หลักการภาวนา ของนีย์คือ

1. ทุกครั้งที่ตื่น ก็จะนึก พุทโธ เป็นคำแรก
2. นั่ง กรรมฐานกำหนด พุทโธ สัก 2 - 5 นาที
3. ทำบุญใส่บาตร ทุกเช้า
4. ทำบุญใส่ กระปุก วันละ 20 บาท ( เพื่อเอาไว้เวลาไปวัดใด วัดหนึุ่ง จะได้มีเงินทำบุญ หรือว่าจะส่งไปถวายพระอาจารย์ )
5. ก่อนออกไปทำงาน ก็นั่งกรรมฐาน 20 นาที และไปทานข้าว
6. ไปที่ทำงาน ก็นั่งอ่านหนังสือกรรมฐาน ไปวันละหน้า 2 หน้าบนรถเมล์ ( ถ้ายืนก็ไม่ได้อ่านคะ )
7. ไปถึงที่ทำงาน สวดคาถาพญาไก่เถื่อน ขอให้ขายดี ขายดี จะได้เป้า และโบนัส นายจ้างอยู่ได้ เราก็อยู่ได้คะ
8. กลับจากทำงาน ก็เข้าไปกราบรูปหลวงปู่ ที่พระอาจารย์ส่งมาให้ และนั่งกรรมฐาน 20 นาที
9. อาบน้ำ ไม่ทานข้าวเย็น คะ ( ลองงด )อ่านหนังสือเรียนคะ
10. ดูทีวี ข่าว ละคร สัก 1 ชั่วโมง
11. 21.30 น.โดยประมาณก็จะนั่งกรรมฐาน 30 นาทีแล้วก็นอนคะ

ถ้าเป็นวันไหนเข้า กะกลางคืนก็ จะทานข้าวเย็น คะ

นีย์ เป็น อุบาสิกา ที่ไม่ค่อยไปวัดเท่าไหร่ คะ เพราะต้องทำงาน และ เรียน ด้วยคะ

แต่เพราะได้รับความบีบคั้น จากสิ่งกระทบในชีวิตประจำวัน ก็เลยหันมาสนใจการภาวนา โดยการชักชวนของ

คุณ รักหนอ หมวด Axe และ คุณ Ban

ทำให้ได้รู้จักการภาวนา

ซึ่งหลังจากได้ไปขึ้นกรรมฐาน ที่วัดราชสิทธาราม กับหลวงพ่อจิ๋ว พร้อมหนังสือ 2 เล่ม

ก็ได้ใช้เวลา ส่วนหนึ่งด้วยการนั่งหลับตา ภาวนา พุทโธ

ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไปเลยคะ เพียง 3 อาทิตย์เองคะ


จากชีวิตไม่ค่อยเป็นคนทำบุญ เพราะมัธยัสถ์อดออม ไม่เคยใส่บาตรพระในตอนเช้า

เดี๋ยวนี้ลงมาใส่ทุกวัน และตั้งใจจะทำไปใ้ห้ได้ทุกวัน

พอทำบุญไปแล้ว ก็เหมือนโชคดี ยิ่งทำ ก็ยิ่งมี อยู่ ๆ ก็มีโชค มีลาภ ซื้อลอตเตอรี่ก็ููถูกรางวัลที่ 5 เลยคะ
อิ อิ ดีใจ น้ำตาไหลเลย ( นี่ละัน้า คนมีกิเลส )

และที่ทำงาน จู่ ๆ เจ้านาย ก็เพิ่มงานให้ทำพิเศษ ก็มีรายได้ เพิ่มขึ้นมาอีก

ส่วน แอร์ ที่เสียก็ได้ หมวด Axe นี่แหละคะ หาเพื่อนมาซ่อมให้ จ่ายค่าซ่อม 400 บาท นอกนั้น หมวดดำเนินการให้

