พิมพ์

[raponsan]

ทุกข์เนื่องมาจากการปฏิบัติธรรม : ปุจฉา -วิสัชนา กับพระไพศาล วิสาโล

พัชรี เกียรติเจริญ ปุจฉา : กราบนมัสการค่ะ เคยปฏิบัติแนวยุบหนอ พองหนอ ต่อมาได้ฟังครูบาอาจารย์ที่เราเคารพว่า แม้ท่านปฏิบัติอย่างไรท่านก็ได้แต่รู้จำ รู้แจ้ง แต่ไม่รู้จบ ตัวท่านก็เลยหยุดการปฏิบัติ (ตามรูปแบบ) เรียกว่าแค่ไม่อะไรกับอะไร วางอยู่แล้ว ว่างอยู่แล้ว (ซึ่งพอเราทำบ้างมันไม่ยักวาง-ไม่ยักว่าง แถมเรายังเลวกว่าเดิมอีก พอกลุ้มใจ มันก็ไม่ใช่อีก ก็เลยปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนั้นเอง) ตอนนี้ทุกข์จังเลยค่ะ
              ๑.ทุกข์เพราะกลัวผิดทาง
              ๒.ทุกข์แล้วไม่สนใจ คือเสแสร้งว่าช่างมัน
              ๓.ทุกข์เพราะทุกข์ ฯลฯ
       รบกวนคลี่คลายให้หน่อยได้มั้ยคะ กราบขอบพระคุณค่ะ

วิสัชนา : ความทุกข์ที่คุณพูดมานั้น ล้วนเป็นทุกข์เพราะความคิดทั้งนั้น เช่น กังวลว่าจะผิดทาง รวมทั้งอยากไม่ทุกข์ พอไม่เป็นดังใจก็ยิ่งทุกข์เข้าไปใหญ่ คุณลองวางความอยากลงบ้าง อะไรที่ยังมาไม่ถึง ก็อย่าเพิ่งไปกังวลหรือทุกข์ล่วงหน้า เพียงแค่รู้ทันอารมณ์ที่เกิดขึ้น และอยู่กับปัจจุบัน ก็จะช่วยได้มาก

       เวลามีอารมณ์ใดๆ เกิดขึ้นที่ใจ ก็ลองดูมันเฉยๆ รู้สึกเป็นกลางกับมัน อย่าเกลียดชังหรืออยากผลักไสมัน เพราะแค่รู้สึกเกลียดชังหรืออยากผลักไส ใจก็เป็นทุกข์แล้ว อาจทำให้เป็นทุกข์ยิ่งกว่าอารมณ์ที่คุณกำลังเกลียดหรืออยากผลักไสเสียอีก อย่าลืมว่าจิตยิ่งดิ้นเท่าไร ก็ยิ่งทุกข์ ไม่ว่าจะดิ้นเพราะอยากได้หรืออยากผลักไสก็ตาม พอไม่อยาก หรือรู้ทันความยาก มันก็สงบลง ความทุกข์ก็คลายไป

ทำสมาธิแล้วมีเสียงในหัว และฝันมากขึ้น : ปุจฉา -วิสัชนา กับพระไพศาล วิสาโล

วราภรณ์ ชัยจรูญ ปุจฉา : กราบนมัสการพระอาจารย์ที่เคารพอย่างสูง ดิฉันขอเรียนถามพระอาจารย์ถึงปัญหาดังนี้ว่า

      ๑. ตอนที่ไม่คิดอะไรหรือตอนนั่งทำกัมมัฏฐาน ทำไมจึงรู้สึกว่ามีเสียงดังในหัวตลอดเวลา
          และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ดิฉันนั่งทำกัมมัฏฐานเกิดอาการง่วงมากแต่ดิฉันได้ฝืนทนสักพัก
          เสียงในหัวนั้นดังมากและกระตุกจนดิฉันคิดว่าเป็นเสียงเครื่องไฟฟ้าที่เสียบไว้ใกล้ตัว
          จากนั้นเสียงในหัวก็เงียบหายไปและใจสงบมากความง่วงก็หายไปด้วย
          แต่ทุกวันนี้เสียงก็ดังเช่นเดิม ทำอย่างไรถึงจะหายคะ

      ๒. ทำไมฝึกเจริญสติแล้วถึงฝันมากขึ้นและความฝันก็เป็นเรื่องเป็นราว
          ความฝันชัดและรู้รายละเอียดของฝันดี เพราะจิตไม่สงบหรือเปล่าคะ
          เมื่อก่อน ก่อนนอนจะสวดคาถาชินบัญชรแล้วไม่ค่อยฝันแต่มาทำการเจริญสติได้เกือบปีแล้ว
          โดยถ้ามีโอกาสจะนั่งเจริญสติและเวลาปกติจะตั้งใจทำงานมากขึ้น
          ตามที่พระอาจารย์แนะนำคือกายอยู่ไหนใจอยู่นั้น เมื่อมีความคิดเกิดจะพยายามไม่คิดต่อ
          แต่ทำไมความคิดไปฟุ้งในเวลานอน จะแก้ไขอย่างไรดีคะ

วิสัชนา : เสียงดังในหัวไม่ทำให้คุณทุกข์มากเท่ากับความอยากให้มันหายไป ยิ่งอยากให้มันหาย มันก็ยิ่งดังและยิ่งทำให้คุณทุกข์มากขึ้น ลองไม่สนใจมัน หรือทำความรู้สึกเป็นกลางกับมัน มันจะยังดังอยู่ ก็เป็นเรื่องของมัน ต่างคนต่างอยู่แล้วกัน แล้วคุณอาจจะพบว่า จู่ ๆ มันก็หายไปเอง แต่ถึงไม่หาย คุณก็ไม่ทุกข์ใจเพราะมัน

      ที่คุณฝันมากขึ้นนั้น อาจเป็นธรรมดาของคุณ หรือเป็นเพราะเวลาเจริญสติ คุณพยายามกดข่มความคิด คอยดักเฝ้าดูความคิด พอเห็นมันออกมาก็ตะปบมันทันที วิธีนี้ความคิดหายไปก็จริง
      แต่ที่จริงมันแค่ "หลบใน" คุณเผลอเมื่อไหร่ มันก็โผล่ออกมา
      ตอนคุณนอนหลับ เป็นช่วงที่คุณเผลอสติ มันก็เลยพรั่งพรูออกมา กลายเป็นความฝันยืดยาวและชัดเจน
      วิธีแก้ก็คือ หยุดกดข่มความคิด แค่รู้ทันมันก็พอ จะคิดดี หรือคิดไม่ดี ก็ช่างมัน
      แค่รู้เฉยๆ อย่างที่หลวงพ่อเทียนใช้คำว่า "รู้ซื่อๆ" วิธีนี้น่าจะช่วยให้ความฟุ้งซ่านตอนนอนหลับลดลงดูเพิ่มเติม

ขอบคุณภาพและบทความจาก
www.komchadluek.net/detail/20130311/153620/ทุกข์เนื่องมาจากการปฏิบัติธรรม.html#.UUKYNzd6W85
http://www2.rmutt.ac.th/,http://www.rd1677.com/

[tasawang]

น่าจะไม่เป็น สมาธิ นะครับ เพราะฟุ้งซ่าน นะครับ

   เพราะ สมาธิ เมื่อภาวนามากๆ แล้ว ฝันจะน้อยลงไปเรื่อย ๆ ครับ เพราะจิต จะหยุดปรุงแต่งลงตาม ไปประมาณนี้ ครับ ที่ว่านอนเป็นสุข เพราะไม่ต้องฝันร้าย และฝันดีครับ