เรื่องทั่วไป > ส่งจิตออกนอก (นั่งเล่นคุยกัน)

กากินน้ำทะเล ( คนที่เป็นโรคพะวงไม่เข้าเรื่องควรอ่าน คร้า.. )

(1/1)

หมวยจ้า:
กากินน้ำทะเล

ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวันเมืองสาวัตถี ทรงปรารภพระอุปนันทเถระผู้ไม่รู้จักพอแล้วเที่ยวสอนภิกษุอื่นให้รู้จักพอ จึงตรัสพระคาถาว่า
” บุคคลควรตั้งตนไว้ในคุณอันสมควรก่อน แล้วพึงสั่งสอนผู้อื่นในภายหลัง
บัณฑิตจะไม่พึงเศร้าหมอง ”
แล้วได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า…

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นเทวดารักษาสมุทร สมัยนั้นมีกาน้ำตัวหนึ่งบินเที่ยวหากินอยู่ในมหาสมุทรนั้นมักร้องห้ามฝูงนก ฝูงปลาว่า
” ท่านทั้งหลาย จงดื่มกินน้ำทะเลเพียงเล็กน้อยนะ ช่วยกันประหยัดน้ำทะเลด้วย ”

เทวดาเห็นพฤติกรรมของมันแล้วจึงถามไปว่า
” ใครนะ ช่างบินวนเวียนอยู่แถวนี้ เที่ยวร้องห้ามฝูงนกฝูงปลาอยู่ ท่านจะไปเดือดร้อนอะไรกับน้ำทะเลด้วยละ ”

มันจึงตอบว่า ” ข้าพเจ้าคือกาผู้ไม่รู้จักอิ่ม ปรารถนาจะดื่มน้ำทะเลผู้เดียว กลัวว่าน้ำทะเลจะหมดก่อน จึงต้องร้องห้ามอย่างนั้น ”

เทวดาได้ฟังเช่นนั้นจึงกล่าวเป็นคาถาว่า
” ทะเลใหญ่นี้จะลดลงหรือเต็มอยู่ก็ตามที
ที่สุดของน้ำแห่งทะเลใหญ่นั้นที่บุคคลดื่มแล้ว ใคร ๆ ก็รู้ไม่ได้
ทราบว่า สาครอันใคร ๆ ไม่อาจดื่มให้หมดสิ้นไปได้ ”

ว่าแล้วก็แปลงร่างเป็นรูปที่น่ากลัวขับไล่กาน้ำนั้นให้หนีไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าไปพะวงอะไรกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะจะทำให้จิตฟุ้งซ่านไปเปล่า ๆ

ธุลีธวัช (chai173):


กา / หงษ์...ปลงใจ

      เป็นฝูงกาพลัดถิ่นเขาหมิ่นหยาม
ดูเราทรามเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงหนา
คนกรุงไกลล้วนหัวใจดั่งเช่นกา
เหยียดพงศาหลงสง่าว่าตนหงษ์
     จะหมายหงษ์หรือกาต้องพาที
สิ่งหนึ่งมีคือน้ำใจที่หยั่งลง
รู้รักษ์มิตรช่วยเหลือกันอย่าทนง
จักได้วงศ์หงษ์หรือกาอยู่ที่ใจ.

                                  ธรรมธวัช.!



http://www.youtube.com/watch?v=81HbAEd3mGk

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