พิมพ์

[ประสิทธิ์]

    พระวัดพลับ กรุกระรอกเผือก เป็นเรื่องที่เล่าขานสืบทอดต่อกันมาว่า มีชาวอิสลามบ้านอยู่แถวเจริญพาสน์ ไปไล่จับกระรอกเผือกภายในวัดพลับกับ พรรคพวก เจ้ากระรอกเผือกมันกระโดดหายเข้าไปในโพรงพระเจดีย์เก่าองค์หนึ่ง ชาวอิสลามกับพวกไม่ฟังเสียงใช้ไม้กระทุ้ง และทะลวงโยกคลอนเขย่าเข้าไปในรูโพรงพระเจดีย์ เพื่อต้องการให้กระรอกเผือกหนีออกมา แต่เจ้ากระรอกเผือกตัวนั้น มันหายไปรวดเร็วจัง จากผลที่เอาไม่กระทุ้งทะลวงในโพรงพระเจดีย์ครั้งนั้น เกิดแรงสั่นสะเทือนทำให้มีพระเครื่ององค์เล็กๆสีขาว เท่าเบี้ยจั่น ร่วงหล่นตามไม้ที่แยงขึ้นไปกระทุ้งผสมลงมากับเศษอิฐกากปูนเก่าๆ จำนวนหนึ่งชาวอิสลามไม่นับถือพระอยู่แล้ว จึงไม่สนใจ ที่จะเก็บพระเอาเข้าบ้าน จึงปล่อยให้พระตกเรี่ยราดอยู่แถวบริเวณโพรงพระเจดีย์นั้น ในระหว่างเดินทางกลับบ้านพบปะเพื่อนฝูงก็เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ข่าวนี้ได้ไปกระทบหูชาวพุทธเข้าคนหนึ่งที่สนใจเรื่องพระ เขาจึงรีบตรงไปที่วัดพลับทันที ค้นหาพระเจดีย์องค์ที่มีพระร่วงหล่นออกมาจนพบ ชายผู้นั้น (ไม่ทราบชื่อ) ได้ขนย้ายพระ จำนวนหนึ่งมาเก็บไว้ที่บ้านของตน ต่อมาทางวัดรู้ข่าวจึงได้เปิดกรุเป็นทางการขึ้น นำเอาพระวัดพลับมาเก็บไว้ในที่ปลอดภัย ชาวบ้านเรียกขานพระวัดพลับกรุนี้ว่า" พระวัดพลับ กรุกระรอกเผือก" เพราะเจ้ากระรอกเผือกเป็นตัวการทำให้คนไปพบพระ เข้าโดยบังเอิญ ไม่ได้ตั้งใจ นอกจากนี้ยังมีเรื่องเล่าต่อกันไปอีกว่า เมื่อเด็กๆมาเล่นแถวพระเจดีย์ที่มีพระวัดพลับร่วงหล่นออกมา ก่อนที่ทางวัดจะเปิดกรุ เป็นทางการ ความประสี-ประสาของเด็ก นำพระมาเล่นหยอดหลุมทอยกองกันเล่นสนุกมือ จนกระทั่งพระเณรมาพบเห็นเข้า เรื่องจึงแดงโร่ขึ้น แล้วทางวัดจึงได้เปิดกรุเป็นทางการขึ้น


ขอบคุณภาพและเนื้อหา
http://www.taradpra.com/itemDetail.aspx?itemNo=383389&storeNameEng=tirapatprakhang2&storeNo=4208

[ครูนภา]

