23 ก.ค. 65 19.00 เข้ากรรมฐาน
24 ก.ค. 65 อยู่ในกรรมฐาน 19.00 ( 1 วัน 1 คืน )
25 ก.ค. 65 อยู่ในกรรมฐาน 19.00 ( 2 วัน 2 คืน )
26 ก.ค. 65  อยู่ในกรรมฐาน 19.00 ( 3 วัน 3 คืน )
27 ก.ค. 65 ออกกรรมฐาน 05.30
อุทิศกุศลภาวนาให้กับ ผู้มีคุณทุกท่าน และผู้สนับสนุนการเข้ากรรมฐาน ทุกท่าน จงถึงซึ่งผลแห่งบุญนี้ เทอญ
เจริญธรรม / เจริญพร

บันทึกการเข้ากรรมฐาน พรรษา พ.ศ.2565
=========================
14 ก.ค. 2565 เจริญเนสัชชิกธุดงค์
เข้ากรรมฐาน 22.00
15 ก.ค. 2565 อยู่ในเนสัชชิกธุดงค์
ออกกรรมฐาน 19.00
( ไม่ครบ 24 ชม )
เข้ากรรมฐาน 23.00
16 ก.ค. 2565 
ออกกรรมฐาน  06.00
วันนี้ พักผ่อนนอน ออกจากเนสัชชิกธุดงค์
มีอาการป่วยแย่ถึงวิกฤต ตั้งแต่ 21.00 
17 ก.ค. 2565
อาการป่วยทุเลา 07.00
เข้าเนสัชชิกธุดงค์
เข้ากรรมฐาน 22.00
18 ก.ค. 2565
ออกกรรมฐาน 06.30
( รวม 8 ชม 30 นาที )
ออกจากเนสัชชิกธุดงค์ 09.00
19 ก.ค. 2565
ไม่ได้เข้ากรรมฐาน แต่ดูอาการป่วยไม่ได้หลับ
20 ก.ค. 2565
เข้ากรรมฐานเล็กน้อย ยังไม่ได้หลับ
====สิ้นสัปดาห์ที่ 1 ===
21 ก.ค. 2565
เข้ากรรมฐานเล็กน้อย ยังไม่ได้หลับ
22 ก.ค. 2565
----------------------------------------------------------
19.00 จะเข้ากรรมฐาน 3 คืน 3 วัน
เนื่องจากจิตไม่หลับ ก็ต้องเข้าแล้ว
23 - 24 - 25 ( ตั้งใจไว้อย่างนั้น เริ่มเบา ๆ )
-----------------------------------------------------------
อุทิศกุศลภาวนา ให้กับผู้สนับสนุนทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร

การเดินจงกรม ข้อความ ของ สุนันทะ ภิกขุ แบ่งการเดินจงกรม ออกเป็น 2 หมวด ( ข้อความจารผูกที่ 5 )
1.หมวดเดินจงกรม เล็ก
2.หมวดเดินจงกรม ใหญ่
ทั้งสองหมวด มีข้อความเหมือนกัน ตรงที่การอธิษฐาน การเดินจงกรม แบ่งออกเป็น 3 ช่วง คือ
1. ก่อนการเดินจงกรม มีการอธิษฐาน กำหนดขอบเขต ขนาดเล็ก 15 วา ขนาดใหญ่ ไม่มีกำหนด
2.ทำการอธิษฐาน ดิน หัว กลาง ท้าย ว่า อิมัง ปฐวียัง อธิษฐามิ จากนั้นก็อธิษฐาน เขต จงกรมว่า อิมัง จังกมัง อธิษฐามิ
และเริ่มเดิน ด้วยการสวด บทคาถา เริ่มตั้งแต่ง อเนกชัง เป็นต้นไป
3.ในการเดินจงกรม นั้น ให้ระลึกถึง ศีล และ บริสุทธิ์ ของศีล และเดินกลับไป กลับมา ให้ศีลนั้นมุ่งตรงพระนิพพาน
( เป็นวิธีการเดิน ด้วย สีลานุสสติ )

ถาม เรียนถาม พอจ. ถ้าหาก ผมจะเริ่มภาวนา กรรมฐานใหม่ คือไม่ต้องว่า เคยได้เคยผ่านอะไร มา หมายถึง ถ้าผมจะเริ่มจากศูนย์ ควรภาวนาแบบไหน ดีครับ
ตอบ อันนี้ตอบยาก ปัญหา คือจะลืมวิชาเก่าหรือไม่ 99% ส่วนใหญ่คนที่บอกฉันอย่างนี้ พอสอนของใหม่ให้แล้วก็มักทำผสมรวมกับของเก่า ซึ่งบางคนก็อาจจะดี ( แต่ไม่ค่อยเจอ ) ส่วนใหญ่จะขัดแย้งกับสายวิชาเอง
หลายคนพยายาม ฝึกกรรมฐาน เพื่อเป้าหมายสูงสุดไปเลย พอไม่ถึงเป้าหมายสูงสุด ก็จะบอกว่า ทำไม่ได้ ก็จะแนวนี้ประมาณนี้ ดังนั้น ในสายมูลกรรมฐาน นั้น จะสอนให้กำหนดเป้าหมายไปที่ละส่วน แต่ เป้าหมายใหญ่ ต้องกำหนดก่อน คือ พระนิพพาน ต้องกำหนดก่อน ด้วยการเรียนอริยสัจจะ 4 ให้เข้าใจ จึงจะทำให้การเรียนกรรมฐานไม่เสียเป้าหมายใหญ่
ส่วนการฝึกทุกวัน ก็จะเริ่มอธิษฐาน ไปตามลำดับ เริ่มแตั้งแต่
ศรัทธา ปีติ ปราโมย์ สุข สมาธิ ยถาภตญาทัศศนะ นิพพิทา วิราคะ วิมุตติ นิพพาน
ดังนั้นครูอาจารย์ก็จะสอนกรรมฐานไปตามหมวดอย่างนี้

ถาม เรียนถาม พอจ ครับ นิมิต ในกรรมฐาน มีกี่แบบครับ เราควรได้แบบไหนในตอนเริ่มทำกรรมฐาน
ตอบ นิมิตใน กรรมฐาน เมื่อได้ จะมี 3 แบบ
1. สมาธินิมิต คือ รูปร่างที่ปรากฏเป็น ภาพในใจ เกิดขึ้นมาตามสัญญา ( ความจำ และ อุปาทาน ) แต่ละบุคคล เมื่อเกิดย่อมเกิดจากใจที่คิดไว้ก่อน เช่นการเห็น เทวดา เห็นภูตผิปีศาจ เมื่อเกิดภาพเหล่านี้ ขึ้น ตามหลักวิชากรรมฐาน สอนให้ดูรู้เฉย ๆ และดูต่อไป แต่อย่าเข้าไปยึดถือ ว่าเป็นจริง เป็นจัง ในภาพที่เห็น เพราะปรากฏการณ์ในสมาธินั้น บางครั้งก็ดึงภาพ อดีตกาล ตามใจที่นึกไว้ ส่วนลึกออกมา ดังนั้นในกองกรรมฐาน จึงต้องดูให้แน่ใจ ว่าภาพที่ปรากฏนั้นเป็น ภาพนิมิตแห่งสมาธิจริง จึงต้องมีการสอบ สมาธินิมิต นี้เป็นเวลาขั้นต่ำ 30 วัน ถ้าภายใน 30 วันภาพนิมิตนี้ไม่เปลี่ยนแปลง ก็ให้ถือว่า เป็น อุคคหนิมิต จากนั้น จึงให้เริ่มฝึกกำหนดอุคคหนิมิตให้เป็น ปฏิภาคนิมิต ( ควบคุม ) ให้เกิดขึ้นดับไป ดั่งใจปรารถนา
2. ธาตุนิมิต มีสองประการ คือ ลักษณะ ที่เกิดขึ้นทางกาย เรียกว่า ปีติ และ ที่เกิดขึ้นทางจิต เรียกว่า รัศมี ธาตุนิมิต ไม่ปรากฏรูปร่าง ใด ๆ ทั้งเป็นเพียงแต่ ดวงแก้ว แสงสว่าง ตามคุณชาติ ของธาตุนิมิตนั้น ในทางกรรมฐาน จัด ดวงธาตุออกไปกำเนิด เมื่อผู้ฝึกได้ ธาตุนิมิต จนถึง ฌาน ที่ 4 ก็จะได้เรียน วิชา ดวงแก้วโลกุดร หรือ เรียกว่า การใช้ ธาตุทั้ง 6
3. ปฏิกูลนิมิต เป็นนิมิตที่เกิดขึ้นทางสภาวะจิตประการเดียว เมื่อเกิดจะมีความรู้สึก ขยะแขยง เหมือนคนที่เกลียดสิ่งสกปรก เชื้อโรค ประมาณนั้น ปฏิกูลนิมิต เมื่อเกิดแล้ว จิตจะมุ่งตรงทางวิปัสสนา มากที่สุด ทำลาย ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ โดยตรง จิตมุ่งตรงละจากรูป มุ่งสู่ อรูป จัดเป็นเวทนานุปัสสนา ตรง หรือ อรูปกรรมฐาน ผู้ที่ฝึกได้ปฏิกูลนิมิต หากเข้าสมาบัติ ปฐมฌาน เป็นต้นไป จะเป็น อนิมิตร คือไม่มีรูปนิมิตร ใด ๆ ทั้งสิ้นมีแต่ความรู้สึก ที่รับทราบอยู่ตลอดเวลา
ในทางกรรมฐาน นั้น เมื่อฝึกภาวนา ก็จะมีแค่ 3 นิมิตร นี้ที่ต้องสอบ กรรมฐานให้แน่ใจ ว่า ก่อนกระทำวิปัสสนา ต่อ
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ ชีวิต ของ ผม /หนู/ ดิฉัน/ โยม พบแต่ความลำบาก ถูกนินทาบ้าง ถูกให้ร้ายบ้าง หาเงินหาทองก็ลำบาก ทำไมชีวิตจึงลำบาก มากมายจริง เหมือนผลบุญ ผลทานไม่มาส่งผล เลย ครับ/ คะ ควรทำอย่างไร ดี จะให้ชีวิตดีขึ้น
ตอบ เป็นเรื่องปัญหา ชีวิต ไม่เกี่ยวกับ กรรมฐาน พอจ ไมมีปัญญาไปแก้ เรื่องกรรม ที่ท่านกันไว้ในอดีต และ ปัจจุบัน นี้ได้ กรรมที่เกิดเป็นผล ย่อม มีสองกรรม คือ กรรมที่เป็นอดีต ที่กระทำไปแล้ว กับ กรรมที่เป็นปัจจุบัน
บุคคลย่อมไม่สามารถ ล่วงรู้ กรรม อันเป็นอดีต หากไม่มี ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ( ระลึกชาติ ) ดังนั้นจึงไม่สามารถล่วงรู้ตัวกรรมในอดีตได้ แต่ก็พออนุมาน กรรมในอดีตได้
พระพุทธเจ้า ตรัสว่า กรรมเป็นเผ่าพันธ์ กรรมเป็นกำเนิด
ดังนั้นถ้าดูเผ่าพันธ์ การได้เป็น มนุษย์ นี่ก็ถือว่ามีบุญมาก เพราะว่า การเกิดเป็นมนุษย์ ของสัตว์นั้นเป็นไปได้ยาก ดังนั้นการได้เป็นมนุษย์ ซึ่งเป็นที่สร้างกรรม ดี หรือ ชั่ว ก็อยู่ที่โลกมนุษย์ เป็นหลัก กรรมทั้งหมดที่ทำบนโลกมนุษย์ จึงมีผลไปสู่ภพภูมิ ๆ อื่น ได้ กรรมที่ทำให้ ภพเทวดา และ ภพสัตว์นรกย่อมไม่มีผลต่อ ภพภูมิ เพราะสองภพนี้เป็น วิบากภพ ( คือที่เสวยผลบุญ ผลบาป ) เท่านั้น
ดังนั้นการได้เกิดเป็น มนุษย์ ก็ถือว่ามีบุญ แล้วส่วนหนึ่ง
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ที่สำคัญ ต้องไม่พิกลพิการ ต้องไม่มีส่วนเสีย เรียกว่าการได้ชีวิต มีอัตภาพ สมบูรณ์ มีร่างกายสมบูรณ์ มีจิต วิญญาณ ที่พร้อมกับปัญญา ตัวรู้มาด้วย อันนี้เรียกได้ว่า มีบุญอย่างมาก
ที่เหลือก็เป็น มรดกของกรรม เกิดมาต้อยต่ำ ยากจน ร่ำรวย มีฐานะไม่มีฐานะ ก็มาจาก มรดกกรรมที่ได้กระทำไว้
ดังนั้น บุคคลที่มีชีวิตในปัจจุบัน ที่ไม่ได้สร้างกุศล ย่อมรับแต่วิบากของอดีตเป็นหลัก ทั้งดี และ ชั่ว
แต่ทางรอดก็จะมีอยู่ ก็คือ การสร้างกรรมดี การสร้างกุศล อันนี้เป็นทางรอด และทางรอดที่ดี ที่เป็นตัวคูณกุศลมากที่สุดก็อยู่ที่การบำรุงอุปถัมภ์ อุปัฏฐาน สมณะที่เป็น สงฆ์ ทั้งที่เป็นอริยะ และ มิใช่อริยะ
การลดทอนอำนาจกรรมจากอดีตให้น้อยลง ก็มีแต่การสร้างกรรมที่ดีให้มากขึ้น ดังนั้นเรื่องผลของกรรม จัดเป็น อจิณไตรย ( คือ คิดไม่ได้ ไม่มีสูตร ) สำหรับมนุษย์
เกิดเป็นคน ต้องรักษาความดี สร้างความดี สร้างกุศล ชีวิตจะมีคุณค่า ในชาติต่อไป สร้างความดี สร้างกุศลไว้มาก ชาติต่อไปย่อมดีเอง ที่มันไม่ดี เพราะไม่สร้างกุศล ความดีนั่นเอง
เจริญธรรม / เจริญพร

