[ถึงของเสีย เสียใจ อย่าใจเสียถึงระเหี่ย ใจเพลีย ให้เคลียร์ใจ :015:ถึงอย่างเนี้ย นัวเนีย จะเพลียใจถึงใจเพลีย ให้เคลียร์ เขี่ยมันไป. :coffee2:ธรรมธวัช...!]

           ถึงของเสีย  เสียใจ  อย่าใจเสีย
ถึงระเหี่ย  ใจเพลีย  ให้เคลียร์ใจ  
  :015:ถึงอย่างเนี้ย  นัวเนีย  จะเพลียใจ
ถึงใจเพลีย  ให้เคลียร์  เขี่ยมันไป.
                     
                             :coffee2:ธรรมธวัช...!

[คำทำนายที่เคยมีช้านานนักเริ่มประจักษ์ให้เห็นเร้นไม่ได้ หลวงพ่อฤาษีลิงดำเคยทำนาย เมื่อถึงปลายรัชกาลผ่านเข้ามา ประเทศชาติจะรุ่งเรืองและเฟื่องฟุ้ง น้ำมันผุดขึ้นมาจนเห็นค่า พวกกาขาวจะบินรี้หนีเข้ามา เป็นประชาจนเต็มพระนคร ชนทั่วโลกจะยกพระองค์ท่าน ชื่อกระฉ่อนร่อนทั่วทุกสิงขร ออกพระนามลือชื่อดั่งทินกร องค์อมรเอกบุรุษแห่งแผ่นดิน ชาวประชาจะปิติยิ้มสดใส แต่อกไหม้หนอนกินข้างในสิ้น จะมีพวกกาฝากคอยกัดกิน เพื่อให้ได้สิ่งถวิลสมจินตนา จะมีการต่อตีกันกลางเมือง ขุนนางเขื่องกังฉินกินทั่วหล้า คอรัปชั่นจะกัดกร่อนทั้งพารา ประดุจปลวกกินฝานั้นปะไร ข้าราชการตงฉินถูกประณาม สามคนหามสี่คนแห่มาลากไส้ เกิดวิกฤติผิดเพี้ยนโดยทั่วไป โกลาหลหม่นไหม้ไร้ความดี ประชาชีจะสับสนเรื่องดีชั่ว ถ้วนทุกทั่วจะหมุดขุดรูหนี ไม่แน่ใจสิ่งที่ทำนำความดี เกรงเป็นผีตายตกไปตามกัน พุทธศาสน์จะถูกรุกและล้ำ มิตรเคยค้ำเป็นศัตรูมุ่งอาสัญ เกิดวิกฤติธรรมชาติอุบาทว์ครันพายุลั่นน้ำถล่มดินทลาย แผ่นดินแยกแตกเป็นสองปกครองยาก เกิดวิบากทุกข์เข็ญระส่ำระสาย เกิดการปราบจลาจลชนล้มตาย เลือดเป็นสายน้ำตานองสองแผ่นดิน ข้าเป็นนายนายเป็นข้าน่าสมเพช ผู้มีบุญมีเดชจะสูญสิ้น ทั้งพฤฒาอาจารย์ลือระบิล จะร่วงรินดุจใบไม้ต้องสายลม ความระทมจะถมทับนับเทวศ ดั่งดวงเนตรมืดบอดสุดขื่นขม คนที่ดีจะก้มหน้าสุดระทม ส่วนคนชั่วหัวร่อร่าทำท่าดัง จะมีหนึ่งนารีขี่ม้าขาวควงคฑามุ่งสู่ดาวสร้างความหวัง ผู้ปกครองจะเป็นหญิงพึงระวัง สายน้ำหลั่งกรากเชี่ยวหวาดเสียวใจ ศิวิไลซ์จะบังเกิดในสยาม หลังฝนคร้ามลั่นครืนจะยืนได้ จะเข้าสู่ยุคมหาชนพาไป เปลี่ยนเมืองใหม่ศักราชแห่งประชา คนชั่วจะถูกปราบราบคาบสิ้น แผ่นดินเดือดสูญหายไร้ปัญหา ประเทศชาติผ่านวิกฤติด้วยศรัทธา ยามเมื่อฟ้าศรีทองผ่องอำไพ.]

 
         คำทำนายที่เคยมีช้านานนัก
เริ่มประจักษ์ให้เห็นเร้นไม่ได้
หลวงพ่อฤาษีลิงดำเคยทำนาย
เมื่อถึงปลายรัชกาลผ่านเข้ามา
ประเทศชาติจะรุ่งเรืองและเฟื่องฟุ้ง
น้ำมันผุดขึ้นมาจนเห็นค่า
พวกกาขาวจะบินรี้หนีเข้ามา
เป็นประชาจนเต็มพระนคร
ชนทั่วโลกจะยกพระองค์ท่าน
ชื่อกระฉ่อนร่อนทั่วทุกสิงขร
ออกพระนามลือชื่อดั่งทินกร
องค์อมรเอกบุรุษแห่งแผ่นดิน
ชาวประชาจะปิติยิ้มสดใส
แต่อกไหม้หนอนกินข้างในสิ้น
จะมีพวกกาฝากคอยกัดกิน
เพื่อให้ได้สิ่งถวิลสมจินตนา
จะมีการต่อตีกันกลางเมือง
ขุนนางเขื่องกังฉินกินทั่วหล้า
คอรัปชั่นจะกัดกร่อนทั้งพารา
ประดุจปลวกกินฝานั้นปะไร
ข้าราชการตงฉินถูกประณาม
สามคนหามสี่คนแห่มาลากไส้
เกิดวิกฤติผิดเพี้ยนโดยทั่วไป
โกลาหลหม่นไหม้ไร้ความดี
ประชาชีจะสับสนเรื่องดีชั่ว
ถ้วนทุกทั่วจะหมุดขุดรูหนี
ไม่แน่ใจสิ่งที่ทำนำความดี
เกรงเป็นผีตายตกไปตามกัน
พุทธศาสน์จะถูกรุกและล้ำ
มิตรเคยค้ำเป็นศัตรูมุ่งอาสัญ
เกิดวิกฤติธรรมชาติอุบาทว์ครัน
พายุลั่นน้ำถล่มดินทลาย
แผ่นดินแยกแตกเป็นสองปกครองยาก
เกิดวิบากทุกข์เข็ญระส่ำระสาย
เกิดการปราบจลาจลชนล้มตาย
เลือดเป็นสายน้ำตานองสองแผ่นดิน
ข้าเป็นนายนายเป็นข้าน่าสมเพช
ผู้มีบุญมีเดชจะสูญสิ้น
ทั้งพฤฒาอาจารย์ลือระบิล
จะร่วงรินดุจใบไม้ต้องสายลม
ความระทมจะถมทับนับเทวศ
ดั่งดวงเนตรมืดบอดสุดขื่นขม
คนที่ดีจะก้มหน้าสุดระทม
ส่วนคนชั่วหัวร่อร่าทำท่าดัง
จะมีหนึ่งนารีขี่ม้าขาว
ควงคฑามุ่งสู่ดาวสร้างความหวัง
ผู้ปกครองจะเป็นหญิงพึงระวัง
สายน้ำหลั่งกรากเชี่ยวหวาดเสียวใจ
ศิวิไลซ์จะบังเกิดในสยาม
หลังฝนคร้ามลั่นครืนจะยืนได้
จะเข้าสู่ยุคมหาชนพาไป
เปลี่ยนเมืองใหม่ศักราชแห่งประชา
คนชั่วจะถูกปราบราบคาบสิ้น
แผ่นดินเดือดสูญหายไร้ปัญหา
ประเทศชาติผ่านวิกฤติด้วยศรัทธา
ยามเมื่อฟ้าศรีทองผ่องอำไพ.

["อานิสงส์ผลแห่งทาน"]

"อานิสงส์ผลแห่งทาน"
  ครั้นจะกล่าวถึงกุศลผลของทาน
ด้วยเจือจานทรัพย์แห่งตนเพื่อชนอื่น
คิดเมตตาสละได้ใจแช่มชื่น
ทรัพย์ราบรื่นมิเคืองขัดอัศจรรย์
หากให้ทานใฝ่กุศลด้วยจิตหน่วง
มิต้องห่วงอานิสงส์คงสวรรค์
จตุมหาราชิกาได้สุขสันต์
ครั้นดับขันธ์วิมานแก้วมิแคล้วมี
เมื่อฝักใฝ่ในศีลทานมิพันผูก
ด้วยเห็นถูกทานกระทำเป็นกรรมดี
ภูมิไตรตรึงษ์ดาวดึงส์ได้สุขี
คราถึงที่คงได้ยลผลของทาน
อีกหนึ่งทานการให้ได้สุขเย็น
ใครบำเพ็ญมิหวังผลที่เจือจาน
ด้วยทิฏฐิประเพณีมีมานาน
ชีพวายปราณคงได้ไปชั้นยามา
เมื่อยินดีสละให้อยู่เป็นนิจ
ไม่ผูกติดประเพณีที่เคยมา
บรรพชิตควรแก่ทานทักษิณา
ดุสิตาได้บันเทิงรื่นเริงใจ
เมื่อมีจิตบริสุทธิ์อุตสาหะ
วิริยะเยื่องฤาษีชีไพร
นิมมานรดีคงได้ไป
ด้วยการให้สมณะแลพราหมณ์ชี
กุศลทานหากสร้างไว้อย่างอุกฤษฎ์
อบรมจิตให้สูงล้ำธรรมนั้นมี
ปรนิมมิตวสวัสดี
ได้เปรมปรีคุณอารมณ์อุดมแท้
เทวภูมิที่แสดงแจงทั้งหมด
อนาคตคือสวรรค์ชั้นกลางแล
ทานรักษาศีลบำเพ็ญมิผันแปร
เที่ยงแท้แน่ในกุศลผลทานเอย.
                      ธรรมธวัช...!

