กำหนดการ งานครบรอบ 120ปี หลวงปู่ย้อย วัดอัมพวัน อ.เสาไห้ จ.สระบุรี

18 ธันวาคม 2555

13:00 สวดพระอภิธรรม
13:30 ศิษยานุศิษย์ที่มาร่วมงานกับชมรมศิษย์หลวงปู่ย้อย เป็นเจ้าภาพเปลี่ยนจีวร
17:00 เลี้ยงโรงทาน อาหาร และเครื่องดื่ม
19:30 สวดพระอภิธรรม
20:00 ประมูลพระเครื่อง พระบูชา เพื่อหารายได้เข้าวัดอัมพวัน
20:30 เริ่มงานสหรสพต่างๆ

19 ธันวาคม 2555

10:00 สวดคำธรรมนิยาม
11:00 เลี้ยงเพลพระ 120 รูป

www.pantip.com

ทางวัดจะจัดเททองหล่อองค์พระ ทุกปีจนกว่าจะแล้วเสร็จ โดยแบ่งเป็นไตรมาส  ในไตรมาสแรกของปี 2556 จะจัดในวันที่ 10 มีนาคม 2556 จึงขอแจ้งข่าวงานบุญมายังทุกท่าน

ทาน ศีล ภาวนา ใด ๆ ที่ข้าพเจ้าทำแล้วขอทุก ๆ ท่านจงมีส่วน  ทาน ศีล ภาวนา ใด ๆ ที่พวกท่านทำแล้วข้าพเจ้าเองก็ขออนุโมทนาด้วย  ณ ตรงนี้โอกาสของการให้ของเราจะแตกต่างกัน  แต่การได้รับธรรมจากพระอาจารย์เราได้เสมอกันหมด  สุดแต่ใครจะน้อมเข้ามาใส่ตัว  กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการภาวนา คนใกล้ตัวก็ไม่สามารถให้เราได้เพราะเค้ามองไม่เห็นในความจริงนั้น  เราควรนำธรรมที่ได้รับไปปรับใช้และแก้ไขปัญหา เพื่อนำพาตนให้พ้นจากทุกข์และสุขจอมปลอมนี้กันทุกคนเทอญ 

   ความหมายและคุณค่าของสังฆคุณ 9

         พระสงฆ์เป็นผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบเป็นหลักสำคัญมากในการสืบต่อพระพุทธศาสนาซึ่งได้รับการเคารพยกย่องอย่างสูงโดยจัดเข้าเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ คุณของพระสงฆ์โดยสรุปมี 9 ประการ เรียกว่า “สังฆคุณ” คือ

1. สุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ แปลว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าปฏิบัติดีแล้ว หมายถึง พระสงฆ์สาวกผู้ปฏิบัติตามทางสายกลาง (มัชฌิมปฏิปทา) ไม่หย่อนนัก ไม่ตึงนัก ปฏิบัติไม่ถอยหลัง ปฏิบัติกลมเกลียวกับพระศาสนดา ไม่ปฏิบัติเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน

2. อุชุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ แปลว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเข้าเป็นผู้ปฏิบัติตรง หมายถึง ไม่ปฏิบัติเป็นคนลวงโลก ไม่มีมายาสาไถย ปฏิบัติมุ่งตรงต่อข้อปฏิบัติอันยังสัตว์ให้ถึงพระนิพพาน ปฏิบัติตรงต่อพระศาสดา และเพื่อนพระสาวกด้วยกัน ไม่มีข้อลี้ลับที่จะปิดบังอำพรางไว้ในใจ

3. ญายปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ แปลว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นผู้ปฏิบัติถูกทาง หมายถึง ปฏิบัติไม่ผิดเพี้ยนไปจากหลักคำสอนของพระศาสดา ไม่ผิดไปจากธรรมเนียมอันดีงาม ปฏิบัติถูกต้องตามระเบียบแบบแผน

4. สามีจิปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ แปลว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นผู้ปฏิบัติสมควร หมายถึง สมควรที่จะได้รับความเคารพนับถือ เป็นผู้ปฏิบัติตั้งอยู่ในสังวร ปฏิบัติเป็นผู้ตื่นอยู่ คือรู้ถึงเหตุการณ์อันเป็นไปอยู่ ไม่งมงาย รู้จักประพฤติกิริยาทางกาย และวาจาต่อผู้อื่นโดยไม่ทะนงตนมีใจหนักแน่นเผื่อแผ่ มีใจกว้างไม่คับแคบ

5. อาหุเนยฺโย แปลว่า เป็นผู้ควรแก่ของที่เขานำมาถวาย หรือผู้ควรแก่ของคำนับ หมายถึง เป็นผู้ที่สมควรได้รับของถวายและได้รับการแสดงความเคารพด้วยเครื่องสักการะเนื่องในเทศกาลต่าง ๆ

6. ปาหุเนยฺโย แปลว่า เป็นผู้ควรแก่การต้อนรับ หมายถึง พระสงฆ์สาวกเป็นผู้ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติถูกทาง และเป็นผู้ปฏิบัติสมควรแล้ว ไม่ว่าท่านจะโคจรไปสู่ที่ใด ย่อมยังประโยชน์สุขและประโยชน์เกื้อกูลให้เกิด ณ ที่นั้น ผู้เลื่อมใสจึงเปิดประตูบ้านต้อนรับด้วยความปีติ ที่ได้พบเห็นอันถือเป็นมงคลในชีวิตอย่างหนึ่ง

7. ทกฺขิเณยฺโย แปลว่า เป็นผู้ควรแก่ทักษิณาทาน หมายถึง พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้บริสุทธิ์ สมควรที่จะได้รับของบริจาคทาน (ทักษิณาทาน) และจะต้องได้รับผลดีอย่างแน่นอน

8. อญฺชลิกรณีโย แปลว่า เป็นผู้ควรแก่การกราบไหว้ หมายถึงพระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ เป็นผู้บริสุทธิ์ ย่อมตั้งอยู่ในฐานะที่ควรแก่กระทำอัญชลีคือการกราบไหว้ให้ความเคารพ ยกย่อง

