พิมพ์

[raponsan]

 

การภาวนาขึ้นอยู่กับตัวเรา : ธรรมะยู-เทิร์น

โดย อิทธิโชโต

ในการฝึกตนบนหนทางการภาวนา ไม่ใช่เรื่องของความคิดที่ว่าจะทำให้ได้ แต่เป็นการอยู่กับความเป็นจริง จนเห็นความจริงว่าทุกอย่างเราควบคุมไม่ได้ เพราะมันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แม้แต่ความคิดมันก็ไม่เที่ยง เมื่อนาทีที่แล้วเราคิดว่า คิดดีที่สุด แต่นาทีต่อมา ความคิดก็เปลี่ยนไปอีก การภาวนาคือการเห็นความคิดว่ามันเป็นของมันอย่างนั้น ไม่ตกเป็นทาสของความคิดทั้งดีและไม่ดี

บางคนมาวัดแล้วอยากบวช ตั้งใจมาอยู่สักเดือนหนึ่ง นั่นคือความคิด พอมาอยู่แค่วันสองวันก็บอกว่าไม่ไหวแล้ว ขอลากลับก่อน เพราะสู้ไม่ไหว อดทนไม่ได้ ก็ไปเสีย อย่างนี้จะเห็นอะไร ก็ถูกความคิดอยากกลับบ้านลากไปเสียก็เท่านั้น

 

การปฏิบัติธรรมต้องอดทน ฝึกฝน ทำจนกว่าจะผ่านพ้นไปได้ ระหว่างการฝึกตน ความคิดมันยังมีอิทธิพลกับเราอยู่มาก มันจะหลอกให้เรากลับไปกลับมาอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา ในตอนแรกๆ เราหลงเชื่อมัน เราก็กลับไปที่เดิม แล้วก็ต้องเริ่มต้นใหม่ อย่าท้อ ให้ฝึกไปจนกว่าสติจะเข้มแข็ง มีสมาธิที่หนักแน่นพอที่จะมีปัญญาในการเห็นความคิด แต่ถ้าเราไม่ฝึก ไม่ฝืน เราไหลไปตามกระแสความคิด เราก็จะห่างออกจากการภาวนา และห่างความศรัทธาออกไปเรื่อยๆ เมื่อห่าง ความฟุ้งซ่าน และอารมณ์ต่างๆ ก็เข้ามาแทนที่

เหมือนเราตั้งใจไปตักน้ำในบ่อ แต่ในบ่อน้ำมีผักตบชวาหนาทึบ ก็ตั้งใจว่าวันนี้จะไปรื้อผักตบชวาขึ้นมาบ้างจะได้เห็นช่องน้ำ พอได้ตักน้ำบ้าง ก็เลยไปช้อนผักตบชวาได้หน่อยจนเห็นน้ำก็พอแล้ว ถ้าไม่ทำต่อ หายไปห้าวันกลับมา ผักตบมันก็เต็มบ่อน้ำอีก แล้วมันก็หนาขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับความพากเพียรพยายามของเราทั้งหลาย เมื่อไม่พอใจก็หยุดภาวนา ความขี้เกียจก็มาแทนที่ มันก็ยิ่งหนาแน่น เราก็กลับไปที่เดิม เลยไม่ก้าวหน้า

 

ใหม่ๆ ทุกคนเป็นแบบนี้ แต่ถ้าฝึกฝนทุกวัน ไม่ย่อท้อ จนสติถึงพร้อมแล้ว เราจะมีความมุมานะพากเพียร มีความขยันขึ้นมาเอง ขออย่างเดียว ขอให้ทำให้ถึงตรงนั้นเสียก่อน แต่ถ้ายังไม่ถึงก็ต้องค่อยๆ พยายามทำไปอย่างต่อเนื่องทุกวัน

การภาวนาก็เหมือนกับการเดินทาง วันนี้ไม่ถึงก็พักก่อน พรุ่งนี้ค่อยเดินต่อ วันหนึ่งต้องถึงจุดหมายปลายทางแน่นอน แต่ถ้าท้อ แล้วเดินกลับ เราก็ไปไม่ถึงจุดหมาย

บางคนมัวแต่คิดว่า ขาดครูบาอาจารย์ แล้วความคิดก็พาเราไปหาครูบาอาจารย์ เมื่อเจอครูบาอาจารย์ไม่ถูกใจก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ลืมดู 'ความไม่ถูกใจ' ของตัวเอง ซึ่งมันก็คือ ความคิดปรุงแต่งหนึ่งเท่านั้น จริงๆ แล้วครูบาอาจารย์ที่ดีที่ไหนก็เหมือนกัน ท่านได้แต่บอกทางชี้แนะ พระพุทธเจ้าเอง ท่านก็เป็นผู้บอกผู้ชี้เท่านั้นเอง ส่วนเราจะไปได้แค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราว่าทำได้ดีแค่ไหน ทำได้ถึงพร้อมแค่ไหน

ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเรา

ขอบคุณภาพและบทความจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20150615/208022.html