[ทำไมผู้หญิงชอบทำบุญมากกว่าผู้ชาย? (เครดิตคุณฟ้าใส)]

ทำไมผู้หญิงชอบทำบุญมากกว่าผู้ชาย? (เครดิตคุณฟ้าใส)
ทัศนะของผู้ชายคนหนึ่ง
จากที่คุณฟ้าใสให้เครดิตไว้ ก็ถูกอยู่ถ้าสังเกตจะเห็นได้อย่างเด่นชัดในทุกสถานปฏิบัติธรรม หญิงนั้นมากกว่าชายจริง เท่าที่ผมไปสัมผัสที่วัดอัมพวัน(หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม) จ.สิงห์บุรี,วัดมเหยงค์(หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี) จ.อยุธยา,วัดสังฆทาน(หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ) จ.นนทบุรี   
ผมพินิจจากเท่าที่เคยเจอะเจอและมีโอกาสสนทนาอย่างนี้ว่า ความที่เกิดเป็นหญิงเพราะคับแคบในกุศลด้วยหญิงนั้นอ่อนโยนก็จริง แต่ก็อ่อนตามด้วย สังคมวางแนวทางให้หญิงต้องเคารพสามี ชีวิตการครองเรือนนั้นหญิงละเอียดอ่อนมากพูดให้สั้นคือเกิดเป็นหญิงต้องมีสามีนั่นเอง นี่ก็เป็นความคับแคบหนึ่ง ดังนั้นเมื่อเจอทุกข์ในชีวิตแต่งงานจึงได้คิด กว่าจะใฝ่รู้ใฝ่ปฏิบัติได้ก็ได้เพียงแค่ทาน,ศีล จึงไปพบเห็นหญิงในสถานปฏิบัติธรรมมาก การจะเข้าสู่การภาวนาได้นั้นต้องสั่งสมเรียนรู้มากกว่า หรืออย่างเก่งเท่าที่สังเกตเห็นคือ สวดมนต์เก่ง นั่นคือจุดเริ่มต้น แต่หญิงที่ปฏิบัติภาวนาเก่งพบว่าเป็นสาวโสดเสียมาก(หญิงมีบุญมักจะไม่มีสามี) ถึงแม้มีสามีท้ายสุดก็ต้องหย่าร้างมาใช้ชีวิตสันโดษแบบผู้ทรงศีล(บวชชี)   
มีข้อให้สังเกต พระสาวิกาส่วนใหญ่มักผิดหวังในความรัก ครอบครัวล่มสลาย เพราะความรักพันธ์ผูกนี่เองจึงตัดสินใจช้ากว่าชายในการเจริญภาวนา อย่างที่กล่าวหญิงยังติดกุศลเพียงทาน,ศีล จึงอยู่แค่ชั้นกามาวจรภูมิ ไปชั้นรูปาวจรภูมิ,อรูปาวจรภูมิ ไม่ได้เว้นเสียแต่ภาวนาหญิงหรือชายไปสู่ชั้นพราหมหมด  
ผมทิ้งท้ายไว้อย่างนี้ว่า หากดวงจิตยังยึดหน่วงอยู่กับการอ่อนโยน,อ่อนตาม สนองต่อความพึงพอใจของชายด้วยความเป็นหญิงที่คับแคบในกุศลย่อมไปสู่ธรรมชั้นสูงยาก ผิดจากหญิงที่มีบุญมักจะไม่แต่งงาน ไม่ใส่ใจในกาม
:signspamani:ผมอธิบายถึงความคับแคบในกุศลให้ชัดอย่างเช่น ความรักสวยรักงาม,ความสะอาดสอ้าน,ความมานะถือดี(อยากเด่น),ความช่างคิดช่างฝัน,ความทะเยอทะยาน,ความเย่อหยิ่ง,ความริษยา,ความรัก,ความมีสรีระเป็นที่คุดคู้จุติแห่งสัตว์ อย่างนี้..............สวัสดี!

[สากลสัญลักษณ์แห่ง...พุทธ]

สากลสัญลักษณ์แห่ง...พุทธ

                                                                                                                      
 
     :banghead:ผมนั้นชอบมากโดยเฉพาะ "ธรรมจักรกวางหมอบ" กรุณาช่วยหารูป (ธรรมจักรเอารูปที่มีกวางด้วย) มาลงให้ดูบ้าง ผมพินิจดูสัญลักษณ์นี้แล้วให้รู้สึกปิติมาก มันแสดงถึงอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ เคยคิดเล่นๆว่าอยากสกรีน หรือปักลงเสื้อเนื้อดีดีสักตัวเก็บไว้เป็นที่ระลึก (โดยเฉพาะระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้า เป็นพุทธานุสสติ) หากสามารถสร้างศูนย์พระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ไว้ที่สระบุรีได้จะใคร่อยากให้มีประติมากรรมในรูปแบบสัญลักษณ์นี้

                                                                                                     

"ธรรมจักรกวางหมอบ"

[วันสงกรานต์ประเพณีมีมานานเพื่อสืบสานอย่าเชือนแชแลไม่เห็นเข้าขอพรรดน้ำท่านนั่นจำเป็นลูกหลานเหลนได้เจริญอย่าเขินอาย :043:มะลิโรยโปรยแป้งดินกลิ่นน้ำอบยกขึ้นจบน้อมรดองค์ปฏิมาให้ใจผ่อนให้ร้อนคลายหายโรคาภัยนานาอย่ากรายกล่ำให้ฉ่ำเย็น :043:เถลิงศกวันสงกรานต์ที่ผ่านมาให้หรรษามีน้ำใจมิใฝ่เวรงานบุญช่วยร่วมด้วยมิหลีกเร้นได้ประเด็นร้อยความเรียงเพียงนี้เอย.]

 
  วันสงกรานต์ประเพณีมีมานาน
เพื่อสืบสานอย่าเชือนแชแลไม่เห็น
เข้าขอพรรดน้ำท่านนั่นจำเป็น
ลูกหลานเหลนได้เจริญอย่าเขินอาย
 :043:มะลิโรยโปรยแป้งดินกลิ่นน้ำอบ
ยกขึ้นจบน้อมรดองค์ปฏิมา
ให้ใจผ่อนให้ร้อนคลายหายโรคา
ภัยนานาอย่ากรายกล่ำให้ฉ่ำเย็น
 :043:เถลิงศกวันสงกรานต์ที่ผ่านมา
ให้หรรษามีน้ำใจมิใฝ่เวร
งานบุญช่วยร่วมด้วยมิหลีกเร้น
ได้ประเด็นร้อยความเรียงเพียงนี้เอย.
                                          ธรรมธวัช...!

      
     
        :banghead:ผมมีความเห็นอย่างนี้นะครับว่า โลกในยุคนี้เราเรียนรู้เรียนอ่านและคิดอย่างคนตะวันตก แล้วตัดสินตามหลักการเหตุผลในความคาดหวังน่าจะเป็นแล้วตัดสินกัน แต่อย่าลืมเราเป็นคนตะวันออกมีการหล่อหลอมปลูกฝังภายใต้เงื่อนไขวัฒนธรรมของเรา หากพิจารณาก็ควรมีจิตสันดานในแบบฉบับของเราบ้าง คุณธรรม บุคลิกภาพการวางตัว นั้นคือแบบอย่างของผู้นำที่ลูกน้องจะให้ความยำเกรง ในทางตรงกันข้าม เมื่อลูกพี่ให้ความเสมอภาคกินเที่ยวสรวลเสเฮฮา แบบอย่างผู้นำเยื้องนี้ลูกน้องจะไม่ยำเกรงทำงานให้ไม่มีประสิทธิภาพเอาใจลูกพี่ไว้แล้วลูกพี่จะให้ความดีความชอบ อย่างนี้เลี้ยงคนไว้ประจบเลียแข้งขาอาสาขวนขวายให้แบบหวังสบายนายปกป้อง นี่คือหนทางเสื่อม เสื่อมจากศีลธรรมแนวคิดอันดีงาม ใช้หลักการ(ทฤษฏี)มองคน ไม่ใช้หลักใจ(คุณธรรม)มองคน เมื่อหัวจักรไม่ดีอะไหล่ไม่ดีอย่างนี้ก็หายนะครับ.
 
                                                                                       

[พระจักขุปาลเถระ]

พระจักขุปาลเถระ   :015:ผมขอยกนิทานธรรมบทภาค ๑ เมื่อครั้งที่ผมมีโอกาสบวชเรียนแปลพระคาถาธรรมบทบาลีไวยากรณ์ เรื่อง "พระจักขุปาลเถระ" มาเล่าให้ฟังครับ
  ขณะที่พระบรมศาสดาทรงประทับอยู่ที่วัดพระเชตวัน กรุงสาวัตถี ทรงปรารภถึงพระจักขุปาลเถระผู้มีนัยน์ตาบอด 
  :015:ครั้งหนึ่ง พระจักขุปาลเถระเดินทางไปเฝ้าพระบรมศาสดาที่วัดพระเชตวัน ในคืนหนึ่งขณะที่ท่านเดินจงกรมอยู่นั้น พระจักขุปาลเถระก็ได้เหยียบแมลงเม่าตายโดยไม่มีเจตนา ในตอนเช้าเหล่าพระภิกษุได้ไปเยี่ยมพระจักขุปาลเถระพบแมลงเม่าที่ตายนั้นเข้า มีวิจารณ์กันต่างๆนานาว่าพระเถระทำสัตว์ให้ตายโดยเจตนา จึงนำความขึ้นกราบทูลพระบรมศาสดา พระบรมศาสดาได้ตรัสถามภิกษุเหล่านั้นว่า เห็นพระเถระฆ่าแมลงเม่าเหล่านั้นโดยเจตนาหรือไม่ เมื่อพระภิกษุทั้งหลายเหล่านั้นกราบทูลว่าไม่เห็น ทรงตรัสว่า “พวกเธอไม่เห็นจักขุปาลฆ่าสัตว์ฉันใด จักขุปาลก็ไม่เห็นแมลงเม่าเหล่านั้นฉันนั้น นอกจากนั้นแล้ว พระจักขุปาลนี้ก็เป็นพระอรหันต์แล้ว จึงไม่มีเจตนาที่จะฆ่าสัตว์และเป็นผู้บริสุทธิ์” เมื่อภิกษุทั้งหลายกราบทูลถามว่า พระจักขุปาลเถระนี้เป็นถึงพระอรหันต์แล้ว แต่เพราะเหตุใดจึงมีนัยน์ตาบอด พระศาสดาได้นำเรื่องในอดีตชาติของท่านมาตรัสเล่า...ดังนี้ว่า

  :015:ในอดีตชาติพระจักขุปาลเถระเป็นแพทย์ ครั้งหนึ่งได้ไปรักษาตาให้แก่คนไข้หญิงคนหนึ่ง คนไข้หญิงคนนี้ได้ให้สัญญากับนายแพทย์ผู้รักษาว่านางกับลูกๆจะยอมเป็นข้าทาสรับใช้ หากว่าดวงตาที่มืดบอดทั้งสองข้างของนางสามารถรักษาให้หายได้ แต่ต่อมานางกลัวว่านางพร้อมกับลูกๆจะต้องตกเป็นทาสของนายแพทย์จริงๆ จึงได้พูดโกหกนายแพทย์ไปว่าดวงตาทั้งสองข้างของนางมีอาการแย่ไม่ดีขึ้น ทั้งๆที่ได้รับการบำบัดให้หายขาดไปแล้ว ข้างนายแพทย์ก็รู้ว่าคนไข้นั้นกล่าวคำเท็จจึงได้แก้เผ็ดด้วยการผสมยาพิษลงในหลอดยาให้คนไข้นางนั้น พอนางหยอดเข้าไปก็มีผลให้ตาบอดสนิททั้งสองข้าง เหตุเพราะผลของอกุศลกรรมในครั้งนั้นทำให้นายแพทย์ต้องมีนัยน์ตาบอดมาหลายภพชาติ จวบจนกระทั่งชาติป้จจุบัน
                                                                                     
  :015:พระจักขุปาลเถระ ท่านเพียรปฏิบัติข้ามวันข้ามคืนหักโหมไม่ยอมเห็นแก่นอน โรคกรรมเก่าจึงตามให้ผล ท่านสำเร็จเป็นพระอรหันต์แบบ “สุกขวิปัสสก”

[:043:สงกรานต์ประเพณีปีนี้ร้อน ขอผลัดผ่อนเรื่องวายวุ่นขุ่นเคืองแสวงหาวัดป่าที่ไกลเมือง ได้ต่อเนื่องในองค์ธรรมภาวนา :043:มีวัดป่าอานาปานขานรับ กิตติศัพท์ปฏิบัติอยู่ป่ามิหวั่นไหวด้วยอารมณ์ศรัทธา ธรรมรักษาได้อบรมบ่มจิตตน.]

