พิมพ์

[paisalee]

โย โว อานนฺท มยา ธมฺโม จ วินโย จ เทสิโต
 ปญฺญตฺโต โส โว มมจฺจเยน สตฺถา. (ที.ม.๑๐/๑๔๑/๑๗๘)

       แปลว่า : ดูกรอานนท์ ธรรมแลวินัยใด ที่เราได้แสดงแล้ว
 และบัญญัติแล้ว แก่เธอทั้งหลาย ธรรมและวินัยนั้น
จักเป็นศาสดาของเธอทั้งหลาย ในเมื่อเราล่วงลับไป

พระพุทธเจ้า ตรัสแสดง ให้เคารพสองประการ เพื่อความสุขแก่หมู่ชน และ ความสุขแก่ตนเอง

 ความสุขแก่หมู่ชน จักมีได้ เพราะ พระวินัย ก็คือ ศีล ( การรักษา กาย วาจา ให้เรียบร้อย ไม่เบียดตนเอง และผู้อื่น ให้เดือดร้อน )
 
 ความสุขแ่่ก่ตน จักมีได้ เพราะ พระธรรม ก็คือ สมถวิปัสสนากรรมฐาน อันที่เป็นที่พึ่งแห่งจิต

 นี้ คือ พระศาสดา ของ ศาสนาพุทธ และ เป็นข้อยุติ

 การเคารพ ใน กฏ ระเบียบ ไหว้ กราบ ตามธรรมเนียม เป็นพระวินัย รวมถึงเคารพในสิทธิมนุษยชน อันเป็นวัฒนธรรม จริยธรรม อันดีงาม

 การเคารพ ใน ธรรม เป็นสิ่งสมควร ก็คือ การเรียน การศึกษา การพิจารณา การทำไว้ในใจโดยแยบคาย การฝึกฝนอบรม บ่มตนด้วยการภาวนา

 มาร่วมเจริญสติ ในยามเช้า ครับ