9. อนุตฺตรํ ปุญฺญกฺเขตฺตํ โลกสฺส แปลว่า เป็นเนื้อนาบุญอันยอดเยี่ยมของโลก ไม่มีเนื้อนาบุญอื่นยิ่งกว่า หมายถึง พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติถูกทาง ปฏิบัติสมควร และเป็นผู้บริสุทธิ สมควรได้รับการกราบไหว้บูชาแล้วการบริจาคทานแก่ท่านย่อมมีอานิสงส์มาก ดุจผืนนาที่มีดินดีสมบูรณ์ด้วยปุ๋ยอันเป็นธาติอินทรีย์ เมล็ดพืชที่หว่านหรือปลูกลงบนผืนดินนี้ย่อมผลิตผลอย่างสมบูรณ์เต็มเม็ดเต็มหน่วย พระสงฆ์สาวกเหล่านี้จึงเป็นปฏิคาหก (ผู้รับ) ที่ยอดเยี่ยม เป็นที่ปลูกฝังความดีงามและเป็นที่รักษาไว้ซึ่งความดีงามทั้งปวง
พระสงฆ์สาวกที่มาในบทสังฆคุณ 9 บทนี้ ท่านหมายเอาพระอริยบุคคล 4 คู่ 8 บุคคล ซึ่งท่านเหล่านี้ล้วนตั้งอยู่ในมรรคผลทั้งสิ้น คือ

คู่ที่ 1 คือ พระโสดาปัตติมรรค พระโสดาปัตติผล
คู่ที่ 2 คือ พระสกทาคามิมรรค พระสกทาคามิผล
คู่ที่ 3 คือ พระอนาคามิมรรค พระอนาคามิผล
คู่ที่ 4 คือ พระอรหันตมรรค พระอรหันตผล

ที่มาจาก http://mediacenter.mcu.ac.th

อนุโมทนา สาธุ

เมื่อเราไปทำบุญที่วัด หรือกับพระสงฆ์ พระสงฆ์จะให้เรากล่าวคำขอศีล นั้นก็คือการอาราธนาศีล 5 ณ ตอนนั้นที่เรากล่าวกัน บางคนก็นำไประวังรักษามิให้ตนเองละเมิด บางคนก็กล่าวไปตามธรรมเนียมหาได้ใส่ใจจะทำตามที่กล่าวไม่ สุดแท้แต่แรงปรารถนาแห่งจิต

จะกล่าวถึงคนที่ปรารถนาจะระวัง รักษา ศีล 5 เมื่อเราขอศีลจากพระสงฆ์แล้วกลับมาบ้านในวันต่อมา เราสวดมนต์ไหว้พระและกล่าวคำขอศีลอีกต่อหน้าพระพุทธรูป ก็เป็นเพียงเพื่อการย้ำเตือนศีลที่เราได้ขอมาแล้วจากพระสงฆ์ว่าเราจะระมัดระวังมิให้ตนเองทำผิดศีล 5 หรือเรียกว่าการทบทวนศีลที่ตนได้อาราธนาไว้แล้ว

อานิสงฆ์ในการรักษาศีล 5 ในแต่ละวันจะเป็นบาทฐานในการปฏิบัติกรรมฐาน ด้วยนะค่ะ

 เชื่อว่าหลายท่านคงเขียน พุทโธกันมาบ้างแล้ว มีการกำหนดหรือส่งจิตแบบไหน พอจะเผยแผ่เป็นธรรมทานได้ไหมค่ะ .

 

แหมดีใจจัง  กระทู้แรกในชีวิตเลยนะนี่ ได้รับการตอบรับอย่างดีจากสหายธรรม อนุโมทนากับทุกถ้อยคำถือว่าช่วยกันแจกธรรมเป็นทาน นะค่ะ

จะขอปิดท้ายด้วยประโยคที่เป็นแรงส่งให้ดิฉันเสมอ จากพระอาจารย์

" แอ๋วตอนนี้ทุกข์ไหม "(ท่านถามด้วยแววตาที่เมตตาและอ่อนโยน)
" ไม่ทุกข์ค่ะ พระอาจารย์ "

เราได้มองเห็นผลของกรรมที่เราเคยสร้าง ไม่ว่าจะเป็นชาตินี้หรือชาติใด ๆ ก็ตาม บ้างครั้งเหตุการณ์หลายอย่างที่มีเข้ามาในชีวิต มันย้อนในสิ่งที่เราเคยทำไว้กับผู้คนเหล่านั้น ดีเหลือเกินเราได้มีโอกาสได้เริ่มใช้คืนให้เค้าบ้างแล้ว ความรู้สึกกระทบกับเรา เรานั่นแหละเป็นผู้ที่เคยมอบให้แก่เค้าโดยเจตนาและไม่เจตนา เมื่อหวนคิดนึกเสียใจอยู่แต่คงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ทำได้ก็เพียงตั้งรับอย่างมีสติ และนำธรรมที่ศึกษามาใช้และขัดเกลาจิตใจ มาประคับประครองมิให้ก้าวล่วงกรรมแก่กันใหม่อีก แม้จะรู้สึกเจ็บแต่ก็สุขที่ได้ชดใช้

ข้อนี้ขอตอบก็แล้วกันนะค่ะ ตรงตัวเลย

ขาดการภาวนาที่ต่อเนีื่อง (ควรจะภาวนาทุกวันอย่างน้อยก็ควรจะทำสัก 15 นาที แต่อย่าทิ้งการภาวนา)
อย่าลืม ทาน ศีล เป็นแรงหนุนส่งองค์ภาวนา ควรทำบุญใส่บาตร หรือสร้างทานบารมีไว้หนุนอย่างสม่ำเสมอ

ดิฉันขอสารภาพบาปเลยนะค่ะ ในบรรดากลุ่มภาวนาด้วยกันแล้วดิฉันจะออกนอกลู่นอกทางเป็นประจำ แต่ว่าลึก ๆ แล้วก็รู้ตัวนะว่าไม่สมควรทำแต่ทำไมมันชอบขี้เกียจอยู่เรื่อย จะทำเหมือนเด็กเวลาครูเร่งให้ส่งงานนะค่ะคุณเคยเป็นไหม แต่ว่าดิฉันไม่ได้ทิ้งองค์ภาวนาอื่นนะค่ะ เช่นต้องคอยระวังกาย วาจา ใจ มิให้ละเมิดกรรมบท 10 ประการ
ทาน ไม่ขาด (บริจาคโลหิต เมื่อมีโอกาส) ศีลก็ยังรักษา จะขาดแต่การฝึกกรรมฐาน