 
    :043:สงกรานต์ประเพณีปีนี้ร้อน       ขอผลัดผ่อนเรื่องวายวุ่นขุ่นเคือง
แสวงหาวัดป่าที่ไกลเมือง                  ได้ต่อเนื่องในองค์ธรรมภาวนา
 :043:มีวัดป่าอานาปานขานรับ          กิตติศัพท์ปฏิบัติอยู่ป่า
มิหวั่นไหวด้วยอารมณ์ศรัทธา           ธรรมรักษาได้อบรมบ่มจิตตน.    
   
   :015:ผมได้มีโอกาสไปปฏิบัติภาวนาที่วัดป่าสันติธรรม เดินทาง 11 เมษายน ถึงวัดเวลา 13.30 น. ซึ่งก็ประจวบเหมาะกับได้อัญเชิญ "พระพุทธเมตตา" ขึ้นประดิษฐานไว้ ณ ลานโพธ์ พอดี ทำให้ผมและเพื่อนได้เข้าร่วมพิธีสวดฉลององค์พระพุทธเมตตาร่วมกับคณะศิษย์ที่มาจากต่างที่ และชาวบ้านใกล้เคียง
   :015:สำหรับองค์ "พระพุทธเมตตา" นี้พระอาจารย์สมชิด สังวโร ได้ไปพบที่พุทธคยา ประเทศอินเดีย แล้วได้พบนิมิตที่มหัศจรรย์ใจอย่างมาก อธิษฐานสิ่งใดไว้ก็สมปรารถนาทุกครั้งที่ได้ไปพุทธคยา ประเทศอินเดีย ท่านอธิษฐานจิตขอสร้างรูปจำลองไปไว้ที่วัดป่าสันติธรรม อ.มวกเหล็ก จ.สระบุรี ไว้สักการะ ซึ่งท่านก็ได้นิมิตว่าองค์ "พระพุทธเมตตา" ท่านติดตามพระอาจารย์มาที่วัดป่าสันติธรรม จากนั้นพระอาจารย์สมชิด สังวโร จึงดำริสร้าง และที่มหัศจรรย์ใจมากคือ เหล่าบรรดาศิษย์ที่ติดตามท่านไปอินเดียได้พร้อมใจกันจัดสร้างองค์ "พระพุทธเมตตา" จำลองขึ้นโดยนำหินจากอินเดียมาแกะสลักที่เมืองไทยได้ขนาดหน้าตัก 47 เซนติเมตร สูง 1 เมตร 64 เซนติเมตร หนัก 3 ตัน คาดว่าจะทำการปิดทองทั้งองค์ให้คล้ายกับที่พุทธคยา ประเทศอินเดีย
   :015:วันที่ 13 วันสงกรานต์ที่วัดมีงานบุญมีบรรดาศิษย์ทั้งใกล้ไกลมีทั้งใหม่และเก่ามาร่วมงานบุญกันมากมายแม้ดูเป็นวัดป่าเล็กๆ แต่บรรดาศิษย์มากันมาก และได้มีโอกาสสนทนาธรรมกับเพื่อนนักปฏิบัติมากขึ้นด้วย ในวันงานได้นิมนต์พระอาจารย์ฟิลลิป ศิษย์หลวงพ่อชา สุภัทโท แห่งวัดป่านานาชาติ จ.อุบลฯ มาเทศน์ ซึ่งพระอาจารย์ฟิลลิป ท่านได้มาสร้างสาขาวัดไว้ที่วังน้ำเขียว บรรดาศิษย์ และศรัทธาญาติโยมได้ร่วมถวายผ้าป่าให้ท่านได้ทุนปัจจัยไป 81,300 บ.ถ้วน พระอาจารย์ฟิลลิป ท่านรูปนี้ดูเยือกเย็นเทศน์ภาษาไทยได้ชัดเจนเป็นที่ประทับใจ.......นี่ก็เพียงเล่าสู่กันฟังจากที่ผมได้ไปรักษาศีล เจริญธรรมภาวนามาครับ เสียดายนิดหนึ่งที่ผมไม่สามารถเก็บภาพมาฝากให้ได้ดูในหน้าเว็บ ต้องขออภัยในความไม่รอบครอบของผม......สวัสดีครับ

เล่าสู่กันฟังเรื่อง "กฏแห่งกรรม"

       ผมนั้นมีเรื่องเล่าเรื่องกฏแห่งกรรมพอเป็นอุทาหรณ์ครับ เรื่องมีอยู่ว่าปัจจุบันผมเป็นภูมิแพ้ ซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อนอาการภูมิแพ้นั้นเหมือนเป็นหวัด จาม คัดจมูก อยู่เป็นประจำสร้างความรู้สึกรำคาญมากๆสิ่งแรกที่ผมคิดหาสาเหตุคือสภาพการทำงานในโรงงานที่มีละอองฝุ่นกระจายตัวในอากาศ แม้จะเซฟตัวเองด้วยดี แต่ก็ไม่สามารถหลีกพ้นโรคภูมิแพ้ได้ ปกติชอบอ่านหนังสือธรรมะโดยเฉพาะเรื่องกฏแห่งกรรมมีหลายเรื่องราวที่บุคคลกระทำกรรมกับแมวแล้วได้รับผลกรรมมีประการต่างๆทำให้ผมย้อนระลึกนึกถึงกรรมของตัวเองว่าได้มีกรรมอะไรที่ผมได้กระทำไว้กับแมวบ้างหรือไม่ ซึ่งพอนึกๆไปก็ถึงบางอ้อ เวรกรรมแท้ๆ เหตุเพียงเพราะโกรธที่แมวมาปัสสาวะรดใส่ด้วยความแค้นก็คอยหาโอกาสชำระแค้นอยู่หลายวันจนกระทั่งโอกาสมาถึงผมนั้นได้ใช้ปืนฉีดน้ำแอบซุ้มดักยิงเจาะจงบริเวณใบหน้าแมวตัวนั้นกระทำซ้ำๆจนแมวมีอาการจามและได้ล้างแค้นอยู่หลายวันเท่าที่โอกาสอำนวยได้เจอะเจอนี่ก็เป็นความสะใจที่ได้ล้างแค้นกับแมว และที่สุดผลกรรมทำให้ผมมีอาการภูมิแพ้มาจนทุกวันนี้ครับ.....ปัจจุบันนี้ผมนั้นหมั่นสร้างกุศลด้วยการให้ทาน รักษาศีล และเจริญธรรมภาวนาอยู่เนืองๆ ที่สำคัญไม่ลืมที่จะอุทิศกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรครับ.....สวัสดี
                                                                                                                                                                                 
 

[โลกทุกวัน อยู่ในขั้น กลียุคที่เบิกบุก เร็วรุด สู่จุดสลายจนสิ้นสุด มนุษยธรรม ด่ำอบายเพราะเห็นกง -จักรร้าย เป็นดอกบัว กิเลสไส -หัวส่ง ลงปลักกิเลสมีความแกว่น แสนพิเศษ มาสุมหัวสามารถดูด ดึงกันไป ใจมืดมัวเห็นตนตัว ที่จมกาม ว่าความเจริญ มองไม่เห็น ศีลธรรม ว่าจำเป็นสำหรับอยู่ สุขเย็น ควรสรรเสริญเกียรติ กาม กิน บิ่นบ้า ยิ่งกว่าเกินแล้วหลงเพลิน ความบ้า ว่าศีลธรรม ฯ]

 
   โลกทุกวัน อยู่ในขั้น กลียุค
ที่เบิกบุก เร็วรุด สู่จุดสลาย
จนสิ้นสุด มนุษยธรรม ด่ำอบาย
เพราะเห็นกง -จักรร้าย เป็นดอกบัว
กิเลสไส -หัวส่ง ลงปลักกิเลส
มีความแกว่น แสนพิเศษ มาสุมหัว
สามารถดูด ดึงกันไป ใจมืดมัว
เห็นตนตัว ที่จมกาม ว่าความเจริญ
มองไม่เห็น ศีลธรรม ว่าจำเป็น
สำหรับอยู่ สุขเย็น ควรสรรเสริญ
เกียรติ กาม กิน บิ่นบ้า ยิ่งกว่าเกิน
แล้วหลงเพลิน ความบ้า ว่าศีลธรรม ฯ
      :015:หนังสือพุทธทำนาย ข้อความจาก ปู่ฤาษีมณีรัตน์ (สมเด็จรุ่ง)

 
 :043:ละครส่งเสริมศีลธรรมมีไม่มากนัก แต่ผมชอบชวนหลานๆดูละคร "กรรมลิขิต" ทางช่อง 5 ทุกวันอังคารช่วงค่ำหลังข่าวครับ และละคร "เซ็น สื่อรักสื่อวิญญาณ" ทางช่อง 5 ทุกวันศุกร์ช่วงค่ำหลังข่าวเช่นกัน ส่วนตัวแล้วละครเรื่องอะไรดี? อย่างเช่น? ที่ผ่านมาซีรี่เกาหลีย้อนยุคหลายเรื่อง เช่น แดจังกึม,โฮจุน นี่ก็ถือได้ว่าเป็นละครที่สื่อถึงเยื่องอย่างคุณธรรมการต่อสู้ชีวิตของบุคคลในประวัติศาสตร์เกาหลีที่น่าดูอย่างยิ่ง และได้ชวนทุกคนดูจนติดกันทั้งบ้าน หรือผมว่าละครเรื่องอะไรก็ได้ที่คุณกิตติศักดิ์ร่วมดูด้วยได้กับหลานแล้วตามสอนด้วยว่าเยื่องอย่างตัวละครใดน่ายกย่อง หรือเอาเป็นเยื่องอย่างไม่ได้ หรือจะสอนคุณธรรม กฏแห่งกรรมสอดแซกให้หลานๆได้ซึมซับก็จะดีไม่น้อย เพราะผมเองก็ใช้วิธีนี้กับหลานๆอยู่ครับ......หรือคุณกิตติศักดิ์,คุณนพดล ว่าอย่างไร?

[จากกระทู้บทความได้ยินยลต้องกมลกระจ่างแจ้งมิแคลงใจพุทธภูมิผมหวังไว้นั้นอีกไกลจะอย่างไรขอขอบคุณด้วยอีกคน.]

 

 จากกระทู้บทความได้ยินยล
ต้องกมลกระจ่างแจ้งมิแคลงใจ
พุทธภูมิผมหวังไว้นั้นอีกไกล
จะอย่างไรขอขอบคุณด้วยอีกคน.
                                                   
  :c017:ธรรมธวัช...!