ที่เล่าให้ฟัง ก็ดูเหมือนว่า อะไร ที่แย่ ๆ นั้นก็มีโชคดี

ทุกวัน นีย์ จะสวดคาถา พญาไก่เถื่อน ตามที่พระอาจารย์สอนทุกวัน พระอาจารย์สอนให้สวดวันละ 9 จบ

แต่ นีย์ สวดมากกว่าอายุ 1 ปีเลยทุกวัน ตอนนี้สวดได้ขึ้นใจแล้วคะ

 

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่มาช่วยทุกคน นะคะ และ กราบนมัสการพระอาจารย์ที่ให้คำปรึกษา ด้วยคะ

ที่ forum profile ของนีย์นั้น เป็นภาพที่ ขยับได้คะแต่พออัพโหลด ลงไปแล้ว ไม่ขยับ คะ

แต่เห็นของ sathukrab นั้นขยับได้คะ


เป็นเพราะอะไรคะ

การตัดกรรม นี่วิธีอย่างไรบ้างคะ ที่จะไม่มีเรื่องผูกเป็นเวร กันในภพ ในชาติ ต่อไป

กรรมตัดรอน คำนี้ยังไม่เข้าใจความหมายคะ และ วิธีแก้กรรมตัดรอน คะ

เพื่อนสมาชิก ช่วยอธิบายหน่อยนะคะ

นีย์ ก็อธิษฐานพบพระอาจารย์ แต่ก็ยังไม่ได้พบเลยคร้า 




สงสัย พวกอุบาสิกา ไม่ค่อยจะได้บังเอิญ พบพระอาจารย์แน่ ๆๆๆๆ


วันวิสาขบูชา น่าจะได้พบใช่ไหมคร้า.....
 

แทบหมดกำลังใจเลย!
เรื่องมีอยู่ว่า ครูของนีย์ที่เคารพและขอคำปรึกษาบ่อย ๆ  เป็นครูเกษียณแล้ว คุณครูมีชื่อว่า พัส ( สมมุติ )
นีย์ เรียกครูผู้นี้ว่า ครูพัส ......

ตอนที่ครูพัส เกษียณก็เลือกเก็บเป็นบำนาญ เพราะว่าเป็นครูระดับอาวุโส เงินบำนาญที่ได้จึงตกเป็นเดือน ๆ ละประมาณ 20000 กว่าบาท

ครูพัสเป็นครูที่มัธยัสถ์ สันโดษในสิ่งที่มี เงินเดือนคุณครูบวกกับหลักทรัพย์ของคุณครูนั้นทำให้ไม่มีเรื่องที่ต้องใช้เงินเท่าไหร่
พืชผักก็ปลูกกินเอา ข้าวก็ซื้อพอตนเองได้อยู่ได้ทาน ได้เที่ยว เนื่องจากครูพัสนั้นเป็นครูโสด พ่อแม่ ก็เสียชีวิตแล้ว พี่น้องก็ไม่มีเป็นลูกคนเดียว
ทรัพย์สมบัติเรียกว่าไม่เดือดร้อน

หลังจากครูพัส ได้เกษียณไปเป็นเวลา 3 ปีเงินเดือนบำนาญที่ไม่ค่อยได้ไปถอนนั้นก็มียอดในบัญชีราว ๆ 600,000 กว่าบาท
ซึ่งครูพัสจะนำเงินส่วนนี้ไปสร้างบ้านหลังใหม่ หลังจากที่คุยแบบกับช่างเรียบร้อยแล้ว ครูพัสก็ตกลงทำสัญญาก่อสร้าง
แล้วจึงได้ไปถอนเงินที่ธนาคาร ซึ่งคุณครูคำนวณเงินไว้เรียบร้อยแล้วว่ามีเหลือเฟือ

