พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

"วันนี้เดินทางไปร่วมงานศพ ญาติสนิทคนหนึ่ง เมื่อไปถึงก็เห็นลูกหลาน พี่น้อง เขาร้องห่ม ร้องไห้ คร่ำครวญ อย่างน่าสงสารมาก ยิ่งตอนเขายกศพเขา ช่องเตาเผาด้วย เสียงคร่ำครวญ สะอึกสะอื้น เกิดขึ้นระงม เนื่องด้วยศพคนนี้เป็นศพหญิงสาว ที่มีอายุอยู่ 18 ปี เธอถูกรถชนเสียชีวิตที่ รพ. เพื่อน ๆ ตลอดพ่อแม่ พี่น้อง ต่างยืนคร่ำครวญเพราะทุกคนต่างคิดว่า ยังไม่น่าจะใช่เวลา ที่เธอจะจากไปก่อน ครอบครัวนี้ เราเห็นตอนนั้นก็รู้สึกถึงความทุกข์ใจของทุกคนเป็นอย่างมาก สิ่งที่ทำได้ ก็เพียงวางดอกไม้จันทร์ และยืนไว้อาลัยน่าศพของเธอ เท่านั้น บางครั้งยังรู้สึกว่า ตัวเราเองยังไม่สามารถช่วยเหลือเยียวยา จิตใจ ของคนที่มีชีวิตอยู่ได้ เพราะความคร่ำครวญ เหล่านั้นไม่สามารถ ทะลายลงได้ ด้วยความรู้สึกที่ไม่ได้ศรัทธา หลายต่อหลายครั้งที่ฉันต้องไปเยี่ยมคนที่ใกล้ตาย และเห็นสีหน้า ของคนรอบข้างที่เขาตั้งความหวังไว้ว่า ฉันจะช่วยอะไรเขาได้ ฉันจะสร้างปาฏิหาริย์ อะไรให้แก่เขาได้ ฉันเองก็รู้ตัวดี ว่า ฉันเองไม่มีปาฏิหาริย์เรื่องพวกนี้ เพราะฉันรู้ดีว่า ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ และความตาย ล้วนเป็นส่ิ่งที่มีเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปเป็นธรรมดา เท่านั้น อันพวกเราทั้งหลาย ที่ยังคิดถึงปาฏิหาริย์ ต่าง ๆ แต่ไม่ได้คิดถึงว่า ถ้าปาฏิหาริย์ไม่มี เราจะรับมือกับ เรื่องเหล่านี้อย่างไร จะเลือกรับมือ ด้วยความคร่ำครวญ หรือว่า จะเลือกรับมือ ด้วยสติปัญญา มองให้เห็นว่า มันเป็นธรรมดา อย่างนั้นนั่นเอง แม้เราก็ต้อง แก่ เจ็บ ตายไป อย่างนั้น นั่นเองเช่นกัน..."

ข้อความบางส่วนจาก หนังสือเพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
บันทึกการภาวนา ของ ธัมมะวังโส

[ธัมมะวังโส]

อรหัง อรหัง อรหัง

ชื่อว่าเป็นพระอรหันต์
เพราะห่างไกลจากกิเลส, เพราะกำจัดข้าศึกคือกิเลส, เพราะหักซี่กำแห่งสังสารวัฏคือการเวียนว่ายตายเกิด,  เพราะเป็นผู้ควรรับไทยธรรม,  เพราะไม่ทำบาปในที่ลับ

วัฏฏะ หมายถึงสังสารวัฏ คือการเวียนว่ายตายเกิด (ที.ม.อ. ๑๑๖/๑๐๒)

[ธัมมะวังโส]

   พระสุตตันตปิฎก  สังยุตตนิกาย  สคาถวรรค
  [๑.  เทวดาสังยุต]
   ๓.  สัตติวรรค  ๔.  มโนนิวารณสูตร
 
            พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า
         นรชนผู้มีปัญญา เห็นภัยในสังสารวัฏ
          ดำรงอยู่ในศีลแล้ว เจริญจิตและปัญญา
         มีความเพียร มีปัญญาเครื่องบริหาร
          นั้นพึงแก้ความยุ่งนี้ได้
         บุคคลเหล่าใดกำจัดราคะ โทสะ และอวิชชาได้แล้ว
         บุคคลเหล่านั้นสิ้นอาสวะแล้ว เป็นพระอรหันต์
          พวกเขาแก้ความยุ่งได้แล้ว
           นาม ก็ดี  รูปก็ดี  ปฏิฆสัญญาก็ดี
          รูปสัญญาก็ดี ดับไม่เหลือในที่ใด
         ความยุ่งนั้นก็ย่อมขาดหายไปในที่นั้น

[ธัมมะวังโส]

พระสุตตันตปิฎก  อังคุตตรนิกาย  จตุกกนิบาต 
  [๑.ปฐมปัณณาสก์]
 ๕.โรหิตัสสวรรค  ๑๐.อุปักกิเลสสูตร


 เหล่าสัตว์ผู้ถูกมิจฉาทิฏฐิทำลาย
 มีจิตซัดส่าย    สำคัญผิด
 หมายรู้ในสิ่งที่ไม่เที่ยงว่าเที่ยง
 หมายรู้ในสิ่งที่เป็นทุกข์ว่าเป็นสุข
 หมายรู้ในสิ่งที่เป็นอนัตตาว่าเป็นอัตตา
หมายรู้ในสิ่งที่ไม่งามว่างาม
   สัตว์เหล่านั้นชื่อว่าติดอยู่ในเครื่องประกอบของมาร
ไม่มีความเกษมจากโยคะ
ประสบกับความเกิดและความตาย
 ท่องเที่ยวไปสู่สังสารวัฏ
    ก็ในกาลใดพระพุทธเจ้า
ผู้จุดประกายให้แสงสว่าง    เสด็จอุบัติขึ้นในโลก
ในกาลนั้นพระองค์ย่อมประกาศธรรม๑นี้
ที่ให้สัตว์ถึงความดับทุกข์
   สัตว์เหล่านั้นผู้มีปัญญา
 ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าเหล่านั้น
 กลับได้ความคิดเป็นของตนเอง
ได้เห็นสิ่งที่ไม่เที่ยงว่าไม่เที่ยง
 ได้เห็นสิ่งที่เป็นทุกข์ว่าเป็นทุกข์
 ได้เห็นสิ่งที่เป็นอนัตตาว่าเป็นอนัตตา
ได้เห็นสิ่งที่ไม่งามว่าเป็นของไม่งาม
ยึดถือสัมมาทิฏฐิ    พ้นทุกข์ทั้งหมดได้

[ธัมมะวังโส]

"คนอื่น ๆ อาจจะมัวแต่ คิดแต่ ว่าอยากได้ อยากมี และอยากเป็น แต่วันหนึ่ง ๆ ของฉัน ๆ ก็พยายามสยบความคิดและ พยายามภาวนาให้ลุล่วงต่อการ อยากมี อยากเป็น ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น สิ่งสำคัญที่ครูฉันสอนไว้ ก็คือ เมื่อจิตสงบเป็นสมาธิแล้ว ให้ยกจิตขึ้นสู่ วิปัสสนา ทุกครั้ง ด้วยการยกจิตเข้าสู่ อนุวิปัสสนา บางทีหลายคนก็มักจะสงสัยกันว่า ต้องทำวิปัสสนา เมื่อไหร่ ก็ต้องย้อนถามกลับไปว่า ท่านต้องการอะไรจากสมาธิ เพราะการฝึกฝนสมาธิ แท้ ๆ หลัก ๆ ก็เพื่อการทำวิปัสสนา เท่านั้น แต่หลายคนวันนี้ไปฝึกสมาธิ เพื่อการได้ ญาณ 9 แล้ว หักเหจาก ญาณสำคัญ คือ อาสวักขยญาณ....."

ข้อความบางส่วนจาก หนังสือเพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
บันทึกการภาวนา ของ ธัมมะวังโส ภิกขุ

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ

[หมวยจ้า]

 

[kobyamkala]

อนุโมทนา สาธุ คะ พึ่งเข้ามาอ่าน คะ เรื่องนี้ มีประโยชน์ มากคะ