  :040:ขอคุยด้วยเล็กน้อยพอทักทายกันในช่วงสงกรานต์หน้าร้อน ผมมีโอกาสหยุดยาวหนึ่งสัปดาห์ อยู่สระบุรีก็ปรึกษากลุ่มเพื่อนร่วมธรรมตั้งใจว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่อำเภอมวกเหล็ก วัดป่าสันติธรรม มีพระอาจารย์สมชิด สังวโร ศิษย์สายวัดป่าแนวอานาปานสติของหลวงปู่มั่น เป็นผู้ชี้นำปฏิบัติ แต่ผมศิษย์หลวงปู่สุก ไก่เถื่อน ขอเจริญปฏิบัติแนวทาง มัชฌิมา แบบลำดับ เพียงไปอาศัยสถานที่สัปปายะปฏิบัติธรรมสร้างบารมี ส่วนเพื่อนๆท่านใดไปที่ไหนบ้างนั้นได้อะไรดีมาบอกกล่าวเล่าความกันบ้างนะครับ.
 

[มีชีวิตอย่าเที่ยวเพลินเมินศีลทานอย่าผลัดผ่านวันคืนฝืนท่าทีเดี๋ยววัยล่วงหน่วงชราท่าไม่ดีภาวนามีองค์คุณเป็นบุญแล. :bedtime2:ธรรมธวัช...!]

    :015:ความกลัวเกิดจากจิตปรุงแต่ง (สังขาร) เมื่อจิตปรุงแต่งความกลัว ก็มิอาจละความกลัวไปได้ โดยเฉพาะปุถุชนที่ไม่เคยศึกษาธรรม และ ปฏิบัติธรรมภาวนา ย่อมมีจิตไหวเอนไปตามสภาวะกล่าวคือ เมื่ออายตนะภายในผัสสะกับอายตนะภายนอก (ตาเห็นรูป) จิตปรุงแต่งอารมณ์ความกลัว ความกลัวก็เกิดขึ้น
    :015:ความกลัวเกิดจากสัญญากรรม ที่หน่วงจิตขณะดับขันธ์ ย่อมมีผลติดภพชาติเป็นสันดานติดตัว สามารถแก้ได้ด้วยการเจริญธรรมกรรมฐานอยู่เนืองๆ เพื่อละสันดานกรรมนั้นๆ
    :015:ดังนั้นการศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรมกรรมฐาน เจริญสติภาวนา และวิปัสสนา (พิจารณาธรรม) มีองค์คุณแก่ชีวิต อย่าประมาทกับการใช้ชีวิต
 
 :043:ผมขอฝากกลอนไว้ดังเคย...ครับ
         มีชีวิตอย่าเที่ยวเพลินเมินศีลทาน
อย่าผลัดผ่านวันคืนฝืนท่าที
เดี๋ยววัยล่วงหน่วงชราท่าไม่ดี
ภาวนามีองค์คุณเป็นบุญแล.

                     :bedtime2:ธรรมธวัช...!

[เกิดเป็นคนต้องรู้ค้นเรื่องศีลธรรมหากสร้างกรรมละกุศลคงหม่นหมองศีลไม่นำธรรมไม่แลใครจะปองกรรมได้ช่องทุกข์กรายกล่ำเพราะย่ามใจ. ธรรมธวัช...!]

 
          เกิดเป็นคนต้องรู้ค้นเรื่องศีลธรรม
หากสร้างกรรมละกุศลคงหม่นหมอง
ศีลไม่นำธรรมไม่แลใครจะปอง
กรรมได้ช่องทุกข์กรายกล่ำเพราะย่ามใจ.

                                ธรรมธวัช...!
 

[เกิดเป็นคนถึงจะจนอย่าท้อถอยอย่าคิดคอยวาสนามาเกยให้สิ่งที่หวังวันพรุ่งนี้ยังอีกไกลสู้ทนไว้เพียรขยันคงสักวัน.]

        เปิดหน้าเว็บ.ได้อ่านกระทู้แล้วเคลิ้มตามความรู้สึกคุณ Chineechs รู้สึกเห็นใจ แต่ทำอย่างไรได้ นี่คงเป็นช่วงที่ต้องใช้หนี้กรรมบางอย่างอยู่เป็นแน่ถึงให้ต้องวายวุ่นใจหลายเรื่องอย่างนี้ เอาเถอะครับผมเขียนกลอนให้กำลังใจไว้เป็นการรับน้องนะครับ.

      เกิดเป็นคนถึงจะจนอย่าท้อถอย
อย่าคิดคอยวาสนามาเกยให้
สิ่งที่หวังวันพรุ่งนี้ยังอีกไกล
สู้ทนไว้เพียรขยันคงสักวัน.
                     
                ธรรมธวัช...!                       

  "กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ทำไมพระสงฆ์ในปัจจุบันไม่รู้จัก" 

          :character0029:ผมได้มีโอกาสสนทนาธรรมกับพระอาจารย์ และได้รับทราบเรื่องราวเกี่ยวกับการจาริกแสวงหาที่วิเวก และเพื่อนสหธรรมมิกในสายธรรมเดียวกัน ซึ่งปรากฏว่ามีอยู่จริงแต่น่าแปลกไม่ยอมแสดงตัวที่จะสอนในแนวทาง มัชฌิมา แก่ใคร หรือ มีวัดราชสิทธาราม (วัดพลับ) เป็นสำนักศูนย์กลางที่ทำการเผยแผ่ และธำรงรักษาไว้โดยชอบธรรมอยู่แล้ว ใครใคร่เรียนก็มายังสำนักศูนย์กลางแล้วปลีกวิเวกไปสู่เรือนว่าง โคนไม้ตามแต่วิสัยโดยชอบ แล้วปลีกตัวอยู่อย่างสงบ จากคำถามที่ว่าทำไมพระสงฆ์ในปัจจุบันไม่รู้จัก ก็เพราะท่านเห็นว่าไม่จำเป็นต้องพูด ของแท้มีอยู่ เรามีหน้าที่ทำพระนิพพานให้แจ้งเท่านั้นพอ อาจจะด้วยยุคสมัยข้างฝ่ายปริยัติเป็นใหญ่ ฝ่ายปฏิบัติจึงมิจำเป็นที่จะต้องแข่งด้วย เมื่อวาระถึงจะมีผู้ที่จะนำพาพระกรรมฐานแนวทาง มัชฌิมา แบบลำดับ กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้ง ซึ่งคิดว่ายุคนี้กำลังก่อรูปรอศิษย์แท้มาช่วยกันฟื้นฟู
 

[ขอบังคมเบื้องพระบาทศาสดาน้อมนำพาอริยะสงฆ์บวรอีกทั้งองค์สมเด็จญาณสังวรได้อวยพรให้แคล้วคลาดบำราศภัย ด้วยเพื่อนนั้นไปตรากตรำย่ำแดนพาล จิตอาจหาญแลศรัทธาอันพากเพียร ละความสุขทนทุกข์เข็ญเพื่อมณเฑียร ศิรเศียรน้อมแด่องค์พระภูมินทร์.]

                                             
ขอบังคมเบื้องพระบาทศาสดา
น้อมนำพาอริยะสงฆ์บวร
อีกทั้งองค์สมเด็จญาณสังวร
ได้อวยพรให้แคล้วคลาดบำราศภัย           
            ด้วยเพื่อนนั้นไปตรากตรำย่ำแดนพาล
            จิตอาจหาญแลศรัทธาอันพากเพียร
            ละความสุขทนทุกข์เข็ญเพื่อมณเฑียร
            ศิรเศียรน้อมแด่องค์พระภูมินทร์.
                                               
คณะศิษย์ ณ.ศูนย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ สระบุรี

["คนเราเกิดมาเพื่อแสวงหา และเติมเต็มให้กับชีวิต"]

"คนเราเกิดมาเพื่อแสวงหา และเติมเต็มให้กับชีวิต"
 

       จากประโยคที่เกริ่นไว้ข้างต้น ทำให้ได้คิด คนเราเกิดมาเพื่อแสวงหา และทำทุกอย่างให้กับชีวิตนี้สมบูรณ์ที่สุด การศึกษาเรียนรู้เป็นส่วนหนึ่งของอนาคตที่ต้องแสวงหาให้กับชีวิต และการศึกษาก็สรุปให้กับชีวิตไม่ได้ทั้งหมด ชีวิตก็ผ่านกระบวนการเรียนรู้ในวัฏฏะจักรของตัวมันเองดังนี้ คือ 
     :17:อิฏฐารมณ์(อารมณ์เป็นที่พอใจ)                                     :17:อนิฏฐารมณ์(อารมณ์ไม่เป็นที่พอใจ)
              :015:มีลาภ                                                                        :015:เสื่อมลาภ
              :015:มียศ                                                                          :015:เสื่อมยศ
              :015:มีสุข                                                                          :015:มีทุกข์
              :015:มีสรรเสริญ                                                                  :015:มีนินทา
      จากกระทู้ "การเรียน ทำไมไม่ช่วย ให้มนุษย์พ้นจากอบายภูมิ" เราท่านอยู่ในโลกที่ติดเปลือกให้ความสำคัญกับสิ่งที่เห็นก่อนแล้วสรุปกันไปต่างๆนานาเป็นพวกชอบยึดหลักการติดเหตุผลวิเคราะห์ต่อความไม่สิ้นสุด ซึ่งล้วนน่าขัน ท้ายสุดไปไม่ถึงแก่นรากเนื้อแท้ ทำให้เสียเวลากับชีวิตที่มอดหมดไปกว่าจะเข้าใจรู้แก่นรู้กระพี้ก็บ่ายคล้อยแล้วสำหรับชีวิตนี้.                    ชีวิตนี้มีแต่เรียนเพียรสรรหา
มีปัญญายื้อตำราก็มากความ
คุณธรรมมิน้อมนำเปรยมองข้าม
ใช่ว่าปรามเตือนให้คิดพินิจแล.
                     :character0029:ธรรมธวัช...!