นั่งดู มหาชนก บทประพันธ์ของในหลวง เทียบกับ พระสูตรชาดก วิเคราะห์
======================================
ตอนที่ 1 น้อง และ พี่ ต่างอุดมการณ์ความคิด แต่ ก็ทำเพื่อบ้านเมือง คนหนึ่งแข็ง คนหนึ่งอ่อน
ตอนที่ 2 ความแตกแยกของสองพี่น้อง มาจากคนยุแยง ตะแคงรั่ว คือ อำมาตย์ เพ็ดทูลให้ พี่น้องบาดหมางกัน
ตอนที่ 3 น้อง ฆ่า พี่ เพราะความเข้าใจผิด พี่ หยุดสงคราม เพราะเข้าใจถูก แต่อย่างไร ความเข้าใจผิด ก็ยังมีสืบเนื่องต่อไป
( เรื่องนี้ มีข้อพิจารณาอะไร บางอย่างที่แอบแฝงไว้ )
ตอนที่ 4 หลาน (มหาชนก ) และ เทวี พลัดพรากจากไกล หนีตายเอาตัวรอดไปอยู่แดนไกล ตรงนี้มีเรื่องสักกะเทวราช ช่วยย่นระยะทางให้กับ เทวี
ตอนที่ 5 ไม่เป็นพี่น้องร่วมอุทร แต่เป็นพี่น้องเพราะความนับถือ พรามห์ รับ เทวี เป็นน้องสาว และเลี้ยงดู มหาชนก
ตอนที่ 6 รู้ความจริง สุมความแค้น ต้องการแย่งชิงของบิดาคืน  16 ปีผ่านไป มหาชนก ออกเดินทางเพื่อหาทุนชิงเมืองคืน และ ต้องผจญเคราะห์กรรม กลางทะเล ว่ายน้ำ 7 วัน จนนางเมขลามาช่วย
ตอนที่ 7 ปัญญาความรู้ทำให้สิ้นสุดปัญหา สุดท้ายก็ได้กลับมาครองเมือง มิถิลา เช่นเดิม
ตอนที่ 8 ประชาชนไร้ความคิด ทำลายต้นมะม่วง ที่มีผล เพื่อ กินผลมะม่วง
ตอนที่ 9 ฟื้นฟูต้นมะม่วงที่ตาย เพราะประชาชน ไม่เข้าใจในการกินผลมะม่วงแบบผิด
ตอนที่ 10 สร้างโพธิมหาวิชชาลัย เผยแผ่คุณธรรมความรู้ป้องกัน ความไร้ธรรม
จบ การดู มหาชนก บทประพันธ์ ของ ร 9 นับว่าเป็นการนั่งดูครั้งที่ 2 แต่ดูรอบนี้มีการพิจารณาแง่มุมต่าง ๆ ของนายหลวงทีต้องการสื่อในบทประพันธ์ ซึ่ง พิจารณาเห็นแง่มุม บางอย่าง และหลายอย่างที่นายหลวง ร 9 ต้องการให้เข้าใจอะไรบางอย่าง ในบทประพันธ์ส่วนนี้
บทประพันธ์ส่วนนี้ ไม่คล้ายคลึงกับ ชาดกนักแต่ก็มีส่วนที่ตรงกับชาดกหลายส่วนแต่อย่างไร เพราะเป็นบทประพันธ์ เอาชาดกไปประพันธ์ให้เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจ ใส่องค์ความรู้แง่คิดหลายมุม ที่นายหลวงต้องการใส่ไว้ โดยเฉพาะตอนที่ 1 - 3 นั้นในชาดกไม่ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนขนาดนั้น
อยางไรก็ถือว่า เป็น มหาชาติ ชาดกของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ใน ชาติใหญ่ เกี่ยวกับเรื่อง วิริยะบารมี
มีเรื่องน่าสนใจในภาคธรรมส่วนบุคคลให้แง่มุม ในการบำเพ็ญความดีต้องมีความอดทนอุตสาหะ ใครจะเห็นหรือไม่เห็น  ไม่สำคัญ สำคัญที่ต้องทำตามอุดมการณ์ความคิดให้ปรากฏต่อไป
เจริญธรรม / เจริญพร