พอไปถึงธนาคาร คุณครูพัส ได้ถอนเงินออกมาด้วยยอด 500,000 บาท แต่ครูพัสตกแทบตกใจเพราะเจ้าหน้าที่ธนาคารบอกว่า
เงินได้ถูกถอนไปใน 3 เดือนที่ผ่านมาด้วยคุณครูเอง ครูพัสก็ได้ชี้แจงว่าบอกเจ้าหน้าที่ว่า ครูนั้นไม่เคยไม่เคยมาถอนเงินเลย
โดยเฉพาะการถอนเงินต่างสาขา

สรุปคุยกันไม่รู้เรื่องเท่าไร เพราะเจ้าหน้าที่ก็ยืนยัน ตามที่สาขารับแจ้งมาว่าผู้ถอนได้ใช้บัตรประชาชนด้วยถูกต้อง

ความต้องถึงตำรวจแล้ว ครูพัสได้แจ้งความให้เจ้าหน้าที่ติดต่อประสานงานไปที่ธนาคารสาขา ที่เงินได้ถูกถอน
ชึ่งจากกล้องวงจรปิดนั้นก็ได้เห็นหน้าตาคนถอน ซึ่งไม่ใช่ครูพัส แต่ได้แสดงบัตรประชาชนชื่อเดียวกับครูพัสเป็นผู้หญิงกลางคนดูอ่อนกว่า
อายุในบัตรมาก

สุดท้ายก็เป็นเรื่องที่ต้องดำเนินการกันต่อไปทุกวันนี้ ครูพัสยังไม่ได้เงินคืนเลยคะ ผ่านมา 2 ปีแล้ว

ครูพัสเล่าให้ฟังน้ำตานองหน้า เห็นแล้วหน้าเวทนาเหมือนกัน

สาเหตุที่คนร้ายสามารถถอนเงินได้นั้น
1.มีสมุดธนาคาร ซึ่งได้ขโมยมาจากบ้านครูนั่นเอง
2.ทำบัตรประชาชนปลอม
3.หัดปลอมลายเซ็นตามหลังสมุด
4.ถอนเงินต่างสาขา เป็นต่างจังหวัด
==================================
กลับมาในเรื่อง กฏแห่งกรรม

เพราะว่า นีย์ ได้ไปบ่นเรื่องของเสีย ที่ทะยอยกันเสีย และเงินไม่มี
คุณครูก็เลยเล่าเรื่องของคุณครูให้ฟัง

เลยเอามาเล่าในห้องกฏแห่งกรรมด้วยคะ

ขอบคุณน้องรักหนอ , หมวด Axe ,พี่สาคร 3 คนนี้เป็นคนชวนมารู้จักเว็บ มัชฌิมา จาก msn

ส่วนลุง กิตติศักด์ นั้น ขอบคุณค่า

แต่ไม่ใช่ ลูกศิษย์ มหาสมปอง โดยตรงนะคะ ตอนนี้ทั้งหมดเป็นลูกศิษย์ กรรมฐานหลวงปู่

นีย์ ไปขึ้นกรรมฐานที่วัดพลับมาได้ 1 อาทิตย์ นี่เองคะ

 

โลกสอนมนุษย์ว่าทุกสิ่งต้องมีการเปลี่ยนแปลง.แต่โลกก็กลับสอนให้มนุษย์ผูกพัน

 

 ความสุข ๒ ชั้น ( ธรรมะเดลิเวอรี่)

 



โดยพระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต

อาตมาอ่านเจอกลอนในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ที่ผู้เขียนระบายไว้ได้สาแก่ใจมากเลย

เร็ว ก็หาว่าล้ำหน้า
ช้า ก็หาว่าอืดอาด
โง่ ก็ถูกตวาด
พอฉลาด ก็ถูกระแวง
ทำก่อน บอกไม่ได้สั่ง
ทำทีหลัง บอกไม่มีหัวคิด
เฮ้อ นี่แหละชีวิตคนทำงาน

 


