พิมพ์

[วรรณา]

ดูมันเถียงพระ
ณ วันนั้น ไปเทศน์ที่จังหวัดหนึ่ง..เทศน์ให้ครูฟัง...ครูนั่งกั นเต็มห้องประชุม... ๒-๓ ร้อยคน...พวกครูผู้ใหญ่...พวกผู้อำนวยการ... ก็นั่งโซฟาข้างหน้า...
มีครูผู้ชายคนหนึ่ง... นั่งเก้าอี้ข้างหน้า...เหยียดขา...ตาแดง...โงนไป...โ งนมา...เมา....?
ชาวบ้านเวลาฟังพระเทศน์.เขาพนมมือกันหมด...มันไม่พนม มือ...แถมเวลาพระเทศน์...มันกระดิกขา...เคาะจังหวะอี ก.
ผู้อำนวยการอยู่ข้างหน้า...พยายามจ้องหน้ามัน... มันหันหนี...ไม่สบตา...ทำเป็นไม่รู้ ไม่ชี้...
อาตมาเทศน์ไปสักพัก...ทนไม่ไหว...เลยถามว่า...
โยม...ทำไมไม่ไหว้พระล่ะ...
พระเดี๋ยวนี้ประพฤติตัวไม่ค่อยดี...ไหว้แล้วเสียมือ. ..
แน๊ะ...มันเมาเหล้ากลิ่นคลุ้ง...จนโงหัวไม่ขึ้น... ยังสะเออะมาสอนพระอีก...
โยม... ที่พระเทศน์นี่...ท่านเอาธรรมะของพระพุทธเจ้า.มาสอนเ รา...ไม่ใช่ความคิดของ ท่าน...การที่เราไหว้...เวลาพระเทศน์...เป็นการบูชาธ รรม... เป็นการแสดงความเคารพพระพุทธเจ้า...
ไม่ไหว้...
โยม...อาตมาขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?
ถามอะไร...?
ระหว่างเรายกมือไหว้พระเอง...กับมีคนจับมือให้ไหว้พร ะ...อันไหนดีกว่ากัน...?
ระหว่างสวดมนต์เอง...กับนอนให้พระสวดให้...อันไหนดีก ว่ากัน..?
มันเงียบ...ไม่ตอบ...คงเริ่มสำนึกบาปแล้วล่ะ... อาตมารีบถามต่อเลย...เดี๋ยวจะช้าไป.....
โยม...เคยไปวัดบ้างไหม...?
ไม่ไป...ไม่ชอบวัด...
โยม...ระหว่างเดินไปวัดเอง...กับเขาหามไปวัด...อันไห นดีกว่ากัน...?
มันจ้องตาเขม็งเลย...แล้วลุกขึ้นยืน....
นี่...หลวงพี่...ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม...?
ได้...
ระหว่างเดินกลับวัดเอง...กับมีคนหามกลับวัด...อันไหน ดีกว่ากัน...?