สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

สวัสดีครับ  เช้าเรื่อองนะครับ ผมนั่งภาวนาอยู่ผ่านไปกี่นาทีไม่รู้ครับ แต่ที่รู้คือดูลมหายใจเข้าออก ไม่ให้เผลอ สิ่งที่เกิดรู้สึกว่า ผมไม่มีตัวตน มันมีแต่ลมหายใจเข้าออก แต่เรื่องของความคิดนั้นยังผุดขึ้นมานิดหน่อย  เป็นความว่างที่บอกไม่ถูก
 
และเวลาผมเห็นผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา ก็ลองเอาความว่างที่ผมเจอในทำสมาธินั้นมาเปรียบ ก็เห็นเหมือนกับว่าไม่มีตัวตนในเขาเลย  แปลกดี  สภาวธรรมใช่ไหมครับ (แต่ก็รู้สึกไม่อยากจับต้องตัวของบุคคลแล้วล่ะครับ มันยังไงไม่รู้) 

อธิบายสั้นเกินไป จึงเข้าใจไม่ได้ เอาเป็นว่า อนุโมทนาในการภาวนาด้วย

ถ้ามีเวลาก็เขียนเล่าการภาวนาตั้งแต่เริ่มต้นให้อ่านด้วยนะจ๊ะ

เจริญธรรม

 ;)

นั้งแถวไหนครับเนี่ย มีคนเดินผ่านไปมาด้วย

พี่ทินกร ครับ นั่งในห้องนอนตัวเองครับ ที่ว่าเดินผ่านไปผ่านมา แม่  น้อง พ่อ เพราะประตูห้องเป็นทางผ่าน

ระวังเรื่องความคิดนะจ๊ะ มันเป็นสังขารขันธ์ เป็นสิ่งปรุงแต่ง แต่ถ้ามีเวลา นั้งบ่อยๆ ลองไม่คิดดูนะ(แต่ผมยังไปไม่ถึงไหนเลย
ภาระ ทางความคิดเยอะจริงๆ) เพราะความรู้สึกไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา มันยากจะกำจัดทิ้งจริงๆ ทุกลมหายใจ ของคนเราถ้า
ได้ลองมาคำนึงกันจริงๆ ตัวกู ของกู ทั้งนั้นเลย ยากนะ ต้องปฏิบัติจริงๆ บ่อยๆ เท่านั้น

คุณโน๊ตบุ๊ค123

  โปรดช่วยเล่า วิธีการปฏิบัติ ตั้งแต่ต้นให้ฟัง ได้หรือไม่ คะ

   น่า นะ เขียนให้อ่าน ด้วย สิ จะได้รู้ว่า ภาวนาอย่างไร คะ

   :s_hi:

คุณโน๊ตบุ๊ค123

  โปรดช่วยเล่า วิธีการปฏิบัติ ตั้งแต่ต้นให้ฟัง ได้หรือไม่ คะ

   น่า นะ เขียนให้อ่าน ด้วย สิ จะได้รู้ว่า ภาวนาอย่างไร คะ

   :s_hi:

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง คะ คุณโน๊ตบุ๊ค123
กรุณาช่วยแชร์ประสพการณ์ตอนต้นด้วยคะ

มาแชร์ตอนปลาย นี้ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง หรือเข้าใจคะ

 :25:

ครับได้ครับ
คุณหมิว และคุณวรรณา
ผมทำแบบอานาปานสติครับดูลมหายใจหรือจะว่าเป็นแบบ มัชฌีมาแบบลำดับก็ว่าได้เช่นกัน
เวลานั่งสมาธิดูลมหายใจถ้าหากจิตคิดฟุ้งช่านผมจะมีการบังคับจิตโดยการด่าจิตว่า  "ไม่ต้องไปดูที่อื่น ดูลมนี้อย่างเดียว" แบบนี้ล่ะครับ แต่ถ้ามันยังคิดอยู่ ก็จะค่อยๆเพิ่มคำด่าให้หนักขึ้นแระกอบกับการนึกถึงความตายด้วยนะครับอันนี้แล้วแต่เทคนินะครับจะนำไปใช้ก็ได้ครับ ที่ผมด่าจิตผมแบบนั้นเพราะเหมือนกับการเตือนสติของเราอีกวิธีนึงครับ แรกๆจะตลกรกตัวเองเพราะด่าตัวเองก็เป็น แต่มันได้ผมตรงที่เราสงบดี

หลังจากที่จิตสงบแล้วและเรายังมีสติกับลมหายใจอยู่นั้นเราจะรู้สึกถึงความว่างทางจิตนั้นแหล่ะครับ ผมนำความว่างนั้นมาสำรวจกายง่ะครับว่ามีไหนที่เป็นของตนบ้าง  ไรประมาณนี้ครับ หลังจากที่ผมสำรวจกายอยู่เป็นประจำสิ่งที่เกิดกับผมคือ อารมระหว่าเพศไม่มีไม่อยากแตะมันรู้สึกเบื่อๆง่ะครับ ทุกวันนี้เวลาผมไปไหนถ้ามองคนไหนก็เหมือนกับเขาไม่มีตัวตนเหมือนที่ผมสำรวจในสมาธิครับ 

