่งให้ได้ก่อนเพราะต้องสวดไว้ทุกวัน ห้ามเว้น สวดได้ก่อนคล่องแล้วจึงลา
     อยู่ในหนังสือ มนต์พิธ๊......ชื่อบท อุณหิสวิชยคาถา.....ที่ขึ้นว่า อัตถิอุณหิสวิชชะโย....................

     ก็ว่ากันไปตามปณิธานที่เราจะเลือก ว่าชาตินี้ หรือชาติไหน ก็แล้วแต่ใจเจ้าของ
     

ตามตํารากรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ และวิชชาธรรมของหลวงปู่
     เมื่อยกจิต เดินจิต ถอดจิตได้ ก็ขึ้นวิปัสสนาโพชฌงค์เจ็ด ที่ว่าเจ็ด เพราะมีฐานจิตเจ็ดฐานตามชื่อ
แต่เมื่อก้าวหน้าต่อไป ใกล้เป็นพระต้นๆ ก็เพิ่มไปอีกสองจุด ก็คือสองฐานจิต
     จากเจ็ดบวกอีกสองเป็นเก้า จึงเป็น อานาปานสติ เก้าจุด
      และอานาปา นั้น ลมเข้ารูไหน
                                   ลมออกรูไหน
                     เพราะไม่ได้เข้าและออกพร้อมกันทั้งสองรู
                     ไม่อย่างนั้นจะเป็น อุคคหนิมิตได้ยังไง
                     เคล็ดลับ ผู้ชายและผู้หญิง ลมเข้าลมออกคนละฝั่ง อุคคหนิมิต กายทิพย์ หมุนตรงข้ามกัน
                       
            ลมเข้ารูไหนออกรูไน ในวิชชาธรรมของ สมเด็จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน
              เรียกว่าลม สุริยะกลา จันทกลา  ก้าวไปเป็นเข้าจักสุกิตติมา หงายจักร-คว่าจักร
                ถ้าขึ้อานาปาได้ ก็ฌานสมาบัติทรงตัวแล้ว
                  แต่ครูอาจ่รย์ให้เรียก ปีติยุคคลสุข ไม่เรียกฌานสมาบัติแบบพระป่า

                   โพชฌงค์เจ็ด อานาปานสติเก้าจุด เก้าจุดก็เป็นบาทฐานของ โลกุตตระธรรมเก้าอยู่แล้ว
                   
                  ที่สุดระดับของครูอาจารย์ อานาปากรรมฐานมหาบุรุษ ที่สุดเข้าถึงธรรมธาตุ เป็นแก้ว
       
            โพชฌงค์เจ็ด เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า วิชชาโลกุดรสยบมาร รักษาโรคกายจิตของตนเองและผู้อื่นได้
          ประโยชน์คล้ายกับ วิชชาสํารวมอินทรีย์
           แต่วิชชาสํารวมอินทรีย์มี วิสุทธิเจ็ดด้วย
                ตั้งแต่ศิลวิสุทธิ-จนถึงญาณทัสนวิสุทธิ

               ส่วนที่เป็นอานาปานสิเก้าจุด ก็เป็นวิชชาสําหรับผู้มีจิตทิพย์สํารวจโลกภายนอก เป็น วิปัสสนาญาณเก้า ตั้งแต่- อุทยัพพยญาณ จนถึง สัจจานุโลมมิกญาณ(หาทางไปนิพพาน) ฐานสุดท้ายปลายจมูก คือฐานที่เก้า
   ได้อานาปานสติเก้าจุด  เก้าฐานจิต ก็ได้เรียน ปฏิจสมุปบาท เพื่อสลายความหลง

       อานาปานสติ ไม่ใช่ลมที่มนุษย์นึกจะก็หนดเอาได้ตามใจ และเข้าใจผิดซะมากกว่า
       
       เพราะอานาปานสติเก้าฐาน มีรูปวัตถุสิบหก ลมยาวจนถึงลมหยุด
          มีกายตั้งแต่โสดาปัตติมรรค จนถึงกายอรหัตตผล
           มีญาณสติ สองร้อยญาณ
           
            หลวงปู่นาควัดระฆัง(ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา) สอนหลวงพ่อฤาษีลิงดําว่า
     
             ถ้าได้ขึ้นห้องนี้อานาปา พระอรหันต์ แค่เคี้ยวหมากแหลก

           ก็ว่ากันไป

           แต่ถ้าเรียนกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ ไปตามลําดับ

           ปีติ ยุคคล สุข ห้องต่อไปก็คืออานาปานสติ สโตริกาญาณแน่นอน

           การจะเป็นพระอริยะ ต้องตามลําดับ
         
            ถ้าหากไม่หนีมีดีทุกองค์
                     

พอศอสองพันสี่ร้อย พระอรหันต์ เต็มบ้านเต็มเมือง  เรียนที่วัดพลับ มรรคผลเกลื่อนเมือง แต่ไม่มีเอ่ยถึงวัดพลับ ไม่มีเอ่ยถึงครูอาจารย์ วัดพลับ ปัจจุบันแทบไม่มีคนรู้จัก กรรมฐานของดี กรรมฐานแห่งมรรคผลพุทธกาล จึงกลายเป็นกรรมฐานไม่มีชือ..........ถ้าหากวิจัย  ก็คือไม่เอ่ย ไม่เผยแผ่ชื่อสํานักเรียน แล้วลูกหลานจะรู้ได้ไงว่าของดีเค้าเรียนกันที่ไหน
           สองมีอีกประเด็นหนึ่ง ที่ทําให้เสียมรรคเสียผล เกี่ยวกับการให้กรรมฐานของครูอาจารย์
             
