ชื่นใจกับความเห็นครับ เมื่อก่อนผมเองก็เคยโทษตัวเองว่าเป็นเำพราะกรรมอย่างนั้นอย่างนี้ จึงได้เกิดมาจนไม่มี
ปัญญาหาเงินเรียนได้มากแบบคนอื่น ๆ แต่เพราะผมได้กัลยาณมิตรคนหนึ่ง ก็คือแฟนผมเองครับ อดทนต่อสู้
กับพิษเศรษฐกิจปี 2540 ตอนนั้นเราตกงานทั้งคู่ แล้วผมก็ผันตัวเองไปเป็นพ่อค้าขาย วาฟเฟิ่ล ขับสามล้อปั่น
รายได้พอเลี้ยงชีพได้ครับ จากนั้นก็เริ่มเปิดร้านขายก๋วยจั๊บข้างทาง ขายถั่วต้มบ้างกัดฟัน จนตอนนี้ผมได้เข้าไป
ทำงานเป็นอาสาสมัครกู้ภัยมีเงินเดือนบ้างเล็กน้อย แต่ก็มีความสุข วันนี้ผมมีร้านที่ขายอาหารตามสั่งเป็นตึก 3 ชั้น
มีรถกระบะ visco คันหนึ่ง โดยไม่มีสิน
ที่เล่าเพื่อจะให้เห็นภาพครับว่า
ถ้าเรามัวแต่โทษเวร โทษกรรม แล้วมานั่งงอมือ งอเท้า รอความตาย หรือรอใบบุญ หรือรอคนอื่น ๆมาช่วย
นั้่นเท่ากับเราเป็นคนไม่ฉลาดครับ