ข้างต้น น่าจะเป็นกลอนที่โดนใจบรรดาคนทำงานหลายๆ คน เพราะสะท้อนความรู้สึกกดดันอย่างชัดเจน
ซึ่งจากการได้พูดคุยกับโยมที่เข้ามาปรึกษาหารือถึงสาเหตุที่ทำงานกันอย่างไม่มีความสุขก็มีปัจจัยมากมาย เช่น ทำงานที่ตัวเองไม่ถนัด ทำงานที่ไม่ชอบ โดนหัวหน้างานกดขี่ หรือรู้สึกว่าหน้าที่ที่ตัวเองได้รับมอบหมายนั้นต่ำต้อย ฯลฯ
โดยจะว่าไปแล้ว บริษัทก็เหมือนกับบ้านหลังที่สองของเรา บางคนใช้ชีวิตในบริษัทมากกว่าที่บ้านซะอีก เพราะต้องตื่นขึ้นมาทำงานตั้งแต่ตี ๔ ตี ๕ กลับถึงบ้านก็ ๒-๓ ทุ่ม วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง หากต้องใช้ชีวิตในการทำงาน (รวมนั่งรถไป-กลับ) วันละ ๑๐ กว่าชั่วโมงแล้ว ถ้าโยมไม่มีความสุขกับงานที่ทำ จึงเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจมากๆ

อาตมาชอบใจคุณยามที่บริษัทแห่งหนึ่งมาก เคยถามเขาว่า ไม่เบื่อเหรอ เปิดประตูทั้งวัน เขาตอบกลับอย่างฉะฉานว่า

' ไม่เบื่อหรอกครับท่าน เพราะคนจะเข้าไปที่นี่ได้หรือไม่ได้ มันอยู่ที่ผม ถ้าผมไม่เปิดประตู ไม่อนุญาตหรือบอกไม่ให้เข้า เขาก็ไม่ได้เข้านะ อย่างพระอาจารย์มาบรรยายที่นี่ ผมไม่ให้เข้าก็ได้ ... แต่ผมให้เข้าครับ' ( แล้วไป)

อาตมาจึงไม่แปลกใจเลย เวลาไปทำธุระที่บริษัทนี้ทีไร มักเห็นเจ้าหมอนี่ ทำหน้าที่ตัวเองอย่างกระตือรือร้น ก็เพราะเขามีทัศนคติที่ดีต่อหน้าที่ เห็นความสำคัญของตัวเอง จึงทำให้เขาทำงานได้อย่างมีความสุข (แถมมีมุขอำกลับอาตมาอีกต่างหาก)

ดังนั้นอาตมาจึงอยากจะหนุนใจญาติโยมที่กำลังรู้สึกย่ำแย่กับงานของตัวเองว่า
ถ้าเราทำงานจนเมื่อยมือเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีมือให้เมื่อย
ถ้าเราเดินไปเดินมาจนปวดขาเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีขาให้ปวด
ถ้าเราเห็นหัวหน้า แล้วเซ็งเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีหัวหน้าให้เซ็ง
ถ้าเราเห็นงาน แล้วเราเบื่องานเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีงานให้เบื่อ

เพราะหลายคนพอไม่มีงานให้ทำ ก็จะประท้วงกัน อยากทำงาน ! อยากทำงาน ! ดังนั้นเมื่อคุณโยมมีโอกาสทำแล้ว ก็จงทำให้ดีที่สุด เริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนทัศนคติต่องานที่ทำก่อน เห็นความสำคัญของหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ได้ ทำมันอย่างเต็มที่และดีที่สุด เหมือนดั่งคุณยามที่อาตมายกมาเป็นตัวอย่างข้างต้น

อาตมาเคยอ่านเจอคำแนะนำของท่านพระธรรมปิฎก (ป.อ.ประยุตฺโต) ในหนังสือเล่มหนึ่ง ท่านเขียนชี้แนะไว้ว่า

