[อิตถีมลทินธรรม]

อิตถีมลทินธรรม

     อิตถีหญิงสรรหมายแต่คู่สร้าง
มิยอมคว้างเพรียกถามชายสู่สม
รักเลือกเฟ้นเด่นชายหวังชายชม
เชยภิรมย์หมายเพียงตายเคียงกัน

     หันหาชายมากกลายร้างมากรัก
หาหาญภักดิ์เคียงหนึ่งผินพักตร์ผัน
สัตย์คำซื่อยากถือดื้อด้านรั้น
ชายหมื่นนั้นเคียงหนึ่งยากวางใจ.

                                                       ธุลีธวัช.!

 

การกล่าวอ้างสิทธิ-เสรี โดยไม่เคารพผู้อื่นถือว่าคุณไม่เป็นผู้มีวัฒนธรรม ชาติเกาหลีใน "ยุคโคเรียว" ก็ถือเอาศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำรัฐ-อาณาจักร แต่มาใน "ยุคโชซอน" กลับร้างล้มศาสนาพุทธลง ทำให้สิ้นชาติ กระทั่งที่สุดญี่ปุ่นล้มบัลลังก์สิ้นศักดิ์ศรีถูกกลืนมาได้เหล่าชาติพันธมิตรกอบกู้รัฐให้ธำรงอยู่อย่างชาติอนารยชนตะวันตกที่ไม่ใส่ใจศาสนาอ้างสิทธิ-เสรีอยู่ด้วยวัตถุกามบริโภค วันนี้คนเกาหลีลืมบุญคุณคนไทยที่ครั้งหนึ่งคนไทยเคยเข้าร่วมกอบกู้รัฐชาติกู้ศักดิ์ศรีให้ วันนี้เกาหลีไม่คบใครลืมคนไทยชาติไหนไหนธำรงอยู่อย่างน่าละอาย ไม่ช้าคงวิบัติล้างกันเองด้วยกรรม

เรื่องอย่างนี้ คนโสดคุยไม่เป็น ค้องคนเจ้าชู้คุยกันเอง ลาก่อน ครับ!
(ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์)

แต่ไม่ค่อยจะเข้าใจเรื่อง การไม่สนใจเรื่องโลก เพราะว่า พระพุทธเจ้า พระองค์ ทรงอนุเคราะห์สัตว์โลก ก็หมายความว่า พระองค์ คงสนโลก หรือ ไม่สนกันแน่คะ

พระโพธิสัตว์เท่านั้นที่ข้องโลก พุทธะ/อนุพุทธะสาวกไม่ใช่ผู้ข้องโลก ครูอาจารย์ท่านมิใส่ใจพานำใครใคร ไม่ปรารถนาปรากฏประจักษ์ให้โลกสรรเสริญ ใครใคร่อยากเอาบุญใส่บาตรก็เชิญ วันนี้ที่ท่านอยู่เพียงนำพาวาสนาศิษย์ไม่กี่คนเท่านั้น โลกจักฉิบหายเพราะภัยใดใดนั้น ท่านวาง พระศาสนาอยู่ธำรงไว้เพียงบุคคลที่พลัดหลงหล่นเลยมาแต่ครั้งพุทธกาล ปุถุชนวันนี้ก็ปุถุชนต่อไปสอนไม่ได้ครับ

ฝรั่งตาน้ำข้าวเขลาเพราะทานนมขนมปัง มิได้ทานข้าว ก็อย่างนี้

 

คนที่มาจีบ ก็มีแต่ พวกเจ้าชู้ประตูดิน มีแต่พวก มีเมียแล้วทั้งนั้น ผู้ชายดี ๆ ในโลกนี้ รักเดียว ใจเดียว มีหรือไม่ คะ อยากเรียนถาม ว่า ทำบุญแบบไหน ถึงจะเจอคนดี ๆ ฝากชีวิตได้ บ้างคะ

ถามไหมว่า ทำไมผมถึงครองตัวอยู่โสด คำตอบก็เพราะรักเดียวใจเดียว เธอสมรส แต่ผมสมรักษ์  ( รั - ก - ษ์ ) รักษ์ในวงเล็บคือ รักษาความดีให้เธอเลือกมีใครอื่นที่ดีกว่าครับ หากวันนี้หาใครไม่มีดีให้ปลงบวชใจซะนะจะได้ไม่ต้องปวดใจ พูดเหมือนจะแล้งน้ำใจไม่ตรงประเด็นถาม ความจริงที่โลกมันเป็นคุณก็รู้มันอยู่ แล้วจะค้านทำไม อย่าริเข้าหาเสือโอกาสไม่เคยไว้หน้าใคร เพราะเสือขอโทษไม่เป็น หากยังรั้นป่วยใจทั้งชีวิตครับ

