พิมพ์

[raponsan]

อย่าบอกว่ารัก...ถ้ายังรักตัวเองไม่เป็น

บาตรเดียวท่องโลก โดยพระพิทยา ฐานิสสโร

        บาร์เซโลนา ประเทศสเปน มีครอบครัวหนึ่งที่ประกอบด้วยพ่อแม่และลูกชายวัย ๗ ขวบและ ๔ ขวบ นิมนต์เราให้เดินทางไปด้วยกัน ลูกชายคนโตติดคุณแม่ แต่หลายครั้งเขาก็ยังต้องการความรักจากคุณพ่อ ทำให้เขาแสดงอาการก้าวร้าวเพื่อเรียกร้องความสนใจ แต่เขากลับรู้สึกห่างไกลจากความรักที่อยากได้นั้น ส่วนลูกชายคนเล็กติดคุณพ่อ เพราะคุณพ่อตามใจเขาทุกอย่าง แล้วเขาก็รู้ดีว่าควรมีท่าทีอย่างไรกับคุณพ่อ ที่จะให้ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ด้วยการร้องไห้ ตะโกนเมื่อไม่ได้ดังใจ ซึ่งส่วนใหญ่คุณพ่อจะยอม และคุณพ่อก็จะข่มขู่ลูก ไม่ให้ในสิ่งที่ลูกชอบ ต้องการ เมื่อลูกไม่ทำตามในสิ่งที่ตนอยากให้ทำ เรื่องราวเช่นนี้จะเกิดขึ้นสม่ำเสมอระหว่างการอยู่ร่วมกันระหว่างพ่อลูกคู่นี้ แต่เมื่อทั้งสองไม่อยู่ในภาวะที่ความอยาก ความโกรธครอบงำ เราจะเห็นความอ่อนโยน ใส่ใจในสิ่งต่างๆ ขณะเดียวกันก็ปล่อยวางสิ่งเหล่านั้นได้อย่างงดงามเมื่อต้องจากมันไป

        สำหรับน้องคนเล็ก เขามีพื้นฐานมีจิตใจที่อ่อนโยน เชื่อฟัง เพราะได้รับการปลูกฝังการสวดมนต์ ฟังธรรมตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ จนกระทั่งเติบโต และได้กระทำเช่นนั้นบ่อยๆ เมื่อมีโอกาสไปบ้านคุณยาย ทำให้เด็กน้อยมีความสุขทุกครั้งที่ไปบ้านคุณยาย เพราะคุณยายเอาใจใส่ดูแล พยายามสั่งสอน อบรมแต่สิ่งที่ดีงาม เมื่อใดที่คุณยายโกรธ แสดงท่าที่ดุ จะกระทบจิตใจเขาได้เร็วมาก ทำให้เขาเศร้าในทันที

       

       การไวต่อความรู้สึกของเขาเป็นเหมือนระฆังแห่งสติให้คุณยายกับมาดูแลอารมณ์ตนเอง และเสียใจต่อหลานที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ ทำให้คุณยายพร้อมที่จะขอโทษเขาจากหัวใจด้วยความรักและพยายามไม่ให้ความคิด คำพูด การกระทำของตนเองทำร้ายหลาน ทำให้เด็กน้อยรักคุณยายมากถึงกับติดคุณยาย และคุณยายก็ติดหลานเช่นกัน

       แต่มีบ่อยครั้งมากที่เขาสับสน เพราะระหว่างความรักกับคุณพ่อและคุณยาย มันเป็นความรักที่ช่างแตกต่างเสียเหลือเกิน เขาอยากอยู่บ้านคุณยายมากกว่าครอบครัวตัวเอง ทำให้หลายครั้งเกิดความขัดแย้งระหว่างสองครอบครัว เพราะคุณพ่อก็รักเขาสุดหัวใจ และในใจพ่อก็คิดเสมอว่า เขามีเพียงลูกชายคนนี้คนเดียวที่เป็นดังแก้วตาดวงใจของเขา ส่วนคุณยายก็มีความรู้สึกนั้นกับหลานเช่นเดียวกัน

      จะมีสักกี่ครั้งในชีวิตที่เด็กมีโอกาสเลือกทางเดินแห่งชีวิตด้วยตนเอง ทั้งที่หลายครั้งเด็กเลือกที่จะเดินในทางที่ดี แต่ก็มีเงื่อนไข ปัจจัยอีกหลายประการที่เขาไม่สามารถเดินตามทางตน เพราะผู้ใหญ่ ผู้ปกครองมีอำนาจที่เหนือกว่าและใช้อำนาจนั้นทำร้ายจิตใจเด็กโดยไม่รู้ตัว โดยเอาความคิดความต้องการของตนเป็นใหญ่