งานมีผลตอบแทนสองชั้นด้วยกัน
ผลตอบแทนชั้นที่ ๑ คือ ตอนเงินเดือนออก นี่คือความสุขชั้นที่หนึ่ง ซึ่งหลายๆ คนมีความสุขในการทำงานแค่วันนั้นวันเดียว แต่ถ้าเราสามารถพัฒนาตัวเองไปพร้อมกับงานได้ มันก็จะก้าวไปสู่อีกระดับ อันนำมาซึ่งผลตอบแทนหรือความสุขชั้นที่ ๒ นั่นเอง

หนึ่งเดือน คุณโยมอยากมีความสุขเพียง ๑ ชั้น หรือ ๒ ชั้น ก็เลือกเอาตามใจชอบเลย

เจริญพร...

โพสต์ ที 22 ภาพ นั่งแต่ง ย่อ นานเหมือนกัน
ขออภัยนะ คะ สำหรับ เพื่อนสมาชิกที่ใช้ โมเด็ม 56 kbps อาจจะช้านิดแต่

ก็ตั้งใจทำออกมาคะ

 

อาจจะคิคุ ตามสไตล์ นีย์ นะคะ

นีย์ โพสต์ข้อความไม่เก่ง ขอเป็นภาพก็แล้วกันนะคะ
อยากช่วยโพสต์ ในเว็บธรรมะของพระอาจารย์คะ

==================================

นีย์ นอนไม่ได้คะ ลุงปุ้ม เพราะเข้ากะอยู่คะ ( ออกกะ ตี 5 )

ช่วงนี้ลูกค้าไม่ค่อยมีคะ เลยอาศัย โน๊ตบุ๊คเพื่อน ๆ ใช้คะ แบบว่าเขาใช้อยู่เราก็แจมด้วยคะ
ดึงมาดูเว็บธรรมะบ้าง ดีกว่าปล่อยให้มัวแต่ใช้ แคมฟอร์ก คะ

เรื่องอายุ ไม่บอก ไม่บอก ( ผู้หญิงไม่ตอบเรื่องอายุ คะ ) อิ อิ

โชคดี ที่ได้เจอธรรมะของพระพุทธองค์ และได้กัลยาณมิตร ด้วยคะ

 

ขอเล่าประสพการณ์จริง ให้ฟังคะ

ดิฉัน อยู่ที่บ้านหลังจากทำงานมาเหน็ดเหนื่อย เป็น พนง เซเว่น เจ้าคะ

=======================================

ตั้งใจเก็บหอม รอมริบ เพื่อจะเรียนต่อให้จบ ปริญญาตรี เมื่อ 2 เดือนที่แล้วจึงได้ไปซื้อ notebook มาเครื่องหนึ่ง
แต่พอมาวันนี้ ราคา 16000 บาท มาวันนี้เครื่องเสียคะ การ์ดจอที่เครื่องไม่มีภาพคะ แต่ก็หวังพึ่งประกันเครื่อง พอ
นำเครื่องไปส่งแล้ว เจ้าหน้าที่ก็รับไว้ในส่วนซ่อม และมาเมื่อวานก่อนแจ้งกลับมาว่า การ์ดจอ ngforce 8400 gt
เสียมีรอยไหม้ ทางบริษัทไม่รับประกันในกรณีนี้ ดิฉันก็ งง ง ง ง ง ง และถามว่า กรณีนี้ต้องทำอย่างไร ทาง บริํษัท
จะทำการซ๋อมให้โดย เปลี่ยนการ์ดจอ ค่าเปลี่ยน 7500 บาท ( แป่ว )
ซึ่งแน่นอนดิฉันต้องยังไม่ซ่อม ก็เลยไปรับเครื่องกลับ บ่นไปเยอะเหมือนกัน อะไรกันนี่เครื่องเปิดใช้งานไม่ถึง 20 ชม.เลย แค่เปิดพิมพ์งาน เวิร์ด ธรรมดา ยังไม่ได้เล่น เน็ตเลย 