(ปล.สวนเล็กอย่าไป หากรั้นผมคงได้แขนขาคุณมา)

รูปหล่อคล้าย "สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช ญาณสังวร" สมเด็จปู่สุก วัดกำแพงรังสรรค์ได้งดงามดีจริง ถูกใจจริง สิ่งนี้เยื่องนี้มีให้ได้เห็นคงไม่กี่วัดเป็นแน่ วันหนึ่งถ้าพระอาจารย์ยังอยู่กับพวกเราได้นานกว่านี้ มีสำนักภาวนาในสายกรรมฐานวัดพลับ ผมอยากสร้างหล่อองค์สมเด็จปู่ด้วยแร่เหล็กน้ำพี้ปิดทอง ครับ!

พระปุกกุสาติ นับเนื่องเข้ามหาสาวก 80 รูป หรือไม่ ครับ.!

คอมฯ เสีย ครับ.!  ช่วงนี้คงต้องหายหน้าไปยาว   

อย่าถามนะว่ามีในพระไตรปิฏกหรือเปล่า

[สงขลารำลึก ... ผนึกวาง]

สงขลารำลึก ... ผนึกวาง

     เมืองสงขลาในอดีตที่ฉันเป็น       ฉันให้เห็นเพียงพร่ำรำลึกหา
อีกแต่นี้ภาพนี่นี้จักไร้ค่า       ฉันจึงคว้ารำลึกย้อนใช่อาลัย

     ถึงเพลาลาใครถามหาตำราถือ       ภาพที่มีนี้ยื้อทำหนังสือได้
ฉันใช่หวังเด่นประวัติใครทำใคร่       หวังที่ใช่เพียงหนึ่งศิษย์ลิขิตเห็น

     สานเรื่องราวบรรพบรรณคราวพระราหุล       ศาสน์เจือจุนรักษาศาสตร์ธรรมบำเพ็ญ
ฉันเป็นครูศิษย์รู้อยู่ฉันเคี่ยวเข็ญ       ฉันลำเค็ญก็ด้วยศิษย์ไม่ใคร่ตาม

     ถึงวันนี้ยังมีฉันกระทู้ตอบ       ฉันเพียงปลอบประโลมให้ที่ใฝ่ถาม
บ้างปรามาสเขลาขลาดฉันมีบ้างปราม       บ้างมีเกรงคร้ามมีคลานขมาทัน

     ถึงที่สุดไม่อาจหยุดขันธ์ธาตุกาย       คงวางคลายสิ่งสรรพสร้างต้องอาสัญ
พรากกายนี้เนื่องแต่นี้มิเห็นกัน       สิ่งที่ฝันนิมิตเห็นคือลางลา.

                                                                                               ธุลีธวัช.!

ในการกล่าวอ้างถึง "ปฏิสัมภิทา" นั้น ข้อที่ว่าด้วย "นิรุกติญาณ" กล่าวคือ การล่วงรู้ทั่วถ้วนในภาษาศาสตร์ของมนุษย์ และกระทั่งสัตว์ เป็นข้อกล่าวในความปรารถนาหนึ่งของข้าพเจ้าอย่างยิ่ง แม้หากจักเป็นผู้ประเสริฐในมรรคผลประการใดแล้วสู่กระแสแห่งการก้าวล่วงพ้นสังสารวัฏฏ์ก็ขอถึงซึ่ง "นิรุกติญาณ" นี้ เป็นสำคัญ มีแก่ตนให้จงได้ ความปรารถนาในแต่ละท่านนั้นควรมีและมาดว่าอาจจะแตกต่างกันไปตามแต่จริตวาสนา เมื่อทุกท่านได้อ่านมีบ้างใคร บอกกล่าวกันบ้างก็ดี ว่าปรารถนาหรือชื่นชอบในญาณใดให้บังเกิดมีแก่ตน : สวัสดี!

[ข้ามสมุทร]

ข้ามสมุทร......



     ห้วงมหรรณ์เท้าก้าวยื่นมิกลืนจม
สังโยชน์เต่าปลาระงมมากกลืนกิน
เหลียวหลังผละใจผงะฟากเนินดิน
ขรัวทิ้งถิ่นศิษย์มิอาจก้าวล่วงตาม

     ฝั่งมากหลากนัยน์ตาเกลื่อนหน่วงห่วงครู
มีเมินอยู่ที่เขื่องขุ่นมิอาจปราม
นิมิตนี้แท้ขรัวครูโอฆะข้าม
ศิษย์นั้นคร้ามคงคลาดแคล้วพรากอาจารย์

     ขรัวครูท่านแท้สืบศานต์พุทธวงษ์
เป็นเผ่าพงษ์ศากยะแน่อาจหาญ
เราเขลาศิษย์นับพุทโธนั้นยังคลาน
แคล้วยากพานพ้อขรัวเรานิจนิรันดร์.

