ควรแก่การอนุโมทนา ด้วยถึงความไม่ประมาท เป็นปัจจุบัน
พระโสดาบัน ระลึกได้วันละครั้ง
พระอริยะบุคคลขั้นสูง ระลึกได้ตลอดเวลา
ยิ่งระลึกได้มาก ก็ยิ่งเป็นบุญกุศล เพราะตั้งอยู่บนความไม่ประมาท
พระอาจารย์ ได้เดินทางไปเยี่ยมคนใกล้ตาย หรือ จะตาย หลายท่าน ส่วนใหญ่จะระลึกถึงความตายไม่ได้
เพราะเกรงกลัว ต่อความตาย จึงพยายามที่จะมีีชีวิตอยู่ด้วยความกลัวกัน
สำหรับผู้ภาวนาที่ตั้งอยู่บนความไม่ประมาท ระลึกถึงความตายได้แล้ว ไม่เกรงกลัวต่อความตาย แต่จักใช้เวลา
ที่เหลืออยู่เพื่อการภาวนา สังสารวัฏฏ์นี้เป็นทุกข์ การเกิดทุกคราวเป็นทุกข์ร่ำไป ความสิ้นสุดแห่งทุกข์คือการ
ไม่กลับมาเกิด พึงหายใจเข้า ออก เพื่อพระนิพพาน
ไม่ต้องเข้าใจว่า นิพพาน คืออะไร พึงอะไรอธิษฐาน ชีวิตนี้ จิตนี้ เพื่อพระนิพพาน และหน่วงพระนิพพาน
ไว้ เป็นลมหายใจเข้า และ ออก พึงใช้เวลากับกาลนี้เถิด
ในโลกนี้ไม่มีใคร ไม่ตาย ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งคนพาล และบัณฑิต ทุกคนล้วนสู่ความตาย
จะตายเร็ว หรือ ตายช้า ก็จักต้องตาย
เมื่อกำหนดจิต หน่วงพระนิพพานแล้ว
พึงกำหนดไปในกายว่า กายนี้ สักว่ากายนี้ เบื้องบนตั้งแต่ศรีษะลงไป เบื้องต่ำตั้งปลายเท้าขึ้นมา
มีหนังหุ้มอยู่เป็นที่สุดรอบ มีผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ กระดูก เป็นต้น เราพึงกำหนดความเสื่อมอันเกิด
ขึ้นจากกาย
กายทั้งหมด นี้เป็นของไม่เที่ยง ตั้งอยู่ไม่ได้ มีความแ่ก่ ความเจ็บ ความชรา และ ความตายเป็นที่สุด
กายทั้งหมด นี้เป็นทุกข์ เพราะทนอยู่ไม่ได้
ให้กำหนดจิตไปอย่างนี้ จนกระทั่ง จิตเห็น ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์จริง ก็จักมองเห็น ขั้นตอนนี้ต่อไป
ขั้นตอนนี้ จิตจักเห็นโทษในกาย
บุญเข้ามา จิตผ่องใส มีความสว่างเกิดขึ้นในจิต แสดงว่าสร้างผลกรรมฝั่งบวกมาก จิตนี้ดีเป็นกุศล
มีผลเบื่องต้น คือ มนุษย์ ขึ้นไป
บาปเข้ามา จิตหดหู่ ดำมืด แสดงว่าสร้างผลกรรมฝั่งลบมาก จิตนี้ไม่ดีไม่เป็นกุศล มีผลไปในอบายภูมิ 4
เมื่อบุญเข้ามากใจผ่องใส คุณธรรมเกิดจากกุศล พึงภาวนาต่อไปว่า บุญย่อมทำให้เราติดอยู่โลกและ
สังสารวัฏฏ์ เมื่อตายแล้วก็กลับมาทุกข์อย่างนี้อีก ให้อธิษฐานขอบารมีพระพุทธเจ้าชี้นำทาง การไม่กลับมาเกิด
( ถึงตรงนี้แล้วค่อย ติดต่อกลับมา )
เมื่อบาปเข้ามา รู้ตัวแล้วมีอบายภูมิ รออยู่ หากบาปนั้นไม่เป็นอนันตริยกรรม ไม่ต้องทุกข์หรือร้อนใจไป
ให้ภาวนาต่อไป ข้าพเจ้าจักไปนิพพาน ข้าพเจ้าจักไปนิพพาน จนออกจากการภาวนา เร่งทำกุศลให้ถึงพร้อม
เพิ่มเติม รีบขวนขวายบุญเสบียงโดยไว อย่ารอช้า เริ่มที่การภาวนา พุทโธ ให้มากขึ้น สร้างบุญทางใจ และ
สร้างบุญทางกายด้วย และหมั่นภาวนาจนใจเห้นสว่างแล้ว ( ก็ค่อยมาคุยกันใหม่นะ )
อย่ารอช้า อย่ารอท่า อย่ารออะไร รู้ตัวแล้วรีบขวนขวายเถิด
เจริญพร
ผู้เขียน
หัวข้อ: ถ้าเรามีชีวิตอยู่ได้ไ่ม่เกิน เดือน คุณอยากทำอะไร ? (อ่าน 3066 ครั้ง)