                                                                                                                         
       สวรรค์ชั้นดุสิตนี้ เป็นที่หมายจะไปของผมมากแม้จะไม่อยากเข้าไปข้องเกี่ยวในกามาวจรภูมิอีก กล่าวคือไม่อยากหมกมุ่นหยาบกระด้างกับพวกกามฉันทะ (แลเห็นกามเป็นบรมสุข) อยากจะไปเป็นพรหมมากกว่าแต่อายุนานเกินไปมีแต่อุเบกขารมณ์ คงรูปไม่มีนาม (รูปภพ) หรือไร้รูปไร้นาม (อรูปภพ) ถึงกระนั้นทุกภพภูมิมักมีกฏเกณฑ์ ซึ่งผมไม่ชอบ ดูแล้วชั้นดุสิตคงอยู่ได้ไปพักร้อนรอไปพลางๆก่อนที่จะขอมาสร้างบารมีกับพระพุทธเจ้าองค์ต่อไป ถ้านิพพานยังไม่หมายจะไปในตอนนี้ จะขอสร้างบารมีช่วยครูบาอาจารย์ขนเวไนยชนไปให้พ้นวัฏฏะก่อน ผมอยากมีบุญวาสนามากกว่านี้อีกซักหน่อย เป็นที่หนึ่งต้องไม่เป็นสองในชาติสุดท้าย ปณิธานผมตั้งไว้อย่างมั่นคงแล้วเปลี่ยนยากครับ เพราะพอใจแต่พระโพธิสัตว์สร้างบารมี และอธิษฐานอยู่อย่างสม่ำเสมอทุกวัน......ขอบคุณเว็บมาสเตอร์

                                                                                                                        

[ประวัติการศึกษาพระสมถะ-วิปัสสนากรรมฐานของพระราหุลเถระเจ้า ผู้สมบูรณ์ด้วย ชาติสมบัติ ปฏิบัติสมบัติ]

ประวัติการศึกษาพระสมถะ-วิปัสสนากรรมฐานของพระราหุลเถระเจ้า
 ผู้สมบูรณ์ด้วย ชาติสมบัติ ปฏิบัติสมบัติ  

           

จากกรุงกบิลพัสดุ์ ทางจะไปกรุงราชคฤห์ ผ่านกรุงพาราณสี
    :043:พักที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน สามเณรราหุล ศึกษาเบื้องต้นสมถะกรรมฐานธรรมตามลำดับขั้นในป่าแห่งนี้ เมื่อสามเณรราหุลบรรพชาแล้ว มักจะปรารภกับพระสารีบุตรองค์อุปัชฌาย์เสมอว่า ทอดพระเนตรพระบรมศาสดาแล้วจิตเป็นสุข ตั้งมั่น ท่านพระสารีบุตร ผู้เลิศทางปัญญาจึงตรัสสอนสามเณรราหุลว่า ที่จิตเป็นสุข และตั้งมั่นนี้เพราะคุณของพระพุทธเจ้า เมื่อทอดพระเนตรเห็นพระพุทธเจ้าแล้ว เกิดปราโมทย์ เกิดปราโมทย์แล้ว เกิดปิติ ๕ ประการ คือ ขุททกาปิติ ขณิกาปิติ โอกกันติกาปิติ อุพเพงคาปิติ ผรณาปิติ กายก็สงบจิตก็สงบ เป็นปัสสัทธิ ๖ ประการ กาย-จิตปัสสัทธิ กาย-จิตลุหุตา กาย-จิตมุทุตา กาย-จิตกัมมัญญตา กาย-จิตปาคุญญตา กาย-จิตชุคคตา กาย-จิตสงบ กายและจิตก็เป็นสุข มีจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ แล้วพระสารีบุตรก็สอน วิธีการปรับจิตเป็นขั้นๆไป เพื่อให้จิตประณีตเป็นขั้นๆ แก้จิตหลอก จิตหลอน จิตอุปาทาน พระสารีบุตร ผู้ทรงปัญญา จึงให้สามเณรราหุลศึกษาพระรัศมี พระปิติ ๕ ประการ พระรัศมีพระยุคล ๖ ประการ พระรัศมีพระสุขสมาธิ ๒ ประการ เรียนเป็นขั้นตอน เพื่อปรับระดับจิตสมาธิแก้จิตอุปาทาน จิตหลอน จิตไม่ออกนอกลู่นอกทาง จิตเป็นอุปจารสมาธิ (เรียนปิติยุคลเป็นดวงธาตุ)
    :043:ศึกษาพระอานาปานสติกรรมฐาน ๙ จุดสัมผัส (ฝ่ายสมถะ) กับพระบรมศาสดา และพระสารีบุตร เพื่อปรับจิตให้ประณีตขึ้นสู่ อัปปนาสมาธิ
    :043:ศึกษากายคตาสติ หรือ อาการ ๓๒, กสิณ ๑๐ ประการ, อสุภ ๑๐ ประการ เนื่องจากพระกรรมฐานสามอย่างนี้เป็นพระกรรมฐานต่อเนื่อง ในกาย, แผ่กสิณ ๑๐ ประการ, แผ่เมตตา ๑๐ ทิศ, แผ่กรุณา ๑๐ ทิศ, แผ่มุทิตา ๑๐ ทิศ, แผ่อุเบกขา ๑๐ ทิศ กับพระโมคคัลลานะเถระเจ้า ผู้ทรงอิทธิฤทธิ์
    :043:ศึกษารูปฌานปัญจกนัย กับพระอัสสชิเถระเจ้า (ท่านชำนาญในรูปฌาน มาตั้งแต่เป็นพราหมณ์)
    :043:ศึกษาอนุสสติ ๗ ประการ คือ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ สีลานุสสติ จาคานุสสติ เทวตานุสสติ มรณานุสสติ อุปสมานุสสติ กับ พระสารีบุตรเถระเจ้า (ท่านรู้พระกัมมัฏฐานทั้ง ๔๐ กอง ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะท่านเป็นอัครสาวกผู้เลิศทางปัญญา)
    :043:ศึกษาพรหมวิหาร ๔ และ การเข้าสุขสัญญา ลหุสัญญา กับ พระมหานามะเถระเจ้า (พระมหาเถระเจ้าในกลุ่ม พระปัญจวัคคีย์)
    :043:ศึกษาวิสุทธิ ๗ ประการ กับสมเด็จพระบรมศาสดา
    :043:ศึกษาวิปัสสนาญาณ ๑๐, อาหาเรปฏิกูลสัญญา ๑, จตุธาตุววัฏฐาน ๑ กับ พระติสสเมตเตยยะเถระ (พราหมณ์มานพ ๑๖ คน)
    :043:ศึกษาอรูปฌาน ๔ กับ พระภัททิยะเถระ  (พระมหาเถระเจ้าในกลุ่ม พระปัญจวัคคีย์)
    :043:ศึกษารูป-นาม และ สังขารการปรุงแต่ง มูลกัจจายน์ กับ พระมหากัจจายนะเถระ (พระมหากัจจายน์เถระเจ้า ผู้แต่งพระคัมภีร์มูลกัจจายน์) ก่อนพระราหุลเถระเจ้านิพพาน ๕ พรรษา และ เนื่องจากพระมหากัจจายน์ มีรูปร่างสง่างาม ต่อมาจึงแปลงร่างปรุงแต่งให้ดูอ้วน จะได้ไม่เป็นโทษแก่ผู้อื่น
    :043:ศึกษามหาสติปัฏฐาน ๔ กับ พระมหากัสสปะเถระเจ้า (เป็นโอวาทข้อที่ ๓ ที่พระพุทธเจ้าประทานแก่พระมหากัสสปะเถระเจ้า เราจะไม่ละสติไปในกาย พิจารณากาย เป็นอารมณ์ เวทนา จิต ธรรม เป็นพระกรรมฐานต่อเนื่องจากกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน)
    :043:ศึกษาโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ กับ พระบรมศาสดา
    :043:ศึกษาเตโชธาตุ ธาตุไฟ (เตโชกสิณ) กับ ชฏิล ๓ พี่น้อง
    :043:ศึกษาพระไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา กับ พระอานนท์เถระเจ้า
    :043:ศึกษาการปลงสังขาร (พิจารณาสังขาร) มีเกษา เป็นต้น กับ พระอุบาลีเถระเจ้า ท่านเป็นกัลบก (ช่างตัดผม) มาก่อน
    :043:ศึกษากายานุปัสสนาสติปัฏฐาน กับ พระอนุรุทธะเถระเจ้า
    :043:ศึกษา รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ละ การยึดมั่น ถือมั่น อายตนะภายใน-ภายนอก เพื่อคลายกำหนัด เจริญอสุภ เพื่อละ ราคะ เจริญเมตตาภาวนา เพื่อละ พยาบาท เจริญกรุณาภาวนา เพื่อละ วิหิงสา เจริญมุทิตาภาวนา  เพื่อละ อรติ เจริญอุเบกขาภาวนา เพื่อละ ปฏิฆะ เจริญอนิจจะสัญญา เพื่อละ อัสมิมานะ เจริญอานาปานสติ เพื่อ ความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด และ เจริญเมตตาเจโตวิมุตติ หรือ ออกบัวบานพรหมวิหาร เพื่อ ความหลุดพ้นอันงาม ทั้งหมดนี้ ทรงศึกษา กับ สมเด็จพระบรมศาสดา   
ครั้งเป็นสามเณรนั้น ท่านจะเรียกขาน นามโยมมารดาของท่านพระสารีบุตรว่า ย่า เพราะท่านจะตามพระสารีบุตร องค์อุปัชฌาย์ (เปรียบเหมือนพ่อ) ไปบ้านนางสารีมารดาของพระสารีบุตรเสมอๆ ท่านพระราหุลเถระเป็นผู้มีความกตัญญูมาก เมื่อทราบว่า พระสารีบุตรเถระเจ้า องค์อุปัชฌาย์อยู่ทางทิศไหน ท่านจะบรรทมหันพระเศียรไปทางทิศนั้นเสมอๆ พรรษาที่ ๕ วันหนึ่งพระเจ้าสุทโธทนะมหาราช ประชวรหนัก ทรงปวดตลอดพระวรกาย จึง ทรงระลึกถึงพระราชโอรส พระราชนัดดา สมเด็จพระบรมศาสดาทรงทราบวาระจิต จึงตรัสชวนพระนันทะ พระอานนท์ และ ราหุลสามเณร พร้อมพระอรหันต์ ๕๐๐ รูป ทรงพาเสด็จทางอากาศถึงฉับพลัน พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอธิษฐานทรงลูบพระศิระเกล้า พระนันทะลูบพระสรีระกายเบื้องขวา พระอานนท์ลูบพระสรีระกายเบื้องซ้าย สามเณรราหุลลูบพระปริษฎางค์ พระโรคาพาธเจ็บปวดทั้งปวงระงับสิ้น พระบรมศาสดาทรงตรัสอนิจจาทิสังยุตต์ตลอดคืน วันที่ ๗ พุทธบิดาจึงบรรลุพระอรหันต์

 

[ประวัติย่อ "พระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ"]