                                                                   ธุลีธวัช.!

เข้าใจกันแล้ว  เนอะ!

ไม่เข้าใจ ที่เขียนเลย อ่านยากกว่าของพระอาจารย์ อีก สรุปแล้ว คือ อย่างไรคะ   ประเด็น ก็คือ กาล พัฒนา มนุษย์ สัตว์ เทวดา พรหม ด้วยความรู้ ใช่ หรือ ไม่คะ

 อย่างไร อ่านแล้ว งง ไม่ทราบว่า ข้อความเห็นด้วย หรือ ขัดแย้ง กับ พระอาจารย์

น้องกบ งง! ใหญ่เลยหรือนี่ อยากจะอธิบายนะ ทำอย่างไรดี เอาเป็นว่าอรรถธรรมที่พระอาจารย์ลงไว้ให้ทุกคนที่เปิดหน้าเว็บเห็นข้อกระทู้โอกาสที่ได้อ่านดูแล้วคงถ้วน แต่จะเข้าใจถ้วนเสมอกันเป็นไปไม่ได้แน่ ผมเคยบวชเรียนศึกษาปริยัติบาลีคุ้นกับศัพท์คำและความหมาย ซึ่งต้องกล่าวว่าได้เปรียบที่ศึกษาสั่งสมมากว่าค่อนชีวิต ธรรมสดับตามอ่านก็ให้เข้าใจในระดับหนึ่ง ใจ ณ เวลานี้ทรงตัวเสมือนไม้หน้าสามหวดสลบ แม้ช่วงเวลานี้จิตจะตก เครียดไปบ้าง ศรัทธาคลอน ปรามาสไปบ้าง แต่ด้วยจริตเดิมเป็นคนโทสะแรงประสบเจอกับสิ่งที่ไม่สมประสงค์จะตอบโต้แรง (ไม่สวดมนต์, ไม่ถวายน้ำพระ/เจ้าที่, อรรถข้อธรรมวิจารณ์แรง, พระไม่คล้อง, พุท-โธ ไม่เอา .... เหนื่อยล้า วางทั้งหมด) แต่เมื่อใจมันวางทั้งหมดของเก่าเก็บมันยังมีตกค้างให้ได้คิดพินิจเห็นเข้าใจอรรถธรรมอยู่บ้าง ใจมันเมื่อคว้าง เก่ามียังควานเจอ ครับ! ทั้งหมดทั้งมวลที่พิมพ์คีย์สาธยายเป็นไปตามความเข้าใจที่มีทั้งพยายามอธิบาย งง! กันได้เพราะเข้าใจไปตามภูมิเฉพาะตน จะอย่างไรตามอ่านทำความเข้าใจกับข้อกระทู้พระอาจารย์ให้มากเข้าไว้ ผมอ่านเข้าใจพิมพ์คีย์ไปตามภูมิที่มีอย่าเอาเป็นข้ออ้างอิงผมเพียงแค่กลิ้งกลม เผลอเอาไปอ้างอิงเดี๋ยวเงิบ ลาที

[กู ... เตือนมึงให้ได้มี]

กู ... เตือนมึงให้ได้มี

     เป็นอยู่รู้จักให้เยื่องหลวงพ่อ
ไม่สอพลอแย่งแข่งมีเกินตัว
โลภหลากหากเขลาอยากมึงได้รั่ว
กร้าวเกลือกชั่วไม่สรรดีนี้กูเตือน

     อยากได้ดีมีเก็บกินไม่รู้ร้าง
มึงต้องวางผละวางใจอย่าเลือน
ให้เป็นให้ให้ยิ่งได้ใช่กายเฉือน
ให้ได้เหมือนกูกระทำไม่มีจน.

                                                          ธุลีธวัช.!

