พิมพ์

[raponsan]

น้ำมนต์ “หลวงพ่อนุ่ม” วัดนางในธัมมิการาม

“หลวงพ่อนุ่ม”...“หลวงพ่อชม”...“สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)”.

เชื่อเรื่อง...บุพเพสันนิวาส พรหมลิขิต ความบังเอิญ หรือเรื่องอะไรที่เกิดขึ้นกับตัวเรา อะไรบางอย่างที่เราต้องประสบพบเจออย่างไม่คาดฝัน ไม่คาดคิด ไม่ได้ตั้งใจกันบ้างไหม?

เรื่องราวเหล่านี้มองธรรมดาก็อาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่ถ้ามองอย่างคนคิดมาก เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีบางอย่างชักนำ พาให้ “ตัวเรา” ไปเจอกับสิ่งนั้น เรียกว่า...ปาฏิหาริย์เหนือธรรมชาติก็อาจจะไม่แปลก

เรื่องทำนองอย่างนี้ ใครไม่ได้เจอกับตัว พูดไปก็คงไม่เชื่อ...บอกอะไรไปก็คงยากจะอธิบาย

วันหนึ่งราวกลางเดือนที่ผ่านมา มีเหตุให้ไปทำงานที่อำเภอผักไห่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา แต่เกิดผิดนัดกะทันหัน ทำให้ต้องขับรถไปเรื่อยๆ ไปจนสุดปลายทางที่เจดีย์สีทองอร่ามกลางอำเภอวิเศษชัยชาญ จังหวัดอ่างทอง...ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่อยู่ติดชิดขอบรั้ว

“วัดนางในธัมมิการาม” วัดดัง...ตำบลศาลเจ้าโรงทอง อำเภอวิเศษชัยชาญ

โชคดีมีชัยด้วยสัมผัสอันแผ่วเย็นท่ามกลางแสงแดดอันร้อนระอุยามบ่าย มีโอกาสเข้าไปกราบไหว้ขอพร องค์พระภายในหอบูรพาจารย์...หลวงพ่อนุ่ม...หลวงพ่อชม...สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)

“หลวงพ่อนุ่ม”.

ประวัติ “หลวงพ่อนุ่ม” พระอุปัชฌาย์ นุ่ม ธมฺมาราโม ท่านเกิดเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ.2426 อ่อนกว่าหลวงพ่อพัก 1 ปี โยมบิดาท่านชื่อว่า “สอน” โยมมารดาท่านชื่อว่า “แจ่ม” นามสกุล “ศรแก้วดารา”

หลวงพ่อนุ่มเกิดที่วัดสามจุ่น ตำบลวังน้ำซับ อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี ตอนที่อายุได้ 10 ขวบ ได้ศึกษาภาษาไทยและภาษาขอมกับพระอธิการพ่วง ผู้เป็นพระพี่ชายที่วัดสามจุ่นซึ่งอยู่ใกล้บ้านท่านนั่นเอง ครั้นเมื่ออายุครบ 20 ปีก็ได้อุปสมบทที่ “วัดปลายนา” เมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ.2446

โดยมีพระครูธรรมสารรักษา (อ้น) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดดี วัดปู่เจ้า เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการช้าง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ และจำพรรษาอยู่ที่วัดสามจุ่น ศึกษาพระธรรมวินัยและพระปริยัติธรรม กระทั่งเข้าพรรษาที่ 8 ท่านได้ย้ายมาจำพรรษาที่วัดหลวง ตำบลศาลเจ้าโรงทองเพื่อ สะดวกในการจัดหาวัสดุอุปกรณ์ไปช่วยก่อสร้างโบสถ์วัดสามจุ่น

ความเลื่อมใส ศรัทธา เป็นที่เคารพกับประชาชนทั่วไป คลื่นกระแสกำลังศรัทธาสละทรัพย์ ปัจจัย ช่วยให้การก่อสร้างโบสถ์สำเร็จไปได้ด้วยดีเป็นที่เรียบร้อย ท่านก็ได้กลับไปจำพรรษาที่วัดสามจุ่นตามเดิม

