พิมพ์

[raponsan]

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต

             ๕. อนายุสสสูตรที่ ๑
             [๑๒๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้ เป็นเหตุให้อายุสั้น๕ ประการเป็นไฉน คือ
             บุคคลไม่เป็นผู้ทำความสบายแก่ตนเอง ๑
             ไม่รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑
             บริโภคสิ่งที่ย่อยยาก ๑
             เป็นผู้เที่ยวในกาลไม่สมควร ๑
             ไม่ประพฤติเพียงดังพรหม ๑
          ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล เป็นเหตุให้อายุสั้น ฯ

             ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้ เป็นเหตุให้อายุยืน ๕ ประการเป็นไฉน คือ
             บุคคลเป็นผู้ทำความสบายแก่ตนเอง ๑
             รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑
             บริโภคสิ่งที่ย่อยง่าย ๑
             เป็นผู้เที่ยวในกาลสมควร ๑
             เป็นผู้ประพฤติเพียงดังพรหม ๑
          ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล เป็นเหตุให้อายุยืน ฯ
          จบสูตรที่ ๕

ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=3384&Z=3394&pagebreak=0
ขอบคุณภาพจาก http://mblog.manager.co.th/

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต

             ๖. อนายุสสสูตรที่ ๒
             [๑๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล  เป็นเหตุให้อายุสั้น๕ ประการเป็นไฉน คือ
               บุคคลย่อมไม่กระทำความสบายแก่ตนเอง ๑
               ไม่รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑
               บริโภคสิ่งที่ย่อยยาก ๑
               เป็นคนทุศีล ๑
               มีมิตรเลวทราม ๑
          ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล เป็นเหตุให้อายุสั้น ฯ

             ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้ เป็นเหตุให้อายุยืน ๕ ประการเป็นไฉน คือ
              บุคคลย่อมเป็นผู้ทำความสบายแก่ตนเอง ๑
              รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑
              บริโภคสิ่งที่ย่อยง่าย ๑
              เป็นผู้มีศีล ๑
              มีมิตรดีงาม ๑
          ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล เป็นเหตุให้อายุยืน ฯ
          จบสูตรที่ ๖

ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=3395&Z=3404&pagebreak=0
ขอบคุณภาพจาก http://www.manager.co.th/

[raponsan]

     อายุสสธรรม หรือ อายุวัฒนธรรม ๕ (ธรรมที่เกื้อกูลแก่อายุ หรือธรรมที่ส่งเสริมสุขภาพ, ธรรมที่ช่วยให้อายุยืน)

          ๑. สัปปายการี (รู้จักทำความสบายแก่ตนเอง)
          ๒. สัปปาเย มัตตัญญู (รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย)
          ๓. ปริณตโภชี (บริโภคสิ่งที่ย่อยง่าย เช่น เคี้ยวให้ละเอียด)
          ๔. กาลจารี (ประพฤติเหมาะในเรื่องเวลา เช่น รู้จักเวลา ทำถูกเวลา ทำเป็นเวลา ทำพอเหมาะแก่เวลา เป็นต้น)
          ๕. พรหมจารี (ถือพรหมจรรย์ ผู้เป็นคฤหัสถ์รู้จักควบคุมกามารมณ์เว้นเมถุนบ้าง)

     อายุวัฒนธรรมนี้ มีอีกหมวดหนึ่ง สามข้อแรกเหมือนกัน แปลกแต่ข้อ ๔ และ ๕ เป็น
          ๔. สีลวา (มีศีล ประพฤติดีงาม ไม่ทำความผิด)
          ๕. กัลยาณมิตตะ (มีกัลยาณมิตร)

อ้างอิง
องฺ.ปญฺจก.๒๒/๑๒๕-๖/๑๖๓
พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)
ขอบคุณภาพจาก http://www.bloggang.com/,http://www.thairath.co.th/

[magicmo]

   ขอบคุณมากๆๆครับ 

[magicmo]

    ขอบคุณมากมายครับ

[magicmo]

   อนุโมทนาสาธุ
 

[magicmo]

ขอบใจมากมายเลยครับ

[magicmo]

  :08:ขอบคุณมากๆๆครับ

[magicmo]

   ขอบคุณมากๆๆเลยครับ