การยึดถือ อาศัยรูปบัญญัติ ใดใด เป็นผัสสะ แล้วกล่าวอ้างเป็นปัญญาภิวัฒน์นั้น เป็นการวางกรอบแนวทางให้คิดอย่างหลงผิด เพราะเท่ากับคุณปฏิเสธความตาย ชีวิตคือชีวะที่ปราศจากมวลพลังงาน หัวใจคนเต้นได้ก็ด้วยคลื่นไฟฟ้า ร่างกายคน,สัตว์ มีมวลมีคลื่นพลังงานขับเคลื่อน มวลพลังงานคือจิต จิตที่มีกระแสของคลื่นที่วัดได้เป็นหน่วยพลังงาน ความตายมีผลให้ร่างกายนั้นกลายสภาพเป็นธาตุคงเดิมมวลชีวะสลาย แต่คลื่นพลังงานมีการสั่งสมแปรเปลี่ยนขับเคลื่อนจุติ ความตายจึงไม่สิ้นสุด การห่ามปฏิเสธมิตินอกเหนือความตายแล้วสรรตามแต่จริตตนว่า สิ่งนี้ไม่พึงมี สิ่งนี้พึงมี นี้เป็นมานะฉกาจ ขลาดฉกรรจ์ ปัญญาภิวัฒน์หาใช่ แต่เป็นปัญญาวิบัติ ท่านท่านที่กระทู้มาเป็นเสียเช่นนี้มาก มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ ตามสุภาษิต ถ้าเยื่องอย่างนี้ เผานั่งยางตัวเองเห็นชัดเจนเลย

เรื่องของ "อุตตริมนุสสธรรม" นั้น ในสงฆ์ข้างฝ่ายวิปัสสนาธุระนั้นต้องกล่าวว่ามีอยู่เป็นปกติ ด้วยระดับจิตนั้นถูกยกขึ้นสูงกว่าปกติชนทั่วไป เราท่านทั้งหลายผู้ไม่ภาวนาจะไม่สามารถล่วงรู้ได้เลย อีกทั้งโดยวินัยบัญญัติแห่งสงฆ์มีห้ามไว้ไม่พึงแสดงปรับอาบัติเป็น ปาจิตตีย์ ซึ่งสามารถปลงประจานต่อกันได้ในภิกษุผู้อันเตวาสิก,สัทธิวิหาริก นั้น และ สามารถกล่าวบอกคุณวิเศษแก่กันนั้นได้เมื่อถูกถาม กรณีดังกล่าวเป็นด้วยอุตตริมนุสสธรรมนั้นมีแก่ภิกษุรูปนั้นๆ หากไม่มีแล้วกล่าวอวดเป็นข้อห้ามปรับปาราชิกแก่ภิกษุ สรุปทั้งหมดทั้งมวลแล้วภิกษุพึงนิ่งด้วยประการทั้งปวงในเรื่องนี้ มีคำถามมาว่าอุบาสกเป็นอันเตวาสิก หรือ สัทธิวิหาริก อันภิกษุพึงกล่าวด้วยได้หรือไม่ ถ้าตอบต้องกล่าวอย่างนี้ อุบาสกไม่มีนิสสัยเครื่องอยู่ในอันที่จะถือครองเสมอด้วยศีลและจริยา ดังนั้นอย่าหมายที่จะให้ภิกษุกล่าวอ้างถึงให้ได้รับรู้ ถ้าเขลาอยากปรามาสก็เชิญตามสบายฉิบหายมีแก่ตนผมก็จนใจด้วย

อุกาสะ ขมามิ ภันเต (กราบ)

[สภาวะ 1, ธรรม 1 เป็นคำกล่าวที่เป็นไวพจน์แก่กัน เรียกรวมกล่าวนั้นว่า สภาวะธรรม ไม่แยกกล่าวว่า "รูป" ไม่แยกกล่าวว่า "นาม" เพราะ รูป-นาม รวมกล่าวไว้เพียงว่า "สภาวะ" สภาวะที่มีปกติเกิด (เป็น 1) สภาวะที่มีปกติดับ (เป็น 0) เมื่อแยกกล่าว รูป คือ ธาตุ, นาม คือ บัญญัติ เมื่อไม่คงรูป เราเขาไม่มี เมื่อไม่คงนาม บัญญัตินั้นก็ไม่มี จึงสรุปได้อย่างนี้ว่า รูป-นาม ล้วนไม่มี จิตไม่มีที่ตั้งในรูปนั้น 1 จิตไม่มีที่ตั้งในนามนั้น 1 รูป-นาม นั้น มาแต่ไหน เราเขา (กู,มึง,เอ็ง,นาย,ไพร่) นั้นจึงไม่มี (นั่น,นี่,โน่น,โน้น) ก็ไม่มีด้วยเช่นกัน ผมเข้าใจอย่างนี้ พิจารณาได้อย่างนี้ ....... กราบนมัสการ!]