จัดถาดกรรมฐานขึ้นถวายครูบาอาจารย์ ต่อหน้าโต๊ะหมู่บูชาค่ะและเริ่มใหม่

อย่าถือว่าเป็นการตอบเลยนะค่ะ ขอเป็นการพูดคุยกันและแชร์ประสพการณ์

เหตุผลของการมาปฏิบัติธรรมของแต่ละคนแตกต่างกันไป โดยส่วนตัวเป็นคนที่มีครอบครัวและทุกข์ก็เกิดมีในครอบครัวตนเองอยู่แล้ว มาปฏิบัติธรรมก็เพื่อต้องการเรียนรู้และหาหนทางเพื่อออกจากความทุกข์อย่างถูกต้องและถูกทางเท่านั้น สิ่งที่ต้องทำอันดับแรกคือ ตั้งใจรักษาศีล เพียงแค่ศีล 5 เท่านั้น เริ่มฝึกไม่ตบยุงก่อนอันดับแรกเมื่อปี 2549 และข้ออื่นที่เราไม่เคยก้าวล่วงอยู่แล้วก็ไม่มีปัญหาสบาย ๆ หมั่นให้ทาน และสวดมนต์ภาวนา 
เรื่องทางโลกเราก็ไม่ปฏิเสธ พระอาจารย์สอนให้ทำตามหน้าที่ ที่ต้องทำต่อบุคคลที่อยู่ร่วมกับเรา เอาเป็นว่าแค่ศีล 5 ก็พอเพียงสำหรับรากฐานในการเจริญภาวนานะค่ะ แต่ถ้าจะขอศีล 8 ปลีกวิเวกสัก 3 วัน 7 วัน 9 วัน ตามแต่สะดวกจะดีกว่าปลอดภัยทั้งผู้ใฝ่ในธรรม และคนในครอบครัวค่ะ

อนุโมทนาสาธุ ขอความเป็นสิริมงคลจงบังเกิดมีแก่ชีวิตของข้าพเจ้าด้วยเถิดสาธุ

ดิฉันจะมีอาการอย่างนี้จะขอแนะนำวิธีที่ตัวเองเคยเอามาแก้นะค่ะ

วิธีที่ 1  นอนเลย (แต่เอ๊ะ...ถ้าเรานอนบ่อย ๆ คงไม่ดีแน่)
วิธีที่ 2  จัดเปลี่ยนช่วงเวลาปฏิบัติใหม่ กำหนดจิตข้าพเจ้าจะปฏิบัติภาวนาพระกรรมฐาน
วิธีที่ 3  อาราธาเดินก่อนแล้วค่อยมานั่งภาวนาต่อ
วิธีที่ 4  ก่อนจะนั่งภาวนาสลัดวางทุกอย่าง ทำจิตและกายให้ผ่อนคลาย หายใจเข้าลึก ๆ อัดนิ่งไว้ 37 ลูก ประคำ ผ่อนลมหายใจออกทำอย่างนี้ 3 ครั้ง  แล้วเริ่มอธิษฐานภาวนาต่อ
วิธีที่ 5  น้อมจิตระลึกถึงสมเด็จปู่สุกขอบารมีท่านและเริ่มสวดคาถาพญาไก่เถื่อน อัดลงที่ศูนย์นาภี 108 จบ (จะใช้ในกรณีที่แย่มาก ๆ เท่านั้น)
อย่าลืมทาน และศีล ควรสร้างสมไว้ก่อนปฏิบัติกรรมฐานใส่บาตรทุกเช้า และรักษาศีลให้บริสุทธิ์เท่าที่จะทำได้ ทุกอย่างจะเป็นแรงหนุนส่งในการปฏิบัติ

น่าจะเป็นเพราะแรงอธิษฐานของแต่ละท่าน ดิฉันรู้จักผู้สูงอายุคนหนึ่งท่านก็ฝักใฝ่ในทางธรรม เคยสนทนากับท่าน
และเราก็เห็นท่านประสบกับอุบัติเหตุ และเหตุที่ทำให้เกิดการบาดเจ็บนับครั้งไม่ถ้วน ถามท่านว่าทุกข์ไหม ท่านตอบว่าไม่ ท่านยอมรับ มันเพราะท่านปรารถนานิพพาน ไม่ต้องการกลับมาเกิดอีก จึงขอใช้ให้หมด ตอนนี้ท่านอายุ 80กว่าแล้วและตอนนี้ก็ยังรับกับสิ่งนั้นอยู่

หากท่านปฏิบัติธรรมเพียงเพื่อความสุข ก็ย่อมปรารถนาได้
หากท่านปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นจากทุกข์ทั้งปวงและไม่ขอเกิดอีก สิ่งที่ท่านต้องเจอย่อมรอท่านอยู่

ดังนั้นเราต้องเตรียมความพร้อมให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

โดยส่วนตัวแล้วก็นับว่าเป็นคนที่พบกับความโชคไม่ดีหลายเรื่อง ถึงขั้น feel ขาด มาเรียนและฝึกกรรมฐานเมื่อปี 2551 กลาง ๆปี ด้วยคิดว่าเป็นหนทางที่นำพาตัวเองให้พ้นกับความทุกข์ที่เผชิญอยู่ได้ ช่วงนั้นโชคดีมีพระอาจารย์คอยนำจิตให้ในขณะปฏิบัติ เข็ามาใหม่ๆ จิตติดอุปาทาน เพราะเพิ่งออกมาจากสถานเจ้าเข้าทรง ใช้เวลาปฏิบัติเพื่อล้างของเก่าอยู่นาน โดยปกติจะเป็นคนเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ โกรธแรง โมโหร้าย และขี้อิจฉาเรียกได้ว่าครบเครื่องทางโลก ณ ปัจจุบันลด ละ เลิก ได้ แม้จะยังไม่ทุกอย่างแต่ก็เบาบางลง และในตอนนี้ไม่มีที่พึ่งอื่นใด นอกจากพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดา มารดา ครูอาจารย์และพระอาจารย์ในโลกปัจจุบัน และสมเด็จปู่สุกทุกขณะจิต

