พิมพ์

[เจมส์บอนด์]

chandayot@yahoo.com ครับ (อี-แมวของผม)

พายเรือบนบก
      เช้าวันหนึ่ง พระลูกศิษย์กลับจากบิณฑบาตทางเรือ เอาของออกจากเรือแล้ว ลูกศิษย์วัดก็ช่วยกันยกเรือขึ้นจากน้ำเอามาวางไว้บนตลิ่ง พอเด็กกลับไปแล้ว อาจารย์ใหญ่ก็ลงมา และลงไปนั่งในเรือ เอาพายๆ เรือเป็นการใหญ่
      “เกิดอะไรขึ้นหรือ จึงทำอะไรแปลกๆ อย่างนั้นท่านอาจารย์”
      “ทีท่านยังพายเรือในน้ำได้ ผมพายเรือบนบกจะเป็นไรไปเล่า”
      “แล้วจะได้อะไรล่ะอาจารย์” ลูกศิษย์ถาม
      “อาจารย์จะถามบ้างนะ แล้วทีท่านพายทุกวันๆ ท่านได้อะไรบ้างล่ะ”
  พระลูกศิษย์ยืนนิ่งอยู่นานพอสมควร ไม่มีเสียงใดๆ ออกจากปากพระลูกศิษย์อีกเลยได้แต่อุ้มอาจารย์ใหญ่ไปบนกุฏิ แล้วกราบอาจารย์เป็นหลายหน ก่อนจะแยกไปกุฏิของท่าน
      “อาจารย์ครับ ผมไม่ได้พายเรือจริงๆ ด้วย”
  อาจารย์ยิ้มให้นิดเดียว

[kobyamkala]

อาจารย์ใหญ่ เป็นโรคจิต ต้องอุ้มกลับด้วย เห็นว่าเป็นโรคจิตจริง ๆ ครับ

 

[เจมส์บอนด์]

ผมว่า ปัญหา อยู่ตรงที่ว่า ได้อะไร มากกว่าครับ ไม่ใช่อยู่ตรงที่อุ้มอาจารย์ครับ

นิทานเรื่องนี้เป็นนิทานเซน ครับ

[jeeb]

ผมว่า ปัญหา อยู่ตรงที่ว่า ได้อะไร มากกว่าครับ ไม่ใช่อยู่ตรงที่อุ้มอาจารย์ครับ

นิทานเรื่องนี้เป็นนิทานเซน ครับ

ถูกต้องเลยค่ะ
นิทาน ชี้นำปัญญา

[สาวิตรี]

สรุปแล้วได้อะัไร คะ

   เฉลยได้หรือ ไม่ คะ

 

[jeeb]

ความคิดของข้าพเจ้า นะคะ
ผิดถูกไม่รู้

เมื่อบวชเข้ามาแล้วเพื่ออะไร ในคำขอบวช แปลคร่าวๆว่า บวชเพื่อหานิพาน
เรือเปรียบเสมือนยานพาหนะไว้ข้ามอาสวะ

จะเห็นว่าพระลูกศิษย์ ตอบว่า “อาจารย์ครับ ผมไม่ได้พายเรือจริงๆ ด้วย”
นั้นแสดงว่า พระลูกศิษย์ มียานพาหนะแต่ไม่ใช้ พระอาจารย์จึงมาสอนด้วยวิธีนี้

ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้ที่ตั้งกระทู้ นิทานชี้นำปัญญา จะแต่งเองหรือ จำมาก็ต้องขอขอบคุณเป็นอย่างสูง

[สมภพ]

ผมว่า สำหรับ เซนนั้นไม่สอนย้อนอดีต มากครับ การจะเข้าใจเซ็น ต้องเข้าใจ วิถีในปัจจุบันเท่านั้น

  การที่ พระอาจารย์กล่าวถามว่า เธฮพายเรือออกไปทุกวัน เธอได้อะไร ?

   ให้วิเคราะห์ดังนี้ ครับ

   ท่านถามอย่างนี้ก็คือ พระลูกศิษย์ รู้คำตอบทันทีว่า ตนเองพายเรือในน้ำ ก็ได้อาหาร มาทุกวัน

  ส่วนพระอาจารย์ พายเรือบนบกนั้น ท่านจะพายหรือไม่พาย ท่านก็ได้อาหารเช่นกัน

    ความเข้าใจในเซ็น ตรงนี้หมายถึง วิธีการปฏิบัติของแต่ละบุคคลแตกต่างกันตามเหตุ ตามปัจจัย

  แต่สุดท้ายผลก็คือ ได้เข้าสู่ธรรมสำเร็จได้เช่นเดียวกัน จะพายในน้ำ จะพายบนบก จะพายบนกุฏิ จะพายในบ้าน

ถ้าทุกคนปฏิบัติวิธีการพายได้ถูกต้อง นั้นก็สามารถบรรลุคุณธรรม เช่นกัน ดังนั้นท่านต้องการสอนให้รู้ว่า การภาวนาธรรมในพระพุทธศาสนา นั้นไม่ได้สำคัญที่วิธีการ แต่สำคัญวิธีที่พาย


   วิธีที่พาย ก็คือ อริยมรรค ส่วนเรือ ก็คือ ขันธ์ ทั้ง 5 การภาวนาไม่ว่าจะเป็นบนบก ในน้ำ บนอากาศ ก็ล้วนแล้ว
บรรลุธรรมได้เช่นเดียวกัน

  ง่วงหรือยัง ท่านผู้อ่าน 

[ประสิทธิ์]

ลองมองอีกมุม ดีหรือไม่ครับ
    ท่านอาจจะต้องการบอกศิษย์ว่า เธอพายวันนี้เธอได้อะไร ลูกศิษย์ก็นึกในใจว่า ได้อาหารมา
             แต่ลูกศิษย์ ก็ฉุกคิดได้ขึ้นมาว่า ถ้าอะไรที่เรียกว่าได้แล้ว ก็คงไม่ต้องไปพายเรือไปเอามาอีก
                   สุรปท่านก็คิดในใจว่า ท่านไม่ได้อะไร เลยที่ไปทุกวัน นั้นคือ ไม่ได้อะไรเลย จึงต้องไปพาย

             ดังนั้นท่าน พึงสังเกต อาจารย์ถามว่า แล้วฉันได้อะไร ฉันก็ไม่ได้อะไรเหมือนกัน

           สรุปแล้ว กิน กาม เกียรติ กลัวภัย นั้นเป็นเหตุ เป็นปัจจัยให้มนุษย์ ทุกคนแสวงหา มาซึ่งคำว่าได้

     สุดท้ายในโลกนี้มีใครได้เป็นเจ้าของ ที่แท้จริงหรือ ไม่ ก็ตอบว่าไม่ ......

   ช่วยวิเคราะห์ ก๊อกสองแล้วนะครับ

 

[kobyamkala]

อิ อิ

ได้ความรู้เพิ่มแล้ว คะ อันที่จริงก็ไม่ได้ตั้งใจแซว นะคะ แต่อยากให้ผู้โพสต์ ขยายความต่อและช่วยกัน

วิจารณ์เป็นธรรมทานด้วยคะ

สาธุ สาธุ สาธุ