ธาตุ คือ สิ่งใดทรงไว้ ซึ่งความเป็น ด้วยตนเอง มีรูปแบบ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ด้วยกฏแห่งพระไตรลักษณ์
ธา ธาตุ ในความทรงไว้ โดยธรรมชาติ
ธาตุ แบ่งออกเป็น 2 ทวารา ( 2 ประตู ทาง )
ธาตุ ที่สัมผัสได้ ด้วย ปัญจะทวารา มี เห็น ฟัง กลิ่น รส สัมผัส ชื่อว่าธาตุ ภายนอก
ธาตุที่สัมผัสได้ ด้วย มโนทวารา มี อากาศ มีใจ มีธรรมสภาวะ ชื่อว่า ธาตุภายใน
ทำไมต้องเข้าใจ เรื่อง รูปนาม
เพราะการเข้าใจเรื่อง รูปนาม จะทำให้เข้าไปจัดการ อวิชชา ได้ถูกต้อง แก้ถูต้อง คลายทุกข์ได้ถูกต้อง
สมมุติ เราถูกเขาด่า ( จะถูกหรือผิดก็ตาม ) แต่ถ้าไม่เข้าใจปัญหาว่ามันเกิดตรงไหน เราก็จะแก้ผิดทาอง
ส่วนใหญ่ คนจะแก้ ที่ รูปภายนอก คือ ดับ หลีก ลี้ หนี จาก
ถ้าคนมีหลักธรรมเบื้องต้น ก็จะแก้ ที่รูปภายใน คือ การปล่อยวาง อดทน ข่มกลั้น รู้ตามความเป็นจริง
ดังนั้นการเข้าใจ รูป นาม เป็นเพียงเบื้องต้น เท่านั้น ไม่ใช่หลักธรรมขั้นสูงอะไรเลย ที่ต้องรูเห็นตามความเป็นจริง มีมากกว่านั้น ดังนั้นการเข้าไปประจักษ์ความจริง ของ รูป นาม จึงไม่ยังไม่สิ้นสุด ของกิเลส เพราะเป็นการแยก ความชัดเจน ของธาตุ เท่านั้น
ตัวธาตุ จริง ยังมีความซับซ้อน อีก หลายประการ
มีสังขาร เป็นเครื่องปรุงแต่ง มีเวทนา เป็นเครื่องผูกพัน
มีตัณหา เป็นตัวดำเนินกิจ มีอุปาทาน เป็นตัวยึดถือว่าเป็นเรา
ดังนั้นการประจักษ์ ความจริง เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ไม่ใช่การสิ้นกิเลส เพียงเข้าใจ เหตุ และ ผล เบื้องต้น
เขาด่า เรา ๆ ก็โกรธ เออ มันน่าแปลกใจ ไหม ?
ไม่น่าแปลกใจ เลย เพราะมันเป็นตัวเรา
เขาด่า ลูกเรา พ่อเรา แม่เรา คนรักของเรา ทำไมจึงไปโกรธอีก ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เรา
ก็เพราะว่า ตัวเรา มันขยาย ความเป็นเรา ไปสู่ อัตตาอื่น ๆ นั่นไง อัตตา เหลานี้เรียกว่า บ่วง
ดังนั้นการเข้าใจ เหตุผล แห่งรูปนาม ก็จะทำให้มีความสุขในเบื้องต้น ไม่ใช่ท่ามกลาง และที่สุด
แต่คนส่วนใหญ่ ล้วนพอใจ ในสุขเบื้องต้น จึงไม่ดำเนินไปสู่ มรรค ที่พระพุทธเจ้า ชี้ไว้ เพราะ ว่า หนทางแห่งมรรค มันต้อง สละ ตัณหา
เพราะถ้าเข้าสู่การสละ ตัณหา มันไม่ใช่เพศของฆราวาสที่จะอยู่ได้แล้ว มันเป็นเพศของ นักบวช ( เนกขัมมะ ) ตรง ๆ ดังนั้นคุณธรรมการเห็นธาตุ จึงหยุดอยู่แค่ พระ โสดาบัน เท่านั้น
แต่อย่างไรก็ตาม การมองเห็น รูปนาม รูปกาย รูปจิต มีความสำคัญ ต่อการวิปัสสนาเป็นอย่างมาก
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ รู้สึกอย่างไรกับการฉันเนื้อสัตว์ บ้างครับ
ตอบ โดยปกติก็มองว่าเป็นเนื้อสัตว์ก่อนฉัน แต่เวลาฉันจริง ก็พิจารณาว่ามันเป็นธาตุ ถ้ามันฉันแล้วอร่อยก็จะหยุดฉันสักครู่ จนกว่าจิตจะคลายจากความอร่อย นั่นเป็นเมื่อก่อนนะ
แต่ปัจจุบันฉัน ไปอย่างนั้น ไม่ได้ปรุงแต่งอะไร ดังนั้นเวลาฉัน ก็มีแต่ธาตุ ไม่มีเนือ้สัตว์ผักอะไร พิจารณาว่ามันเป็นธาตุเท่านั้น
แต่เนื้อสัตว์จริง ๆ พอจ ไม่ค่อยฉันหรอก เนื้อหมูปัจจุบันแทบจะไม่ฉันเลย เนื้อไก่ ฉันบ้างอยู่แต่ เนื้อสัตว์ฉันน้อยนะ ถ้าเป็นเครื่องในมาด้วย จะเขี่ยทิ้งไม่พิจารณาเป็นธาตุ คือไม่ฉันเลย เครื่องในตับไตไส้พุง เนื้อสัตว์จากเนื้อหมูไปแล้ว ไม่ฉัน เนื้อวัว เนื้อควาย ลูกชิ้นเนื้อ พวกนี้ไม่ฉัน และไม่พิจารณาด้วยคือไม่ฉันเลย
ตามหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ ให้พิจารณาปัจจัย 4 3 ขณะ
1. ก่อนที่จะได้ใช้ ( ปฏิสังขาโย )
2. ขณะที่ใช้ ( ยะถา ปัจจะยัง )
3. หลังจากที่ได้ใช้ ( อัชชะ มะยา )
ดังนั้นเรื่องของเนื้อสัตว์ มิได้เป็นปริมาณการฉัน แต่ฉันด้วยการพิจารณาตามความจำเป็น แต่โดยส่วนตัวแล้วอยากให้เว้นเนื้อสัตว์ลง แต่อาหารที่เว้นเนื้อสัตว์ลงเป็นภาระคนทำบุญในปัจจุบัน เนื่องด้วยมีราคาสูงกว่าอาหารที่มีเนื้อสัตว์ ดังนั้น พอจ ไม่เจาะจงให้ลูกศิษย์เน้นไปทาง มังสะวิรัต หรือ อาหารเจ แต่ ให้ถวายไปตามปกติที่สะดวก
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม การแผ่เมตตา ควรระวัง รักษาจิตอย่างไร ขอ พอจ ชี้แนะหน่อยครับ ข้อควรระวัง
ตอบ การแผ่เมตตา เป็นสิ่งที่ทำได้ในใจเรา เพื่อทำให้เรารู้จักรัก และ ช่วยเหลือ ผู้ตกทุกข์ได้ยาก
ข้อควรระวัง
การแผ่เมตตา ทำให้ใจเราอ่อนโยน และ มีจิตเอื้ออาทร
ข้อควรระวัง ต้องทำจิตให้รู้ว่า สัตว์ในโลก แม้จะได้รับความเมตตาจากเรา แต่การตอบสนองต่อความเมตตาของเรานั้น อาจจะไม่มี และ มีไม่ได้
เปรียบเสมือน จะให้ชาวต่างชาต รักคนไทย นั้นเป็นเรื่องที่ทำได้ยากฉันใด เพราะคนไทยกันเองก็ใช่ว่า จะรักกัน 
ดังนั้นสัตว์โลก ย่อมเบียดเบียนกัน เป็นปกติ
ถึงแม้เราจะแผ่เมตตา ตัวเราเองก็ใช่ว่าจะพ้นจากการเบียดเบียน
ดังนั้น แม้จะแผ่เมตตา ก็อย่าโลกสวยมากนัก ให้เป็นการพัฒนาจิตของเราไม่เบียดเบียนคนอื่น ไม่จองเวร พยาบาท อันนี้มันเป็นผลที่ตัวเราเท่านั้น มิใช่ สัตว์ทั้งโลกจะมีผลเยี่ยงนั้น
พระพุทธเจ้า ยังถูกปองร้ายได้ฉันใด
สัตว์โลกอย่างเรา ก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงเบียดเบียนได้ฉันนั้น
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม ลูกศิษย์สายกัจจายนะ ควรเจริญกรรมฐาน กี่อย่างครับ ถึงจะเพียงพอต่อการเป็นโสดาบัน
ตอบ กรรมฐานที่ควรเจริญ ท่านกล่าวว่า มีเพียงสองอย่างก็เป็นได้ตั้งแต่ โสดาบัน จนถึ อรหันต์
กรรมฐานสองอย่าง ที่ควรเจริญ
คือ พุทธานุสสติ และ อานาปานสติ
พุทธานุสสติ ให้ผลสองอย่าง คือ โสดาบัน และ สกทาคามี
อานาปานสติ ให้ผลสองอย่าง คือ อนาคามี และ อรหันต์
พุทธานุสสติ ที่เหมาะสมกับ อุบาสก อุบาสิกา คือ อุปัตตา
พุทธานุสสติ ที่เหมาะสมกับ ภิกษุ สามเณร คือ มัชฌิมา
อานาปานสติ ที่เหมาะสมกับ ปัญญาวิมุตติ คือ อานาปานสติปัฏฐาน 4
อานาปานสติ ที่เหมาะสมกับ เจโตวิมุตติ คือ อานาปานสตินวหรคุณ 9
มีแค่นี้แหละ ที่เหลือก็อยู่ที่ความเข้าใจ และความขยัน ของผู้ฝึกฝนภาวนา
ภาวนา มี 4 อย่าง
ภาวนา แบบรู้บ้าง ไม่รู้บ้าง
ภาวนา แบบรู้
ภาวนา แบบทำบ้าง ไม่ทำบ้าง
ภาวนา ตลอดที่เวลาอำนวยไม่ขาดสักวัน
เจริญธรรม / เจริญพร

ทำไรดีหนอ
ร่างกายนี้บริหารไม่ได้ดั่งใจเลย
+++++++++++++++++++++++++++
นั่งสงบ ทบทวนธรรม สรรพสิ่ง
ใจหยุดนิ่ง พิจพิเคราะห์ อย่างแจ่มใส
น้อมปีติ ตามระลึก เข้าออกใน
ไม่ห่วงใย โลกอันงาม ตระการตา
ใจสงบ ไม่ปรุงแต่ง จึงหยุดนิ่ง
สรรพสิ่ง ไร้ทวนกลับ เป็นภาษา
วิชชางาม มองเห็นตาม หมอกมายา
ธรรมรักษา อบอุ่นยิ่ง มิ่งมงคล เอย
ธัมมะวังโส
16 เม.ย. 65
เจริญธรรม / เจริญพร
เรือขาว( เงิน ) ลำเล็ก ๆ แต่ไร้คนไป
เรือเหลือง ( ทอง ) ลำใหญ่กลาง ๆ คนขึ้นไป พอนับได้
เรือน้ำตาล ( ไม้ ) ลำใหญ่มาก คนไปมากจริง ๆ
เมื่อชีวิตตายไป มีแต่บุญและบาป เป็นเครื่องนำทาง
ทำบุญก็ไปทางขาว ( เมืองขาว )
ทำบาปก็ไปทางดำ ( เมืองดำ )
สัตว์ที่ตายแล้ว ถ้ายังมีโมหะ ไม่รู้ความจริง ก็จะติดอยู่ ในเมืองหมอก
เมืองหมอก เมื่อถึงเวลา ก็ชำระเป็นฝนกรด กัดกินกายโอปปติกะ ให้เจ็บปวดปวดร้าว เป็นทุกข์ทรมาน ถ้าสัตว์นั้นแข็งขืนอยู่ต่อไปในเมืองหมอก เขาจะได้เป็น นิริยะ ( นรก ) ไม่ได้เกิดไปใช้บาปก่อน แม้จะทำบุญมามากแล้วก็ตาม

เวลาพ้น ไหลผ่าน เป็นอดีต
หากไม่รีบ เราจะจาก กันไม่ช้า
สิ่งไม่รู้  จงเร่งถาม จำนรรจา
ถ้าจากลา แล้วคงไม่ มาตอบกัน
พ้นผ่านไป อีกหนึ่งวัน ก็แก่ขึ้น
สมองมึน อาพาธเจ็บ มาเยี่ยมหา
ชราเจ็บ มันมีขึ้น ธรรมดา
เป็นชะตา คู่คนเกิด ทุกข์ร่ำไป
จงเดินตาม เส้นทาง กรรมฐาน
อย่าครวญคราง ในยามยาก แสวงหา
จงใคร่ครวญ ตรึกความจริง เพ่งนำพา
ภาวนา ให้ทันจบ ในชาตินี้ เอย
ธัมมะวังโส
2 พ.ค. 65
เจริญธรรม
ปล เนื้อหาการภาวนาขั้นพื้นฐาน จนถึงระดับกลาง ในหนังสือ คำแนะนำเรือ่งกรรมฐาน นั้นมีคำตอบแทบจะทุกเรื่องขอท่านทั้งหลายเปิดอ่านบ่อย ๆ ก็จะรู้หัวข้อย่อย อย่างน้อยก็พอจะเป็นครูกรรมฐานหากสอนตามหนังสือ ประกอบกับ วิโมกข์ วิภังค์ 1 นั้น ก็เป็นครูกรรมฐานย่อย ๆ ได้แล้วสอนแค่สองเล่มก็สอนได้หลายปีเลยหากมีความเข้าใจตามมูลกรรมฐาน