บทความจากพี่หมู มรดกไทย


พระวัดพลับ กรุวัดโค่ง อุทัยธานี

เมื่อประมาณหลายสิบปีที่ผ่านมา ที่วัดโค่ง จังหวัดอุทัยธานี กรุพระแตกเรียกกันว่า "พระกรุวัดโค่ง" เป็นพระเนื้อผงสีขาวองค์
เล็กๆขนาดเท่าเบี้ยจั่น ชนิดเนื้อชินและเนื้อตะกั่วสนิมแดงก็มี เป็นที่สงสัยและฮือฮาแก่บรรดานักนิยมพระสะสมพระทางกรุงเทพฯ
มาก เหตุที่สงสัยกันมากก็คือ ทำไมพระกรุนี้จึงมีแบบพิมพ์รูปร่างตลอดจนเนื้อพระเหมือนกับพระกรุวัดพลับ ที่จังหวัดธนบุรี ซึ่ง
ปัจจุบัน เป็นกรุงเทพฯ ครั้นสืบสาวราวเรื่องที่มากันอยู่พักหนึ่ง จึงรู้ว่าที่แท้ก็คือพระวัดพลับนำขึ้นไปบรรจุไว้ที่วัดโค่ง อุทัยธานีนั่นเอง
เมื่อวงการรับรองและอ้าแขนรับพระกรุวัดโค่ง ว่าเป็นของแท้เป็นพระประเภทฝากกรุเล่นได้ เท่านั้นแหละครับ ราคาพระกรุวัดโค่ง
พุ่งปรู๊ดยังกะพลุแตก เพราะเป็นพระที่ออกมาจากกรุใหม่ สภาพผิวพระดีมาก ย่อมสวยกว่าพระกรุกระรอกเผือกที่เปิดกรุมา 60
กว่าปีแล้ว คนนำมาใช้กันผิวปอกผิวเสีย เมื่อมันเสื่อมแล้ว เพราะฉะนั้นพระวัดพลับองค์ที่สวยๆผิวพระดีๆ สภาพเดิมๆ ตามความ
เข้าใจของข้าพเจ้า เชื่อมั่นว่าเป็นพระกรุวัดโค่งทั้งสิ้น แต่ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรที่ตรงไหนในเมื่อพระวัดพลับ กรุกระรอกเผือก
กับพระวัดพลับกรุวัดโค่ง สร้างพร้อมกัน คนปลุกเสกคนเดียวกัน และเชื่อกันว่าสมเด็จพระสังฆราช (สุก ไก่เถื่อน) เป็นผู้ปลุกเสก
เสร็จแล้วนำพระขึ้นไปบรรจุฝากกรุไว้ที่วัดโค่ง ริมแม่น้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี พระทั้ง 2 กรุนี้ บรรจุไว้บนคอระฆังพระเจดีย์
ที่สูงที่แห้ง ไม่ได้ฝังดินอยู่ที่ต่ำชื้น มีคราบกรุบางๆไม่หนามาก สีสันเหมือนกันแยกไม่ออก แต่ถ้าเป็นพระที่ผ่านการใช้มาแล้ว
มากๆผิวเสียผิวสึกมากส่วนใหญ่จะเป็นพระกรุกระรอกเผือก วัดพลับ ธนบุรี

สาเหตุที่พระวัดพลับ กรุวัดโค่ง อุทัยธานี ที่แตกกรุออกมา คนอุทัยธานี บ้านอยู่ใกล้วัดโค่งเล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า…
มีคนร้ายกลุ่มหนึ่งขุดค้นหาสมบัติของมีค่าตามพระเจดีย์ บังเอิญไปพบเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจเจตนา แต่ก็ไม่สนใจเรื่องพระ สนใจแต่
ของมีค่าอย่างอื่นๆ ต่อมาทางวัดรู้เรื่องเข้าจึงได้เปิดกรุเป็นทางการขึ้น ช่วยกันขนย้ายพระจากพระเจดีย์องค์เก่าที่อยู่ริมแม่น้ำ
มากองไว้โคนต้นโพธิ์ ชาวบ้านที่สนใจเรื่องพระทราบเรื่อง ก็มาหยิบฉวยกันเอาไปไม่มีใครหวงห้าม แต่ประการใด

"พี่แอ๊ด" คนอุทัยธานี บ้านอยู่ในตลาด ห่างจากวัดโค่งไม่เท่าไหร่ ได้กรุณาพาตัวข้าพเจ้า ไปดูพระเจดีย์องค์ที่บรรจุพระ
และต้นโพธิ์ที่นำพระมากองไว้ที่ต้นพร้อมกับเล่าให้ฟังว่า… จำนวนพระที่ขนย้ายออกมาจากพระเจดีย์มากองไว้โคนต้นโพธิ์
สุมไว้เป็นกองๆ เข้าใจว่าจำนวนพระนับหมื่นองค์ ต่อมาทางวัดได้เปิดให้ประชาชนเช่าบูชาเพื่อหารายได้นำมาบูรณวัด เปิดให้เช่า
บูชาระยะหนึ่ง จนกระทั่งไม่มีคนสนใจแล้ว ท่านเจ้าอาวาสในสมัยนั้นได้นำพระที่เหลือบรรจุไว้ที่ฐานชุกชี องค์พระประธาน
ในโบสถ์ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งบรรจุไว้ในพระเจดีย์

ภายหลังต่อมาได้มีคนร้ายรู้ลายแทงหวนกลับมาขโมยขุดเจาะพระวัดพลับ ที่บรรจุไว้ที่ฐานชุกชีพระประธานในโบสถ์ และ
ที่พระเจดีย์ที่บรรจุพระซ่อนเอาไว้ไปได้ เรียกว่าขนเอาไปจนเกลี้ยงไม่เหลือเอาไว้เลย และทางวัดก็ไม่สามารถที่จะจับมือใครดม
ได้ด้วย แล้วเรื่องก็เงียบจางหายแบบคลื่นกระทบฝั่งมาตราบเท่าทุกวันนี้

ขอบคุณภาพและเนื้อหา
http://sitluangporguay.com/forum/index.php?topic=8161.0

[ธรรมะ ปุจฉา]

ไม่รู้ว่าของจริงจะไปหาดูได้ที่ไหนนะครับ