มองสายน้ำหลั่งไหลจากภูผา เจือด้วยยาสารเคมีที่ใช่ฆ่า
ทั้งแมลงที่โบยบินทั้งหญ้าคา เกษตรกรหามาใช้ให้ได้ทัน
มองสายลมโบยโบกใบไม้ไหว ล้วนเจือไว้อากาศเสียเชื้ิอร่วมขัน
ไอเสียรถปล่องควันร่วมด้วยกัน ทุกวี่ว้นทุกเวลามาหายใจ
มองสายทางแหล่งดินถิ่นอาศัย ทุกแห่งได้ล้อมรั้วกลัวของหาย
จะเดินผ่านดินใครไม่ได้เลย เหมือนดั่งเคยโบราณมาพาเดินทาง
ทุกถิ่นที่คับแคบแนบประชิด จากดวงจิตที่คับใจไม่เกื้อหมาง
เห็นแก่ได้ประโยชน์ไว้ใส่ตนพลาง ทุกตารางแผ่นดินไม่สิ้นภัย
หันกลับมาตั้งหน้าหาทางรอด หนทางปลอดความโลภมิสงสัย
เข้าสู่แนวพอเพียงพ่อสอนไว้ ทั่วถิ่นไทยสุขยั่งยืนคืนกลับมา
fwd จากคุณ
นัน ภักดี