ราวปี 2459 ท่านได้ย้ายมาเป็นเจ้าอาวาสวัดหลวงอีก 10 ปี ต่อมาในปี 2469 ได้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดนางในธัมมิการาม สมัยนั้นวัดนางในฯชำรุดทรุดโทรมมาก ท่านได้เริ่มบูรณปฏิสังขรณ์จนเป็นที่พร้อมด้วยเสนาสนะอันสวยงาม เจริญรุ่งเรืองมาจนถึงทุกวันนี้ กระทั่งปี 2477 ท่านได้รับตราตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์

ผลงานต่างๆของหลวงพ่อมีมากมายหลายสิ่งหลายอย่าง ปรากฏให้เห็นเป็นรูปธรรม ทั้งในวัดนางในฯ และนอกวัด “หลวงพ่อนุ่ม”...ปกครองวัดนางในฯ เป็นเวลา 30 ปี จนกระทั่งวันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ.2497 ท่านได้มรณภาพ สิริอายุ

ได้ 72 ปี พรรษาที่ 52 ...ในงานประจำปีของวัดนางในฯ ทุกปี...จะจัดงานตรงกับเทศกาลตรุษจีน เป็นเทศกาลที่ใหญ่โต วัดจะเปิดโอกาสให้ประชาชนปิดทองรูปหล่อหลวงพ่อนุ่ม แน่นอนว่ามีประชาชนทั่วไป และชาวอ่างทองไปร่วมงานนับหมื่นคนแน่นขนัดทุกครั้งไป

น่าอัศจรรย์ใจ “น้ำปานะ” ที่หลวงพ่อดื่มในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ตั้งแต่ปี 2469-2497 เครื่องดื่มน้ำสีดำ ที่ท่านเรียกว่า “โคโล–โคโล่” ที่จริงก็คือ “โคคา–โคล่า” หรือ “โค้ก” ในปัจจุบัน นับแต่นั้นมาญาติโยมที่มีความนับถือและศรัทธาในหลวงพ่อนุ่ม เมื่อขอพรได้ตามที่ประสงค์ ก็จะนำมาถวายให้กับหลวงพ่อ

กระแสศรัทธาเครื่องรางของขลัง “หลวงพ่อนุ่ม” ในสมัยท่านยังมีชีวิตอยู่ ถือว่าเป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง “เหรียญหลวงพ่อ”...สร้างหลายครั้งก็ได้รับความนิยมทุกครั้ง เป็นที่นิยมเสาะหา ทั้งเหรียญปั๊ม เหรียญหล่อ พระเนื้อผง พระเนื้อดินเผา นอกจากนี้ยังมี “เบี้ยแก้หลวงพ่อนุ่ม” ที่ชื่อเสียงขึ้นชื่อลือชา

ของดีมีน้อย ใครที่ศรัทธาหาเช่าคงต้องสืบเสาะ สืบประวัติกันเอาเอง ของแท้...ของเลียน...ของพระเกจิอาจารย์อื่นอาจละม้ายคล้ายกัน ต้องอาศัยความชำนาญและข้อมูลที่แน่นหนาพอสมควร

ศรัทธาส่วนตัว...เมื่อกราบองค์พระ “หลวงพ่อนุ่ม” เรียบร้อยแล้วก็ตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้หายจากอาการเจ็บหลังที่เป็นเรื้อรังมานานเกือบ 10 ปี ก้มตักน้ำมนต์มาลูบหลัง ปรากฏว่ากลับถึงบ้านอาการปวดหายเป็นปลิดทิ้ง เรื่องอย่างนี้...ไม่เรียกว่า “ปาฏิหาริย์” คงเรียกเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้.

   รัก–ยม


ขอบคุณภาพและบทความจาก
http://www.thairath.co.th/content/620242

[บุญเอก]