          ก็ตัวครูบาอาจารย์ที่บรรลุพระอรหันต์ ท่านก็เรียน ปีติ ยุคคล สุฃ ใช้พุทโธไม่ผูกกับลมหายใจ
            แต่เวลาสอนลูกศิษย์ กลับให้ใช้พุทโธแบบตามลม ไม่ได้ให้เหมือนตัวครูที่เรียนมา
             
          ข้อสังเกตุ......พุทโธไม่ดูลม ตั้งรูปกายลักษณะง่าย  ตั้งสมถะได้ไว เพราะถ้าไม่ตามลม นามกายอีกสี่ส่วน เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ก็จึงยังไม่มามากมาย จนคุมไม่ได้ จึงตั้งรูปได้ไว รู้รูปได้ไว แล้วจึงเรียนรัศมี นามกายภายหลัง เพื่อรู้นามต่อ
                      .....ส่วนพุทโธตามลมหายใจเข้าออก ข้อเสีย คือตั้งสมาธิได้ยาก เพราะรูปกาย นามกาย มาพร้อมกันทั้งหมด เรียกว่ายกมาทั้งขันธ์ห้า ข้อเสีย ฟุ้งซ่านงาย เพราะ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มาครบ สมาธิตั้งไม่ได้ เพราะรวมยากกว่า กรรมฐานของเก่าที่ครูอาจารย์เคยเรียนมา
           ลําพังท่านทั้งหลายเหล่านั้น ก็เรียนหนึ่งสองสาม  แต่ปล่อยลูกศิษย์ เรียนห้องสี่เลย ทั้งที่ลูกศิษย์ ยังไม่เคยเรียนรู้รูปนาม ในห้องหนึ่งสองสาม
          กรรมฐานเลยเปลี่ยนไปหมด เป็นกําหนดรู้สุขทุกข์บ้าง ตามลมแบบอานาปาบ้าง เหตุก็เพราะจิตกระจายสมาธิก็รวมไม่ได้ .......เพราะกรรมฐานพุทโธตามลม เข้าทีเดียวทั้งรูปและนาม จึงเห็นทุกขมากกว่า ก็เลยกลายเป็น ตามลมบ้างกําหนดทุกข์บ้าง เพราะเข้าทั้งลักษณะรัศมี
            สรุปแล้วตามลมก็กําหนดไม่ได้เพราะจิตฟุ้งซ่านไปด้วยอารมณ์ของนามกาย คือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
สมาธิจึงไม่ได้
           เมื่อสมาธิไม่ได้ แม้พิจราณาไปก็สัมปยุตธรรมไม่ได้
           ถ้าทําอานาปา ครูอาจารย์จึงให้คุมวิปัสสนานามกายเอาเอง ก็คือคุมความฟุ้งซ่านด้วยตัวเอง

    สรุปก็คือทําได้ แต่ต้องคุมเอง เพราะไม่ได้เป็นไปตามกรรมฐานของเดิม
         เพราะเอาห้องสี่มาสอนเลย ให้กับผู้เรียนใหม่ จึงไม่เหมือนตําราเก่าที่วัดพลับ

        ตามประวัติ์   สมัยก่อนใครไม่มีใบตราตั้งจากพระเจ้าแผ่นดิน ห้ามสอนกรรมฐาน จะมีโทษ
                         แต่ปัจจุบันไม่มี  ไม่มีคุมตัวนี้
                           ก็เลยสอนกันตามแนวทางที่อยากสอนได้ตามสบาย


              ศิษย์วัดพลับ วัดราชสิทธาราม อย่าลืมเอ่ยชื่อวัด  อย่าลืมเอ่ยถึงครูบาอาจารย์ กู้ซักห้าสิบปี ร้อยปี กู้มรรคผล เก็บไว้ให้ลูกหลานรุ่นหลัง   คิดว่าน่าจะมา
         บอกต่อกันไป
          ไอ้ที่เสียแล้วก็เสียไป
           เราจูน ฟื้นชื่อวัดราชสิทธารามขึ้นมาใหม่
             
            เพื่อถวาย....แด่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ...แด่ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสุก ไก่เถื่อน และ พระอาจารย์ กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ หมดทั้งจักรภพ

         สําเร็จแล้ว อย่าลืม เอ่ยชื่อครูบาอาจารย์ และ ชื่อ วัดราชสิทธาราม
 
           ถ้าตัวเราได้แล้ว    อย่าลืม ทําการบ้านเอาไว้ให้ลูกหลานของเราได้ใช้

            อีกร้อยปีทํามรรคผลให้เกลื่อนเมืองเหมือนเดิม

            พระพุทธองค์ได้พยากรณ์ไว้แล้วว่า ....หลังกึ่งพุทธกาล  อภิญญาหกจะเกิดมาก  ก็เป็นช่วงนี้ไปนั่นแหละ

                    มาร่วมสร้างศรัทธาเพื่อพุทธานุสสติ ธรรมานุสสติ สังฆานุสสติ

                    เพื่อถวายพระสังฆราช ไก่เถื่อน ครูบาอาจารย์ของเราทุกคน