ดิฉัน ก็เดินถามร้านที่ซ่อมโดยตรง ก็ได้ความว่า เปลี่ยนการ์ดจอใช้เวลา 2 ชั่วโมง ค่าเปลี่ยน 3500 บาท แต่ประกันเพียง 3 เดือน ดิฉันก็ถามว่าทำไมประกันน้อยจัง ช่างซ่อมก็บอกว่า การ์ดจอรุ่นนี้เสียง่าย งงงงงงงงง อีกแล้ว เหมือนตัวเองทำการบ้านมาไม่ดี

สุดท้าย ดิฉันก็ยังไม่เ้ปลี่ยน
======================================================

เมื่อวานวันอังคาร ที่ผ่านมากลับบ้าน เพื่อจะนอนให้สบาย ในอากาศที่ร้อนระอุ แฮ่ ดิฉันติด แอร์ที่ห้องถึงไม่หรู
ก็ผ่อนอยู่หลายเดือน  แต่เจ้ากรรม เมื่อคืนดิฉันต้องนอนเหงื่อตก เพราะแอร์ที่บ้าน ทรยศ อีกด้วยการไม่ทำงาน
อย่างที่ ดิฉันต้องการ เรียกช่างแอร์มาดูเป็นการด่วน ก็ทราบได้ว่า คอมเพรสเซอร์ เสีย ช่างแอร์บอกว่าเปลี่ยนไม่คุ้ม เพราะแอร์ดิฉันใช้นั้นอายุ หลายปีแล้ว เปลี่ยนตัวนี้ แล้ว ก็จะต้องเปลี่ยนตัวนี้อีก สรุปแล้วช่างบอกว่าเปลี่ยนเครื่องใหม่เลยดีกว่า อืม....ฉันนั่งคิด จนกระทั่งช่างแอร์กลับไป

แต่ช่างกลับไปแล้ว แอร์ก็ไม่ได้เย็นอะไร ต้องปิดไว้ อืม...หลายบาท สิ งานนี้ สองงานนี้ ลำพัง พนักงาน เงินเดือน หมื่นนิดๆ กับ รายจ่ายอีกหลายอย่าง ต้องมานั่งคิด 



คิดแล้วก็ปวดหัว น้อยใจจัง....ทำไมฟ้า ถึงได้กลั่นแกล้งดิฉันอย่างนี้

=================================================

สุดท้ายดิฉัน ก็นอนเอามือจับสมุดพัด และก็หลับไป ท่ามกลางความร้อนระอุ


===================================================

วันรุ่งขึ้น ตื่นขึ้นมาดิฉันเตรียมตัวไปทำงาน เสียบปลั๊ก หม้อข้าวไฟฟ้าใบน้อย ๆ เพื่อจะทานข้าว
อย่างปกติทุกวัน แต่วันนี้พอถึงเวลาไปตักข้าว ปรากฏว่า ข้าวไม่สุก ดิฉันก็มองว่าลืมกดสวิชต์หรือป่าว
จึงแชข้าวไว้อย่างนั้น ไปพึ่งอาหารจานด่วนก่อน ตอนเย็นกลับบ้านมา ก็มากอสวิชต์ให้ทำงานอีก
และเตรียมตัวทานข้าว แต่พอถึงเวลา ข้าวก็ไม่สุก สรุปว่าหม้ือข้าวไฟฟ้าเสียอีกแล้ว ช่างแถวนี้ก็ไม่มี
อาหารโต้รุ่ง อีกแล้ว