สภาวะ 1, ธรรม 1 เป็นคำกล่าวที่เป็นไวพจน์แก่กัน เรียกรวมกล่าวนั้นว่า สภาวะธรรม ไม่แยกกล่าวว่า "รูป" ไม่แยกกล่าวว่า "นาม" เพราะ รูป-นาม รวมกล่าวไว้เพียงว่า "สภาวะ" สภาวะที่มีปกติเกิด (เป็น 1) สภาวะที่มีปกติดับ (เป็น 0) เมื่อแยกกล่าว รูป คือ ธาตุ, นาม คือ บัญญัติ เมื่อไม่คงรูป เราเขาไม่มี เมื่อไม่คงนาม บัญญัตินั้นก็ไม่มี จึงสรุปได้อย่างนี้ว่า รูป-นาม ล้วนไม่มี จิตไม่มีที่ตั้งในรูปนั้น 1 จิตไม่มีที่ตั้งในนามนั้น 1 รูป-นาม นั้น มาแต่ไหน เราเขา (กู,มึง,เอ็ง,นาย,ไพร่) นั้นจึงไม่มี (นั่น,นี่,โน่น,โน้น) ก็ไม่มีด้วยเช่นกัน ผมเข้าใจอย่างนี้ พิจารณาได้อย่างนี้ ....... กราบนมัสการ!

            

ผมยังไม่เห็นเต็มตาสักที อาจจะด้วยเราท่านหนาตราช้างจิตจึงจับจดไม่ได้ พร่องพลาดเป็นนิตย์ ผมว่าอย่าเขลาถามเลย คนที่ถามบ้าก่อนพอดี แค่นี้เขาก็ว่าบ้าแล้วนะที่ถาม

          พระอาจารย์ท่านเป็นคนไทย คะ!       

[ถึงธรรม ภาษาคน]

ถึงธรรม ภาษาคน

ผมเองก็ไม่เข้าใจในความหมายของคำว่า “โคตรภูบุคคล” หรือ “โสดาปัตติมรรค” ว่าแท้แล้วขอบเขตแห่งกระแสจิตเข้าถึงเพียงไหน อย่างไร.? กระทั่งเมื่อได้ปวารณาถึงซึ่งองค์แห่งพระกรรมฐานในสายวัดราชสิทธาราม (วัดพลับ) แล้ว จากนั้นก็เพียรลำดับตามขั้นตามตอนฝึกภาวนา แม้แรกๆจะรู้สึกว่าฝืนจริตสักหน่อย ใช้เวลานานอยู่บ้าง แต่เมื่อเข้าที่เข้าทางแล้วก็ไปได้เรื่อยๆ ความกังขามีบ้างตามวิสัย แต่เก็บไว้ ครูอาจารย์ท่านกล่าวสอนเช่นไรก็ตามนั้น ชีวิตล้มลุกคลุกคลานภาวนาได้ดีบ้าง ปฏิฆะเอาเรื่องเอาราวมีบ้างกับคนรอบข้าง ตามวิสัยผู้ใหม่ภาวนา ค่อยเป็นค่อยไป แล้วสิ่งที่ปรากฏย่างเข้าถึงก่อนคือ ปัญญา เราเห็นอะไร.? เราเห็นทุกข์เป็นฉากๆ นี่แหละคือผลของการภาวนา ทุกข์คือสิ่งที่ปกติเรากลืนกินเป็นนิตย์ วันหนึ่งเรากลืนไม่ลง ปลงกับมันได้บ้าง แต่ก็ใช่วาง ซึ่งก็ต้องทำต่อไป ภาวนาต่อไป คำกล่าวครูอาจารย์รู้จักฟังให้มาก อย่างรั้น ความถึงซึ่งโคตรภูบุคคลอยู่ที่การก้าวล่วงปัญญาสู่วิถีการภาวนาเพื่อมรรคผล(นิพพาน) แล้วกระแสมรรคมาได้อย่างไร.? ก็วาสนาไง เราเกิดมาไม่เสมอกัน คนบางคน(อย่างผม)ได้พบครูอาจารย์สายภาวนา(นิพพานเป็นเป้าหมาย) ได้สดับธรรม มีครูอาจารย์เคี่ยวเข็ญ ประคับประคอง หยิบยื่นกล่าวสอนโดยเรามิต้องดิ้นรนไกล นี่ก็ด้วยวาสนากระทำเนื่องไว้ ทั้งจริตเราใคร่ดำเนินตามนั้นได้ มาวันนี้เราพร้อมหรือไม่ ก็ต้องขอบอกว่าภาระหนี้สิน ครอบครัว ยังมี แต่ชีวิตก็ตามทุกข์ตามสุขมีหน่ายมีชะล่าบ้าง ปัญญาก็ยังทรงอยู่ได้บอกตัวเองได้ เห็นทางเร้นรี้ รู้จริตฐานะที่หมายใจครองได้ รู้หาหนทางปลดเปลื้อง แต่ผมยังไม่ถึงที่สุดกล่าวลาเยื่องอย่างครูอาจารย์ที่ท่านเป็นเรารู้เห็นกันอย่างกว้างขวาง สำหรับกลุ่มพวกชอบส่อง เช่าซื้อ หาเก็บ วัตถุมงคลเครื่องราง เขลาเวทย์ พวกนี้สายอิทธิวิถี หลงมาก่อนปัญญา ช้าหน่อย ก็พอจะห้อยท้ายมาด้วยได้ เว้นเสียแต่คนที่ยอมเขลาฟังแต่ไม่เอาก็เศร้า เรียกว่า “ผลสุกหยิบยื่นไม่รับ หล่นตกไม่เก็บกิน เขลาหมิ่นปรามาสก็คลาด เสียดาย” ครับ!

