โดยเฉพาะ ครูที่สอน มรรคผล นิพพาน ได้ ด้วยแล้วปัจจุบันหายาก และบอกได้ยาก ก็ต้องแล้วแต่บุญวาสนา
ครูอาจารย์ส่วนใหญ่ หลีกเร้นเก็บตัวจึงพบยาก นั่นก็เป็นเรื่องของปฏิปทาในผู้ปฏิบัติชอบที่คือครู ครูผู้อุทิศตัวเพื่อพระพุทธศาสนา ที่ไม่เคยทิ้งปณิธาน ส่วนใหญ่่ มิได้ต้องการโด่งดัง และไม่ได้ต้องการแข่งอะไรกับใคร
ท่านก็ต้องทํางาน ตามคําสั่งที่ได้รับมาจากครูอาจารย์ ทางนิมิต
ซึ่งปัจจุบัน การจาริก.....ของผู้ประพฤติดีเหล่านี้ มิได้ใช้การเดินธุดงค์ เพราะปัจจุบัน มีรถโดยสาร ปัจจุบันมีร้านขายอาหาร บางทีท่านก็ต้องใช้ร่วมกับคนทุกคน
เพราะพระพุทธองค์ให้อยู่กับปัจจุบัน ซึ่งก็คือ ปัจจุบันมีอะไรก็ใช้สิ่งนั้น ใช้ได้ทั้งหมด ที่มีในปัจจุบัน ใช้ได้ตามบัญญัติที่โลกมี
ส่วนที่หลายคนรู้สึก ว่าพระปฏิบัติใช้ร่วมกับคนไม่ได้ นั่น เป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างยิ่ง เพราะอยู่ในโลก ผู้ปฏิบัติ หรือพระปฏิบัติ หรือคนธรรมดา ก็ต้องตามบัญญัติทั้งนั้น
เพราะเราต้องใช้ไปตามโลก
อย่าไปสร้างภาพอะไรไว้มาก ว่าพระปฏิบัติท่านต้องเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ เข้าใจผิด
พระปฏิบัติท่านก็มีกายเนื้อเป็นมนุษย์ ท่านไม่ได้ถือตัวว่าคือผู้วิเศษซักหน่อย
บางทีโลกไปยึดถืออายตนะที่เราไปตั้งกฏเกณฑ์เอาไว้เอง
พระก็คือมนุษย์ต้องกินข้าว และต้องใช้ชีวิตแบบมนุษย์ เพราะท่านไม่ใช่ผู้วิเศษ จะได้เสกๆ เป่าๆ เอาได้ เข้าใจใหม
ส่วนเรื่องปรมัตถ์ ก็เป็นเรื่องธรรมของตัวท่านเหล่านั้น เพราะเรื่องนี้เป็นธรรมภายใน จึงไม่สามารถไปอธิบายของท่านได้ แต่ท่านสอนบอกทางให้เราได้ก็เป็นพอ
เป็นพระปฏิบัติก็ต้องใช้ชีวิต
เป็นคนธรรมดาก็ต้องใช้ชีวิต
พระปฏิบัติกับคนธรรมดา ก็ต้องเดินสวนกันได้ ใช้ของทุกสิ่งได้เหมือนกัน ไม่มีแบ่งแยก
เพราะพระพุทธองค์สอนสาวกให้อยู่กับปัจจุบัน คือไม่ได้ฝืน หรือขัดต่อโลก ตามโลก
ก็ต้องอยู่ไปตามความเป็นจริง ตามที่มี ตามที่เป็น ตามที่เกิด.........ตามปัจจุบันที่มี