พิมพ์

[ยุวธิดา]

วันศุกร์ก่อน ชมรมกิจกรรม ใน ม. ได้จัดประชุมกิจกรรม วันแม่ โดยให้มีผู้เสนอทำกิจกรรม กันคะ

ก่อนวันประชุม ก็ได้คุยกับเพื่อนที่ร่วมกิจกรรมกันก่อนแล้วคะ ว่าจะทำกิจกรรมวันแม่ ด้วยการบำเพ็ญประโยชน์

ก็มีผู้เห็นด้วย เห็นพ้องกันไม่ต่ำกว่า 10 กว่าคน ดูแล้วเหมือนกิจกรรมไปได้สวย

 พอวันที่ประชุม ก็ได้ประชุมกันแต่เกิดเหตุการณ์ มีสมาชิกได้พูดคุย เรื่องหนึ่ง ... ที่กลุ่มสมาชิกไม่พอใจกัน ทำให้สมาชิก แบ่งตัวเองออกด้วยความพอใจกัน สุดท้าย ทุกคนก็ถอนตัวจากการร่วมกิจกรรม เพราะเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกันเลย จนกระทั่งวันนี้ พวกเราก็เลยต้องลงมือทำำกิจกรรม นั่นเองประมาณ 6 คน

 ไม่ทราบว่าเหตุการณ์ อย่างนี้ ยังมีอีกมากหรือไม่ ในชีวิตทำงาน

 ในฐานะชาวธรรม ผู้มีการภาวนา กรรมฐานเป็นที่ตั้ง ควรจะเริ่มตั้ง สติ กันอย่างไร คะ ถึงจะให้งานนั้นผ่านไปได้

 ในเมื่อทุกคน ก็เคยฟังธรรมมาจาก พระอาจารย์ที่ดัง ๆ กันมา ในเรื่อง ยอม หยุด เย็น แต่ครั้นถึงเวลากับไม่ได้ใช้ธรรมส่วนนี้ให้เป็นประโยชน์ อันนี้เกิดจากเหตุใดคะ ที่ทำส่วนนี้หายไปจากใจของเพื่อน ๆ คะ

  :'(

[sakda]

น่าเสียดายนะครับ กิจกรรม ที่คนร่วมกัน แต่เพราะความเห็นบางอย่างไม่ตรงกันอันนี้ ก็ต้องแสดงความเสียใจด้วยครับ แต่เรื่องที่ บอกนั้นไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่ควรจะเป็น อย่างนี้ก็ต้องมาพิจารณากันครับ

  คนบางคนถึงแม้ฟังธรรม ร่วมสมัยกันมา ก็ใช่ว่าจะเข้าใจธรรมจริง ๆ นะครับ
บางคนฟังทุกวัน ก็ใช่ว่า จะถึงธรรม

  บางคนนั่งภาวนามามาก ก็ใช่ว่า จะคุณอารมณ์ได้ดี

  ดังนั้น พระพุทธเจ้า ตรัสแสดงใน มหาสติปัฏฐาน เป็นเรื่องสำคัญ คือ สติ ระลึกให้ได้

  ถ้าฟังธรรมจากพระ อันเป็นครูอาจารย์ ก็ต้องให้ความเคารพในท่านด้วย ไม่ใช่เพียงแต่สักว่า ฟัง

 สำหรับกรณีของเพื่อน คุณนั้น ผมว่าลองประชุมกันอีกครั้ง และให้ความเข้าใจกันอีกครั้ง

 ผมว่า ในเมื่อทุกคนเห็นด้วยในครั้งแรก และเรื่องที่ไม่ร่วมมือไม่ได้เกี่ยวกันด้วย

 คิดว่า ทุกคนยังมีความรู้สึกว่าผิด สิ่งสำคัญที่สุด ถ้าเราจะทำงานใหญ่เพื่อสังคม จริงๆ ไม่ใช่ทำเำพื่อเรา เราเองต้องเป็นฝ่ายไปผูก ( ง้อ ) เราเองก็ต้องคลายทิฏฐิ ชักจูง อีกครั้ง นะครับ ปัญหาถึงจะหมดไปได้ นะครับ

   จากประสพการณ์ชีวิตทำงานในวงการราชการของผม

  ความไม่ยอมกัน ไม่จำเป็น ต้องเป็นเรื่องใหญ่ แค่เรื่องเล็ก ๆ ก็ลุกลามเป็นเรื่อง ใหญ่โตได้ครับ
ดังนั้น สิ่งสำคัญ ต้องมาทบทวนเป้าหมายของเราก่อน ครับ ว่าเราทำงานครั้งนี้เพื่ออะไร ? เพื่อหาแก่นของงานก่อนครับ ดังนั้นถึงแม้ไม่มีใครร่วมมือมาก เราก็ควรจะเดินงานอันเป็นกุศลนี้ต่อไป

   ส่วนเรื่องเพื่อน ๆ ที่แตกแยกออกไป นั้นอย่าหยิบเรื่องอันเป็นปัญหานี้เข้ามาพูดอีก ให้มองข้าม หรืออย่าจุงกับไปเรื่องเก่า เพราะปุถุชนคนทั่วไป ก็ไม่ต้องการเหยี่ยดหยาม ศักดิ์ศรี อยู่นะครับ ดังนั้น

  ผมเสนอไว้เพียง 2 วิธี ตามสรุปนะครับ

  1.หาเป้าหมายาของงาน คือ แก่นงานก่อน ว่าทำเพื่ออะไร

  2.ยินยอมเข้าไปชักชวน ทำตามกำลัง มองข้ามจุดหยุมหยิม ด้วยความอดทน

  ขอให้สานต่องานสำเร็จด้วยนะครับ

 

[Be-boy]

เขียนฝันไว้ข้างฝา

http://www.youtube.com/watch?v=H-DnBzBHEW8

ฝากเพลงให้กำลังใจ ก่อนนะครับ ในสไตล์ ของ be-boy ครับ

เสริมเรื่อง เป้าหมาย นะครับ อย่าท้อถอย เพราะมีปัญหา สิ่งหนึ่งของงาน ก็คือ ปัญหาที่จะเกิดในการดำเนินงาน
โดยเฉพาะงานที่ไม่มีเงินเดือน นี้ละครับที่ คนทั่วไปฟันฝ่ากันไปได้ยาก เพราะต้องนำความเห็นแก่ตัวออก ครับ

ดังนั้นถ้าโครงการ ดีแล้ว อย่าท้อถอย

( หลังไมค์ นะครับ ข้อความส่วนตัวกับผมได้ พอจะมีทีมงาน be-boy
ไปช่วยเหลือได้บ้างนะครับ ว่าแต่จะให้ทำอะไร หลังไมค์ ครับ )

[สถาพร]

ผมยินดี หลังไมค์ ด้วยนะครับ ว่าแต่กิจกรรมที่จะทำในวันแม่นี้ทำอะไรครับ

ถ้าเป็นเรื่องแรง ดนตรี ก็พอได้นะครับ

หลังไมค์นะครับ ผมอยู่ที่ หนองแค สระบุรี นะครับ

ชมรมดนตรี บ. ครับ