คุณธุลีธวัช เล่าสักหน่อย ก็ได้ นะคะ ประวัติพระอาจารย์ จะได้เป็นประโยชน์ แก่ สมาชิก ด้วยคะ

 

 

                                             

กำลังล่ารายชื่อกองผ้าป่า ที่บริษัท อยู่เลยคะ เกือบไปแล้ว

         
คุณน้องท่านนี้ เจตนาดี ขวนขวายเพื่อครูอาจารย์อยู่บ้าง ขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ ด้วยอย่างยิ่ง โอกาสวาสนาน่าจะมีขวนขวายร่วมกันได้ในภายหน้า    

แด่ท่านน้ำใจงาม 20 บาท ค่าโอนคุ้มหรือไม่ครับ.!

สำหรับกุศลเจตนาในปัจจัยทุนของสหายหญิงท่านนี้ 20 บาท แม้เธอจะอัตคัดแต่ก็ทำบุญ เธอมีเท่านี้จริงๆ ก็สู้อุตส่าห์ทำ สหายท่านนี้เธอไม่ต้องโอน ฝากตรงที่เหรัญญิก "ไวยาวัจกร/ธุลีธวัช" ครับ.!

 

อุบาสิกา หญิง  อาจารย์ ม.พะเยาว์ มาช่วย งานนี้

งานนี้สำเร็จลงได้ด้วยดีต้องขอขอบคุณอาจารย์สุภาจาก ม.พะเยาว์ ท่านนี้อย่างสูง ที่กรุณาอาจหาญมาเป็นประธานจัดซื้อสรรหา PC เครื่องเยี่ยมให้ทางสำนักงานฯได้มีใช้ กุศลใดใดนั้นไม่ง่ายนักที่เพียงคิดจะได้ทำ วาสนาเดิมเป็นทุน ต้องอาจหาญ ยอมที่จะลำเค็ญเพื่อสานสืบธรรมให้เนื่องสืบไป การกระทำเยื่องนี้มีผลให้ชีวิตไม่พร่อง ฉับพลันในความสำเร็จ หมายประสงค์สิ่งใดฉับพลันในสิ่งนั้นทันที ผมขออนุโมทนา! ร่วมคว้าเอาความสำเร็จเยื่องอย่างนั้นด้วยคน .. นะครับ.!

 

คนจีน - ไหว้เจ้าได้กิน .... คนญี่ปุ่น - ไหว้เจ้าได้ใช้

ญี่ปุ่น คนจีน ต่างกัน ในรูปลักษณ์สังคม คนจีนมีรากเง่าวัฒนธรรมล้อมรั้ว แต่ญี่ปุ่น กับเป็นพวกบูรพาพ่ายกลายเร็ว

                                                                   

สิทธิเสมอภาคหน้ากระดานเรียงหนึ่ง ... มันมีเพียงคนเดียวที่ขานเสียงดัง ครับ!

(อย่าสร้างเสริมแข่งดี ... ด้วยวิถีก้มหน้า)

           

                                                              

                                                                     