เราเรียนเพื่อการพัฒนาจิต เรียนเพื่อค้นหาความสุขอันแท้จริง(ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่ถึง) เรียนเพื่อนำพาตนเองให้พ้นจากกองทุกข์นี้ให้ได้ ซึ่งต้องใช้ความอดทนมากๆ บางครั้งก็เคยท้อ บางครั้งก็คิดจะเลิก แต่เมื่อมานึกถึงการกลับมาใหม่แล้วก็น่ากลัวไม่รู้จะมีโอกาสได้เกิดมาเป็นมนุษย์อีกหรือไม่ จะได้เจอกับสัตตบุรุษที่รู้ธรรมเหมือนในชาติอีกหรือไม่ และจะต้องทุกข์ซ้ำซ้ำอีกอย่างนี้ต่อไปอีกเท่าไหร่

คุณคิดว่าการทำอะไรเพื่อคนอื่นมันเหนื่อย แต่จริง ๆ แล้วการทำอะไรเพื่อตนเองนี้เหนื่อยยิ่งกว่า ต้องอาศัยความเพียร ความอดทน ความอดกลั้น จากคนรอบตัวเรา และ ยังต้องฝ่าฝันกับกิเลส อุปสรรคและมาร ซึ่งก็เป็นปกติของคนที่ปรารถนาจะเดินทางนี้

ดิฉันตอบแบบโดยรวม มิได้เชื้อชวน สุดแท้แต่ความศรัทธาในครูอาจารย์ จะทางไหนก็ได้ถ้าคุณว่าใช่แล้วท่านสามารถนำคุณดับ และออกจากทุกข์ได้ ก็น้อมมาใส่ตนเถิด


สวัสดีปีใหม่  ขอสหายธรรมจงพบสุขอันแท้จริงโดยเร็วพลัน

คุณส้มค่ะ พี่ว่าทุกสิ่งมันสำคัญที่ใจของตุณแม้ร้อยคำพูดของคนที่ชักชวน ถ้าคุณคิดว่าไม่ใช่แล้วมันก็คือไม่ใช่ และถ้าสิ่งที่คุณได้ยิน ได้ฟังมา ซึ่งคุณเองและคนที่ชวนคุณก็หาได้เห็นหรือได้ยินไม่ คุณจะสรุปได้อย่างไรว่าเป็นจริง

ฉะนั้นสิ่งอันเป็นอดีต ก็ผ่านไปแล้ว  สิ่งอันเป็นอนาคตก็อยู่ที่คุณกำลังทำอยู่ ดังนั้นปัจจุบันคุณเชื่อและยึดมั่นในคำสั่งสอนของพระอาจารย์และปฏิบัติตามขั้นตอนที่พระอาจารย์ถ่ายทอดไว้ คุณก็จะเป็นผู้ที่รับผลของการกระทำของุคุณเอง  เส้นทางเดินที่ควรจะก้าวเดินพระอาจารย์ได้มอบไว้ให้แล้ว อยู่ที่คุณและพวกเราทั้งหลายจะเดินตามเส้นทางนั้นหรือไม่

เรื่องการเข้าใจผิดหรือหลงผิด ถ้าเรารู้สึกตัวว่าผิดไปแล้วตัดสินใจผิดไปบ้าง โง่เขลาไปบ้าง เราควรสำนึกในความผิดนั้นๆ อย่าปล่อยให้เกาะกินใจเรานานจนเกินไป ความทุกข์แม้หากสลัดทิ้งได้ก็ควรหาหนทางที่สลัดมันนะค่ะ

น่าสงสารคนที่เค้าชวนคุณไป ช่างไม่รู้ใจคุณเลยว่าคุณปรารถนาสิ่งใด และถ้าคุณไปกับเค้าด้วยความเกรงใจและเสียมิได้ คุณคงไปกับเค้าได้ไม่นาน และถามตัวเองสิว่า สุขแล้วหรือที่ยอมเค้าอย่างนั้น

การกระทำของดิฉันและกลุ่มกรรมฐานสระบุรีก็เป็นเช่นเดียวกับกระจกสะท้อนหลัง เรามิได้ยึดมั่นถือมั่นว่าการจัดกิจกรรมในครั้งนี้จะเอื้อประโยชน์ในส่วนตัว เราทำเพียงเพื่อสืบทอดอายุกรรมฐานมัชฌิมาแบบลำดับ ให้คงอยู่และยึดถือปฏิบัติต่อๆ กันไป และขอมีส่วนร่วมในการสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา

และสิ่งที่ข้าพเจ้าตั้งจิตอธิษฐานไว้ก็จะเกิดขึ้น โดยพระอาจารย์เป็นผู้ให้โอกาสนั้น และ เมื่อวันนั้นมาถึงก็จะมีแต่ผู้ที่มองเห็นธรรมเท่านั้นที่จะได้รับโอกาสและสิ่งอันเป็นมงคลกับชีวิต และคุณเท่านั้นที่จะได้รับธรรมะและแนวทางการปฏิบัติแบบเป็นลำดับขั้นตอนจากพระอาจารย์ ท้ายที่สุดก็เป็นคุณเองอีกนั่นแหละที่จะตัดสินใจของตัวเองว่าภาพและสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าคุณนี้ควรที่จะระลึกนึกถึงและกลับไปปฏิบัติตามหรือไม่ และถ้าคุณเข้าใจ พวกเราก็หวังว่าคุณจะเป็นอีกคนหนึ่งที่จะร่วมทำตัวเป็นกระจกสะท้อนหลัง

แน่นอนถ้าคุณถึงธรรมะของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็ถึงคุณเช่นกัน และถ้าคุณถึงสมเด็จปู่สุก สมเด็จปู่สุกก็ถึงคุณเช่นกัน