เราเชื่อตามความคิด แต่ไม่ค่อยที่จะเชื่อตามการเห็นความจริง
นั่นละคือสิ่งลวง
เรามองผ่านเพียงเนื้อหนัง เครื่องแต่งกาย
แต่ไม่มองน้ำใจภายใน จึงไม่สามารถเห็นสภาพจิตตามจริง
เราเชื่อแต่คำลวง และยินดีในคำลวง
แต่ไม่ยอมเชื่อความจริง ว่าต้องเจ็บ ต้องแก่ ต้องตาย
เมื่อยามตายก็รู้ว่า ไม่มีอะไรติดตัวไปได้ นอกจากบุญบาป
แต่รู้อย่างนี้ก็ไม่คิดจะทำบุญ ยังตระหนี่ ถี่เหนียวและไร้น้ำใจเช่นเดิม
กรรมฐาน ยิ่งทำยิ่งขัดฟอก
ขัดฟอก ความหยาบของกิเลส ให้ดีขึ้นจนดีขึ้นและดีขึ้นจนถึงงามพร้อม
ท่านทั้งหลาย วันหนึ่งตระหนักทางธรรม หรือ ทางโลก
ตัวท่านนั่นแหละจะรู้ตัวเอง
ถ้าตระหนักแต่ทางโลก ท่านก็เวียนว่ายกันต่อไป
ถ้าตระหนักทางธรรม มันก็จะมีความสงบเป็นธรรมชาติของจิต
เจริญธรรม

ช่วงนี้สื่อ ทั้งออนไลน์ และ ไม่ออนไลน์ ต่างพากันเล่นข่าวเกี่ยวกับพระ บ่อยมาก
ทำให้รู้สึกว่า ไม่ค่อยเกิดความยุติธรรม ถ้ามองศาสนาอื่น ๆ ทำไมเขาไม่มีข่าวเลย ทั้ง ๆ ที่คนพุทธเป็นคนที่ค่อนข้างจะดีกว่า แต่ ข่าวต่างศาสนาอื่น ๆ นั้น ไม่มีข่าวเลยในประเทศไทย จะข่าวบาทหลวงคริสต์ หรือ โต๊ะอิหม่ามของอิสลาม ไม่เคยได้ยินข่าวเลยทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริงน่าจะต้องมีเช่นกัน นี่เห็นได้เลยว่า ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาที่ต่างจากศาสนาอื่น ๆ ตรงที่ ศาสนาพุทธยึดหลักเมตตาธรรม
ถ้าเป็นศาสนาอื่น ๆ นั้นการจะกล่าวหา ผู้นำด้านศาสนา นั้นเป็นเรื่องที่คนของศาสนานั้นยอมไม่ได้ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด ศาสนิกชนของศาสนานั้นจะไม่ยอมเลย และต้องเอาเรื่องให้ได้กับคนที่ทำข่าว ไม่ว่าจะจริงหรือไม่จริง นี่ข่าวมันจึงไม่มีออกมา โต๊ะอิหม่าม โกงเงินทอน ยิ่งกว่าพระในพุทธศาสนาแต่ข่าวไม่มี บาทหลวงก็เช่นกัน แต่ข่าวไม่มี นี่เพราะว่าศาสนิกชนไม่ยอมให้เป็นข่าว
คนไทยนับถือศาสนาพุทธ แต่เวลาเกิดเรื่องเกี่ยวข้องกับพระ ก็มักจะโทษแต่พระนั้น พระนี้ ไม่ได้พิจารณาความจริง บางครั้งก็เอ่ยไปถึงขั้นสังคายนาพระไปเลย ตอนนี้พระในประเทศไทย ไม่ได้มีจำนวนมาก มีจำนวนน้อยลง ๆ ทุกวัน เมื่อก่อนพระมีระดับหลักล้าน เดินในตลาดเจอพระอยู่เรื่อย ปัจจุบันนี้ไปเดินไม่เจอ หรือ เจอน้อยมาก เพราะพระมีจำนวนน้อยลง
แยกกลุ่มพระ 100000 องค์ เป็นพระนักศึกษาและพระสังฆาธิการ ไปสัก 50% พระหลวงตาเฝ้าวัด 20% เหลือ 30% เป็นพระภาวนาสัก 5%  ที่เหลือ 25% ก็คือพระมาทำหากินบนผ้าเหลือง ถ้ามองกลุ่มพระที่จำเป็นต้องใช้ปัจจัย ก็มี 2 กลุ่ม คือ พระที่เหลือ 25% กับ พระนักศึกษา50%
ส่วนพระหลวงตาเฝ้าวัด 20% กับพระภาวนา 5% ไม่ค่อยมีความจำเป็นเรื่องปัจจัยมากนัก
พระ กับ เงิน เป็นสิ่งที่ยังต้องไปด้วยกันอยู่ ด้วยกลุ่มพระ 75% นั้น ยังต้องใช้ปัจจัยอยู่ การรับปัจจัยจริง ๆ แล้วไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือผู้รับปัจจัย นำปัจจัยไปใช้ในทางที่ผิดมากกว่า ที่มันเป็นปัญหา
ดังนั้นปัญหามันเกิด คนส่วนใหญ่ก็จะสรุปว่า ไม่ต้องให้พระรับปัจจัย แต่ความเป็นจริงทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะปัจจัยมันมีความจำเป็นที่พระต้องใช้ พระต้องเสียค่าเดินทาง บางรูปต้องซื้ออาหาร ต้องเสียค่าไฟฟ้า ค่าน้ำประปา ค่าเครืองเขียน เครื่องเรียน ต้องชำระค่าก่อสร้าง บำรุงเขตพุทธศาสนา และแม้แต่การที่พระต้องทำกิจกรรมการเผยแผ่ มันต้องใช้ปัจจัย แม้แต่การรักษาอาการอาพาธเจ็บป่วย ก็ต้องใช้ปัจจัย ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องทำไม่ได้ในกระบวนการที่จะไม่ให้พระรับปัจจัย องค์กรไหนก็ทำไม่ได้ รณรงค์สามารถทำได้แต่ให้ยุตินั้นไม่ได้ ทำได้แค่กลุ่มเล็กๆเท่านั้น แต่เอาเข้าเป็นจริงกลุ่มที่จะไม่ยุ่งกับพระเลยนั้นมีน้อยมาก เพราะในประเทศไทยวัฒนธรรมไทยนั้น บ้าน กับ วัด โรงเรียน หน่วยงานราชการยังต้องพึ่งพาอาศัยวัดอยู่
อะไรที่ประโคมข่าวกันไป ขายเนื้อหากัน เป็นเรื่องสนุกปาก แต่ทำลายใจตัวเอง ไม่ควรกระทำ
ก็แสดงความคิดเห็นเล็กน้อย กับพวกสื่อที่เล่นข่าวพระกันอยู่ตอนนี้
เจริญธรรม

ถาม ทำไม อินเดีย ไม่มีพุทธศาสนา ในปัจจุบันมีแต่การเผยแผ่ของไทยเข้าไปจึงทำให้มี
ตอบ ต้องหมายความว่า พุทธศาสนา สูญหายจากอินเดีย เหลือแต่ซากปรักหักพังเท่านั้น
ที่หายไปก็เพราะว่า อินเดีย ยังตั่งมั่นในวรรณะ 4 มากกว่า  คนรวยไม่ค่อยช่วยคนจน ส่วนคนจนก็ต้องดิ้นรนเอาตัวรอด และ ที่สำคัญการศาสนาอิสลามเข้าทำลายศาสนาพุทธ แต่สังเกตว่า ศาสนาอิสลามก็ไม่ได้เป็นหนึ่งในอินเดียว แต่เป็นศาสนาฮินดูที่เป็นหนึ่ง นั่นเพราะฮินดู วางแผนร่วมด้วย สังเกตให้ดีว่า ฮินดูเข้ายึดพื้นที่วัดต่างๆ เป็นของตน อย่างเช่น พุทธคยา ถึงแม้ว่าเป็นเขตของพุทธ แต่เจ้าของสถานที่เป็นฮินดู เป็นต้น
การทำลายพุทธศาสนานั้นไม่่ยากนักแค่ทำลายพระสงฆ์ พุทธศาสนาก็หมดโดยปริยาย อุบาสก อุบาสิกา ไม่สามารถตั้งมั่นศาสนาได้
วันนี้เมืองไทย ก็กำลังทำอย่างนั้น การด้อยค่าพระสงฆ์ด้วยวิธีการต่าง ๆ เป็นแผนแยบยลที่จะทำลายพุทธศาสนาให้หมดไปโดยไว
เจริญธรรม
ไม่ใช่แต่อินเดีย เท่านั้น ศรีลังกา เอง พระก็เคยหายไปหมดประเทศมาแล้ว กว่าจะฟื้นฟูกลับมาได้

ถาม ใน 30 วัน ( 1 เดือน ) ควรทำกรรมฐานกี่วัน สำหรับคนทำงาน ค่ะ
ตอบ ใน 1 เดือน ควรทำกรรมฐานไม่ขาดทุกวัน
เกณฑ์สอบกรรมฐาน ลูกศิษย์
มูลกรรมฐาน มีเกณฑ์วัดศิษย์  4 อย่าง ดังนี้
1. การฝึกฝนกรรมฐาน ( การเข้ากรรมฐาน )
2. การแจ้งกรรมฐาน ( ในที่นี้หมายถึงการติดต่อครูอาจารย์ )
3. การทำกิจวัตร ( สวดคาถา มหาพุทธรัตนะ และ พุทธคุณ 108  )
4. การบำเพ็ญบารมี ( ทาน ศีล )
ข้อ  1  ทุกวัน ดีมาก  / 15 วัน ดี /  7 วัน พอใช้ได้ / ไม่เกิน 7 วัน ควรตักเตือน
ข้อ 2  ทุก 15 วัน  ดีมาก / ทุก 20 วัน ดี / ไม่แจ้งเลย ควรตักเตือน
ข้อ 3  ทุกวัน ดีมาก / สัปดาห์ ละ 2  - 10 ครั้ง ดี / เดือน ละ 2 - 10 ครั้ง พอใช้ได้ / เดือน ต่ำกว่า 3 ครั้ง ควรตักเตือน
ข้อ 4  ทุกวัน ดีมาก / สัปดาห์ ละ ครั้ง ดี / เดือน ละ ครั้ง พอใช้ได้ / ไม่ได้ทำเลย ควรตักเตือน
ดังนั้น ใครบกพร่อง อะไร ก็ควรปรับปรุงนะ
เจริญธรรม
ครูอาจารย์ไม่ใช่มาร ไม่ใช่ยักษ์ สามารถสอบถามพูดคุยได้ เสมอ ทั้งยามสุข และ ยามทุกข์ และยามฟุ้งซ่าน
ปรึกษาได้ทุกเรื่อง แต่จะตอบทุกเรื่องหรือป่าว ก็อยู่ที่การพิจารณาของครูอาจารย์ นะ อย่าคาดหวังในคำตอบทุกเรื่องมากนัก ยกเว้นเรือ่งกรรมฐาน คาดหวังได้