เดิมทีผมคาดหวังไว้ที่เครื่อง PC มือสอง กำลังหาทุนอยู่ แต่อาจารย์สุภาฝ่าเมฆลมฝนหมอกหนารอบตัวมาช่วยครูอาจารย์อย่ากล้าหาญ ใจนี้นักเลงจริงๆผมนับถือครับ มีคนหลากมากหวาดระแวงกล้าๆกลัวๆปลิโพธไปต่างๆนานา ดำเนินอยู่เนื่องด้วยวัฒนธรรมนำลาก อยากเพ้อเจ้อไปเรื่อยจริงบ้างเผลอบ้างอ้างคุณพระ แต่ผละไม่ช่วยเป็นหนี้ก็เยอะ ชีวิตไม่ลงทุน ปกติครับ สังคมก็เยื่องนี้ทำไงได้ งานนี้ผมยังลุ้นอยู่ใครจะมาช่วย ผมเองจริงๆแล้วกะว่าจะยอมเป็นหนี้หาเงินช่วยครูอาจารย์ให้ได้กะจะไม่บอกใครสู้ลำพังเดี่ยวโดดนี่แหละ ปุถุชนคนที่กล้าลงทุนกับครูอาจารย์ต้องกล่าวว่าวาสนาครับ ใครไม่ทำมาก็ไม่ถึง เรือพายนำใครจะรู้ว่ามันจะขมำ ถึงเส้นชัยคือเรา ทุกกระแสเสียงที่ครูอาจารย์สื่อไปถึงเชื่อเถอะครับ วาสนาเท่านั้นที่นำพามา

[อาบแรงมือ]

 ดาบสวยนะ เป็นดาบในสาย กรรมฐาน จัดทำหรือไม่ นี่ เหมือนดาบเหล็กน้ำพี้เลย

ผมมีดาบลักษณะคล้ายเล่มนี้อยู่ครับ ตั้งใจจะให้พระอาจารย์ลงปรก แต่คิดว่าคงยาก เพราะจริตโทสะมักโกรธอย่างผมไม่ควรถือดาบ แต่จริตเดิมคงผูกพันธ์กับดาบ ดาบจึงเป็นอะไรที่ควรค่าหยิบขึ้นหิ้ง,ส่งมอบกันอย่างภาคภูมิ

อาบแรงมือ

     ดาบถือเงื้อใช่ง้าง       หมายฟัน
คมขอบใจคนรัน       ท่านรั้ง
หมื่นคนยื่นหยิบทัณฑ์       ควรไม่ ยื้อแฮ
คว้าข่มใจรมย์ยั้ง       คู่ได้มือตน.

                                             ธุลีธวัช.!

ก็ฟังแล้วนะ ไม่ถูกซะทั้งหมด

   เหตุที่กรรมฐาน มาใช้ทั้งหมด 40 กองกรรมฐาน ก็เพราะว่า
   1. จริตของผู้ฝึกไม่เอื่้ออำนวย
   ยกตัวอย่าง
       พระสัทธิวิหาริก (ของพระสารีบุตร ) ได้เจริญดอกบัวทอง จนเป็นพระอรหันต์
   ซึ่งกล่าวได้ว่า เป็น เหตุเฉพาะตัว เฉพาะบุคคล เท่านั้น
               
อนุโมทนา กับท่าน ปัญญาสโก นาน ๆ จะมาโพสต์ มีสาระธรรม เพื่อสมาชิก

พระสัทธิวิหาริก ผู้นี้เป็นสงฆ์นวกะ บุตรนายช่างทอง อุปนิสัยเบื้องแรกแต่พระสารีบุตรเห็น ท่านรักสะอาดเป็นคนสะอ้าน พระอาจารย์สารีบุตร จึงบอกพระกรรมฐานในแบบ "กายคตาสติ" แต่ไม่สัมฤทธิ์มรรคผลไม่ได้ แต่แล้วสงฆ์นวกะรูปนี้ก็ต้องด้วยข่ายพระญาณของพุทธองค์ ทรงเล็งเห็นความที่ยังฉกรรจ์เลือดร้อนจึงทรงแก้จริตด้วยการให้เธอพิจารณาองค์กสิณ โดยการยื่นดอกบัวสีแดงให้พิจารณา กระทั่งเธอกระทำนิมิตนั้นได้ดอกบัวกลายเป็นสีทอง เธอจึงสัมฤทธิ์ในมรรคผลเป็นอรหันต์ (ผมนี้ก็คนงุดงิดถือโกรธง่าย จริตต้องกสิณ แต่ต้องขอบอกเลยว่า ฝึกมาแบบวางอุเบกในกองธาตุลำดับฐาน มาเจอกสิณไปไม่เป็น ครับ! เงิบสุดๆ!)