ประวัติย่อ "พระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ"       
            ความเป็นมาของ “พระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ” วัดราชสิทธาราม (วัดพลับ) นั้น มิใช่เป็นของใหม่แต่อย่างใด พระกรรมฐานมัชฌิมา แบบลำดับนี้ เป็นของเก่าเล่าเรียนปฏิบัติ สืบต่อกันมาช้านาน แต่ครั้งพุทธกาลโดยพระราหุลเถรเจ้า ทรงเป็นต้นสาย สืบต่อมาประมาณปีพระพุทธศักราช ๒๕๖-๒๗๔ ครั้งตติยสังคายนา พระเจ้าอโศกมหาราช ทรงส่งคณะพระโสณเถรเจ้า พระอุตตระเถรเจ้า เป็นพระธรรมฑูตนำพระพุทธศาสนาเข้ามาเผยแพร่ในดินแดนสุวรรณภูมิ พร้อมพระสมถะ-วิปัสสนากรรมฐานมัชฌิมา แบบลำดับ ผ่านยุค ผ่านสมัยเรื่อยมา จนถึงยุคต่างๆ เช่น
     ยุคสุวรรณภูมิ สำนักพระกรรมฐานหลัก คือ วัดท้าวอู่ทอง เมืองสุวรรณสังข์ (อู่ทอง) มีพระโสณเถรเจ้า พระอุตตระเถรเจ้า เป็นเจ้าสำนัก และพระอาจารย์ใหญ่
     ยุคกรุงศรีทวาราวดี สำนักพระกรรมฐานใหญ่ คือ วัดแสนท้าวโคตร กรุงศรีทวาราวดี มีพระญาณไตรโลกมหาเถรเจ้า เป็นเจ้าสำนัก และศูนย์กลางของพระกรรมฐาน สำนักเล็ก คือ วัดพญาราม วัดสุวรรณาราม
     ยุคศรีทวาราวดี พระอาจารย์กรรมฐานประจำยุค คือ พระราชสามีรามมหาเถรเจ้า (เพชร)
     ยุคกรุงสุโขทัย สำนักพระกรรมฐานใหญ่ คือ วัดป่าแก้ว มีพระวันรัตมหาเถรเจ้า เป็นเจ้าสำนักศูนย์กลางพระกรรมฐาน สำนักเล็ก เช่น วัดป่ารัตนา พระครูญาณไตรโลก เป็นเจ้าสำนัก วัดสุทธาวาส พระครูญาณสิทธิ เป็นเจ้าสำนัก
     ยุคสุโขทัย พระอาจารย์กรรมฐานประจำยุค คือ พระญาณสุวรรณมหาเถรเจ้า (สิงห์)
     ยุคกรุงศรีอยุธยา สำนักพระกรรมฐานใหญ่ คือ วัดป่าแก้ว (เจ้าพญาไท) พระพนรัต (รอด) หรือหลวงปู่เฒ่า พระสังฆราชาฝ่ายอรัญวาสี ยุคนี้มีสำนักพระกรรมฐานเล็กๆ กว่าสิบวัด
     ยุคกรุงรัตนโกสินทร์ มีพระอาจารย์กรรมฐานประจำยุค คือ สมเด็จพระสังฆราช (สุก)ไก่เถื่อน มีมหาวิทยาลัยพระกรรมฐานทางพระพุทธศาสนาเพียง ๒ แห่ง
             สำนักวัดราชาธิวาส เมื่อพระปัญญาวิศาลเถร(ศรี) มรณภาพลง พระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ก็เสื่อมลง ซึ่งปัจจุบันหมดไปแล้ว
             สำนักวัดราชสิทธาราม(วัดพลับ) สำนักพระกรรมฐานใหญ่ เพียงวัดเดียว ที่รักษาแบบแผนไว้ได้ยาวนานที่สุดจวบจนปัจจุบัน

[ขอให้มีความสุขสวัสดีธรรมวิถีดำรงคงอยู่ด้วยละทิฏฐิมีสติเกื้ออำนวยเป็นเพื่อนช่วยวิชชาแจ้งอย่าแคลงใจ. :character0029:ธรรมธวัช...!]

 
 
         จากหลากหลายคำถามดูคุณอิสรภาพแล้วออกจะติดแนวแนวปัญญามากเกินหรือจะเป็นลัทธิเต๋า (แนวพระปัจเจกของท่านเล่าจื้อ) ยึดติดธรรมชาติ เข้าถึงธรรมชาติ เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ เหมือนปลาในน้ำ ยึดติด เข้าถึง เป็นหนึ่งเดียวกับน้ำ จึงมองไม่เห็นน้ำ การยึดติดเข้าถึงเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาตินั้น ตามความเข้าใจของคุณอิสรภาพที่อ้างถึงในหลายกระทู้ดูก็คล้ายสวนโมกข์ (ออกแนวเซ็นของท่านโพธิธรรมตั๊กม้อ) จะอย่างไรก็ดีการยึดติดเข้าถึงเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาตินั้นตามที่คุณอิสรภาพอ้างถึงนั้นเป็นวิสัยของพระอริยะเจ้ามิใช่วิสัยปุถุชนที่จะปรุงแต่งเอาตามที่คิดอ่านด้วยการเรียนรู้เข้าใจเอาเองอย่างนั้นเป็นการปิดกั้นตนเองอยู่อย่างฤาษีผละโลกแต่ไม่ละโลก ปุถุชนเราต้องเข้าถึงสมาธิจิตต้องนิ่ง นิ่งบริกรรมมีอาภรณ์พุทโธ มิใช่นิ่งแช่ว่างว่างเป็นอทุกขมสุข เท่าที่กล่าวมาเพียงชี้แนะย้ำแนวตามวิสัยกัลยาณมิตรนะครับอย่างมานะเอาความกัน....ทิ่งท้ายไว้นิด     
           
        ขอให้มีความสุขสวัสดี
ธรรมวิถีดำรงคงอยู่ด้วย
ละทิฏฐิมีสติเกื้ออำนวย
เป็นเพื่อนช่วยวิชชาแจ้งอย่าแคลงใจ.

                          :character0029:ธรรมธวัช...!  

[อันเวลาและวารีไม่คอยท่าอย่าชะล่าใจติดบ่วงหน่วงตัณหามิน้อมนำใฝ่ศีลทานภาวนาครั้นชราวัยคล้อยบ่ายก็สายแล.]

    
            อันเวลาและวารีไม่คอยท่า
อย่าชะล่าใจติดบ่วงหน่วงตัณหา
มิน้อมนำใฝ่ศีลทานภาวนา
ครั้นชราวัยคล้อยบ่ายก็สายแล.
                                        ธรรมธวัช...!

["เรานั้นไม่มีอะไรแล้วมาตั้งแต่ต้น"]

 

"เรานั้นไม่มีอะไรแล้วมาตั้งแต่ต้น"

                                                         
                                                                                      ธมฺมวํโส ภิกขุ

     
         ผมมีโอกาสได้สนทนาธรรมกับท่านพระอาจารย์อยู่บ่อยครั้งจะได้ยินคำกล่าวด้วยถ้อยความข้างต้นอยู่เสมอ ผมขอโอกาสนี้ในหัวข้อกระทู้นี้แจกแจงให้เป็นคำตอบบอกกล่าวสู่สหายธรรมทุกท่านได้พินิจพิจารณาเอาตามสมควรครับ......สวัสดี       
 

[เรื่องของกบนำมาขบเป็นข้อคิดให้วิจิตรด้วยอรรถธรรมล้ำค่าถ้อยความเร้นเน้นให้ดูอัตตามิกังขาที่ระบุสาธุแล.]

 

          เรื่องของกบนำมาขบเป็นข้อคิด
ให้วิจิตรด้วยอรรถธรรมล้ำค่า
ถ้อยความเร้นเน้นให้ดูอัตตา
มิกังขาที่ระบุสาธุแล.                        
                         :13:ธรรมธวัช...!

            
        ผมเป็นคนหนึ่งที่มีจริตนิสัยแบบโทสะจริต คุณกิตติศักดิ์ทราบไหมครับว่าคนโทสะจริตนั้นมักมีนิสัยหนักไปในทางโกรธง่ายเมื่อไม่พอใจจะแสดงอาการทางสีหน้าแววตากิริยาท่าทางทันที โดยเฉพาะผมนั้นมีนิสัยนิ่งเงียบเก็บความรู้สึกเมื่อกระทบอารมณ์จะไม่ผลุนผลันแสดงออกแต่เก็บไว้จนกระทั่งเต็มจะระเบิด ซึ่งนิสัยแบบนี้เป็นทั้งที่บ้านและที่ทำงานถามว่าขั้นไหนก็ถึงขั้นที่ว่าเมื่อไม่พอในการแก้ไขปัญหาขอผู้บังคับบัญชาผมก็เดินเข้าไปวิวาทะด้วยทันทีที่รู้ว่าทนไม่ไหวและจบลงด้วยการซื้อใจกันไว้ไม่เช่นนั้นงานพังเพราะเคยทำมาแล้วกับเพื่อนร่วมงานไม่ว่าหญิงหรือชาย ดังคำกล่าวที่ว่าเวลาโกรธเห็นช้างตัวเท่ามดมันจริงนะครับ
        :banghead:ที่กล่าวมานั้นล้วนเป็นทุกข์กับจริตนิสัยตัวเอง ผมพยายามที่จะเอาชนะทุกวิถีทางแต่ล้มเหลวจนกระทั่งมาปฏิบัติกรรมฐานมัชฌิมาแบบลำดับนี้ทำให้ผมใจวางไม่หงุดหงิดมีสติรู้ทันปล่อยวางก็จบเรื่องไม่มีใจก็เป็นสุขได้ในระดับหนึ่งแต่เมื่อเผลอเป็นได้เรื่อง ดังนั้นการฝึกปฏิบัติธรรมสมาธิควรทำต่อเนื่องให้ได้บ่อยครั้งเมื่อมีโอกาสเว้นได้บ้างแต่อย่าขาดนานฝึกให้เป็นนิสัยจะระงับนิสัยเสียได้พอสมควร
        :banghead:เท่าที่คุณกิตติศักดิ์ถามว่า "ฝึกสมาธิ จะช่วยอำนวยชีวิตความเป็นอยู่อย่างไร ?" ผมตอบให้แบบพูดคุยกันฉันท์มิตรนะครับ

 

[:96:ฝากไว้ด้วยคน]

:96:ฝากไว้ด้วยคน
          มรรควิถีทางเรียบที่เปรียบเปรย
คงสเบยมิต้องถากลำบากกาย
ใจก็ผละละเรียนมิเพียรพาย
ให้เสียดายวัยก็ผ่อนหย่อนชรา
    :015:มรรควิถีทางรกให้ผกผัน
ต้องขยันแข็งขืนฝืนชะตา
ถึงตรากตรำก็ต้องย่ำนำพา
ด้วยคุณค่าที่แลเห็นให้เย็นใจ.
                                ธรรมธวัช...!

[เข้าใจยาก แต่ไม่ยากจะเข้าใจ]