ถาม พอจ มีความคิดอย่างไร ที่มีพระ มาดื่ม ปัสสาวะ(ฉี่) อาจารย์ตนเอง โชว์ครับ การบูชาอุจจาระ เป็นอรหันต์ธาตุสมควรหรือไม่
ตอบ แล้วแต่คำว่า ศรัทธา ( ความเชื่อมั่น ) ในครูอาจารย์
พระพุทธเจ้า ทรงตรัสสอนไว้ใน นิสสัย 4 แล้ว
ยาดองน้ำมูตรเน่า ( ปัสสาวะ หมัก ผลไม้ที่ให้เป็นยา )
การกินยาดองน้ำมูตรเน่า ไม่ใช่กินแต่ผล แต่กินน้ำหมักด้วย ดังนั้น การแพทย์ปัจจุบัน อาจจะมองว่าปัสสาวะ สกปรก แต่ ปัสสาวะ พระพุทธเจ้าให้ใช้เป็นประโยชน์ทางยา ด้วยการหมักดอง
แต่อุจจาระ นั้นไม่อนุญาต อันนี้เกินไป
อุจจาระเปลี่ยนเป็นะธาตุ ส่วนมาก อุจจาระของ พระอรหันต์ที่เป็นวิสุทธิเทพแล้ว จะเป็น อรหันต์ธาตุ ต่อเมื่อเจ้าของธาตุนั้น สิ้นชีวิตแล้วสักประมาณ 1 - 10 ปี ประมาณนี้ แต่อย่างไร เรือ่ง อรหันต์ธาตุ มันแล้วแต่เรื่อง บารมีแต่ละคน
อย่างไร ก็ถือว่า การดื่มปัสสาวะ นั้นอนุญาตให้ดื่มได้ตั้งแต่ปัสสาวะใหม่ ตามคำอนุญาตของพระพุทธเจ้า ที่ระบุเป็น ยาน้ำมูตรเน่า และหรือ ดื่มกินได้ในผลที่หมักน้ำนั้นด้วย ส่วนใหญ่ที่นำมาหมักจะมีอยู่สองอย่าง คือ มะขามป้อม และ สมอ
เจริญธรรม

ถาม การจับต้องสตรีของพระ ไม่ผิดวินัยหรือครับ
ตอบ การจับต้องสตรี ท่านปรับอาบัติสังฆาทิเสสอันนี้หมายถึงในที่เปิดเผย จะจับต้องตรงส่วนไหน ก็อาบัติเท่ากันทั้งหมด จะจับมือ จะจับของสงวนก็อาบัติสังฆาทิเสส
แค่อย่างไร ในข้อ อนาบัตร มันก็ไม่มีการปรับอาบัติ แม้แต่ปาราชิกด้วย พระพุทธเจ้าไม่ปรับอาบัติอะไรเลย หากภิกษุนั้น มีสติฟั่นเฟือน เป็นบ้า หรือเป็นโรคลืมเลือน แต่ทั้งหมดต้องพิสูจนก์ก่อนว่า ภิกษุรูปนั้นฟั่นเฟือน เป็นบ้า หรือ เป็นโรคลืมเลือน
แต่การที่ภิกษุเป็นบ้า ฟั่นเฟือน เป็นโรคลืมเลือน ไม่สามารถปลดฐานะความเป็นพระได้เพราะการจะลาสิกขาบถของต้องมีสติเท่านั้น ดังนั้นไม่สามารถปลดฐานะความเป็นพระของพระ ที่เป็นบ้า เป็นโรคลืมเลือน ฟั่นเฟือนได้
เจริญธรรม

ปัญหาของคนพุทธไทยที่ไม่ได้ศึกษาหลักธรรม ที่เป็นจุดอ่อน ว่าใช้ความรู้สึกมากไปหรือป่าว กับเรื่องกรณี พบพระทำผิด แล้วจิตใจต้องหวั่นไหว ต้องคลอนแคลน
พระทำผิดรูปหนึ่ง ทำกับต้องเลิกนับถือพระพุทธเจ้า เลยหรือ นี่แสดงให้เห็นว่าปัญญาทางธรรมมีน้อยเกินไป และมองไม่เห็นโลกตามความเป็นจริงเลย มองโลกสวยตลอด
ภาวะของโลกมันมีสองสิ่ง คือ กุศล กับ อกุศล  ขาว กับ ดำ และภาวะที่เฉย ๆ ยังไม่เข้าฝ่ายใด ดังนั้นการที่มีพระทำผิดสักรูปแล้วต้องสะเทือนใจลาออกจากพุทธไปเป็นศาสนาอื่น ๆ อย่างนี้เรียกว่า วางจิตไม่เป็น ไม่มองตามความเป็นจริงของโลก แล้วจะไปรู้จักโลกได้อย่างไร
ธัมมะวังโสไม่เคยประกาศหรือชักชวนใครให้มาเคารพแต่พยายามประกาศให้ทุกท่านเคารพในพระพุทธเจ้า และกรรมฐาน อันนี้ทำอยู่เนืองนิตย์ดังนั้นที่ผ่านมาก็ไม่เคยยกตนว่าเก่งอย่างนั้น อย่างนี้เลย เพราะต้องการให้ท่านทั้งหลายเปิดใจเคารพในพระพุทธเจ้าและพระธรรมมากที่สุด นั่นเอง
ดังนั้นโปรดใช้สติปัญญาอย่าได้หวั่นไหว กับข่าวต่าง ๆ ที่เขาเอาใส่กันทุกวันเกี่ยวกับเรื่องพระที่ไม่ดี ขอให้ใจวางจิตตามความเป็นจริง และตั้งศรัทธาเคารพในพระพุทธเจ้า และ กรรมฐาน ให้มากไว้จะดีกว่า
เจริญธรรม

น้ำทำให้เรือแล่นได้
น้ำก็ทำให้เรือจมได้เช่นกัน
ผู้ฉลาดจึงพึงรู้คุณค่าของน้ำของเรือ
น้ำก็เป็นเพียงน้ำ
เรือก็เป็นเพียงเรือ
มีแต่ผู้ใช้เท่านั้นที่จะทำให้แล่นหรือจมได้นั่นเอง
บัญญัติมี 6 อย่าง
บัญญัติชี้นำความรู้
บัญญํติที่ทำให้รู้ก็ทำให้หลง
ที่หลงก็เพราะว่าโลภ
ที่หลงก็เพราะว่าโกรธ
ที่หลงก็เพราะว่าไม่เข้าใจ
ปัจจัตตังไม่อาศัยบัญญัติ
ปัจจัตตังอาศัยความเป็นปรมัตถ์
ผู้เข้าใจก็สว่าง
ไม่เข้าใจก็อยู่ต่อไป
เจริญธรรม

มนุษย์ มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย
มนุษย์ มีภูมิคุ้มกันในระดับหนึ่ง
ถ้าเจ็บป่วย ภูมิก็จะคุ้มกัน แต่นั่นคุ้มกันแค่ทางกายเท่านั้น
บาดแผลทางจิต เกิดจากกิเลสนำ เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ยากที่จะสมานได้
ดังนั้นบาดแผลทางใจ ย่อมทำให้จิตให้มัวหมอง
การรักษาแผลทางใจเป็นหน้าที่ของ มูลกรรมฐาน
จะบาดเจ็บแผลทางใจแบบไหนเยี่ยงไหน มูลกรรมฐาน ก็จะช่วยรักษา
แต่การรักษานั้น ก็ต้องอยู่ทีผู้บาดเจ็บต้องการรักษาหรือไม่
ดังนั้น มูลกรรมฐาน ก็เป็นเพียงทางเลือกของผู้ต้องการเท่านั้น
เจริญธรรม

มนุษย์ ( คน ) ทรมานเพราะความรักเป็นส่วนใหญ่
ความรักเป็นได้ทั้งความหลง และ ความหลง เมื่อผลแห่งความรัก ไม่ตอบสนองมันก็จะแปรเปลี่ยนเป็น อาฆาพยาบาท และ ทำให้เกิดโทสะความโกรธอันร้ายแรง
ดังนั้นที่ใดมีรัก ที่นั่นก็มีทุกข์
ความรัก ทำให้เกิดความผูกพัน
ความผูกพัน ทำให้เกิดการเวียนว่ายตายเกิด
วัฏฏะสงสารนี้ หากไม่มีปัญญามองเห็นโทษนี้
ความเบื่อหน่ายในโลกนี้ ก็จะมีอยู่ต่อไปเพราะความรัก เหล่านั้นนั่นเอง
น้ำตา ความเศร้าโศรก ความพิรี้พิไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ล้วนแล้วมีบ่อ เกิด จาก ความรัก (ตัณหา) ทั้งสิ้น
เมื่อจิตสงบมองเห็นตามความเป็นจริง รักก็จะเป็นความปกติ
รักจะไม่สร้างความผูกพัน รักจะไม่สร้างความเป็นเจ้าของ
่ขอให้ท่านทั้งหลายจงตระหนักความจริงเปลี่ยนความรักอันเจือกิเหล่านั้นให้เป็นความเมตตา แก่ผู้ที่จะถูกรัก แทน
สุขคือความสงบย่อมมีได้ เพราะความเมตตาเป็นกำลัง
ความรักถ้าถูกเปลี่ยนเป็นความเมตตาแล้ว
ความผูกพันก็จะดับลง วัฏฏะสงสารย่อมไม่พัวพันหรือผูกพันต่อไป
เจริญธรรม