คนญี่ปุ่นไม่เคยเหลียวหลัง ... มองไปแต่เพียงข้างหน้า แล้วก้าวกระโดด อดีตอันดีงามที่สร้างสมไว้หายไป ใครจะมากู้คืน คิดได้แค่ไหนก็ทำไปแค่นั้น มันจะแผลงบ้างก็ยังถือว่า เอานะ! ...... หัวใจยังมีพระโตๆให้น้อมนำ

ศิษย์ใกล้ครูอาจารย์อย่างผมคงหยั่งตนไว้ได้เพียง "โคตรภูบุคคล" กล่าวคือ ผมก้าวเข้าสู่โสดาปัตติมรรคได้ แต่ยั้งการภาวนาด้วยปรารถนาพุทธภูมิ หาก ณ ขณะนี้ถ้าลิขิตจะเลือกหนทางเดินภาวนาเอาจริงๆคงเป็นโสดาบันพุทธภูมิ เพราะอธิษฐานไว้อย่างนั้นจะด้วยไม่รู้ก็ได้กระมัง จึงขอพบพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ไม่มีที่สุด เรียกว่าท่องอยู่ในสังสารวัฏฏ์ไม่ขอเข้านิพพาน แปลกที่ชอบแส่หาทุกข์สร้างสุขให้คนอื่น ใครๆอ่านอย่าเอาอย่างนะครับ

  พี่เขายอดจริงๆ ผม Like! ให้เลย ครับ

สังเกตจากเครื่องแบบน่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ความปลอดภัย (จป) หรืออะไรอื่นคาดเดาไม่ถูก แต่เธอคนนี้ใฝ่ใจในการศึกษาเพียรถามขมาครูกว่าใครอื่น ผมจึงต้องสนองเสนอจารเธอไว้แถวหน้า ความที่ผมรู้จักเธอน้อยเกินไป จึงเพ้อพร่ำกลอน 6 ไว้ไม่ไพเราะนัก เอาเป็นว่ายอกล้อพอรู้จักเธอก็แล้วกันนะ ผมชื่นชอบชุดทำงานที่เธอสวมใส่มากเพราะสีขาวจึงนึกถึงพิลาบขาวทั้งเธอเองนั้นคาดว่าน่าจะอยู่จังหวัดชลบุรี เธอจึงเป็น "พิลาบบูรพา" เพราะบินมาแต่ฝากฟ้าทะเลตะวันออก แต่ก็ชื่นชอบในความหมาย "พิลาบพยาบาล" มาก จึงเลือกใส่ให้ไปอยากให้หลากหลายท่านพิจารณาที่นัยความหมายของรากศัพย์อย่าไปเล็งอาชีพคิดว่าเธอเป็นพยาบาลวิชาชีพไปคงไม่ใช่ ... คว้างค้นฉงนว่ากันไป ครับ!

ปริยัติ/ปฏิบัติ/ปฏิเสธ

     ศาสน์ปัญญาวิชาการว่ากันไป     เสมือนไฉไลพระดีมีให้เห็น
พุทธวงษ์สูญศาสน์เลี่ยงบำเพ็ญ     ริ้วธงเป็นสัญลักษณ์เสาธงทอน

     ปริยัติปัญญาปฏิเวธ     ปฏิเสธปฏิบัติศาสน์คงคลอน
สงฆ์ดีกรีล้วนเอาดีจารอักษร     สงฆ์ที่จรเพียรเวทย์วิเศษนอบ

     ศาสน์วิจารณ์สงฆ์วิธานราษฎร์วิจัย     ชี้นี่ไฉนศาสน์สงฆ์รั้งรั้วรอบ
ศาสตร์นาภีชี้หทัยมิขานตอบ     สงฆ์บำเพ็ญสอนสอบปรามปรามาส

     ศาสน์อับจนหนทางคนชี้เสื่อม     รัฐเรืองเหลื่อมพร่ำแพร่ขจรศาสน์
สงฆ์เถรเณรพุทธวงษ์ให้เลือนคลาด     ไทยหลากชนเสื่อมขลาดคว้างอำไพ.

                                                                                                                                           ธุลีธวัช.!

                 

พิลาบบูรพา

     นุชสุคนธ์กัลยา       ปักษาบุรพชล
อิตถีหญิงจรดล       เนืองเนื่องนนท์ชนากานต์

     หนึ่งนุชน้องจารวี       หญิงอิตถีที่เคลื่อนคลาน
มัชฌิมาเพียรยลจาร       วจีหาญรู้ขมา

     คณะยลให้ปรีดิ์เปรม       ดุรงค์เหมให้พ้องลา
พักตร์น้องจ้องให้คุ้นตา       ภาพกว้านหาห่ามลงกลอน
   
     พี่แสดงใช่เคลือบแคลง       ไม่กวัดแกว่งแสร้งเป็นขอน
น้องศรัทธาเห็นไม่คลอน       จึงร่ำซ่อนวจีคลำ

     หนึ่งนี่นี้เพียงเสนอ       ใช่ให้เก้อเกริ่นกล่าวนำ
พี่ยลน้องณรัณธรรม       จึงดักกร่ำสู่กรงชม.

                                                                                                ธุลีธวัช.!