สะพาน เป็น เครื่องมือที่อำนวยความสะดวกให้กับผู้ที่ต้องการข้ามฟากฝั่งไปยังอีกฟากฝั่งหนึ่ง
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้ก่อสร้างสะพานอันแรกให้กับพวกเรา มีชื่อว่า อริยมรรคมีองค์ 8 ประการ
อริยะมรรค มีองค์ 8 ประการนั้นเป็นสะพานที่อำนวยให้เราไปถึงจุดหมายได้
ส่วนพระอริยะสงฆ์ ก็เปรียบเสมือนป้ายบอกสะพาน บอกลักษณะ เส้นทางไปสู่สะพาน
ดังนั้น สะพาน ที่สำคัญก็คือ สะพานธรรม
แต่สะพานธรรม มีลักษณะเฉพาะ คือเดินไปได้แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น มีใช่ระหว่างเดินจะอุ้มจะจูงใครไปด้วยได้ไม่ ผู้ที่ไปต้องมีความอดทน เพราะสะพานธรรมนั้นนอกจากจะมีลักษณะเดินได้เพียงผู้เดียวแล้ว เพราะเป็นสะพานที่มีราวจับเพียงไม่กี่เส้นกับที่วางกาย ไม่เท่าใด
สิ่งสำคัญเมื่อเราตัดสินใจไปบนสะพานแล้ว ต้องไม่หันกลับมามองผู้ที่อยู่เบื้องหลัง แต่ให้มองลงไปเบื้องล่างว่า
ใต้สะพาน มีัทั้งน้ำแข็ง มีทั้งลาวา มีทั้งสรรพสัตว์ที่โหดร้าย ( ความทุกข์ )ที่รอผู้พลัดตกลงไป เป็นเหยื่อเมื่ออันที่จริงจะกล่าวว่าเราข้ามสะพานมาหรือยัง สำหรับชาวพุทธ ก็เป็นผู้ยืนอยู่บนสะพานแล้ว มีศ๊ลเป็นราวเชือก
มีสมาธิ เป็นความแน่วแน่ มีปัญญา เป็นเครื่องอยู่รอด ก็นับว่าคุ้มแล้วนะที่มายืนบนสะพานอันนี้ เพราะเราพลัดตกจากสะพานกันหลายรอบแล้ว และเป็นเหยื่อ แก่ น้ำแข็ง ลาวา สรรพสัตว์ที่โหดร้ายนั้น หลายครั้ง หลายครา
และเราก็ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่อยู่อย่างนี้
ถึงแม้จะมีสะพานนี้ แต่สะพานนี้ ก็ใกล้จะเสื่อมแล้ว ตามอายุของสะพานดังนั้น พระพุทธเจ้าทรงตรัสอายุของสะพานไว้แล้ว จะมาก จะน้อยเพียงใดเราก็ควรรีบขวนขวาย ไปสู่อีกฟากฝั่งให้เร็วที่สุด
มีหลักธรรมที่ต้องใช้บนสะพานไม่มาก ระหว่างที่เดินอยู่นั้น
สติ ธรรมวิจยะ วิริยะ ธรรม 3 อย่างนี้เป็นธรรมสนับสนุนความอยู่รอดของท่านทั้งหลาย
เนื้อหาจาก หนังสือเรื่อง "สะพานธรรม" โดย ธัมมะวังโส