ทุกวันที่ 19 ธันวาคม ของทุกปี ทางวันอัมพวันโดย คณะสงฆ์และชาวบ้านจะจัดงานทำบุญให้หลวงปู่ย้อย โดยจัดทำบุญทอดผ้าป่าสามัคคีถวายให้ท่าน เพื่อน้อมระลึกถึงพระคุณ เชิญทุกท่านที่สะดวกร่วมอนุโมทนาบุญ

อนุโมทนาสาธุ

อนุโมทนาสาธุ

ดิฉันไม่ทราบคุณเรียนกรรมฐานมัชฌิมาอยู่หรือเปล่าแต่ถ้าถามอย่างนี้แสดงว่าไม่ได้เรียนกรรมฐานมัชฌิมา  พวกเราจะถูกพระอาจารย์เตือนเสมอว่าในการฝึกกรรมฐานในห้องที่ 2 นี้คือพระขณิกาปีติธรรมเจ้าจะต้องมีพระอาจารย์อยู่ด้วยห้ามฝึกปฏิบัติเอง โดยที่ไม่มีพระอาจารย์
แต่ที่ดิฉันแนะนำไปในกระทู้ก็เพื่อศิษย์กรรมฐานในสายเดียวกัน  พวกเราจะเข้าใจแนวปฏิบัติกันอยู่ 

ในการฝึกอนุโลมและปฏิโลม ระหว่างฐานจิตที่ 1 กับฐานจิตที่ 2 นั้นศิษย์ที่เคยฝึกปฏิบัติแล้วสามารถฝึกได้เลย พระอาจารย์อนุญาต

แต่ห้ามฝึกฐาน 2 โดยลำพัง ขอให้เข้าใจนะค่ะ

ถ้าคุณสนใจในกรรมฐานมัชฌิมาแบบลำดับนี้สามารถไปขอเป็นศิษย์กรรมฐานกับท่านพระครูวีระ ได้ที่วัดราชสิธาราม (วัดพลับ)

ดิฉันเป็นศิษย์กรรมฐานมัชฌิมา โดยพระอาจารย์สนธยาเป็นพระผู้สอนกรรมฐานให้

โดยภูมิธรรมแล้วยังไม่เก่งค่ะ


แต่ถ้ามีอะไรที่เคยปฏิบัติแล้วก็จะบอกให้ทราบ (เพราะพระอาจารย์ให้บอกตามแนวที่เคยปฏิบัติได้)
 

พระขณิกาปีติธรรมเจ้าเป็นฐานธาตุไฟ อยู่ในฐานจิตที่ 2 นะค่ะ

ในกรรมฐานมัชฒิมา

ถ้าธาตุไฟให้ดับลงด้วยธาตุดิน ใช้การภาวนาอนุโลมปฏิโลม  อารมณ์ร้อนจะค่อย ๆ เย็นลงจนถึงสงบระงับได้ ฝึกบ่อย ๆ

ให้เปลี่ยนอริยาบทมาเดินจงกรมก่อนแล้วค่อยกลับไปนั่งภาวนาต่อ

ในส่วนตัวแล้วดิฉันก็มีอาการคล้าย ๆ กับคุณ

ตอนมาเรียนกรรมฐานกับพระอาจารย์ นั่งภาวนาได้ไม่ถึง 15 นาที พระอาจารย์อนุญาตให้ไปนั่งเก้าอี้ภาวนาได้ ก็ทำอยู่สักพักหนึ่งกลับมานั่งภาวนาได้ยาวขึ้น 30 นาที ที่นี้นั่งแล้วฟุ้งมาก มีอาการหาวและสมาธิไม่นิ่ง พระอาจารย์ให้ไปเดินจงกรมธาตุ และมานั่งภาวนาต่อเพื่อฟอกธาตุที่เสีย ทำอยู่ก็นานนะ กว่าอาการพวกนี้จะหมดไป

ลองทำดูนะ

อีกวิธีหนึ่ง ก่อนจะปฏิบัติกรรมฐานพออารธนาพระกรรมฐานเสร็จ เตรียมท่านั่งให้เรียบร้อย สูดลมหายใจเข้าทางจมูกให้สุดปอดกลั้นไว้ นับสัก 37 ลูกประคำ ผ่อนลมหายใจออกทางปาก ทำ 3 ครั้ง นะค่ะ เป็นการเรียกสมาธิให้ไวขึ้น

แนะนำจากการที่เคยปฏิบัตินะค่ะ หวังว่าคงเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย 

 

คุณ Indy ค่ะ ดิฉันคิดว่าหนทางที่วางอยู่เหมาะสมที่สุดแล้ว เป็นบุญที่ส่งผลโดยตรง


ความเพียรพยายามของคุณที่จะไปให้ถึงที่ทำการไปรษณีย์ จะแสดงให้เห็นถึงความ
ตั้งใจจริงในการสร้างธรรมทานครั้งนี้

ไม่ได้ขัดข้องนะค่ะแต่อยากให้คุณได้อานิสงส์เต็ม ๆ แต่ถ้าคุณไม่สะดวกจริง ๆ ดิฉันก็ยินดี

ในส่วนตัวแล้ว ขอแสดงความเห็นว่า  อย่านำศาสนาพุทธอันเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของชาวพุทธ และทุกชนชาติในโลก มานำเสนอเป็นสื่อคล้ายเสมือนหนึ่งเกมส์ หรือความมักง่ายในโลกของไอท่ี เลย
แต่ถ้าอยากจะระลึกนึกถึงพระรัตนตรัยผ่านจอคอมพิวเตอร์กันจริงๆ ละก้อเราสามารถค้นหาพระพุทธรูปที่มีชื่อเสียง และเป็นที่เคราพบูชา ของพุทธศาสนิกชนที่มีอยู่ในประเทศไทย โดยยกมือประนมต่างธูปเทียนน้อมกายและจิตส่งถึงพระพุทธรูป ซี่งแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กล่าวบทสวดที่คุณปรารถนาจะแสดงความระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้า  เพียงเท่านี้ก็ถือว่าการบูชาของเรานี้บริสุทธิ์แล้ว