 
เข้าใจยาก แต่ไม่ยากจะเข้าใจ          ผมเป็นคนหนึ่ง ในอดีตเมื่อเยาว์วัยชอบดูการ์ตูนมากเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อบิดาเรียกใช้งานมักจะแสดงอาการหงุดหงิดขัดเคืองด้วยที่บิดาไม่เข้าใจเราเอาเสียเลยว่าการนั่งดูการ์ตูนนั้นมันมีความสุขแค่ไหนและฝันไว้ว่าจะเป็นนักสร้างการ์ตูนเมื่อโตขึ้น ครั้นเวลาเลยล่วงมาเป็นผู้ใหญ่มีหน้าที่การงานรับผิดชอบก็เริ่มห่างการ์ตูนยิ่งเครียดกับงานและภาระครอบครัวแล้วแทบไม่มีโอกาสได้คิดถึงการ์ตูนเลย พอนานวันไปวัยเลยล่วงมากขึ้นมาเห็นหลานๆและน้องสาวคลั่งไคล้ละคร,การ์ตูนกันก็ว่าดูทำไม ทุเรศ,น่าเบื่อ,ไร้สาระ ผมลืมอดีตไปเลยว่าเคยคลั่งไคล้ชื่นชอบการ์ตูนรู้หมดตัวเอกตัวร้ายร้องเพลงได้แม้ไม่ใช่ภาษาไทย เหตุเพราะเราหลงลืมตัวเองและไม่ให้ความสำคัญกับคนอื่นมองสิ่งที่เป็นอยู่มีอยู่ ณ.เราปัจจุบันจะด้วยหน้าที่การงานภาระครอบครัวหรือใส่ใจกับโลกส่วนตัวมากไปเอาใจไปจดจ่อกับเรื่องของตัวเองว่าสำคัญเลยมองการกระทำของคนอื่นว่าไร้สาระดูแล้วเหมือนเห็นแก่ตัว กระทั่งแม้กับคนในครอบครัวเดียวกันยิ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวคิดอย่างนี้ ผมว่าจะด้วยความเครียดและใส่ใจกับการงานของตัวเองมากไป เห็นทีคงต้องปรับ (ที่ตัวเรา)
          :035:ปัจจุบันที่บ้านนอกจาก เตี่ย,แม่,น้องสาว,หลานสาว 2 คนแล้ว ทุกคนต่างมีมุมของตัวเองที่จะเลือกใส่ใจกับการดูสื่อสาระต่างๆ เช่นเตี่ยกับแม่ ชอบดูสารคดีสัตว์โลก น้องสาว ชอบดูละคร หลานสาว 2 คน ชอบดูการ์ตูน ส่วนผมจะชวนทุกคนดูละครกรรมลิขิต มีระทึกขวัญเกี่ยวกับวิญญาณบ้างจนติดกันไปทั้งบ้าน แถมอีกนิด(ส่วนตัว)ดูรายการทุกช่องที่เกี่ยวเนื่องกับภาษาโดยเฉพาะภาษาอังกฤษ กับ ภาษาจีน รวมภาษาญี่ปุ่นด้วย
          :035:เท่าที่คุณTRANSLATE บรรยายมาอาจด้วยเพื่อนคุณจริงจังกับตัวเองเกินไป,จริงจังกับงานเกินไป และเครียดกับการใช้ชีวิตจึงดูจะเครียดและจริงจังเอากับคนในครอบครัว.....เฮ้อคิดแล้วเหนื่อยแทนครับ สวัสดี                                                                                       

 
น่าเสียดายผมเองไม่มีประสพการณ์ทางจิตวิญญาณแม้กระทั่งคนทรงเจ้าเข้าผี จึงไม่มีอะไรมาช่วยเสริมเพื่อสร้างอรรถรส มีแต่ประสพการณ์ทางจิตภาวนา หากเจอะเจออะไรแผลงๆตื่นเต้นบ่อยก็นำมาเล่าสู่กันฟังอีกนะครับ   

[เว ทา สา กุ __ กุ สา ทา เวทา ยะ สา ตะ__ ตะ สา ยะ ทาสา สา ทิ กุ __ กุ ทิ สา สากุ ตะ กุ ภู __ ภู กุ ตะ กุ]

 

                                               
     เมื่อเป็นศิษย์ "หลวงปู่สุก ไก่เถื่อน" ก็ให้อาราธนาบารมีหลวงปู่ช่วยให้แคล้วคลาดปลอดภัยเราอยู่เพื่อแผ่นดินนี้ (อย่าลืมพระคาถาไก่เถื่อนมรดกธรรมที่หลวงปู่ทิ้งไว้ให้)

เว ทา สา กุ __ กุ สา ทา เว
ทา ยะ สา ตะ__ ตะ สา ยะ ทา
สา สา ทิ กุ __ กุ ทิ สา สา
กุ ตะ กุ ภู __ ภู กุ ตะ กุ

 

[อันหญิงชายครั้นได้รักมักมืดบอดยากจะรอดบ่วงตัณหาพาเสพสมรักแล้วหน่ายบายกันไปให้ท้องกลมชีวิตจมเข้าห้วงเหวอเวจี :043:หากจะรักก็ให้รักแต่พองามอย่ามั่วกามอภิรมณ์ขมทุกที่ผิดพลาดไปเหลืออะไรใช่พาทีภัยย่ำยีทุกข์คละเคล้าให้เศร้าเอย.]

 
   
      อันหญิงชายครั้นได้รักมักมืดบอด
ยากจะรอดบ่วงตัณหาพาเสพสม
รักแล้วหน่ายบายกันไปให้ท้องกลม
ชีวิตจมเข้าห้วงเหวอเวจี
   :043:หากจะรักก็ให้รักแต่พองาม
อย่ามั่วกามอภิรมณ์ขมทุกที่
ผิดพลาดไปเหลืออะไรใช่พาที
ภัยย่ำยีทุกข์คละเคล้าให้เศร้าเอย.
                         ธรรมธวัช...!

                                                         

    :040:กราบไหว้พระพุทธ อย่าให้ไปสะดุดที่พระทองคำ      ขอเพียงย้ำเอาองค์พระพุทธปฏิมาเป็นพุทธานุสสติ
   
    :040:กราบไหว้พระธรรม อย่าให้ไปขย้ำเอาใบลาน      ขอเพียงอ่านให้รู้จำน้อมนำสู่องค์ภาวนาเป็นธรรมานุสสติ
   
    :040:กราบไหว้พระสงฆ์ อย่าให้ไปถูกเอาลูกชาวบ้าน      ขอเพียงกราบท่านด้วยองค์ธรรมที่ท่านมีเป็นสังฆานุสสติ

                                                                                                                  

[อนุโลม (ล้างธาตุ)]

          
           การภาวนาเดินจุดในห้องพระธรรมปิติ ๕ นับเริ่มแต่ พระขุททกาปิติ (ฐานธาตุดิน) นั้นหลายๆท่านเกิดอาการเวียนศีรษะมากบ้างน้อยบ้าง...สาเหตุเกิดจากอาการที่เรียกว่าล้างธาตุในส่วนที่ไม่ดีในตัว (การกระทำที่ซ้อนเร้นอยู่) ถือได้ว่าเป็นเรื่องปกติ...ไม่เว้นแม้ หญิง,ชาย,เด็ก,คนสูงวัย เป็นได้เกือบทุกคน...อย่าตกอกตกใจ...ผู้ปฏิบัติและใฝ่รู้ย่อมต้องหาคำตอบพบครูบาอาจารย์ไขข้อข้องใจให้ได้อย่าละความเพียร
           ผมเองปฏิบัติในห้องแรกพระขุททกาปิติ (ฐานธาตุดิน) กลับไม่พบอาการใดใดมีแต่เกิดปิติ (องค์ธรรมสถิต) ในตัว...เมื่อเริ่มศึกษามากขึ้นเพียรหมั่นปฏิบัติมากขึ้นตามโอกาส (ที่เว้นว่างจากงานปกติ) และได้พบอาการเวียนศีรษะครั้งแรกเมื่อเริ่มเดิน...ดังนี้           
           
            อนุโลม (ล้างธาตุ)
           
                            :015:พระขุททกาปิติ (ฐานธาตุดิน)  :043:พระผรณาปิติ (ฐานธาตุอากาศ)

                            :015:พระขณิกาปิติ (ฐานธาตุไฟ)  :043:พระอุพเพงคาปิติ (ฐานธาตุลม)

                            :015:พระโอกกันติกาปิติ (ฐานธาตุน้ำ)  :043:พระโอกกันติกาปิติ (ฐานธาตุน้ำ)

                            :015:พระอุพเพงคาปิติ (ฐานธาตุลม)  :043:พระขณิกาปิติ (ฐานธาตุไฟ)

                            :015:พระผรณาปิติ (ฐานธาตุอากาศ)  :043:พระขุททกาปิติ (ฐานธาตุดิน)                                                           
                                                                                                                                ปฏิโลม (เสริมธาตุ)         

           ซึ่งการเดินจุดอนุโลมล้างธาตุแล้วก็ควรที่จะเดินปฏิโลมเสริมธาตุด้วย...กล่าวคือเมื่อทำลายแล้วต้องสร้างใหม่ขึ้นด้วยเสมอทุกครั้งอาการเวียนศีรษะจะไม่เกิดขึ้นอีก...แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นควรเข้าใกล้ปรึกษาครูบาอาจารย์เพื่อชี้นำจะดีกว่ามากครับ         

          
           อานาปานสติ...เป็นพระกรรมฐานที่อาศัยการกำหนดลมอัสสาสะ(หายใจเข้า),ปัสสาสะ (หายใจออก) เข้าก็รู้ออกก็รู้ลมหายใจสั้นก็รู้(สั้นแค่ไหน) ลมหายใจยาวก็รู้(ยาวแค่ไหน) กำหนดสติอยู่อย่างนั้น...ในหลายๆสำนักปฏิบัติอย่างนี้และที่สำคัญสายพระกรรมฐานอานาปานสติเป็นสายหลวงปู่มั่น ภูริฑัตโต พระอริยะเถราจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนากรรมฐาน(อรัญวาสี...สายวัดป่า) ซึ่งถือว่าเป็นสายใหญ่สายหลักตามความเข้าใจอย่างนั้นด้วยท่านโด่งดังมีชื่อเสียงมาก ณ.กึ่งพุทธกาลนี้(อนึ่ง...โดยความเข้าใจส่วนตัวหลวงปู่มั่นท่านเป็นพุทธภูมิมาแต่เดิมแต่ได้ตัดสินใจลาเพียงเพื่อเข้าสู่ความเป็นสาวกภูมิละวัฏฏะไม่ขอเกิดอีกเข้าสู่พระนิพพานไปด้วยเห็นว่าภัยในวัฏฏะนั้นมากท่านจึงเป็นพระอรหันต์รูปหนึ่งในกึ่งพุทธกาลนี้ที่นำพาเวไนยชนแม้มากเข้าสู่กระแสแห่งพระนิพพาน...ดังนั้นศิษย์สายหลวงปู่มั่นแม้มากที่เข้าใจว่าเป็นพระอรหันต์กันแทบทั้งสิ้น)...ดังนั้นจึงมีผลให้พระกรรมฐานสายอานาปานสติจึงเป็นที่นิยมแพร่หลายยาวนาน
                                                                                     
           :043:ผมนั้นก็ได้อาศัยรูปแบบพระกรรมฐานสายนี้ฝึกด้วยเห็นว่าง่ายมาตั้งแต่วัยเยาว์ และด้วยความที่ไม่เข้าใจไม่รู้ลึกจึงได้สั่งสมประสพการณ์อ่านเก็บเอาความเข้าใจไว้จากสื่อต่างๆมากมายแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีแม้จะสอบถามผู้รู้ก็ไม่ได้ความกระจ่างใดใด จึงได้ละความเพียรเก็บเอาประสพการณ์จากสมาธิไว้เรียนรู้ในโอกาสต่อไปเมื่อเจริญวัยขึ้น แม้เมื่อเจริญวัยแล้วได้มีโอกาสไปศึกษาปฏิบัติธรรมยังสำนักต่างๆก็อึดอัดด้วยเข้าไม่ถึงผู้รู้แท้จริงจึงเคว้งคว้างอีกเหตุเพราะผู้คนนั้นมากยากจะเข้าถึงครูบาอาจารย์...ก็ยังเก็บเอาความสงสัยต่อไป
                                                                                                                                               
