ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: “เหตุการณ์อัศจรรย์” หลัง ร.4 สวรรคต ในเอกสารอภินิหารการประจักษ์  (อ่าน 445 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออนไลน์ ออนไลน์
  • กระทู้: 28446
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
0


พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (ฉากหลังเป็นภาพคลองบางกอกน้อยในราวต้นศตวรรษที่ 20 ภาพโดย Karl Döhring)


“เหตุการณ์อัศจรรย์” หลัง ร.4 สวรรคต ในเอกสารอภินิหารการประจักษ์

ในพระนิพนธ์เรื่อง อภินิหารการประจักษ์ ของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปวเรศวริยาลงกรณ์ ทรงเขียนเรื่องเหตุการณ์อัศจรรย์ต่างๆ เมื่อ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคต ขอคัดข้อความมาบางส่วนดังนี้ (ตัวอักษรคัดตามต้นฉบับเดิม)

สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปวเรศวริยาลงกรณ์

“…ทุ่มเศษวันนั้น ท้องฟ้าเปนควัน หมอกกลุ้มโตใหญ่ ใช่น่าน้ำค้าง หมอกลงเหลือใจ บูราณว่าไว้ ทุมเกตุเกิดมี แลดูท้องฟ้า เตี้ยต่ำเต็มที ดวงพระจันทร์นี้ แดงคล้ำหมองไป ครั้นถึงเวลา พระสงฆ์ปวารณา เสด็จสวรรคาไลย สมกับเหตุเดิม ที่ได้ตรัสไว้ วันเพ็ญนี้ไซ้ ก็เหมือนวันเดิม เปนอัศจรรย์ใหญ่ ควรทำในใจ ไว้เชิดชูเฉลิม พระเกียรติต่อไป มาเปนขึ้นได้ เหมือนพระวาจาเดิม ถูกกาลเวลา ไม่ต้องเพิ่มเติม ควรสรรเสริญเสริม เกียรติคุณความดี  ค้ำหนึ่งข้างเช้า ภูมเทพยเจ้า ที่ปถมเจดีย์ เข้าสิงหญิงมอญ มาแสดงด้วยดี พระสุธรรมไมตรี

ถามว่าอย่างไร ว่าเราจะมา บอกให้รู้ไว้ ตัวเรานี้ไซ้ อยู่มาช้านาน ที่พระปรางเจดีย์ เปนที่นมัสการ วิตกรำคาญ ถึงพระราชา เราเข้าไปเยี่ยม พอถึงเวลา ฝูงเทพคณา ลงมารับไป เวลายามเศษ แห่ห้อมล้อมไสว สมเด็จจอมไทย ขึ้นทรงวอทอง วอเงินอีกอัน มารับท่านนั้น ด้วยบูลย์ แล้วพาลอยไป ยิ่งแลยิ่งไกล ลิบลิบลับสูญ เรากลับออกมา บอกให้รู้มูล เหตุท่านสมบูรณ์ สุคติทางไป เหตุนี้อัศจรรย์ สำคัญโตใหญ่ เพราะข่าวนำไป ถึงในสิบโมง เร็วเกินคนนัก เห็นจักไม่โกง เวลาทุ่มโมง ก็ถูกต้องกัน เสียดายท่านรีบ เสด็จเร็วไปสวรรค์

พระคุณมหันต์ แก่หมู่ราษฎร ให้สัตว์เย็นสว่าง ทั่วทุกนคร เปรียบเหมือนจันทร ท่านมีพระคุณ แก่สัตว์มากใหญ่ ไม่เลือกว่าใคร ถ้วนทั่วทุกคน พระชนม์ท่านนั้น สองหมื่นสามพัน สองร้อยเศษพัน ขึ้นไปห้าสิบเก้า ถูกคราวสูรย์คน เกิดไข้เผาลน เสด็จสวรรคาลัย รัชกาลของท่าน นับได้หกพัน สามร้อยเปนไป กับเศษห้าสิบ ครบถ้วนลงใน วันปวารณาใหญ่ เดือนสิบวันเพ็ญ ในศักราช 1230 ปีมโรงสัมฤทธิศก…”


 

เผยแพร่ครั้งแรกในระบบออนไลน์ : เมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ.2561
เผยแพร่ : วันอังคารที่ 13 ตุลาคม พ.ศ.2563
ขอบคุณ : https://www.silpa-mag.com/quotes-in-history/article_3841
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