ธรรมะย่อมคุ้มครองผู้นำธรรมมาดึงสติ  ไม่ทราบว่าทุกวันนี้คุณได้ก้าวล่วงไปในสิ่งที่คุณเห็น และคุณสัมผัสกับสิ่งไม่ดี ไม่ถูกต้องหรือเปล่า ถ้าคุณยังไม่ได้เดินไปตามทางนั้นหรือทำตามที่ผู้คนเรานั้นทำ นั้นย่อมแสดงให้เห็นแล้วว่าธรรมะที่คุณยึดมั่น ถือมั่นอยู่นั้นได้คุ้มครอง กายและจิตใจของคุณไว้แล้ว ความน้อยใจในการทำดีแต่ไม่ได้ีดีนั้นมีกันได้ แต่ความดีที่เราทำแล้วได้ถูกบันทึกไว้ถ้าไม่ส่งผลในชาติปัจจุบันก็จะเป็นแรงบุญหนุนเราในชาติต่อไป อย่าท้อ อย่าหมดศรัทธา ความมหัศจรรย์ในธรรมะของพระพุทธองค์ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ

ขอให้คุณเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ในการร่วมทำบุญ ส่งเสริม ธรรมทาน เผยแผ่ โดยการส่งปัจจัย

เป็นธนาณัติ สั่งจ่าย  ปณจ.ปากเพรียว 18001 ในนาม

 พระสนธยา ธัมมะวังโส

 สำนักงานส่งเสริม พระกรรมฐาน สระบุรี

 6/14 ซอย 10 ถนน เทศบาล 4 ต.ปากเพรียว อ.เมือง จ.สระบุรี 18001[/size][/color]

คุณมดตะนอยค่ะ ข้อธรรมของพระพุทธเจ้าที่กล่าวไว้ ทุกข้อและทุกเรื่อง หากไม่มีพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าเป็นผู้เรียบเรียงและเก็บข้อความนั้นไว้ในสงฆ์สาวกของท่านตั้งแต่ครั้งพุทธกาล มีรึ ! ที่คุณจะมีโอกาสมาใช้วาจาจาบจ้วงเช่นนี้ คิดและปรับจิตของคุณเสียไหม่ ไม่เช่นนั้นธรรมชั้นสูงที่คุณควรบรรลุ อาจจะไม่มีโอกาสได้บรรลุ

ปรารถนาดีจากใจ...(ความสงสัยในสงฆ์อาจมีกันได้ แต่การมองไม่เห็นความสำคัญของพระสงฆ์นี้ยากที่จะอภัยได้) ขอความสว่างจงเกิดมีในใจของคุณเพื่อความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป

พระรัตนตรัยต้องประกอบด้วยองค์ 3 พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์  อย่าลืม แต่ถ้ายังปรารถนาจะลืม ก็ทางใครทางมัน 

ข้าพเจ้าเป็นผู้หนึ่งที่ปรารถนาจะเรียนกรรมฐานมัชณิมาแบบลำดับนี้ ในครั้งแรกขอให้พระอาจารย์สนธยาสอน แต่ท่านให้คำว่ายังสอนไม่ได้ เพราะยังไม่ได้ขึ้นพระกรรมฐานกับครูบาอาจารย์ ท่านจะต้องพาผู้ที่ปรารถนาจะเรียนมาขึ้นถาดพระกรรมฐานกับท่านพระครูวีระ ที่วัดพลับก่อน เมื่อกลับมาที่สระบุรีข้าพเจ้าก็มายกถาดพระกรรมฐานกับพระอาจารย์อีกครั้ง เพราะความสำคัญของการขึ้นพระกรรมฐานนั้น เพื่อถวายตัวต่อพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆ์เจ้า ครูอาจารย์ และพระผู้สอนกรรมฐาน (ผู้ซึ่งจะถ่ายทอดความรู้และหลักปฏิบัติให้กับเรา)

แต่พระอาจารย์ท่านก็มิได้บังคับใคร สุดแท้แต่ความปรารถนาของแต่ละท่าน เพราะท่านถือว่าการขึ้นถาดพระกรรมฐานที่วัดพลับแล้วก็เป็นศิษย์สมเด็จปู่สุกเหมือนกัน แต่หากคุณให้ความเคราพในพระอาจารย์ก็สมควรจะถวายถาดพระกรรมฐานต่อท่านอีกครั้งนะค่ะ

[อย่าไปให้ความสำคัญ กับครูอาจารย์ ซึ่งเป็น บุคคล กันมากเลยคะ]

อย่าไปให้ความสำคัญ กับครูอาจารย์ ซึ่งเป็น บุคคล กันมากเลยคะ ...........

 

    คุณมดตะนอยคงไม่ได้เรียนหนังสือนะ......และไม่เคยกล่าวคำไหว้ครู จึงไม่รู้ว่าแม้การศึกษาในชาติใดๆ ตั้งแต่อนุบาลจนถึงปริญญา......ก็มีหนังสือให้เรียนแต่ก็ยังต้องมีครู อาจารย์คอยพร่ำสอนเลย เหตุผลใดเล่าจึงกล่าวว่าแม้มีเพียงแต่หนังสือก็สามารถศึกษาได้ ไม่เช่นนั้นคุณมดตะนอยต้องเห็นผู้จบการศึกษามากมายที่อ่านหนังสือเองโดยไม่ต้องมีครู อาจารย์  แม้แต่หลวงตามหาบัว ยังมีครูอาจารย์ในการสอนปฏิบัติธรรม แล้วคุณมดตะนอยได้ระดับใดของหลวงตามหาบัวนะ.....จึงแนะนำให้อ่านหนังสือพระไตรปิฏก เพื่อปฏิบัติธรรมให้ก้าวหน้า..  :96:คุณเคยศึกษาหรือไม่ รู้จักคำว่า พุทธวัจนะ กับ อรรถกถา หรือเปล่า??.........