ถาม การทำน้ำมนต์ พ่นน้ำหมาก ปลุกเสกพระเครื่อง ทำของขลัง ทำพิธีไล่ผี ทำเสน่ห์ น้ำมันพราย แก้ของคุณไสย เหล่านี้จัดว่าเป็นกิจของ พระในสายมูลกรรมฐาน หรือ ไม่ครับ
ตอบ ที่กล่าวมานั้น เป็นกิจภายนอก ท่านกล่าวว่า มันมีหลายเหตุผล แต่ก่อนจะตอบ ต้องบอกว่า กิจของพระ มี 2 อย่าง
กิจที่ 1 คือการรักษาธรรมและวินัย
กิจที่ 2 คือการหมั่นภาวนาตามที่พระพุทธเจ้าสอนไว้
ซึ่งกิจที่ 1 ถือว่าเป็นเรื่อง สังคม และ ส่วนตัว
กิจที่ 2 จัดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว
การช่วยเหลือสงเคราะห์ แม้ให้ความรู้ ความเข้าใจ ตลอดถึงการให้กำลังใจ แก่ คนที่นับถือและมิได้นับถือ อยู่ในสงเคราะห์อันแรก
ดังนั้นถ้ามองว่า อันไหนขัดกับวินัย ก็ถือว่าไม่ใช่กิจ แต่บางอย่าง ดูแล้วว่าขัดกับวินัย แต่ช่วยเหลือเสริมสร้างกำลังใจให้แก่ที่ตรงนั้นจนกว่าจะเกิดปัญญาความเข้าใจที่ถูกต้อง ท่านก็ถือว่า เป็นความเอื้อเฟื้อในธรรมวินัย เช่นกัน
ยกตัวอย่าง พระรับบิณฑบาตร แล้วให้ พร ระหว่างบิณฑบาตร ทางวินัยท่านปรับอาบัติปาจิตตีย์บ้าง เสขิยวัตรบ้าง แต่ผล คือผู้ใส่บาตรรู้สึกยินตีมีกำลังใจในพรพระที่ให้รู้สึกว่า ด้านในจิตดีมาก อย่างนี้ก็ไม่ควรปรับอาบัติ
พระดื่มสุรา พระพุทธเจ้าปรับอาบัติแค่ปาจิตตีย์ แต่ คณะสงฆ์ปรับเป็นปาราชิก ให้หมดจากความเป็นพระ ดูมันจะแรงไปไหม ต้องเชื่อในวินิจฉันของพระพุทธเจ้าหรือป่าว หรือจะอ้าง โลกวัชชะ ( โลกติเตียน )
ดังนั้นในตัววินัยมันมีสองอย่าง อยู่ด้วยกัน 1 คือต้องอาบัต 2 คือไม่ต้องอาบัต ( ยกเว้น ) ผู้วินิจฉัน ก็คือ วินัยธร และ ธรรมธร แต่การวินิจฉัย ด้วยมติทางโลก มันย้อนแย้งได้ ผิด เป็น ถูกได้ ถูก ก็เป็นผิด ได้
พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนว่า ว่า อะไรคือกรรม
เจตนา เป็นตัวกรรม
วินัยมีมากมายหลายข้อ แต่ พระพุทธเจ้า ตรัสว่ามีข้อเดียว เพียงถือข้อเดียวก็เป็นพระได้ นั่นคือ สิกขาบถว่า ให้ระวังใจ ถ้ายกอย่างนี้มันจะไปล้างขอ้บัญญัติทั้งหมด แต่ ก็ไม่ควรยกถึงจะมีเหตุผล เพราะ เถรวาท ยังคงรักษา วินัย และ ธรรม ตามแบบอย่าง อุปัชฌาย์ นั่นเอง
ถ้าถึงที่สุด ก็ต้องดู เจตนา ว่ากันตาม บริบท ก็ดูข้อบัญญัติ
เจริญธรรม

13 - 14 - 15 เม.ย. 2565

เทศกาลสงกรานต์ไทย ก็ขอให้ทุกท่านเดินทางปลอดภัย ประสบแต่ความสุข โชคดี

เจริญธรรม

ถาม เรียนถาม พอจ ชีวิตของกระผม ไม่ค่อยได้เจอธรรมะเลยครับ เจอแต่เรื่องวุ่นวายตลอด อยากจะไปวัดฟังธรรมก็ไม่มีเวลา แล้วอย่างนี้ผมจะมีโอกาสภาวนาได้หรือครับ ผมต้องทิ้งบ้านออกบวชใช่ไหมครับ ถึงจะมีเวลาปฏิบัติภาวนา ขอ พอจ ช่วยชี้ทางหน่อยครับ
ตอบ การภาวนาปฏิบัติตามธรรม ไม่ได้อาศัยเวลา และสถานที่ แต่อาศัยกำลังศรัทธา และดวงตาเห็นธรรมเป็นหลัก ดังนั้นการที่เราปฏิบัติธรรมภาวนาไม่สำเร็จ นั้น ก็อาจจะขาดอะไรหลายอย่าง เช่น บารมีที่สั่งสมไว้ไม่มี แต่อาจจะมีการศึกษาฟังธรรม
ดังนั้นให้พิจารณาดังนี้
1. บารมีสั่งสมที่ได้ทำไว้ก่อน เช่นการให้ทาน
2. การทรงไว้ซึ่งศีล สมาทานศีล
3. การเรียนธรรม ศึกษาหลักธรรม ฟังธรรม ได้กระทำแล้ว
4. การอยู่ในปฏิรูปประเทศที่มีการส่งเสริมด้านธรรม
5. การคบกัลยาณมิตรอันงาม
6. การได้ครูอาจารย์อุปถัมภ์
7. การที่ได้เวลาว่างจากโลกธรรม
8. ปณิธานอันประกอบด้วยสัมมาทิฏฐิทีมุ่งไปเพื่อภาวนา
8 ประการนี้คือสาเหตุที่จะทำให้เราได้หลักธรรม คุณธรรม บรรลุธรรม หากไม่มี ก็ต้องดูกำลังลดหลั่นกันไป บางอันไม่มีพอได้อยู่ แต่บางอันบางข้อไม่มีไม่ได้ ดังนั้น 8 ประการนี้ถือว่าเป็นเหตุสนับสนุนให้มีการภาวนาได้ แต่ที่เราคิดว่าทำไม่ได้นั้นมันขาดข้อไหนก็ขอให้พิจารณาให้ดีแล้วจัดการให้เหมาะสม
เจริญธรรม / เจริญพร

ยุคข้าวยาก หมากแพง ( ยุคเงินเฟ้อ ) มาถึงแล้ว
ท่านทั้งหลาย ต้องรู้จักการใช้เงินที่มี ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น
เงินเฟ้อ หมายถึงอะไร
เงินเฟ้อ หมายถึง การใช้เงินแลกสิ่งของชิ้นเดิม ในราคาที่มากขึ้น ยกตัวอย่าง เคยซื้อเนื้อหมู 150 บาท ต่อ กก แต่ต้องมาซื้อ 250 ต่อ กก อย่างนี้เรียกว่า สภาวะเงินเฟ้อ
หรืออีกนัยหนึ่ง ค่าเงิน ที่มีอยู่ต่ำลงจากเดิม เช่น 5 บาทเคยกินข้าวได้จาน แต่ตอนนี้ 50 บาท ถึงกินข้าวได้จานหนึ่ง นี่เรียกว่า สภาวะเงินเฟ้อ
สภาวะของแพง มีกรณีเดียว คือ ของหายากมากขึ้น หรือหาแทบไม่ได้ สิ่งใดที่หายาก หรือหาไม่ค่อยได้ สิ่งนั้นย่อมมีราคาสูงขึ้น
แต่สภาวะเงินเฟ้อนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสภาวะหาได้ยาก ในยุคปัจจุบันนี้ ของบริโภคเป็นของหาได้ยาก เหตุมาจาก สภาวะโรคติดต่อที่มีมา 2 - 3 ปีนี้ ทำให้ผลผลิต ด้านบริโภค มีไม่เพียงพอหรือ ไม่มีใครทำ คนทำ นั่นจึงเป็นสาเหตุสภาวะเงินเฟ้อ
นี่เป็นงานหนัก สำหรับรัฐบาลเลยนะ เพราะจะฟื้นฟูให้คนประกอบการ กับมาประกอบการอีกนั้น มันต้องมีปัจจัยหลายอย่าง
เกี่ยวกับ ธรรมะกรรมฐาน อย่างไร
เกี่ยวแต่ก็มีผลกระทบไม่มากนัก เพราะคนภาวนา ปกติกินน้อยอยู่เรียบง่าย ดังนั้นก็จะเดือดร้อนเรื่องการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์
แต่อย่างไรผลกระทบกับสังคมมันก็จะมีอาญชกรรม อาญชญากร เพิ่มขึ้นดังนั้นสภาวะแวดล้อมถือว่า ความปลอดภัยมีน้อยลงเพราะคนต้องกินต้องใช้ แต่คนไม่มีความสามารถหาเงินเฟ้อมากขึ้น
ภาวะเศรษฐกิจปัจจุบัน อันตราย
อย่างคนอยู่ในที่โรคระบาด ต้องสูญเงินไปกับ การซื้อชุดตรวจ ATK และชุดตรวจมีราคาต่ำสุดก็ 80 บาท ใช้ 2 ชุดต่อครั้ง แต่ชุด 80 บาทนั้นก็หายากหรือประสิทธิภาพการตรวจไม่เพียงพอ ก็ต้องเสียเงินไปกับค่าครองชีพบังคับ มากกว่า 200 บางครั้งถึง 300 หรือมากกว่าจะเห็นว่า ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท ไม่เพียงพอต่อการซื้อชุด ATK เลย นี่ หายนะ ค่าครองชีพ แล้วคนไทยยังต้องเจอ สภาวะเงินเฟ้ออีก ต้องใช้เงินมากขึ้นในการแลกของบริโภค นี่เรียก ผีซ้ำกรรมเคราะห์ ซ้ำเติมคนเพิ่มขึ้นไปอีก
จะอยู่อย่างไร ในสภาะอย่างนี้
อดทน ไม่มีคำใดดีกว่านี้แล้ว
คนไทย ต้องอดทน ถึงแม้ว่า มันจะลำบากอย่างไรก ก็ต้องอดทน ให้มากขึ้น
เจริญธรรม / เจริญพร

ใครเสพข่าวสังคมบ้านเมืองช่วงนี้ต้องมีสติ
===========================
ช่วงนี้ข่าวเกี่ยวกับพระสงฆ์ทางแง่ลบ มีมากอยู่ ไม่ว่าจะเป็นกระทำชำเราเด็ก ขับรถเมาหลับ เดินเรี่ยไรแจกซองตามร้านตามบ้าน เข้าผับเต้นออกสื่อ
ก็ไม่รู้ว่าพระจริง หรือ พระปลอม เราก็ไม่รู้ชาวบ้านก็ไม่รู้ แต่เวลาข่าวมันออกนี่คนส่วนใหญ่ก็จะด่าพระไปทั่ว พอจ ก็โดนทุกวันเรื่องเล่นเฟส เล่นไลน์ เล่นอินเตอร์เน็ต คือคนไม่รู้เขามองว่าเราไปเล่น
ทั้ง ๆ ที่ว่าเราใช้ในงานเผยแผ่เท่านั้น แต่เอาเข้าจริง ๆ คนส่วนใหญ่มันก็ไม่ได้ดูสาเหตุการใช้งานของเราจริง ตีว่าเหมือนกันหมดพระเล่น บางคนก็เรียกไอ้โล้น ไอ้อลัชชี มันมีทุกวันแต่ พอจ ก็จะเฉย ๆ ถือว่าเป็นกรรมของสัตว์
ส่วนภาพที่ไม่ดีนั้น เราก็คิดว่าตัวเราก็มีส่วนร่วมด้วยเพราะอย่างไรเราก็ใช้ผ้ากาสาวพัตร นี้เช่นกันดังนั้นถือว่ามันเป็นข้องเดียวกัน เน่าก็เน่า หอมก็หอม แล้วแต่สภาวะ เพราะไม่ได้มาบวชเพื่อใครมานับถือ แต่บวชเพื่อภาวนา ดังนั้นพระอื่นไม่ดี คนปลอมตัวเป็นพระก็เป็นกรรมของเขา
กรรมของเราก็ตรงที่เป็นพระ อยู่เท่านั้น
ดังนั้นจะดีจะชั่วก็ว่ากันไปตามกฏตามเกณฑ์
พระประพฤติดีก็ยังมีอยู่มาก ที่ประพฤติไม่ดีหรือไม่ได้เพื่อความเป็นพระมันก็มีอยู่เยอะ ถือว่าเป็นปัญหาโลกธรรม ถ้าไม่อยากยุ่งก็อย่าอยู่กับโลกให้มากนัก ถ้าอยากอยู่แบบไม่ยุ่งก็อยู่ห่างโลกธรรมให้มากหน่อย
เจริญธรรม / เจริญพร