       

      ใช่หรือไม่ว่า ผู้ใหญ่ บ่อยครั้งกลับขี้กลัวยิ่งกว่าเด็ก เขากลัวสูญเสียสิ่งสมมุติที่เรียกว่า ‘ความรัก’ แต่นั่นเป็นความรัก หรือเป็นความเห็นแก่ตัวกันแน่

       หากพ่อแม่ที่เข้าใจในความรักที่แท้จริง เขาจะต้องปล่อยให้ลูกของเขา ได้มีอิสระในการเลือกที่จะไปอยู่กับญาติพี่น้องบ้างในช่วงปิดเทอมหรือวันหยุด โดยเฉพาะการไปอยู่ญาติผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ชีวิตอันงดงาม ก็จะสามารถเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเด็กๆ ได้เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น

        และแม้คุณพ่อคุณแม่จะได้ห่างจากลูกๆ บ้างเป็นบางครั้ง พวกเขาก็ยังสามารถส่งพลังดีๆ ให้ลูกๆ ที่รักได้ไม่มีวันหมด ถ้ารักเขาจริงก็ต้องกล้าที่จะปล่อยเขาไปในทางที่ดีที่เขาเลือก ถ้าเราไม่สามารถเป็นแบบอย่างที่ดี หรือทำหน้าที่ที่ดีได้

       แล้วเราจะพบว่าการรักตัวเอง โดยไม่ปล่อยให้อารมณ์ โลภ โกรธ หลงมาเป็นนายตน เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความรักแท้ทั้งปวง และทำให้ตัวเราและผู้ที่เรารักเป็นอิสระ

       

       ถ้าเราลองสำรวจ ยอมรับสิ่งที่ตนเป็นอย่างแท้จริง วันนี้ถ้าเรายังทำดีไม่ได้ ขอให้เราละความชั่ว ความไม่ดี ไม่น่ารักในตนก่อนจะได้ไหม? เพราะนั่นคือจุดเริ่มต้นแรกแห่งความรัก ไม่เช่นนั้นแล้วเราอาจจะทำร้าย ทำลายตนเองและคนที่เรารัก ด้วยการส่งผ่านคำพูด การกระทำหรือความคิดที่ไม่ดีให้กับคนที่เรารัก โดยเฉพาะเด็กน้อยที่เปรียบดังผ้าขาว ที่พร้อมจะรองรับทุกสี ทุกภาพ ทุกเรื่องราวที่เราจะแต่งแต้มลงไปตั้งแต่เขาอยู่ในครรภ์

       ดังนั้นคนแรกที่ควรรัก คือ ตัวเราเอง ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุดแห่งชีวิต

       การยอมรับความไม่ดี ไม่น่ารักในตนและพยายามเปลี่ยนแปลง ปรับปรุง กระทำให้ดียิ่งขึ้น แม้ยากสักเพียงไหนก็ตาม เป็นการสร้างพลังแห่งจิตใจให้เข้มแข็ง อดทน ไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งยั่วยุ มอมเมา เพลิดเพลิน ไม่รับผิดชอบ ที่หลอกให้กายและจิตใจตกเป็นทาส ไร้ซึ่งอิสรภาพ เมื่อเราสามารถข้ามผ่านสิ่งเหล่านั้นได้ เราจะมั่นใจ ศรัทธาในตนเองมากยิ่งขึ้นและเรากำลังสร้างความมั่นใจ ความศรัทธาให้กับคนที่เรารักเช่นเดียวกัน เราทำได้เสมอ ถ้าจิตใจตั้งมั่น และกล้าหาญที่จะทำแม้ยากสักเพียงไหนก็ตาม

      จิตใจที่อดทน เข้มแข็ง สามารถข้ามพ้นความทุกข์ทั้งปวง

ขอบคุณบทความจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20151005/214510.html

[PRAMOTE(aaaa)]

 
        หากรักตัวเองก็ต้อง....หยุด....หักห้าม....กิเลส ใช่หรือไม่....เฮอะๆๆ


                 เสพสุขก็ต้องเอาแบบ....เสพรู้ๆ   ทุกข์มันจะได้น้อยๆหน่อยเน๊าะ


               ว่าไปตามบท ครับ