           :043:จวนจนกระทั่งได้พบพระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ สายพระราหุลพุทธชิโนรส โดยมีสมเด็จพระสังฆราชญาณสังวรมหาเถรเจ้า(หลวงปู่สุก ไก่เถื่อน) ซึ่งทรงเป็นพระอริยะเถราจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนากรรมฐานแห่งยุครัตนโกสินทร์...ทำให้ผมมีโอกาสได้รู้ได้เข้าใจและที่สำคัญได้ไขข้อข้องใจในเรื่องการปฏิบัติที่ติดค้างยาวนานว่าสิ่งที่เกิดกับผมนั้นคือการเข้าถึงองค์ปิติธรรม ๕ ดังนั้นการได้มีโอกาสพบพระอาจารย์สนธยา ธัมมวังโส นี้ถือว่าสำคัญเพราะละข้อกังขาได้ส่วนหนึ่งและได้ถูกชักนำไปพิสูจน์ถึงถ้ำพระอรหันต์วัดเขาสมโภชน์จังหวัดลพบุรีมาแล้วจึงเชื่อได้ว่านี้ใช่เลย
     
           :043:สหายกัลยาณธรรมทั้งหลายครับ...ทุกท่านได้มีโอกาสพบพระอาจารย์ที่รู้เข้าใจและหาได้ยากในกึ่งพุทธกาลนี้จงอย่าละโอกาสเพียรเข้าหาหมั่นศึกษาและน้อมนำเอาองค์ธรรมให้เกิดขึ้นในกายในตัวในตนเถิดจึงจะชื่อได้ว่าเกิดไม่เสียชาติเกิดครับ...ส่วนผู้ที่ไม่อาจละข้อกังขาใดใดนั้นผมสังสัยเลยว่าปฏิบัติไม่จริงคงอ่านมากจำมากกล่าวกันไปตามวิสัยรู้แล้วบอกกล่าว...การปฏิบัติจริงต้องละทิฏฐิมานะถือดีละความรู้ความสามารถทางโลกออกไปก่อนทำใจให้นิ่งมีความเคารพในครูอาจารย์ไม่ปรามาสแล้วลองพิจารณาดูตามวิสัยแห่งบัณฑิตที่ต้องรู้จักแสวงหาเข้าถึงและเข้าใจจึงจะเป็นบัณฑิตแท้อย่างหลงกับตำราอรรถความรู้มากเพราะจำแต่ใจไม่รู้ซึ้งย่อมไม่คู่ควรเลยกับคำว่าบัณฑิต...สวัสดี
                                                                                                                                                                           
         

    
      อนันตริยกรรม...คือ(ครุกกรรม)กรรมที่หนักที่สุดฝ่ายบาปอกุศลมีผลเป็นทุกข์โทษฉับพลันทันทีห้ามสวรรค์ห้ามนิพพานอย่างเด็ดขาด...อันประกอบด้วย
 
                          :015:มาตุฆาต ฆ่ามารดา ๑
                          :015:ปิตุฆาต ฆ่าบิดา ๑
                          :015:อรหันตฆาต ฆ่าพระอรหันต์ ๑
                          :015:โลหิตุปบาท ยังพระโลหิต(พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า)ให้ห้อ ๑
                          :015:สังฆเภท ยังสงฆ์ให้แตกจากกัน ๑

      และที่ไม่นิยมกล่าวถึงด้วยเกรงจะเป็นการหนักหนาแก่การดำรงอยู่ของปุถุชนคือ การเปลี่ยนศาสนา ๑ จึงยกข้อนี้ไว้ 
      ในทัศนะโดยส่วนตัวแล้วคิดว่าการเปลี่ยนศาสนานั้นเป็นการยากที่จะนำเอาข้อห้ามดังกล่าวมาเป็นสาระจึงงดไว้แต่ไม่ทิ้งเสียทีเดียวสำหรับชาวพุทธที่ยังไม่เข้าถึงสรณะเนื้อแท้(ยังไม่เป็นพระอริยะชั้นต้น คือพระโสดาบัน) กล่าวคือเมื่อได้กล่าวรับเอาซึ่งไตรสรณะแล้วมีถือเอาพระพุทธเป็นที่ยึดเหนี่ยว,พระธรรมเป็นที่ยึดเหนี่ยว,พระสงฆ์เป็นที่ยึดเหนี่ยว แล้วย่อมไม่ควรที่จะไปยึดถือเปลี่ยนแนวทางการดำเนินชีวิตหรือวิธีการแนวคิดอื่นอันเป็นมิจฉาทิฏฐิ แม้จะงดเว้นไว้ไม่กล่าวถึงแต่ก็คงสาระน่าเก็บมาพินิจพิจารณากันอยู่บ้าง
      คำว่า อนันตริยกรรม เป็นคำยืมจากภาษาสันสกฤต มาจากคำว่า อนนฺตริย ซึ่งแปลว่า ไม่มีช่องว่าง กับคำว่า กรฺม ซึ่งหมายถึง การกระทำที่ทำด้วยความจงใจ คำว่า อนันตริยกรรม มีความหมายตามรูปศัพท์ว่า การกระทำที่ไม่มีช่องว่าง หมายถึง การกระทำที่ไม่มีช่องว่างระหว่างกรรมที่กระทำลงไปแล้วกับวิบากหรือผลที่จะตามมา       
      อนันตริยกรรมจึงมิได้หมายถึงกรรมโดยทั่วๆ ไป แต่หมายเอาเฉพาะกรรมชั่วที่ร้ายแรงที่สุดเท่านั้น กรรมนั้นเป็นกรรมที่ต้องได้รับผลกรรมอย่างฉับพลันไม่มีช่องว่างให้กรรมอื่นใดมาแทรกให้ผล เพราะเป็นการกระทำที่มีผลกระทบถึงศรัทธาของมหาชนมีผลทันทีแน่แท้ในภพชาติปัจจุบัน ไปอบายภูมิอย่างเดียว     
      ยกตัวอย่างถึง ครั้งพุทธกาลพระเทวฑัตกระทำสองสิ่งที่เห็นชัดเจน คือ
 :banghead:กระทำโลหิตุปบาทยังพระโลหิตให้ห้อที่พระบาทพระพุทธเจ้า โดยการกลิ้งหินจากยอดเขาลงมาหมายทำร้าย ๑
       
 :banghead:กระทำสังฆเภทยังหมู่สงฆ์ให้แตกจากกันด้วยการยกข้อบัญญัติห้ามแก่ภิกษู ๕ ข้อ ๑


   

[ความเคารพแลศรัทธานั้นแยกส่วนอย่าได้ป่วนมาระคนป่นกันหนาความเคารพน้อมนบเป็นจริยาส่วนศรัทธานั้นรู้แจ้งใช่แคลงใจ หากเคารพรู้น้อมนบครูอาจารย์ผู้สืบสานกรรมฐานหลวงปู่ไว้ด้วยจิตถ้วนล้วนศรัทธาอยู่ภายในคุณฟ้าใสนั้นเคารพนบธรรมจริง. :13:ธรรมธวัช...!]

      
           ความเคารพแลศรัทธานั้นแยกส่วน
อย่าได้ป่วนมาระคนป่นกันหนา
ความเคารพน้อมนบเป็นจริยา
ส่วนศรัทธานั้นรู้แจ้งใช่แคลงใจ
        หากเคารพรู้น้อมนบครูอาจารย์
ผู้สืบสานกรรมฐานหลวงปู่ไว้
ด้วยจิตถ้วนล้วนศรัทธาอยู่ภายใน
คุณฟ้าใสนั้นเคารพนบธรรมจริง.

                      :13:ธรรมธวัช...!

         พระราชพราหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) ท่านนั้นบำเพ็ญบารมีมามาก หรือท่านนั้นปรารถนาพุทธภูมิมาก่อนแต่กลับไม่ยึดถือเอาความปรารถนานั้นไว้ หรืออย่างน้อยท่านน่าจะลาพุทธภูมิปรารถนาเอาความเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าในช่วงพุทธันดรเสียก็ได้แต่ท่านนั้นกลับไม่ปรารถนาอย่างนั้นรีบร้อนลาไปเสียก่อนผมเองอ่านและสนใจท่านมากหลายข้อกระทู้มักทำให้ผมสับสนอย่างมากอย่างเช่นว่าในภัทรกัปป์นี้มีพระพุทธเจ้ามาโปรดถึงสิบพระองค์ฟังแล้วใจชื่นขึ้นมาทีเดียวแต่ก็รู้สึกขัดกับหลายอรรถความจากตำราอื่น  ผมนั้นปรารถนาพุทธภูมิทุกครั้งที่มีโอกาสได้อ่านการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายมักเกิดปิติเกิดกำลังใจแต่ก็หวั่นกลัวภัยในวัฏฏสงสารอยู่สงสัยอยู่บ้างว่าหลวงพ่อฤาษีลิงดำนั้นท่านยังตัดสินใจลาแล้วเรายังรั้งรออะไร ซึ่งพระอาจารย์ท่านก็รับรองในวาสนาของผมว่าบารมีสร้างสมมาเต็มแล้วไปนิพพานเถอะอย่างรั้งรอใครเลย ผมและสหายธรรม (สหายในทีม) จำนวนสี่คนได้มีโอกาสไปทดสอบบารมีโดยการอธิษฐานขึ้นยอดเขาวงพระจันทร์และสหายทั้งสามได้กล่าวลาพุทธภูมิ ณ.รอยบาทแห่งองค์พระศาสดาเจ้าบนยอดเขาแล้วซึ่งก็ต้องได้รับวิบากกรรมใช้หนี้ครั้งสุดท้ายให้หมดซึ่งปัจจุบันเพื่อนๆก็ทยอยใช้หนี้กันอยู่อย่างน่าเห็นใจมีเพียงผมคนเดียวรู้มากกว่าคนอื่นและยังดื้อรั้นปรารถนาตามรอยบาทแห่งพระโพธิสัตว์เจ้าอยู่อย่างไม่ลดละ :25:เพื่อนๆหลายท่านท่านใดได้ลาพุทธภูมิบ้างแล้วมุ่งมั่นจะไปรถคันเดียวกับพระอาจารย์ก็ขออนุโมทนาครับส่วนผมยังลังเลอยู่มากทั้งที่ใจวางมากแล้วไม่มีบ่วงกรรมใดใดเหนี่ยวรั้งพร้อมที่สุดที่จะขึ้นรถคันนี้แต่ยังไม่ตัดสินใจ.

[อันคนเรามักโกรธอย่าโทษใครด้วยมีใจหมักหม่มถมแต่เรื่องอยากชนะวายวุ่นให้ขุ่นเคืองพาลสิ้นเปลืองอารมณ์มิสมเลย หัดพินิจตั้งจิตคิดแต่ดีเมตตามีแผ่ไปให้คุ้นเคยอีกศีลทานมั่นไว้ใช่เมินเฉยเข้าเอื้อนเอ่ยก็ได้มิตรมิติดความ. :d030:ธรรมธวัช...!]

    
           อันคนเรามักโกรธอย่าโทษใคร
ด้วยมีใจหมักหม่มถมแต่เรื่อง
อยากชนะวายวุ่นให้ขุ่นเคือง
พาลสิ้นเปลืองอารมณ์มิสมเลย
        หัดพินิจตั้งจิตคิดแต่ดี
เมตตามีแผ่ไปให้คุ้นเคย
อีกศีลทานมั่นไว้ใช่เมินเฉย
เข้าเอื้อนเอ่ยก็ได้มิตรมิติดความ.

                        :d030:ธรรมธวัช...!