============================================================
วันรุ่งเช้า ดิฉันเตรียมตัว ตัดสินใจ ( นอนร้องไห้ด้วย ) เพื่อที่จะได้จัดการเรื่อง เสีย ๆ ทั้งหมด ค้นสมุดบัญชีพอมีเงินอยู่ประมาณ 30000 บาท เตรียมตัวที่จะไปซ่อมโน๊ตบุ๊ค ติดแอร์ตัวใหม่ เอาหม้อหุงข้าวไปซ่อม แต่พอตอนสาย พ่อที่อยู่ที่บ้าน ต่างจังหวัด มีอาชีพ กสิกรรม โทรมาหาดิฉัีนว่า ปีนี้แล้งจัดมาก แต่ก็ต้องทำนา เจ้ารถไถที่เคยใช้งานอยู่นั้น ได้เสียแล้วตอนนี้พ่อไม่มีเงิน อยากให้แกช่วยค่าซ่อมเพื่อคนทั้งบ้านหน่อย ดิฉันก็ถามกลับไปว่า ค่า่ซ่อมประมาณเท่าไหร่ พ่อก็ตอบมาว่าประมาณ 28000 - 35000 บาท

ดิฉันก็อึ้ง ทำไมทุกอย่างมันประจวบเหมาะกันอย่างนี้

แต่สายเลือด กตัญญู ต้องมาก่อน ต้องตัดสิ่งที่ไม่จำเป็น กับความจำเป็น
นอนร้องไห้อีก 1 คืน ( ร้องจริง ๆ กลับโชคชะตาของชีวิต )

สุดท้ายก็นึกถึงพระอาจารย์ หาเบอร์โทรท่าน โทรเลย โทรเลย ( แต่จะโทรทำไม ให้ท่านมาช่วยอะไร... )

โทรก็ไม่ติด น้อยใจจริง ๆ สุดท้ายก็ใช้ email หาท่าน จึงได้คุยกับท่าน
===========================================

ท่านถามว่า ในโลกนี้มีของอะไรที่ไม่เสีย  ก็ตอบท่านว่า ไม่มีคะ
             โยมกำลังเสียอะไร ก็ตอบว่า เสียใจที่ของแต่ละอย่างเสียคะ
             ที่เสียนั้นเป็นเพียงทรัพย์ภายนอก โยมไม่ได้เสียอวัยวะใด ๆ เลย อันนี้น่าจะดีใจ คนที่คิดว่าตัวเองซวย ๆ อย่างนั้นอย่างนี้ แต่มาพิจารณาดูตามความเป็นจริงแล้ว โยมยังไม่ถึงกลับเลือดตกยางออก นี่ยังไม่เรียกว่าซวยมาก หรอกจ้า เป็นเพียงบททดสอบใจของเรา เบื้องต้นนะ

และที่สนทนากับท่านอีกมาก..............

========================================
 
ตอนนี้ อารมณ์ ดีขึ้นแล้วคะ ส่งเงินไปให้พ่อ แล้ว 30000 บาท
       ไปซื้อพัดลมมาหนึ่งตัวคะ 200 บาท (พอใช้ )
        เอาหม้อหุงข้าวไปซ่อม  150 บาท
        ส่วน notebook นั้นวางไว้ก่อน
       ไปที่วัดระฆัง ทำบุญ ปล่อยนก ปล่อยปลา .... สบายใจ คะ
       นั่งกรรมฐาน มากขึ้นสักนิด

 

ที่พิมพ์มาซะ ยืดยาว นี่ ไม่ใช่มาบ่นให้ฟังนะคะ แต่ต้องการให้กำลังใจกับคนที่คิดว่าตัวเองซวย ๆๆๆ
จะได้มีกำลังใจ สู้ ในสังสารวัฏฏ์นี้ต่อไปคะ
           

ได้มาจากการอบรม เป็น ไฟล์ powerpoint ผู้อบรมพยายามสื่อแบบฝรั่งในเรื่อง
การดำรงชีวิตแบบปล่อยวาง
ฉันเห็นว่าถ้าเทียบกับการภาวนาในทางธรรม จะเห็นชัดมากคะ

อนุโมทามิ จ้า น้องเณรทุกคน....

ฉันไม่ถนัด เขียน ขอโพสต์ภาพแทนก็แล้วกัน