[ปล ยังไม่ได้ขึ้นกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ นะคะ]

ตอนนี้ ได้ศึกษาเรื่องการภาวนา ของ กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ มาเป็นเวลาพอสมควร

แต่ มาตรฐาน ของการภาวนาแต่ละที่ ๆ ได้ศึกษา ก็มีความต่างกัน หลายอย่างคะ

 ปล ยังไม่ได้ขึ้นกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ นะคะ
 โปรดให้ความเข้าใจ ด้วยคะ

   

   สำหรับผู้ที่ยังไม่ขึ้นกรรมฐาน เป็นข้อจำกัดของผู้ที่จะปฏิบัติเพราะครูอาจารย์จะกล่าวคำสอนต่อศิษย์ที่ได้ขึ้นกรรมฐานแล้วและสำหรับมาตรฐานในการปฏิบัติที่สอบถามนั้น น่าจะมาจากการศึกษาที่ไม่ครูอาจารย์คอยแนะนำ การพิจารณาการปฏิบัติว่าจะทำอย่างไร...?........ต้องมองพิจารณาตนเองก่อนนะ ถ้าเคยปฏิบัติธรรมมาก่อนก็เปรียบเทียบการปฏิบัติที่เคยปฏิบัติมาแต่เดิมว่า ความเข้าใจในธรรมอันใดที่มีมากกว่ากัน ยกตัวอย่างเปรียบเทียบให้ได้เห็นชัด เช่น การดื่มน้ำหลายๆ ยี่ห้อสินค้าเราก็จะรู้ว่าน้ำใดที่เหมาะแก่ตัวเรา
 สิ่งที่จะแนะนำ......อันดับแรก เข้าพบครูอาจารย์และ กล่าวคำขี้นกรรมฐาน 

[อยากถามว่า ท่านทีเป็น ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ท่านได้เรียนอะไรจากครูอาจารย์ของท่าน ธรรมะ กรรมฐาน จึงเป็นเรื่องลึำกลับ]

อยากถามว่า ท่านทีเป็น ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ท่านได้เรียนอะไรจากครูอาจารย์ของท่าน

 ธรรมะ กรรมฐาน จึงเป็นเรื่องลึำกลับ

 
 แต่ครูอาจารย์ของท่าน สอนพระธรรมแบบลึกลับเกินไปหรือไม่
จึงทำให้ท่านทั้งหลายเดินอ้อม หรือ เดินห่างจากพระธรรมกันหรือป่าว ถ้าเป็นดังนั้นการภาวนาของท่านจึงไม่มี
ความก้าวหน้า ไปสู่วิถี แห่ง สุญญตา กัน

 ดังนั้น การภาวนาที่แท้จริง ไม่มีรูปแบบ เพราะกิเลสเข้ามาหาเราได้ทุกสภาวะ ทุกรูปแบบ เราพึ่งฝึกภาวนาโดยการเจริญสติ เป็นหลัก เพราะการเจริญ สติ ไม่มีรูปแบบ
 

  :25:ดิฉันไม่เข้าใจการใช้คำกล่าววาจาหมิ่นผู้อื่น ว่าเป็นนิสัยของผู้ปฏิบัติได้อย่างไรกัน?.............การแลกเปลี่ยนความรู้ในธรรมของผู้ปฏิบัติย่อมมีแต่ความเป็นกัลยาณมิตรต่อกันแม้จะปฏิบัติในแนวทางที่แตกต่างกัน ในกรณีของคุณมดตะนอย แม้ตัวคุณไม่อยากมีกัลยาณมิตรที่ดี แต่ก็ไม่ควรที่จะแสดงสิ่งที่ไม่เหมาะสม  แสดงกริยา มารยาท ที่แสดงธาตุแท้ของนิสัยที่มีอยู่ มีหลายคนทีปฏิบัติกรรมฐานแตกต่างกันแต่ไม่มีใครแสดงการข่ม ยกตน ขึั้นเหนือผู้อื่น ถึงแม้ว่าเขาเหล่านั้นอาจจะปฏิบัติได้(อาจจะมากกว่าคุณมดตะนอยเสียด้วย....) แต่เขาเหล่านีั้นยังสนธนาธรรมในฐานะผู้ปฏิบัติที่มุ่งช่วยเหลือ แนะนำ... ไม่เคยนำครูบาอาจารย์มากล่าวให้เป็นท่ีบาดหมางเคืองกัน ดิฉันว่าคุณน่าจะหยุดการกระทำทั้งหลายที่แสดงไปแล้ว และที่จะแสดงออกมาอีก....ถ้าคุณคิดว่าในสายที่คุณปฏิบัตินั้นดี คุณก็น่าจะกลับไปพิจารณาในหลักธรรมของคุณเสียใหม่ว่า มีข้อใดที่กล่าวถึงการหมิ่นประมาทครูบาอาจารย์เป็นสิ่งที่ดี แล้วที่คุณแนะนำเส้นทางธรรมนั้น...ไม่ทราบว่าในการปฏิบัติไปถึงไหนแล้ว อย่าเพียงแต่ใช้พระธรรมเป็นข้ออ้างถึงความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมเลย.....ให้มองตนเองก่อนเถิดว่าคุณได้อะไรบ้างจากพระธรรมที่อ้างว่าทำให้ก้าวหน้าเพื่อนำไปสู่วิถีแห่งสุญญตา โดยเฉพาะกิเลสอย่างหยาบคุณยังไม่พ้นเลย นับประสาอะไรกับที่คุณจะเข้าใจในการเจริญสติ เพื่อการภาวนาที่แท้จริง.........

ไม่ทราบว่าเราลองเข้าไปดูถ้อยวาจาของพระอาจารย์แต่ละท่านหรือยังค่ะ ก่อนที่จะลงความเห็นว่าควรหรือไม่ควร ในส่วนของพระนักเทศน์จะเป็นการอนุโลมและประคับประครองจิตใจ  ในส่วนของพระกรรมฐานโดยเฉพาะสายมัชณิมา คือทางสายกลาง นอกจากจะประคับประครองจิตใจแล้ว ยังส่งเสริมและปรารถนาให้ผู้คนหันมาปฏิบัติภาวนาชำระจิตให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก เป็นแนวทางที่พวกเราสามารถใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวและสังคมได้ ในส่วนตัวปรารถนาให้ท่านใช้  เพราะเวลาเรามีปัญหาจิตของเราจะส่งความรู้สึกว่าทุกข์มากหรือน้อยออกไปในคำพูดและความนึกคิด  พระในสายกรรมฐานท่านจะสามารถสัมผัสกับพลังจิตของแต่ละคนได้ เคยสังเกตุไหมบางคำตอบสะกิดความรู้สึกเราได้ นั้นเพราะพลังจิตที่ถูกส่งออกมาบวกกับความปรารถนาดีจากใจจริง ถามตัวเองซิ คุณไม่ต้องการแบบนี้ แล้วคุณต้องการแบบหลอกตัวเองไปวัน ๆ อยู่อีกหรือ

