พิมพ์

[raponsan]

พระโสณะเถระ "แก้กรรมให้บิดา" ด้วยวิธี...?!?

      สมังคี ๕    
       
    บทว่า สมงฺคี ในบทว่า กายทุจฺจริตสมงฺคี เป็นต้น
    ความว่า ความพร้อมเพรียงมี ๕ อย่าง คือ
        ความพร้อมเพรียงแห่งการประมวลมา ๑
        ความพร้อมเพรียงแห่งเจตนา ๑
        ความพร้อมเพรียงแห่งกรรม ๑
        ความพร้อมเพรียงแห่งวิบาก ๑
        ความพร้อมเพรียงแห่งการปรากฏขึ้น ๑.

     

    ในความพร้อมเพรียง ๕ อย่างนั้น ความพร้อมเพรียงในขณะประมวลกุศลกรรมและอกุศลกรรมมา ท่านเรียกว่า ความพร้อมเพรียงแห่งการประมวลมา.
     ความพร้อมเพรียงแห่งเจตนา ก็เหมือนกัน.

    ก็สัตว์ทั้งหมดท่านเรียกว่า ผู้พร้อมเพรียงด้วยกรรม เพราะหมายเอากรรมที่เหมาะแก่วิบากที่ได้สะสมไว้ในชาติก่อน ตราบเท่าที่ยังไม่บรรลุพระอรหัต.
    นี้ชื่อว่าความพร้อมเพรียงแห่งกรรม

    ความพร้อมเพรียงแห่งวิบาก พึงทราบในขณะแห่งวิบากเท่านั้น.

     

    ก็ตราบเท่าที่สัตว์ทั้งหลายยังไม่บรรลุพระอรหัต นิมิตของการเกิดขึ้น ย่อมปรากฏอย่างนี้ คือ สำหรับสัตว์ทั้งหลายผู้เคลื่อนจากภพนั้นก่อน
    - นรกย่อมปรากฏ โดยอาการปรากฏมีเปลวไฟและโลหกุมภี เป็นต้น
    - ท้องมารดาย่อมปรากฏ สำหรับเหล่าสัตว์ผู้จะเข้าถึงความเป็น “คัพภเสยยกสัตว์”
    - เทวโลกย่อมปรากฏโดยอาการปรากฏแห่งต้นกัลปพฤกษ์และวิมาน เป็นต้น สำหรับสัตว์ผู้จะบังเกิดในเทวโลก.
    ดังกล่าวมานั้น ชื่อว่า ความพร้อมเพรียงแห่งการปรากฏ เพราะสัตว์เหล่านั้นยังไม่พ้นการปรากฏแห่งนิมิตของการเกิดนี้.

     

    ความพร้อมเพรียงแห่งการปรากฏนั้นย่อมเปลี่ยนได้ แต่ความพร้อมเพรียงที่เหลือเปลี่ยนไม่ได้.
    - เพราะเมื่อนรกแม้ปรากฏแล้ว เทวโลกก็ย่อมปรากฏได้
    - เมื่อเทวโลกแม้ปรากฏแล้ว นรกก็ย่อมปรากฏได้.
    - เมื่อมนุษย์โลกแม้ปรากฏแล้ว กำเนิดเดียรัจฉานก็ย่อมปรากฏได้. และ
    - เมื่อกำเนิดเดียรัจฉานแม้ปรากฏแล้ว มนุษย์โลกก็ย่อมปรากฏได้เหมือนกัน.

    ในข้อที่กล่าวนั้น มีเรื่องดังต่อไปนี้เป็นตัวอย่าง.

       ตัวอย่างนิมิตปรากฏ
             
    ได้ยินว่า ในอเจลวิหาร ใกล้เคียงเชิงเขาโสภณ มีพระธรรมกถึกรูปหนึ่ง ชื่อพระโสณเถระ โยมผู้ชายของท่านเป็นนายพรานสุนัข(อาศัยสุนัขล่าเนื้อ)
    พระเถระห้ามโยม เมื่อไม่อาจจะให้ตั้งอยู่ในศีลสังวรได้
    จึงคิดว่า คนแก่ อย่าได้ฉิบหายเสียเลย จึงให้โยมบิดาบวชทั้งที่ไม่อยากบวช ในกาลเป็นคนแก่.

    เมื่อโยมบิดานอนบนเตียงคนไข้ นรกก็ปรากฏขึ้น. (คือ)สุนัขทั้งหลายตัวใหญ่ๆ มาจากเชิงเขาโสณะ ล้อมท่านไว้ ทำทีเหมือนจะกัด.
    ท่านกลัวต่อมหาภัยจึงกล่าวว่า พ่อโสณะห้ามที พ่อโสณะห้ามที.
    พระโสณเถระถามว่า อะไรครับหลวงพ่อ.?
    ท่านกล่าวว่า ท่านไม่เห็นหรือ แล้วจึงบอกเรื่องราวนั้น.

     

    พระโสณะเถระคิดว่า บิดาของคนเช่นเราจักเกิดในนรกได้อย่างไรเล่า เราจักช่วยท่าน
    แล้วจึงให้พวกสามเณรไปนำดอกไม้นานาชนิดมาให้ ตกแต่งเครื่องลาดพื้นสำหรับบูชา และอาสนะสำหรับบูชาที่ลานเจดีย์และลานโพธิ์
    แล้วเอาเตียงหามหลวงพ่อไปยังลานเจดีย์ ให้นั่งบนเตียงแล้วกล่าวว่า
    หลวงพ่อขอรับ บูชานี้จัดไว้เพื่อหลวงพ่อ บูชานี้จัดไว้เพื่อหลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อกล่าวว่า
    "ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า นี้เป็นทุคคตบรรณาการของข้าพระองค์ ดังนี้แล้ว ขอถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วทำจิตให้เลื่อมใส."
    มหาเถระนั้นเห็นเครื่องบูชาแล้วจึงทำอย่างนั้น ทำจิตให้เลื่อมใสแล้ว.

    ทันใดนั้นเทวโลกปรากฏขึ้นแก่ท่าน สวนนันทวัน สวนจิตรลดาวัน สวนมิสสกวัน สวนปารุสกวันและวิมานทั้งหลาย และเหล่านางฟ้าฟ้อนรำ ได้เป็นเหมือนประดิษฐานล้อมท่านไว้.
    ท่านกล่าวว่า หลีกไปเถิดโสณะ หลีกไปเถิดโสณะ.
    นี่อะไรกัน หลวงพ่อ.
    หญิงเหล่านี้ คือ โยมผู้หญิงของคุณ กำลังมา.
    พระเถระคิดว่า สวรรค์ปรากฏแก่หลวงพ่อแล้ว.

   

  พึงทราบว่า ความพร้อมเพรียงแห่งการปรากฏขึ้นย่อมเปลี่ยนไปได้อย่างนี้.
   ในความพร้อมเพรียงเหล่านี้ ในที่นี้ ท่านกล่าวคำเป็นต้นว่า “ความพร้อมเพรียงแห่งกายทุจริต” ดังนี้ ด้วยอำนาจแห่งอายูหนสมังคี เจตนาสมังคี และกัมมสมังคี.

อ้างอิง :-
อรรถกถา มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ อนุปทวรรค พหุธาตุกสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14.0&i=234&p=2
อ่านเนื้อความในพระไตรปิฎกได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=14&A=3432&Z=3646
ขอบคุณภาพจาก :-
http://i.ytimg.com/v