สำหรับเจโตวิมุตติ นั้น มีศรัทธาเป็นตัวนำ ถ้ากำลังศรัทธามีน้อย ก็ยากที่จะได้เข้าถึงอัปปนาสมาธิ ดังนั้นการใช้ปัญญามากไปก็ไม่ดีในการฝึก ฌาน แต่ ฌาน นั้นต้องการศรัทธา + ความเพียร สองอย่างนี้ ถือว่าสำคัญมาก
พระสารีบุตร เข้าถึงธรรมใช้เวลา 15 วัน แต่อย่างไร พื้นฐานก็มาจาก อานาปานสติ แต่เป็นแบบพิเศษ
กว่าจะรู้ผล ก็ต้องฟังธรรมในถ้ำ สุกรขาตา ธรรมที่ฟังก็คือบรรยายเรื่อง ธาตุ นั่นแหละอันเดียวกัน แต่ผสมแบบปัญญาจัดเป็นธาตุวิภังค์
พระสูตรนั้นมีชื่อว่า เวทนาปริคคหสูตร
เนื้อหาสำคัญของพระสูตรมีดังนี้
"อัคคิเวสสนะ เวทนาสามอย่างนี้ คือ สุขเวทนา ๑ ทุกขเวทนา ๑ อทุกขม
สุขเวทนา ๑.
อัคคิเวสสนะ สมัยใดได้เสวยสุขเวทนา ในสมัยนั้นไม่ได้เสวยทุกขเวทนา ไม่ได้เสวยอทุกขมสุขเวทนา ได้เสวยแต่สุขเวทนาเท่านั้น.
ในสมัยใดได้เสวยทุกขเวทนา ในสมัยนั้นไม่ได้เสวยสุขเวทนา ไม่ได้เสวยอทุกขมสุขเวทนา ได้เสวยแต่ทุกขเวทนาเท่านั้น.
ในสมัยใดได้เสวยอทุกขมสุขเวทนา ในสมัยนั้นไม่ได้เสวยสุขเวทนา ไม่ได้เสวยทุกขเวทนา ได้เสวยแต่อทุกขมสุขเวทนาเท่านั้น.
อัคคิเวสสนะ สุขเวทนาไม่เที่ยง อันปัจจัยปรุงแต่งขึ้นอาศัยปัจจัยเกิดขึ้น มีความสิ้นไป เสื่อมไป คลายไป ดับไปเป็นธรรมดา.
แม้ทุกขเวทนาก็ไม่เที่ยง อันปัจจัยปรุงแต่งขึ้น อาศัยปัจจัยเกิดขึ้น มีความสิ้นไป เสื่อมไป คลายไป ดับไปเป็นธรรมดา.
แม้อทุกขมสุขเวทนาก็ไม่เที่ยง อันปัจจัยปรุงแต่งขึ้น อาศัยปัจจัยเกิดขึ้น มีความสิ้นไป เสื่อมไป คลายไป ดับไปเป็นธรรมดา.
อัคคิเวสสนะ อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เมื่อเห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมหน่ายทั้งในสุขเวทนา ทั้งในทุกขเวทนา ทั้งในอทุกขมสุขเวทนา เมื่อหน่ายย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้น เมื่อหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณหยั่งรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำสำเร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี.
อัคคิเวสสนะ ภิกษุผู้มีจิตหลุดพ้นแล้วอย่างนี้แล ย่อมไม่วิวาทแก่งแย่งกับใครๆโวหารใดที่ชาวโลกพูดกัน ก็พูดไปตามโวหารนั้น แต่ไม่ยึดมั่นด้วยทิฏฐิ."
พระสูตรบทนี้มีความเกี่ยวข้อง กับ พระยุคลธรรมขอให้ท่านทั้งหลายอ่านให้ดี อ่านให้เข้าใจ ทำจิตให้เหมือนพระสารีบุตร แล้วท่านก็อาจจะได้บรรลุตามพระสารีบุตร ก็อาจจะเป็นไปได้
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม ความเห็น พอจ เรื่องปิดนะหน้าทอง ครับ
ตอบ การปิดนะ หน้าทอง เป็นหลักวิชาของพวกสายพราหมณ์ วัตถุประสงค์ คือใช้ทองคำแท้เข้าไปบำรุงผิวหน้า ในขณะเดียวกัน ก็ทำการเสกธาตุทองให้มีรัศมี ทำให้หน้าผ่องใส ผู้พบเห็นจะรู้สึกว่า หน้าตาผ่องใส
ถาม พระ ทำอย่างนี้ได้ไหม
ตอบ ถ้าทำเป็นมันก็ทำได้นะ แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของพระ เพราะการทำอย่างนี้มันอยู่ในหมวดไสยศาสตร์ มากกว่า ถ้าจะทำ นะหน้าทอง ทางพุทธเราจะสอนให้ทำเมตตาจิต มากกว่า
ในสายมูลกรรมฐาน ไม่มีการสอนทำ แต่วิธีการทำนั้นมีการพูดถึงไว้ในหลักวิชาไสยศาสตร์ คือ รู้ แต่ไม่ได้ทำ
ถาม แล้วทำอย่างไรจะให้เกิดโชค แบบลง นะ หน้าทอง
ตอบ เจริญอัปปมัญญา ในพระธรรมปีติ อุพเพงคาปีติ นั่นแหละเหมือนลงนะ หน้าทอง และมีผลยิ่งกว่า นะ หน้าทองอีก
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ มีความเห็นอย่างไร กับเรื่อง หลวงตาบุญชื่น
ตอบ เกิดจากกระแสของออนไลน์ เขียนเชียร์ท่านเป็นทาง + โดยเฉพาะเรื่องการไม่รับเงิน ระหว่างเดินจาริก มีองค์กรที่คอยสนับสนุนความคิดว่า พระไม่ควรรับปัจจัย และต้องการยกพระรูปใดรูปหนึ่งขึ้นมาชูโรง ว่าอย่างนี้ดี อย่างนี้ ถูกต้อง กระแสความเห็นถูกแพร่สะพัดไปในระบบออนไลน์จนเป็นกระแส หลวงตาบุญชื่น
ส่วนตัวมองท่านแล้วฟังการแสดงธรรม ๆ ที่พูดก็พื้นๆทั่วไปไม่ได้พิเศษอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้เป็นครูอาจารย์สืบสายธรรมใด ๆ มีเรื่องเดียวที่ท่านถูกชูขึ้นมาคือเรื่องไม่รับปัจจัยระหว่างเดินจาริก แบบคนที่มาสัมผัสแล้วประทับใจประมาณนั้น
ดังนั้นความเห็นส่วนตัว ก็อนุโมทนา สาธุในการจาริกของท่านถึงแม้อายุมากแล้วก็ยังสามารถเดินจาริกได้อยู่ พอจ เอง สิกับเดินไม่ได้อย่างท่าน และไม่เลือกการจาริกแบบนั้น
คนเลือกศรัทธาเคารพตามความคิด มากกว่าเลือกศรัทธาเคารพด้วยปัญญาจากธรรมภาวนา
ความเห็นก็คือ อนุโมทนา ถ้าท่านภาวนาทรงความดี มีเท่านี้
เจริญธรรม / เจริญพร

https://www.facebook.com/profile.php?id=100072407452063
อันนี้เป็นเฟส ผู้อุปถัมภ์ อุปัฏฐาก ไวยาวัจกร ศิษย์ที่ขึ้นกรรมฐาน