ในเรื่องของการทำใจ  มันไม่มีรูปแบบมันมีแค่ความรู้สึกจากประสบการณ์ของแต่ละคน มันอาจจะใช้ได้กับใครก็ได้แต่อาจจะไม่ใช่กับทุกคนแล้วแต่จริตและนิสัยใจคอ ในส่วนของข้าพเจ้า เมื่อเรามีความทุกข์แน่นอนความทุกข์อย่างเดียวกันจะเกิดขึ้นบ่อยๆ เดียวเหตุการณ์ก็เกิดอีกมันซ้ำซาก และทุกครั้งที่เกิดยอมรับว่าทุกข์ใจ แต่จะมีวันหนึ่งที่มันเกิดขึ้นแล้วเรารู้สึกเบื่อกับมันมากๆ นั่งคิด นั่งนึกว่ามันเกิดกี่ครั้งแล้ว และแน่นอนมันจะต้องเกิดขึ้นอีกแล้วเราก็จะต้องทุกข์อีก  ณ จุดนั้นเราต้องย้อนกลับมามองดูตัวเรา ว่าเราปรารถนามากไปหรือ เค้าทำได้แค่นี้ และเราต้องการอยู่ร่วมกันต่อไปหรือเปล่า ถ้าต้องการเราต้องลดความอยากได้ อยากมีลง ทำความรู้สึกยอมรับสิ่งที่มีอยู่และสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา เราไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้นอกเสียจากเปลี่ยนตัวเรา และถ้าคุณมีความทุกข์เพราะโรคภัยไข้เจ็บ หรือเหตุการณ์ใดก็ตาม แนวคิดนี้น่าจะนำมาปรับใช้ได้ ลองทำดูนะค่ะ

[เมื่อเกิดมา เข้าใจธรรม ที่สำคัญ จะผลัดวัน ประกันพรุ่ง ไปถึงไหนได้พบธรรม ที่รุ่งเรือง ดั่งอำไพ ยังร่ำไร เที่ยวแสวง แฝงมัวเมา..................... ครูอาจารย์ นานมา ปรากฏยาก อย่าประมาท จักพลาดพลั้ง ในสงสารรีบน้อมนำ ปฏิบัติ ในหลักการ อย่าได้คร้าน รีรอ มัวลองดู]

   เมื่อเกิดมา เข้าใจธรรม ที่สำคัญ   จะผลัดวัน ประกันพรุ่ง ไปถึงไหน
ได้พบธรรม ที่รุ่งเรือง ดั่งอำไพ      ยังร่ำไร เที่ยวแสวง แฝงมัวเมา.....................

 ครูอาจารย์ นานมา ปรากฏยาก   อย่าประมาท จักพลาดพลั้ง ในสงสาร
รีบน้อมนำ ปฏิบัติ  ในหลักการ      อย่าได้คร้าน รีรอ มัวลองดู

                                                 

   
 ดังนั้น ท่านที่มีโอกาส ก็รีบนำโอกาสมาใช้ให้เป็นประโยชน์ เถอะครับ

 
 

    ดิฉันเห็นด้วยกับคุณไพศาลี อย่างมาก ๆ คะ่
  :'(

อย่าใช้คำว่าเลวเลยนะค่ะ ในตอนนี้คงมีแต่คำว่า " ไม่รักตัวเอง " และ "มองไม่เห็นความรักของคนรอบข้าง"
เค้าเป็นผู้ขาดสติยั้งคิด ขาดธรรมะดึงใจ และหมดความมั่นใจในตนเอง

ถ้าคุณมองแล้วหมดหนทางฟื้นฟู ก็ขอให้คุณหันไปดูแลและให้กำลังเด็กสั่งสอนเด็กแทนแม่ของเค้า ถือว่าเอาบุญ

ขออนุโมทนากับความเมตตาที่คุณมีให้กับเค้าตลอดมา

กิเลส เป็นสาเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิด สัตว์โลกย่อมทำทุกอย่างเพื่อตอบสนองกิเลส ความต้องการของตนไม่ว่าจะกระทำถูกหรือกระทำผิด และสัตว์เหล่านั้นย่อมเป็นผู้เสวยวิบากกรรมนั้น ท้้งที่เป็นกรรมดีและกรรมชั่ว อย่างหนีไม่พ้น

เราผู้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์นับว่าโชคดี ได้พบหนทางแห่งการนำพาตนให้หลุดพ้นจากการเวียนว่าย ตาย เกิด นี้ได้ การปฏิบัติตนพึ่งรักษาศีล 5 ให้บริสุทธิ์ ระวังกาย วาจา ใจ ให้อยู่ในกุศลกรรมบท 10 แสวงหาสัตบุรุษผู้รู้ธรรมนำพาเราปฏิบัติภาวนาเพื่อ ลด ละ เลิก กิเลส ตัณหา อุปาทาน ที่มีอยู่ในจิตใจเรา เราก็จะได้ชื่อว่าก้าวเข้าสู่กระแสแห่งความหลุดพ้น และความเป็นอริยบุคคลตามลำดับขั้นไป

พระโสดาบัน (จะกลับมาเกิดอีกไม่เกิน 7 ครั้ง)
พระสกิทาคามี (จะกลับมาเกิดอีกเพียงครั้งเดียว)
พระอนาคามี (จะไม่กลับมาเกิดในกามาวจรภพอีก แต่จะเกิดในพรหมโลกอีกเพียงครั้งเดียวและจะนิพพานจาก  พรหมโลกนั้นเลย)
พระอรหันต์ เข้าสู่นิพพาน

หนทางมีให้เลือกเดิน ขอให้ทุกท่่านโชคดีและเจริญในธรรมกันทุกท่าน
 
กราบขอบพระคุณสัตตบุรุษผู้รู้ธรรมที่ให้ความกระจ่างแก่ข้าพเจ้าและนำมาบอกเพื่อน ๆ