โห นาน ๆ จะได้เห็น การสนทนา ธรรมกัน แบบ ขั้นสูงที่นี่ นะ
นานมาก ที่จะมีใคร กล้า มาวิจารณ์ ธรรมขั้นสูง ณ บอร์ดนี้
อนุโมทนา คะ อย่างน้อย ก็ตามอ่าน และ ลุ้นพิจารณาธรรม ตามด้วย นี่ถ้าได้ศิษย์ ก้นกุฏิ สายพระอาจารย์ มาแสดงกันทั้งหมด สงสัย ว่า จะอ่านได้ยาก มากนะเนี่ย ......
แต่ ขอวิจารณ์ บ้าง นะคะ
เอากลับไปเรื่อง หัวข้อก่อนนะคะ
มี ก็คู่ กับคำว่า ไม่มี เพราะ มี และ ไม่มี เป็นปัจจัยซึ่งกันและกัน
กระทู้เปิด ด้วย การแสดง คำ สอง คำ คือ คำว่า มี และ คำว่า ไม่มี
และแสดงเหตุผล ว่า มี และ ไม่มี เป็นปัจจัย ซึ่งกันและกัน
จากการตามอ่าน ข้อความแต่ละท่านทำให้เห็นว่า
คำว่า มี จะมีได้ ก็เพราะอาศัยคำว่า ไม่มี
และ คำว่า ไม่ม่ จะมีได้ ก็เพราะอาศัยคำว่า มี
มี คืออะไร ?
ไม่ม่ คืออะไร ?
มี และ ไม่มี สำคัญอย่างไร ?
มี หมายถึง การปรากฏของ สิ่งใดสิ่งหนึ่ง มี จะมีได้ ก็ต่อ
ตา เห็น
หู ได้ยิน
จมูก ได้กลิ่น
ลิ้น ได้รส
กาย กระทบสัมผัส
ใจ ปรากฏอารมณ์
ไม่มี หมายถึง การไม่ปรากฏ ของสิ่งใด สิ่งหนึ่ง ดังนี้
รูป ไม่ปรากฏ
เสียง ไม่ปรากฏ
กลิ่น ไม่ปรากฏ
รส ไม่ปรากฏ
สิ่งกระทบ ไม่ปรากฏ
อารมณื ไม่ปรากฏ
จะเห็นว่า มี นั้นมีกำเนิด จาก อายตนะภายใน ส่วนไม่มี นั้นคือการไม่ปรากฏ ของอายตนะ ภายนอก
เท่านี้นะจ๊ะ จำมาจาก พระอาจารย์ อาจจะมีประโยชน์ แก่ท่านที่ดำเนินการ น้อมใจในธรรม เรียกว่า ธรรมวิจยะ นะคะ