|
หัวข้อ: เป็นพระปฏิบัติ ต้องออกเดินธุดงค์ หรือไม่ ? เริ่มหัวข้อโดย: nirvanar55 ที่ มีนาคม 24, 2013, 12:12:18 pm ask1
เป็นพระปฏิบัติ ต้องออกเดินธุดงค์ หรือไม่ ? คือทราบ และเข้าใจว่า พระที่ปฏิบัติภาวนา ควรจะต้องเดินธุดงค์ บ้าง แต่ ถ้าพระที่ไม่เคยออกเดินธุดงค์เลย จะสำเร็จธรรมได้ หรือไม่ครับ :c017: หัวข้อ: Re: เป็นพระปฏิบัติ ต้องออกเดินธุดงค์ หรือไม่ ? เริ่มหัวข้อโดย: raponsan ที่ มีนาคม 27, 2013, 09:32:45 am (http://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/000/211/833/original_nongkai103.jpg) ธุดงค์ จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ธุดงค์ (บาลี: ธุตงฺค, อังกฤษ: Dhutanga) เป็นวัตรปฏิบัติที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตไว้ แต่ไม่มีการบังคับ แล้วแต่ผู้ใดจะสมัครใจปฏิบัติ เป็นอุบายวิธีกำจัดขัดเกลากิเลส ทำให้เกิดความมักน้อยสันโดษยิ่งขึ้น ไม่สะสม เพื่อให้เบาสบายไปมาได้สะดวกด้วยไม่มีภาระมาก เหมือนนกที่มีเพียงปีกก็บินไป มิใช่เพื่อสะสมหรือเพื่อลาภสักการะและชื่อเสียง ถ้าทำเพื่อลาภ เพื่อชื่อเสียง ต้องอาบัติทุกกฎ โดยรูปศัพท์ ธุดงค์ แปลว่า องค์คุณเป็นเครื่องกำจัดกิเลส, องค์คุณของผู้กำจัดกิเลส หรือ การสมาทานเพื่อเป็นเครื่องกำจัดกิเลสอันอันตรายต่อสัมมาปฏิบัติ ธุดงค์นั้น เป็นศัพท์เฉพาะที่ปรากฏในพระไตรปิฎกเถรวาท โดยพระพุทธเจ้าตรัสแสดงธุดงค์ลักษณะต่าง ๆ ไว้หลายพระสูตร เมื่อรวมแล้วจึงได้ทั้งหมด 13 ข้อ ธุดงค์ในปัจจุบันยังคงเป็นแนวการปฏิบัติที่เป็นที่นิยมของชาวพุทธเถรวาททั่วไปในหลายประเทศ โดยไม่จำกัดเฉพาะพระสงฆ์เท่านั้น คฤหัสถ์ทั่วไปก็ถือปฏิบัติได้บางข้อเช่นกัน ปัจจุบัน คำว่า ธุดงค์ ในประเทศไทยถูกใช้ในความหมายว่าเป็นการเดินจาริกของพระสงฆ์ไปยังที่ต่าง ๆ หรือเรียกว่า การเดินธุดงค์ ซึ่งความหมายนี้แตกต่างจากความหมายเดิมในพระไตรปิฎก ความหมาย ธุดงค์ คือวัตร หรือแนวทางการปฏิบัติจำนวน 13 ข้อ ที่พระพุทธเจ้าอนุญาตไว้ให้แก่พระสงฆ์สำหรับเลือกนำไปปฏิบัติ เพื่อมุ่งให้เป็นแนวปฏิบัติเพิ่มเติมของพระสงฆ์ที่ตั้งใจสมาทานความเพียรเพื่อมุ่งขัดเกลาทางจิตเพื่อกำจัดกิเลส โดยธุดงค์นี้เป็นเพียงวัตร หรือแนวทางการประพฤติ ที่ไม่ใช่ศีลของพระสงฆ์ พระสงฆ์จึงเลือกปฏิบัติหรือไม่ก็ได้ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ และการปฏิบัติธุดงค์ ไม่ได้จำกัดเฉพาะพระสงฆ์เท่านั้น ธุดงค์ ในภาษาไทย ใช้เรียกพระภิกษุแบกกลดเดินไปตามทางหรือเข้าป่าไปว่า เดินธุดงค์ หรือ ออกธุดงค์ เรียกภิกษุที่ปฏิบัติเช่นนั้นว่า พระธุดงค์ ธุดงค์ในภาษาไทยนี้จึงมีความหมายเฉพาะตัวตามประเพณีของพระวัดป่าของประเทศไทย ซึ่งต่างจากคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนาอยู่เป็นอย่างมาก เพราะธุดงค์ตามคัมภีร์นั้น ผู้ปฏิบัติไม่จำเป็นต้องเดินเที่ยวไปทั่ว, ไม่จำเป็นต้องอยู่ป่า, ไม่มีการใช้กลด, ไม่รับเงินเด็ดขาด เป็นต้น. และการปฏิบัติที่ว่าด้วยการออกเดินทางนั้นเป็นข้อวัตรปฏิบัติพิเศษที่ชื่อว่า โมเนยยปฏิบัติ คือการอย่าเที่ยวภิกขาจารในที่เดิมซ้ำ อย่านอนในที่เดิมซ้ำ เพื่อไม่ตัดสินว่าใครดีชั่ว เพื่อไม่พิจารณาว่าสิ่งใดที่ไหนหยาบปราณีต ที่มา th.wikipedia.org/wiki/ธุดงค์ (http://th.wikipedia.org/wiki/ธุดงค์) ขอบคุณภาพจาก http://cdn.gotoknow.org/ (http://cdn.gotoknow.org/) หัวข้อ: Re: เป็นพระปฏิบัติ ต้องออกเดินธุดงค์ หรือไม่ ? เริ่มหัวข้อโดย: raponsan ที่ มีนาคม 27, 2013, 09:56:57 am ask1 ans1 ans1 ans1 ธุดงด์ไม่ได้อยู่ในวินัยสงฆ์ เป็นวัตรที่ไม่ได้บังคับ ให้ปฏิบัติโดยสมัครใจ ธุดงด์ไม่ใช่การอยู่ป่า ไม่ใช่การเดินแบกกลด อยู่ป่าช้าไม่ไปไหนก็เป็นธุดงด์ได้ ในสมัยพุทธกาล พระที่ชอบธุดงด์ คือ พระมหากัสสปเถระ ท่านเป็นเอตทัคคะในทางผู้ทรงธุดงค์ พระที่ปฏิบัติภาวนาไม่จำเป็นต้องออกธุดงด์ การสมาทานธุดงด์เป็นไปตามจริตของแต่ละคน ไม่ใช่เครื่องวัด ไม่เป็นบรรทัดฐาน หรือเป็นเครื่องการันตีว่า จะสำเร็จธรรม ในสมัยพุทธกาลภิกษุที่สัญจรไปที่ต่างๆนั้น เพื่อการเผยแผ่ศาสนาตามคำสั่งของพระพุทธเจ้า ไม่ได้หมายถึง ท่านชอบธุดงด์ การที่จะสำเร็จธรรมหรือบรรลุธรรมขึ้นอยู่กับบารมีที่สั่งสมมา และแน่นอนแต่ละคนสั่งสมมาไม่เหมือนกัน ดูอย่างพระยสกุลบุตร พระพุทธเจ้ามาดักรอถึงที่ ในขณะที่พระพาหิยะต้องเดินทางหลายโยชน์กว่าจะพบพระพุทธเจ้า แต่ก็สำเร็จธรรมเร็วมาก ในส่วนฆราวาส นางวิสาขา อนาถบิณฑิกเศรษฐี สันตติมหาอำมาตย์ ไม่เห็นท่านต้องธุดงด์เลย ตัวอย่างทียกมา คงพอเข้าใจน่ะครับ ว่าผู้สำเร็จธรรมโดยไม่ธุดงด์นั้นมีอยู่ ขอคุยเป็นเพื่อนเท่านี้ :25: :25: :25: |