ปณิธาน ในการภาวนา และการเผยแผ่ พระธรรม
==============================
กายวิเวก  จิตตวิเวก  อุปธิวิเวก
   กายวิเวก เป็นอย่างไร ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ย่อมช่องเสพเสนาสนะอันสงัด คือ ป่า โคนไม้ ภูเขา ซอกเขา ถ้ำ ป่าช้า ป่าชัฏ ที่แจ้ง ล้อมฟาง และเป็นผู้สงัดด้วยกายอยู่ คือ เดินผู้เดียว นั่งผู้เดียว ยืนผู้เดียว นอนผู้เดียว เข้าบ้านเพื่อบิณฑบาตผู้เดียว อธิฐานจงกรมผู้เดียว เป็นผู้เดียวเที่ยวอยู่เปลี่ยนอิริยาบถ ประพฤติรักษาเป็นไป นี้ชื่อว่า  กายวิเวก
   จิตตวิเวก เป็นอย่างไร ภิกษุในพระธรรมนี้ เข้าปฐมฌาน มีจิตสงัดจากนิวรณ์ มีจิตสงัดจากวิตก วิจาร เพราะเข้าทุติยฌาน เข้าตติยฌานมีจิตสงบจากสุขและทุกข์ เข้าอากาสานัญจายตน มีจิตสงัดจากรูปสัญญา ปฏิฆะสัญญา มานัตตสัญญา เข้าวิญญาณัญจายตนฌาน มีจิตสงัดจาก อากาสานัญจายตนสัญญา เข้าอากิญจัญยายตนฌาน มีจิตสงัดจาก วิญญาณัญจายตนสัญญา เข้าเนวสัญญานาสัญญายตน มีจิตสงัดจากอากิญจัญญายตนสัญญา เมื่อภิกษุนั้น เป็นโสดาบันบุคคล สงัดจากสักกายทิฐิ วิจิกิจฉา สีลพัตตปรามาส ทิฏฐานุสัย วิจิกิจฉานุสัย และจากกิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับสักกายทิฐิ เป็นต้น เป็นสกทาคามี มีจิตสงัดจากกามราคะสังโยชน์ ปฏิฆสังโยชน์ กามราคะนุสัย ปฏิฆานุสัย อย่างหยาบ ๆ และจากกิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับกามราคุสังโยชน์เป็นต้นนั้น เป็นอานาคามี มีจิตสงัดจากกามราคะสังโยชน์ ปฏิฆะสังโยชน์ กามราคะนุสัย ปฏิฆนุสัยอย่างละเอียด ๆ และจากกิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับกามราคะสังโยชน์อย่างละเอียดเป็นต้นนั้น เป็นอรหันต์มีจิตสงัดจาก รูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ อวิชามานานุสัย ภวราคานุสัย อวิชานุสัย กิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับรูปราคะเป็นต้น และสงัดจากสังขารนิมิตรทั้งปวงภายนอก นี้ชื่อว่า จิตวิเวก
   อุปธิวิเวกเป็น อย่างไร กิเลสก็ดี ขันธ์ก็ดี อภิสังขารก็ดี เรียกว่าอุปธิ อมตนิพพาน เรียกว่า อุปธิวิเวก ได้แก่ความระงับสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความสำรอก ความดับ ความออกจากตัณหาเป็นเครื่องร้อยรัด นี้ชื่อว่าอุปธิวิเวก
   กายวิเวก   ย่อมมีแก่บุคคลผู้มีกายหลีกออก   ผู้ยินดีในเนกขัมมะ(การออกบวช)
   จิตตวิเวก  ย่อมมีแก่บุคคลผู้มีจิตบริสุทธิ์  ถึงซึ่งความเป็นผู้มีจิตผ่องแผ้วอย่างยิ่ง
   อุปธิวิเวก   ย่อมมีแก่บุคคลผู้หมดอุปธิ(กิเลส)ถึงซึ่งนิพพานอันเป็นวิสังขาร
   ตามความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันสูงสุดของพระอริยเจ้าทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้า สาวกของพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า เรียกว่า พระอริยเจ้าทั้งหลาย ความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันเลิศประเสริฐ วิเศษ เป็นใหญ่สูงสุด บวรของพระอริยเจ้าทั้งหลาย เพราะฉะนั้นจึงชื่อว่า ความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันสูงสุดของพระอริยเจ้าทั้งหลาย
   ความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันสูงสุดของพระอริยเจ้าทั้งหลาย บุคคลไม่พึงสำคัญว่า เราเป็นผู้ประเสริฐด้วยความประพฤติวิเวกนั้น บุคคลนั้นแล ย่อมปฏิบัติในที่ใกล้นิพพาน
+=================================+
ส่วนตัวเมื่อระลึกถึงการอุปสมบถแล้ว ขณะนี้พอใจในการภาวนา ของตนเองเป็นอย่างมาก ที่พอใจมากที่สุดก็ปี พ.ศ.2559 ที่ได้เข้าปฏิจจสมุปบาท 4 รอบ ตามที่ครูอาจารย์ได้สอนวิธีการของกรรมฐาน และความโล่งแจ้งสบายได้เกิดมาตั้งแต่ พ.ศ.2559
ถึงแม้ว่าปัจจุบัน จะมีอาการเจ็บไข้ได้ป่วยไปตามวัยอายุ ก็นับว่าพอใจอยู่ในการภาวนาที่ผ่านมา
ก็ขอบคุณทุกท่านที่ได้สนับสนุนการเผยแผ่พระกรรมฐานของธัมมะวังโส ตลอดถึงได้สนับสนุนวิถีธรรมในการภาวนาด้วย
ขออำนาจบุญบารมีที่ ธัมมะวังโส ได้กระทำให้แจ้งจงบังเกิดผลแก่ทุกท่านที่ได้ร่วมสนับสนุนการภาวนาและการเผยแผ่ของธัมมะวังโส ให้เจริญไปสู่ความสิ้นกิเลสและทุกข์ กันทุกท่านเทอญ
เจริญธรรม / เจริญพร

หน้าที่ ของ ธัมมะวังโส ขึ้นอยู่กับพวกท่านเลือกอะไรต่างหาก ไม่ใช่ ธัมะวังโสเป็นผู้เลือก แต่ท่านทั้งหลายเป็นผู้เลือก
==================================
สิ่งที่ ธัมมะวังโส จะเป็นให้ได้สำหรับพวกท่าน ที่ยังคงต้องการเวียนว่ายตายเกิด ในวัฏฏะสงสาร ก็คือ เป็นเนื้อนาบุญ
สิ่งที่ ธัมมะวังโส จะเป็๋นให้ได้สำหรับพวกท่าน ที่ต้องการพ้นจากสังสารวัฏนี้ ก็คือ เป็น ครูอาจารย์
สิ่งที่ ธัมมะวังโส จะเป็นให้ได้สำหรับผู้ที่เป็นเพื่อนเท่านั้น ก็คือ เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย
เจริญธรรม / เจริญพร

"เส้นทางแห่งมรรค มีอยู่ แต่ท่านต้องเดินไปเอง เราเป็นเพียงผู้ชี้ทาง และบอกทางเท่านั้น"
พระพุทธพจน์
การภาวนาและปฏิบัติตลอดถึงหัวข้อกรรมฐาน เป็นเพียงแค่เส้นทางหรือ มรรค แต่อย่างไรผู้เรียนจักต้องปฏิบัติตาม และต้องทำการภาวนาด้วยตนเอง ไม่มีใครคนอื่นที่จะภาวนาแทนได้ ดังนั้นท่านทั้งหลาย หนทางอันพระศาสดาได้ให้ไว้แล้ว แต่ท่านทั้งหลาย จักต้องไปด้วยตัวของท่านเองตามวิธีการที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้
เจริญธรรม / เจริญพร

เมตตา อาศัยกำลังคือ ความสงสาร ถ้าขาดความสงสาร มันคือความรักที่ไร้ค่า
ดังนั้น เมตตาไม่เกิดเพราะความสงสาร ไม่มี
เมื่อความสงสารไม่มี กำลังแห่งเมตตาจึงไม่เกิด
ดังนั้นท่านที่กำลังฝึกอัปปมัญญา จึงควรต้องฝึกความสงสาร นี้ให้มาก
สงสาร คือ อะไร
สงสารคือความเห็นอกเห็นใจ และเข้าใจในพฤติกรรมของสรรพสัตว์
เมื่อเราเข้าใจ พฤติกรรมของสรรพสัตว์ ก็จะมองเห็นความจริง ว่าสัตว์ทั้งหลายน่าสงสาร ทุกสัตว์มีเหตุผลทั้งดีและชั่วในตนเดียวกัน
เจริญธรรม / เจริญพร

กรรมฐานระยะเวลานาน น่าจะเป็นรอบสุดท้ายของพรรษานี้ที่นานที่สุด
========================================
เข้ากรรมฐาน วันที่ 23 ก.ย. 64
ออกกรรมฐาน วันที่ 1 ต.ค. 64
งดน้ำ งดภัตร งดกิจกรรม
อุทิศกุศลภาวนา ให้แก่ผู้สนับสนุนทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร

สรุปกิจกรรมประจำวันช่วงเข้าพรรษา ปี พ.ศ. 2564
ไม่ได้มาแจงรายละเอียดเพราะต้องเตรียมตัวเข้ากรรมฐาน
สรุปตรงนี้เลยว่า
10 ก.ย. - 22 ก.ย. 
เข้ากรรมฐาน ออกกรรมฐานวันละ 8 ชม ทุกวัน
วิธีการ คือด้วย พระสุขสมาธิ
อุทิศกุศลภาวนา ให้แก่ผู้สนับสนุน  ทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร

ยังอยู่ในเนสัชชิกธุดงค์ อยู่เช่นเดิม
สรุปตรงนี้ก็แล้วกันนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาโพสต์ ก็เอาแบบสรุปก็แล้วกัน
4 ก.ย. 64 ( เข้ากรรมฐาน วันที่ 42 )
==========================
3 ก.ย. 64  22.00 เข้ากรรมฐาน
4 ก.ย. 64  06.00 ออกจากกรรมฐาน
เข้าสับพระธรรมปีติ
อุทิศกุศลภาวนาให้แก่ ผู้สนับสนุนภาวนาทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร
5 ก.ย. 64 ( เข้ากรรมฐาน วันที่ 43 )
==========================
4 ก.ย. 64  22.00 เข้ากรรมฐาน
5 ก.ย. 64  06.00 ออกจากกรรมฐาน
เข้าสับพระธรรมปีติ
อุทิศกุศลภาวนาให้แก่ ผู้สนับสนุนภาวนาทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร
6 ก.ย. 64 ( เข้ากรรมฐาน วันที่ 44 )
==========================
5 ก.ย. 64  22.00 เข้ากรรมฐาน
6 ก.ย. 64  06.00 ออกจากกรรมฐาน
เข้าอนุโลม
อุทิศกุศลภาวนาให้แก่ ผู้สนับสนุนภาวนาทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร
7 ก.ย. 64 ( เข้ากรรมฐาน วันที่ 45 )
==========================
6 ก.ย. 64  22.00 เข้ากรรมฐาน
7 ก.ย. 64  06.00 ออกจากกรรมฐาน
เข้าปฏิโลม
อุทิศกุศลภาวนาให้แก่ ผู้สนับสนุนภาวนาทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร
8 ก.ย. 64 ( เข้ากรรมฐาน วันที่ 46 )
==========================
7 ก.ย. 64  22.00 เข้ากรรมฐาน
8 ก.ย. 64  06.00 ออกจากกรรมฐาน
เข้าสับพระธรรมปีติ
อุทิศกุศลภาวนาให้แก่ ผู้สนับสนุนภาวนาทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร
9 ก.ย. 64 ( เข้ากรรมฐาน วันที่ 47 )
==========================
8 ก.ย. 64  22.00 เข้ากรรมฐาน
9 ก.ย. 64  06.00 ออกจากกรรมฐาน
เข้าพระยุคลธรรม
อุทิศกุศลภาวนาให้แก่ ผู้สนับสนุนภาวนาทุกท่าน
เจริญธรรม / เจริญพร

3 ก.ย. 64   ( เข้าพรรษาวันที่ 41 ) 
=====================
ออกจากกรรมฐาน  05.30 น.
อุทิศกุศลภาวนาให้แก่ ผู้สนับสนุน ทุกท่าน
เข้ากรรมฐาน รอบนี้เป็นการเข้ากรรมฐาน ที่ทำระยะเวลานานมากที่สุดที่เคยทำมา เพราะเข้า ถึง 8 วัน  7 คืน
อาการหลังออกจากกรรมฐาน
1. ปวดก้นที่นั่ง
2. เหน็บชา
3. ปวดเมื่อยหลัง
4. หนวดเครารุงรัง ปกติ จะโกนหนวด 3 วัน 1 ครั้ง นี่เท่ากับไม่ได้โกนหนวด 2 ครั้ง
5. เนื้อตัวเหนียวหนึบหนับ อากาศร้อนเย็นไปตามสภาพ
6. รู้สึกกระหายน้ำ และ หิว
นี่เป็นอาการเกิดขึ้นทางกายเป็นส่วนใหญ่
ส่วนอาการทางจิต เข้าความสงบเป็นอย่างมาก รู้สึกว่าไม่เคยเยือกเย็นอะไรอย่างนี้มาก่อน รู้สึกว่าจิตมันสงบเป็นอย่างมากๆ
เจริญธรรม / เจริญพร