ผมฝาก facbook ผม ไว้นะครับเผื่ีอใครจะมีคำถามต่อ   
ผู้ชาย และสายลม ชื่อในเฟสครับ notespmd@hotmail.com อีเมล  ขอบคุณครับ

ขอบคุณที่ถ่ายทอดประสพการณ์ คะ

 :25:

ผมทำแบบอานาปานสติครับดูลมหายใจหรือจะว่าเป็นแบบ มัชฌีมาแบบลำดับก็ว่าได้เช่นกัน

คุณ notebook123 ฝึกกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ห้องที่ 4 หรือครับ
ในส่วนที่กล่าวมานั้น ไม่น่าใช่นะครับ เพราะ ห้องที่ 4 มีสองส่วนที่ต้องเข้าถึงก่อนนะครับ
ืคือ อุคคหนิมิต และ ปฏิภาคนิมิต ซึ่งจะมีได้ต้องปฏิบัติ ในส่วน ฐาน 9 นะครับ
และอาการที่ว่าว่างเบานั้น ไม่ใช่เป็นสภาวะที่ควรจะเป็นในห้องพระอานาปานสติครับ

เพราะธรรมสภาวะ เบาว่าง นั้นจะอยู่ในห้อง พระสุขสมาธิ

เกรงว่าศิษย์ท่านอื่น จะเขวได้นะครับ ว่าเป็นอย่างนั้น

 :s_hi:

ถึงคุณ tang ครับ
ผมเน้นความสงบที่เกิดกับจิต เน้นตัดความยึดมั่นถือมั่นในรูป  นึกถึงความตายเป็นอารมโดยเอาอานาปานสติเป็นที่ตั้งกำหนดความตายครับ  ผมไม่รู้หรอกับว่าต้องห้องที่เท่าไร ต้องเป็นแบบอย่างไรขั้นไหน มันเป็นการแชร์ประสบปการมากกว่าครับ :) ;)

เชิญคุณ notbook123 เล่าต่อได้หรือไม่ครับ สาเหตุการที่คุณ notebook123 มาฝึกอานาปานสติ ครับ
และ เรียนกรรมฐาน จากที่ไหนครับ

 :c017:

ระหว่างการสังเกตุแก่ลมหายใจที่เข้า-ออกกระทบปลายจมูก
กับการตามรู้ลมหายใจที่ผ่านกระทบปลายจมูก
และตามดูลมที่เคลื่อนเข้าสู่ภายในกายจนลมสุดที่ท้องน้อย
และผ่อนลมหายใจออก เข้าออกอยู่อย่างนี้
โดยไม่มีการบังคับลมหายใจคือปล่อยไปตามธรรมชาติ
เพียงแต่เฝ้ามอง/ตามรู้ตามดูอยู่อย่างนั้น
ซึ่งผมถนัดแบบตามรู้ลมหายใจ
มากกว่าที่จะจดจ่ออยู่ที่ปลายจมูก

เคยลองพยายามจะจดจ่ออยู่กับลมที่สัมผัสเข้าออกที่ช่องปลายจมูก
แต่เหมือนว่ามันเครียดมาก... เหมือนว่ามันได้แต่เพ่งอยู่อย่างนั้น
เลยฝึกแต่การตามรู้ลมเข้าออก แต่ก็เหมือนว่าสมาธิมันไม่นิ่งอย่างที่ต้องการระหว่างการสังเกตุแก่ลมหายใจที่เข้า-ออกกระทบปลายจมูก
กับการตามรู้ลมหายใจที่ผ่านกระทบปลายจมูก
และตามดูลมที่เคลื่อนเข้าสู่ภายในกายจนลมสุดที่ท้องน้อย
และผ่อนลมหายใจออก เข้าออกอยู่อย่างนี้
โดยไม่มีการบังคับลมหายใจคือปล่อยไปตามธรรมชาติ
เพียงแต่เฝ้ามอง/ตามรู้ตามดูอยู่อย่างนั้น
ซึ่งผมถนัดแบบตามรู้ลมหายใจ
มากกว่าที่จะจดจ่ออยู่ที่ปลายจมูก

เคยลองพยายามจะจดจ่ออยู่กับลมที่สัมผัสเข้าออกที่ช่องปลายจมูก
แต่เหมือนว่ามันเครียดมาก... เหมือนว่ามันได้แต่เพ่งอยู่อย่างนั้น
เลยฝึกแต่การตามรู้ลมเข้าออก แต่ก็เหมือนว่าสมาธิมันไม่นิ่งอย่างที่ต้องการ

 :smiley_confused1:

หลักในการภาวนา อานาปานสติ มี 4 อย่างนะจ๊ะ

1. ผุสนา กำหนดจุดกระทบ ลมหายใจเข้าและออก
2. อนุพันธนา กำหนดติดตามลมหายใจที่เข้าและออก
3. คณนา กำหนดนับลมหายใจเข้าและออก
4. ฐปนา กำหนดตั้งฐานจิต

เป็นส่วนสมถะกรรมฐาน นะจ๊ะใน 4 นี้
ในส่วน วิปัสสนามีอีก 5 นะจ๊ะ

 ;)